Γ. Ανδρέου: Τρόπος ελληνικός

0
572

Γιργος Ανδρέου*

 

λλάδα εναι χώρα τς Ποίησης. πτν μηρο ς τν λύτη μινοητγραμμσυνδέει, νοποιεκακατευθύνει μέσα πτν ποιητικδημιουργικγλσσα τσταθεργνωρίσματα τοῦ ἑλληνικοπολιτισμο, ατποδν μοιάζουν μτίποτε νατολικκατίποτε δυτικό, τπρωτογενκα γι’ ατπολύτιμα.

ποστηρίζω τι λες οτέχνες πογεννήθηκαν καὶ ἀναπτύχθηκαν στσταυροδρόμι πολέγεται λλάδα, κατάγονται πτν Ποίηση. ΤΘέατρο ατονόητα. Ἡ Ἀρχιτεκτονικὴ ὡς ποιητικὴ ἔνταξη τοσχήματος - κτίσματος στς γραμμς το τοπίου. Χορς ς ποιητικ τς νύψωσης τοσώματος σ δέα πνευματική. Ζωγραφικ κι Γλυπτικὴ ὡς ποιητικτς λλης μεταφυσικς, ατς πο παινίσσεται ζωαώνια, χι καταγραμμένη «ρεαλιστικ» λλμετουσιωμένη σὲ ἐρωτικὴ ἰδέα. Μουσική, τέλος, ς ποιητικτοθεϊκοπο διαχέεται υλο λλὰ ἀρραγς σ’ ναν συντονισμσυμπάντικο, χαρμολυπημένο.

ν ττραγούδι εναι μνήμη ποίησης καμουσικς, τότε εναι δυφορς ποίηση.

λλτί εναι ποιητικμτν λληνικ τρόπο; Εναι κενο τδημιουργικσύμπαν που λα τστοιχεα, δεατκαὶ ὑλικά, συνενώνονται σ’ να εδος μυστικς ζως καπαύουν ν ποτελον σημαινόμενα μις χρηστικς ξίας, νς μονοδιάστατου «ρόλου». Ττραπέζι, τποτήρι, Χάρος, θάλασσα, οἱ ἄγγελοι, τπαράθυρο, τκαράβια, τλουλούδια, Χριστός, Παναγία, τπαράπονο, Κυριακή, τλιμάνια, βρύση, ζήλια, γκρεμός, τψέμα, τψωμί, ὁ ἔρωτας, ξενιτιά, Πόλη, τ κορίτσι, γίνονται σήματα φωτειντοκόσμου τν θαυμάτων, λαμπρς ρνήσεις τοδυτικότροπου ρθολογισμο κατοῦ ἐξ νατολν μανιχαϊσμο. κόσμος ὁ ἑλληνικς εναι νιαος, ναστημένος, μυστηριακς καὶ ἀγαπητικός.

κόσμος ὁ ἑλληνικς εναι τπαιδὶ ἑνς πολιτισμοσύνθετου, μακραίωνου, πόλυτα ντεχνου, νς πολιτισμο πένητα καὶ ἀριστοκράτη. Εναι κόσμος ὁ ἑλληνικς μτν τρόπο τν λληνικό. Τν τρόπο τς Ποίησης.

Κρμα ποοσύγχρονοί μου λληνες χουν φήσει ατν τν τρόπο καὶ ἔχουν καταπιαστεμὲ ἄλλους. Κρμα κι δικο νχρειάζονται «ρκ» κα«θνικ», «ρέιβ» κα «πόπ» γινὰ ἀρθρώσουν λόγο καρδις καασθημάτων.

