Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής
Δύο θύτες τέσσερα θύματα ένας ήρωας Μέρος Β΄
Ο Νίκος Μπελογιάννης
Για τον Μπελογιάννη ο εμφύλιος πόλεμος,και ο πόλεμος γενικά,τελείωσε στις 22 Σεπτεμβρίου του ‘49 όταν πέρασε στην Σκιπερία με το επίλεκτο απόσπασμα της 1ης Μεραρχίας του ΔΣΕ. Η αρχή του πολέμου τον είχε βρει κι αυτόν στην Ακροναυπλία. Παραδόθηκε κι αυτός,νέο παιδί είκοσι έξι χρονών,δέσμιος στους Γερμανούς και Ιταλούς. Παρέμεινε στα χέρια τους μέχρι το 1943 οπότε και δραπέτευσε. Βγήκε αντάρτης στον ΕΛΑΣ της Πελοποννήσου και πήρε μέρος στην απελευθέρωση της Καλαμάτας που θεωρείτε η πρώτη πόλη που απελευθερώθηκε από τους Γερμανούς.
Δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα λόγια για την προσωπικότητά του. Οι πιο πολλοί αναγνώστες θα γνωρίζουν ήδη περισσότερα από όσα ένα άρθρο μπορεί να χωρέσει. Παραθέτουμε μόνο ένα λιτό χρονολόγιο των τελευταίων μηνών της ζωής του όσο και της ζωής του Πλουμπίδη. Αν και λιτό είναι άκρως απαραίτητο για την κατανόηση των γεγονότων και των αλληλοσυσχετισμών τους.
Το χρονικό υπόβαθρο της θυσίας
13 Αυγούστου-22 Σεπτεμβρίου 1949
Ο Νίκος Μπελογιάννης παίρνει μέρος ως πολιτικός επίτροπος στο εκπληκτικό εγχείρημα της 1ης Μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού «Γράμμος-Άγραφα-Μουργκάνα». Με μέραρχο τον Γιώτη (Χ.Φλωράκη),πολιτικό επίτροπο τον Ν.Μπελογιάννη κι επιτελάρχη τον Αλέκο Παπαγεωργίου η Μεραρχία σπάει τον κλοιό του Γράμμου τη στιγμή ακριβώς που ξεκίναγε η μεγάλη επίθεση του κυβερνητικού στρατού. «Κατεβαίνει» στ’Άγραφα και «ξανανεβαίνει» στη Μουργκάνα από όπου και περνάει στη Σκιπερία. Ο εμφύλιος για τον Μπελογιάννη και τους συμμαχητές του τελείωσε στις 22 Σεπτεμβρίου,έναν ολόκληρο μήνα μετά την πτώση του Γράμμου! Το εγχείρημα αυτό το αναφέρουμε γιατί,κατά την εκτίμηση των ειδικών,οι ηγήτορές της ήταν άνθρωποι εξαιρετικών ικανοτήτων.(Για περισσότερα βλέπε το κείμενο του Στρατηγού Δ.Δήμου) Δύο από τους τρεις ηγέτες της 1ης Μεραρχίας του ΔΣΕ (Μπελογιάννης-Φλωράκης) που έβαλε στο χέρι το καθεστώς δικάστηκαν για κατασκοπεία. Μη νομίζετε ότι ο τρίτος,ο Αλέκος Παπαγεωργίου μόνιμος αξιωματικός του Ελλ.Στρατού τραυματίας της Αλβανίας,τους ξέφυγε. Εκείνος είχε δικαστεί για κατασκοπεία το ‘47!!! (βλέπε το υπέροχο βιβλίο του «Εμπειρίες ενόπλων αγώνων» Σύγχρονη Εποχή.
