Βασιλική Τσακίρη
Αναντίρρητα, η φιλοσοφία της ύπαρξης του Κίρκεγκωρ είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένη με τηv αδιάλειπτη προσπάθεια του φιλοσόφου να σκιαγραφήσει το ευρύτερο δυνατό φάσμα των σχέσεων Θεού και ανθρώπου. Ο Θεός για τον Κίρκεγκωρ δεν αποτελεί μια αφηρημένη θεωρητική οντότητα, μια φιλοσοφική κατηγορία αναγκαία για την θεμελίωση ενός συστήματος ηθικής ή οντολογίας. Τουναντίον, αυτό που τον ενδιαφέρει πρωτίστως είναι η σχέση του «μοναδικού ατόμου» με έναν προσωπικό ζώντα Θεό, ήτοι έναν Θεό που εμφανίζεται ως Παράδοξο και ως σκάνδαλο για την αν- θρώπινη σκέψη. Έτσι, ο Θεός από τη μία πλευρά εμφανίζεται ως ο «απόλυτα Άλλος» που υπερβαίνει και ακυρώνει κάθε προσπάθεια κατηγοριοποίησης και ορισμού, και από την άλλη ως ο Θεός που ενσαρκώνεται με έναν παράδοξο και ακατανόητο τρόπο και που υποφέρει και διώκεται κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής Του. Στην εισήγησή* μου επιχειρώ να αναδείξω τις διαφορετικές πτυχές της σχέσης ανθρώπου – Θεού στη σκέψη του Κίρκεγκωρ μέσα από την ανάλυση των λεγόμενων «αισθητικών» και «θρησκευτικών» έργων του, δηλαδή των έργων εκείνων που υπέγραφε με ψευ- δώνυμα και αυτών που υπέγραφε με το όνομά του αντιστοίχως.
Υπ´εροχη ομιλία της Βασιλικής Τσακίρη για ένα υπέροχό Φιλόσοφο!
Ο πρόωρος χαμός του στέρησε την ανθρωπότητα από ένα νου, ο οποίος θα προχωρούσε πολύ βαθιά και τολμηρά την ανθρώπινη σκέψη!
Χωρίς ακρ´οτητες αλλά πάντα με θέσεις, που μπορούν να γίνουν γόνιμες πηγές νέων ιδεών.
Πιστεύω ότι έχει επηρρεάσει πολύ τους Δανούς κι έχει συμβάλλει στην ευημερία τους, περνώντας σχεδόν απαρατήρητος!
Μιμητής και όχι θαυμαστής!
Τι θαυμάσια και βαθιά σκέψη!
Όπως επίσης πιστεύω ότι η ερμηνεία του ¨παράδοξου ¨ μπορεί να ερμηνευτεί ¨τολμηρά¨ εάν προσπαθήσουμε να αναλογισθούμε το χρόνο, που εισέρχεται αυτή η ¨ιδέα¨ στο ανθρώπινο πνεύμα.
Εάν μάλιστα τολμήσουμε να δεχθούμε το 0 ως χρόνο αντίληψης του ¨παράδοξου ¨ της αντίληψης του Θεού, πολλά ¨παράδοξα ¨ στη συνέχεια της ανθρώπινης σκέψης παύουν να ισχύουν!