Μιλβέβαια γιτραγούδι καμουσικκαὶ ἂς θεωρηθε τι παρακάμπτω τος πολλος πομαϊμουδίζουν γελοα γγλοσαξονικπρότυπα νάμεικτα μκωμικοτραγικ ραβικστερεότυπα. Στος λλους ναφέρομαι, στος καλούς, στος ελικρινες λληνες. κόμη κι ταν στ ραα λόγια τν τραγουδιν τους βλέπω τν τρόπο τν λληνικό, δν τν κούω στς μουσικές τους. Τί κρμα κι δικο οφιλοξενούμενοί μας ρμένιοι καΣλάβοι νμς θυμίζουν ατποεναι δικό μας κα«ξεχάσαμε», τν τρόπο τν ποιητικό, τν τρόπο τν λληνικό. Πολλυπμαι ταν κούω τραγούδια μας μλόγια ποθυμίζουν πρωτοσέλιδα φημερίδων, πολ λυπμαι ταν ασθάνομαι τ φυλακτς κυριολεξίας στ θεματικὴ ἑνς τραγουδιο, πολλυπμαι ταν βλέπω τς μουσικς ναζητήσεις νπεριορίζονται στρηχνερτο «νεολαϊκο» χου μτήν, ς ξαντλήσεως, κατάχρηση το ρεμπέτικου τρόπου κατχρήση τοδύστυχου μπουζουκιο ς «πόρνης τς παραδόσεως», στσμα τς ποίας, πιτρέπονται (καμτς ελογίες τν «εδικν») λων τν εδν ο σελγες πειραματισμοί.

Βάζω κάτω τν χάρτη: Πόντος, Θράκη, Μακεδονία, Κυκλάδες, Ρούμελη, Κρήτη, πτάνησα, Δωδεκάνησα, πειρώτικο μέλος, βυζαντινμέλος... ζσα παράδοση περιμένει χι ναπαραγωγικτεχνικὴ ἀλλὰ ἐρωτικπαραδοχή, θρησκευτικπροσήλωση, λεύθερο ασθημα, τρόπο ποιητικό, τρόπο λληνικό. σως τότε, ταν ξανακοιταχθομε στν καθρέφτη τοπολιτισμο μας, σως κερδίσουμε τν νατολποὺ ἀληθινμς ναλογεκατΔύση πομς χρωστάει.

ΥΓ. Συλλογίζομαι πολτν Κόντογλου. Ποιά δύναμη θησε ναν ζωγράφο σπουδαγμένο στν σπερία νταξιδέψει στὸ Ἅγιον ρος, νσυγκλονισθεῖ ἀπτν δύναμη τς βυζαντινς τέχνης κανγίνει γιογράφος περασπιστής της, σμιὰ ἱστορικστιγμμάλιστα που ἡ ἁγιογραφία στρεφόταν πικίνδυνα πρς δυτικότροπα πρότυπα;

Φαίνεται τι τρόπος ὁ ἑλληνικς πιλέγει μὲ ἐπιφοίτηση τος διακόνους τν ξιν του. σως γιατὶ ὁ πολιτισμός μας ὁ ἑλληνικς πιβίωσε τόσους χθρικος αἰῶνες δείχνοντας δύο πρόσωπα: τὸ ἕνα ξένιο κακαταδεκτικό, τοιμο νδιδαχθε, νμοιρασθε, νυοθετήσει, νκάνει δικό του μ μυστηριώδη σμωση καθετί «ξωτικό» (στν νομου ρχονται πρόχειρα ορομπες, τμπολερκατφοξτρτ τοΤσιτσάνη). Τδεύτερο πρόσωπο, στερα πτπέρασμα τοχρόνου, τξαναζύγισμα κατδιήθηση, εναι τ θανατηφόρο πρόσωπο τς Μέδουσας.

*O Γιώργος Ανδρέου είναι καταξιωμένος συνθέτης ελληνικής μουσικής. 

Δημοσιεύθηκε στ περιοδικ «Δίφωνο». Τ ντλομε π ναδημοσίευση στ τχ 205 (Ιούνιος 2009) τς «Πειραϊκς κκλησίας».

Ο ζωγραφικός πίνακας που πλαισιώνει τη σελίδα είναι έργο του Νίκου Νικολάου.

πηγή κειμένου: Aντίφωνο

Σχολιάστε:

Πληκτρολογήστε το σχόλιό σας
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