16 Μαΐου 1950
Γίνεται με «πρόσληψη» (κοοπτάτσια) αναπληρωματικό μέλος τη Κεντρικής Επιτροπής στην 7ης Ολομέλεια(μέσα Μαΐου του 1950).Έχουν μόλις τελειώσει οι έρευνες της εξεταστικής επιτροπής που συγκροτήθηκε για να μελετήσει την περίπτωση του Κώστα Καραγιώργη. «Στο 7μηνο που πέρασε,αυτή η επιτροπή εξέτασε εκατοντάδες στελέχη και απλούς μαχητές των τμημάτων του ΔΣΕ στη Νότια Ελλάδα και υπέβαλε πόρισμα στο Π.Γ.»(Απόφαση του ΠΓ της ΚΕ για τον Κ.Καραγιώργη (Γυφτοδήμο) 8.6.1950
Από τη φράση αυτή φαίνεται καθαρά ότι ο Ν.Μ από τον Νοέμβριο του ‘49 κι ως τον Μάιο του ‘50 ταξίδευε στις χώρες που είχαν καταφύγει οι αντάρτες του ΔΣΕ και συνέλεγε υλικό. Έτσι εξηγούνται και οι ταξιδιωτικές εντυπώσεις που έχει υπόψη του ο Κούλης Ζαμπαθάς και τις αναφέρει στο βιβλίο του «Νίκος Μπελογιάννης-Ν.Πλουμπίδης».
Ιούλιος 1950
Μετά τη περαίωση της εκκρεμότητας αυτής ο Μπελογιάννης έρχεται στην Ελλάδα ως νέο αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ. Είναι τριάντα πέντε χρονών. Είναι ειδοποιημένος-λέει η απόφαση της ΚΕ-για τον Πλουμπίδη,να φυλαχτεί απ’αυτόν. Αλλά δεν φυλάχτηκε.[1]
20 Δεκεμβρίου 1950
Ο Ν.Μ συλλαμβάνεται στο σπίτι του Τ.Καλοφωλιά (του κατοπινού εκδότη της οικονομικής εφημερίδας ΕΞΠΡΕΣ). «Γιορτάζει»τα τριακοστά πέμπτα γενέθλιά του στα μπουντρούμια της Ασφάλειας χωρίς να ξέρει κανείς ότι συνελήφθη και χωρίς να ξέρουν οι δεσμώτες του την ταυτότητά του. Την ταυτότητά του την αγνοεί και ο Ν.Π! Στις 31 Δεκεμβρίου απονέμεται χάρη στον δοσίλογο πρωθυπουργό Λογοθετόπουλο και σε τέσσερις ακόμα υπουργούς της κατοχής.[2], [2.1]
9 Σεπτεμβρίου 1951
Γίνονται εκλογές. Αν και το ΚΚΕ επιμένει και πιέζει αφόρητα την ΕΔΑ για να κατεβάσει υποψήφιο βουλευτή τον Ν.Μ αποτυγχάνει. Υπεύθυνοι θεωρούνται οι Μιχάλης Κύρκος και Ν.Πλουμπίδης.
19 Οκτωβρίου- 16 Νοεμβρίου 1951
Πρώτη δίκη Μπελογιάννη και των συντρόφων του. Η δίκη των «93»! Δικάζονται με τον ν.509 περί ανατροπής του καθεστώτος. Καταδικάζονται σε θάνατο 12. Ο Πλαστήρας δηλώνει ότι δεν θα εκτελεστεί κανένας. Την ημέρα που ανακοινώνεται η απόφαση του δικαστηρίου βγαίνει στις εφημερίδες η υπόθεση των ασυρμάτων.[3], [3.1], [3.2], [3.3]
15 Φεβρουαρίου - 2 Μαρτίου 1952
Δεύτερη δίκη Μπελογιάννη και των συντρόφων του. Δικάζονται 29 για κατασκοπεία.
Καταδικάζονται οκτώ σε θάνατο.[4], [4.1], [4.2], [4.3], [4.4]
23 Φεβρουαρίου 1952
Ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ:
«Η σκηνοθεσία καταρρέει. Κάτω τα χέρια απ’τον Μπελογιάννη».[5]
Στην ανακοίνωση αυτή κι ενώ η δίκη είναι σε εξέλιξη δηλώνεται σαφώς η πρόθεση της ηγεσίας του ΚΚΕ να «αντιδικήσει» με τον μοναρχοφασισμό στην Αθήνα εφόσον «εξασφαλιστούν οι απαραίτητες νομικές και πολιτικές εγγυήσεις, κάτω από την εποπτεία του ίδιου του λαού και εγκύρων και αρμόδιων διεθνών οργανώσεων».
