Ο εκδότης του περιοδικού manifesto κ. Θεόδωρος Παντούλας συζητά με τον ποιητή και δοκιμιογράφο κ. Δημήτρη Κοσμόπουλο για τo έκτο ποιητικό του βιβλίο Κρούσμα. (Κέδρος 2010).
Το ποιητικό έργο αποτελεί μια συνομιλία με τον Παπαδιαμάντη με διακριτικές αναχωνεύσεις και αναφορές του Παπαδιαμαντικού έργου για τις περιπέτειες, τα αδιέξοδα και την απογύμνωση της γενειάς του ποιητή. Αναζητώντας σταθερές νοήματος ως δίψα ζωής μικρού παιδιού και κατανοώντας την παράδοση ως πνευματική δυναμική του παρελθόντος και όχι ως προγονολατρία.
Ο Δ. Κοσμόπουλος κάνει λόγο για την επίδραση του Παπαδιαμάντη στην προσωπική του διαδρομή και εξηγεί ότι αυτό που κομίζει ο κόσμος του Παπαδιαμάντη είναι η σαρκωμένη αντίληψη κοινοτικής ζωής ενάντια στο εγώ μας.
Χάρηκα με τη συνέντευξη του αγαπητού Δημήτρη.
Ένας άνθρωπος συγκροτημένος, καλλιεργημένος, ειλικρινής και αληθινός. Ένας συγγραφέας που όταν μιλά για το έργο του, όχι μόνο δεν αποκρύπτει τις οφειλές του αλλά και καταλήγει, στο μεγαλύτερο μέρος της συνέντευξης, να εγκωμιάζει τον Παπαδιαμάντη που τον μεγάλωσε και την Ορθόδοξη Εκκλησία που τον ανέθρεψε και εκπαίδευσε.
Ένας συγγραφέας που ομολογεί απερίφραστα πως όλοι μας ξεκινάμε από ματαιοδοξία και επιδίωξη κοινωνικής καταξίωσης, αλλά όταν κάποιοι
καταλάβουν πως χωρίς το γράψιμο δεν μπορούν να ζήσουν, ότι το ουσιώδες είναι να εκφράσει καθένας τον εαυτό του και την προσωπική του αλήθεια, προσπαθούν να είναι τίμιοι με τον εαυτό και τους αναγνώστες τους, να γράφουν αναζητώντας αυτή την αλήθεια κι όχι επιδιώκοντας τον “έπαινο του δήμου και των σοφιστών”.
Έτσι, γίνονται πραγματικοί λειτουργοί, υπηρετούν δηλαδή τον λαό, μιλώντας για τα καίρια και εκφράζοντας τους πόνους, τους πόθους, τις ανησυχίες, τις χαρές και τις λύπες του.
Ένα θερμό “ευχαριστώ” στο “Αντίφωνο” γι’ αυτή την ωραία και μεστή συνέντευξη.