12 Μαρτίου 1952
Ο Νίκος Πλουμπίδης στέλνει επιστολή,ιδιόχειρη και με δακτυλικό αποτύπωμα, στους συνηγόρους του Μπελογιάννη όπου δηλώνει ότι εκείνος είναι καθοδηγητής του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ κι όχι ο Μπελογιάννης. Η δεύτερη δίκη έχει ήδη τελειώσει και έχει προηγηθεί η πρόθεση της ηγεσίας του ΚΚΕ για «αντιδικία»με τον μοναρχοφασισμό. Ο Ν.Π ζητάει να αφεθεί ελεύθερος ο Ν.Μ και τότε αυτός θα παραδοθεί για δικαστεί στη θέση του. Βάζει το αποτύπωμά του όντας σίγουρος ότι η γνησιότητα της επιστολής θ’αμφισβητηθεί από τον Ζαχαριάδη όπως κι αυτός είχε αμφισβητήσει τη γνησιότητα της δικής του.[6], [6.1]
30 Μαρτίου 1952
Ξημερώνοντας Κυριακή οι Μπελογιάννη,Μπάτσης,Καλούμενος και Αργυριάδης εκτελούνται στο Γουδή υπό το φως των προβολέων των στρατιωτικών οχημάτων.
Ο Μπελογιάννης ήταν τριάντα επτά χρονών.[7], [7.1], [7.2]
25 Ιουλίου του 1952
Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για διαγραφή του Νίκου Πλουμπίδη (Μπάρμπα).[8]
Η απόφαση στηρίζεται σε είκοσι (20) σημεία!
25 Νοεμβρίου 1952
Ο Ν.Πλουμπίδης συλλαμβάνεται.[9]
24 Ιουλίου-3 Αυγούστου 1953
Δίκη του Πλουμπίδη. Στις 26 Ιουλίου πεθαίνει ο Ν.Πλαστήρας. Την ίδια μέρα τελειώνει και ο πόλεμος της Κορέας. Στο χέρι κρατάει όπως κι ο Μπελογιάννης γαρύφαλλο!Άσπρο! Στη δίκη αυτή δικάζεται ερήμην κι όλο το ΠΓ το οποίο και καταδικάζεται σε θάνατο! Αυτό σημαίνει ότι ο Ζαχαριάδης καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με τον Πλουμπίδη! Τραγική,τραγικότατη ειρωνεία![10], [10.1], [10.2], [10.3]
14 Αυγούστου 1954
Εκτέλεση του Πλουμπίδη στο Δαφνί. Ήταν πενήντα δύο χρονών. Ο Ν.Μπελογιάννης εκτελέστηκε τριάντα μέρες μετά την καταδίκη του και ο Πλουμπίδης ένα χρόνο μετά τη δική του.[11]
Συμπεράσματα που εξάγονται από τη σειρά των γεγονότων:
Για την υπόθεση Μπελογιάννη
1.Ο Ν.Μ αναλαμβάνει μία πολύ σημαντική αποστολή πριν επιστρέψει στην Ελλάδα. Από τον Νοέμβριο του ‘49 έως τον Μάιο του 1950,για ένα επτάμηνο,συμμετέχει στην εξεταστική επιτροπή που ερευνά την υπόθεση του Κώστα Καραγιώργη. Παραδίδοντας το πόρισμα στο Πολιτικό Γραφείο είναι έτοιμος να φύγει για την Ελλάδα. Εντύπωση μεγάλη προκαλεί το γεγονός ότι η Έλλη Παπά δεν αναφέρει τίποτα για εκείνη την αποστολή του Νίκου! Αν και αναφέρεται κάμποσες φορές στον Καραγιώργη και μία φορά στην από τον ΕΛΑΣ γνωριμία και σύγκρουση με τον Μπελογιάννη,δεν αναφέρει λέξη για την έρευνα σε βάρος του και την καθαίρεσή του. Μπορούμε να συμπεράνουμε συνεπώς ότι η Έλλη δεν γνωρίζει αυτή τη δραστηριότητα Μπελογιάννη όπως και την προηγούμενη, εκείνη του Αποσπάσματος της 1ης Μεραρχίας υπό τον Χ.Φλωράκη(Γιώτη).
2.Αντίθετα με ό,τι καταμαρτυρούν στον Ν.Ζαχαριάδη βλέπουμε ότι ο Καραγιώργης δεν καθαιρείται αυθαίρετα και με συνοπτικές διαδικασίες αλλά μετά από επίπονη και δραματική έρευνα που κρατάει μήνες και στηρίζεται σε πληθώρα μαρτύρων και καταθέσεων.
3.Ο Ν.Μ λίγο πριν έρθει στην Ελλάδα προσλαμβάνεται στη ΚΕ ως αναπληρωματικό μέλος. Δεν είναι ένα στέλεχος δηλαδή του «κομματικού μηχανισμού»,των γιαφκών και των συνωμοτικών κανόνων,όπως ο Πλουμπίδης,αλλά είναι ένα στέλεχος που αναδεικνύεται μέσα σε θύελλες και μάχες. Είναι ένα «άλμπατρος» όπως πολύ εύστοχα τον χαρακτήρισε ο Ζαχαριάδης.
4.Στέλνοντας στην Ελλάδα καινούργια στελέχη και μέλη της ΚΕ,ο Ζαχαριάδης,(θ’ακολουθήσουν κι άλλοι τον Ν.Μ.) μπορούμε να θεωρήσουμε με ασφάλεια,ότι επιδιώκει να τ’αλλάξει όλα και να ξεκινήσει μια νέα περίοδο. Ο Ν.Μ είναι ειδοποιημένος και προϊδεασμένος για την περίπτωση Πλουμπίδη. Ξέρει,όπως και η Έλλη επιμαρτυρεί,ότι υπάρχει μια ευρύτερη κίνηση μέσα στο κόμμα.
Εντύπωση προκαλεί το άριστα πληροφορημένο «Εμπρός» της 11ης Ιανουαρίου του ‘51 όπου δημοσιεύεται η σύλληψη Μπελογιάννη! Εκεί αναφέρεται χαρακτηριστικά: «...Απέφυγεν επιμελώς να συναντήση παλαιά ηγετικά στελέχη του κόμματος. Τούτο έπρεξεν αφ’ενός μεν για να μη κινήση τας υποψίας των αστυνομικών αρχών και αφ’ετέρου,διότι είχεν εντολήν του Ζαχαριάδη να προβή εις «εκκαθαρίσεις» πολλών στελεχών,τα οποία κατά το παρελθόν είχον αναπτύξει αξιόλογον δράσιν. Η εντολή αυτή εδόθη είτε διότι έπαυσαν πλέον να εμπνέουν εμπιστοσύνην εις την ηγεσίαν του ΚΚΕ,είτε εκουράσθησαν και αποφεύγουν νέας περιπετείας,είτε είναι γνωστά εις τας αρχάς και δεν δύνανται πλέον να δράσουν ανενοχλήτως».
Η κίνηση αυτή στοχεύει αλλού από κει που στοχεύει η ηγεσία Ζαχαριάδη. Ο Μπελογιάννης προφανώς συμφωνεί με την γραμμή Ζαχαριάδη. Το «Εμπρός»της ως άνω ημέρας τον αποκαλεί «Υπο-Ζαχαριάδη»! Όπως είναι όμως φυσικό,για έναν γενναίο άνθρωπο σαν τον Μπελογιάννη,δεν αποφεύγει κάθε επαφή με τον Πλουμπίδη. Δεν φοβάται,έχει αυτοπεποίθηση και επιδιώκει να μη χαρίσει κανέναν στην αντίδραση. Αυτός είναι κι ο λόγος που έρχεται σε επαφή με τον Πλουμπίδη αν και έχει προειδοποιηθεί.
5.Όταν συλλαμβάνεται ο Ν.Μ κανένας δεν ξέρει την ταυτότητά του. Ούτε η Ασφάλεια ούτε ο Πλουμπίδης με τον οποίο έχουν συναντηθεί πολλές φορές. Ο Πλουμπίδης το μαθαίνει μετά τη σύλληψή του και τότε ομολογεί την άγνοιά του στον Κούλη Ζαμπαθά. Μέχρι τότε,παραμονή Χριστουγέννων του 1950,και οι δύο τον ξέρουν ως «Κώστα». Η δημοσίευση δε της ταυτότητος του συλληφθέντος Μπελογιάννη στον «Δημοκρατικό»-κατ’εντολήν Πλουμπίδη-οδηγεί αμέσως στο κλείσιμο της εφημερίδας.
Στις εφημερίδες της 5ης Ιανουαρίου του 1951 δημοσιεύεται η παύση της εφημερίδας.
6.Ο Ν.Μ ζει με την Έλλη έξι μοναχά μήνες. Από τον Ιούλιο μέχρι τον Δεκέμβριο. Αν υπολογίσουμε και την αργόσυρτη διάρκεια της παρανομίας τότε η πραγματική συμβίωσή τους περιορίζεται ακόμα περισσότερο. Συνεπώς η γνώση όλων των σκέψεων και απόψεων του Ν.Μ από την Έλλη φαντάζει αδύνατη.
7.Αντιθέτως,μεγαλύτερη και δημιουργικότερη είναι η πνευματική σχέση τους που διαδραματίζεται όντας και οι δύο φυλακισμένοι σε διπλανά κελιά. Η Έλλη κυεί,είναι νέα στα τριάντα ένα της χρόνια,όμορφη,χειραφετημένη και δυναμική γυναίκα. Ο Νίκος είναι στην πιο καλή του στιγμή,έχει περάσει πάνω από δέκα χρόνια μέσα σε φωτιά και σίδερο,έχει ταξιδέψει στις χώρες της Λαϊκής Δημοκρατίας,στον κόσμο που υπόσχεται πολλά και ήδη έχει προκαταβάλλει μια ριζική-όπως φαίνεται και είναι τότε-αλλαγή.
Κάνουν σχέδια για το μέλλον αλλά και δημιουργούν μέσα στη φυλακή τους. Ο Νίκος γράφει κείμενα και οργανώνει τη σκέψη του,βάζει στόχους για την έκδοση λογοτεχνικής εφημερίδας,για τη μελέτη του Βυζαντινού Πολιτισμού,για την μελέτη της Ελληνικής Σκέψης. Θεωρούν εφικτή τη διάσωσή τους,πιστεύουν στην μεγάλη δύναμη του κινήματος αλληλεγγύης.
8.Όλα διαψεύδονται όταν δεν καθίσταται δυνατόν να μπει ο Μπελογιάννης υποψήφιος βουλευτής Αθήνας στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου του 1951. Αίτιος φέρεται ο Μιχάλης Κύρκος πατέρας του Λεωνίδα. Αυτή ήταν και η επικρατούσα άποψη όλων εκείνων που έζησαν ως απλοί αριστεροί τα τραγικά γεγονότα. Ένα χρόνο μετά (το 1952) υπεύθυνος θα θεωρηθεί και ο Πλουμίδης στην απόφαση της ΚΕ για την διαγραφή του. Ο λόγος που δεν θέλουν κάποιοι κύκλοι να μπει στο ψηφοδέλτιο είναι ευνόητος. Αν και πολιτικά κανείς δεν μπορεί να πει αν είχαν δίκιο ή άδικο,ανθρωπιστικά δεν μπορεί παρά να καταδικάσει τη στάση τους! Ο Νίκος Μπελογιάννης έπρεπε να μπει στο ψηφοδέλτιο για λόγους ανθρωπιστικούς και όχι πολιτικούς!!! Όποιοι κι αν είναι αυτοί που αντέδρασαν έχουν το αίμα του στο λαιμό τους και την ιστορία πάνω από την υστεροφημία τους καθώς ακόμα εκείνη δεν έχει αποφανθεί τελεσίδικα.
9.Η δίκη του Ν.Μ και των «93» γίνεται «κανονικά». Αν και δεν έγινε βουλευτής έγινε πατέρας. Και διαθέτει όλες τις ηθικοπολιτικές προϋποθέσεις για να καταρρακώσει το κατηγορητήριο και όσους και όσα κρύβονται πίσω από αυτό. Όλος ο δημοκρατικός κόσμος,στην Ελλάδα και στην οικουμένη, είναι δίπλα του. Στο χέρι του είναι ένα κόκκινο γαρύφαλλο!
10.Καταδικάζονται δώδεκα σε θάνατο γιατί θεωρούνται ένοχοι για την ανατροπή του καθεστώτος.
Ο Πλαστήρας έχει ακόμα το σθένος να δηλώσει ότι δεν θα εκτελεστεί κανένας.
11.Αν θέλουμε να εκτιμήσουμε πολιτικά την κατάσταση θα μπορούσαμε με ασφάλεια να πούμε ότι το Παλάτι,οι Αμερικανοί και όσοι άλλοι θεωρούσαν επικίνδυνο τον Ν.Μ. «πήγανε για μαλλί και βγήκανε κουρεμένοι». Ο Ν.Μ έχει βγει πανίσχυρος από την δίκη,το κύρος του,η λάμψη τους είναι τεράστια και δεν περιορίζεται μόνο στο εσωτερικό της χώρας. Εκεί που ερχότανε ως ένα ηγετικό στέλεχος του εξαρθρωμένου παράνομου μηχανισμού και δεν είχε από που να πιαστεί,μέσα σε λίγους μήνες έχει γίνει ένας ηγέτης μεγάλου βεληνεκούς. Παρά λίγο να βγει και βουλευτής Αθηνών!!!Ακόμα κι αν μείνει μέσα στη φυλακή κανένας δεν θα μπορούσε να φυλακίσει το κύρος του και το πνεύμα του. Η ηγεσία του θα ασκείτο μέσα από την φυλακή.
12.Μαζί όμως με τους αντιπάλους ζημιά,από την ηθικοπολιτική νίκη του Μπελογιάννη,παθαίνουν κι όσοι περίμεναν να βρουν ευκαιρία να πετάξουν από το κόμμα το τμήμα του κόμματος που βρίσκονταν στο εξωτερικό μαζί φυσικά με τον Ζαχαριάδη. Ζημιά παθαίνουν όλοι εκείνοι που επιδίωκαν αβρόχοις ποσί να υφαρπάσουν το κόμμα ...αρχηγού απόντος. Ποιος θα τολμούσε να βγει μπροστά στο κύρος του Ν.Μ; Κι ο Νίκος Μπελογιάννης ήταν «ανάδειξη» του Ζαχαριάδη! Άρα ποιος μπορούσε να πλήξει τον Ζαχαριάδη,του Νίκου Μπελογιάννη υπάρχοντος ως ηγέτη του κόμματος του εσωτερικού;
13.Η κατάσταση αλλάζει δραματικά μετά την ανακάλυψη των ασυρμάτων η οποία όλως περιέργως συμβαίνει την ημέρα που εκδίδει το δικαστήριο την απόφαση για τους δώδεκα.
Στην υπόθεση αυτή κάνουν «μπαμ» δύο κυρίως πράγματα:α) ο ρόλος αμερικανικού πλοίου που «πιάνει» τα σήματα με τα ραδιογωνιόμετρά του.β) οι αντιφάσεις της Ασφάλειας και όλων των σχετικών ρουφιάνων. Αν τους ασυρμάτους τους ήξεραν πριν την ημέρα της σύλληψης του Μπελογιάννη (20/12/50) γιατί δεν τον κατηγορούν γι’αυτούς στην πρώτη δίκη; Και αν δεν τους ήξεραν και τους έμαθαν τις μέρες αυτές (δηλ. Νοέμβριο του ‘51) τότε πώς ενοχοποιείται ο Ν.Μ που σχεδόν έναν χρόνο ήταν στα κελιά της Ασφάλειας; Με τέτοιου επιπέδου κατηγορίες ο Ν.Μπελογιάννης και είκοσι οκτώ σύντροφοί του οδηγούνται σε δίκη τον Φεβρουάριο του 1952.
Τώρα κατηγορούνται για...κατασκοπεία! (Για την αναλογία του θέματος αναφέρουμε ότι η δίκη του Ιούλιου και της Έθελ Ρόζεμπεργκ έγινε 3-29 Μαρτίου του 1951 και η εκτέλεση του ζεύγους στις 19 Ιουνίου του 1953).
Εντύπωση κάνει,στους τίμιους και δίκαιους πολίτες που ερευνούν την πρόσφατη ιστορία για να διδαχθούν,το γεγονός ότι οι κάθε λογής επικριτές του Στάλιν ενώ «ξενιτεύονται» στη Μόσχα για να καταγγείλουν τις περιβόητες δίκες του 1937,«ξεχνούν» τις δίκες για κατασκοπεία που έλαβαν χώρα στη «δυτικού τύπου δημοκρατία» τους επί τρεις σχεδόν δεκαετίες!
Δεν πρέπει να παραλείψουμε να σημειώσουμε το πόσο άγρια επιτίθεται η Δεξιά στον Πλαστήρα και τον κατηγορεί για «συνοδοιπόρο» των Κομμουνιστών. Ο τίτλος του «Εμπρός» της 15ης Νοεμβρίου του ‘51 είναι χαρακτηριστικός: «Ενώ ο Πλαστήρας ανοίγει τας φυλακάς οι κομμουμισταί διαβίβαζαν εξ Αθηνών στρατιωτικά μυστικά εις Σόφιαν».
14.Ενώ η δίκη εξελίσσεται,η ηγεσία του εξωτερικού,διαπιστώνοντας τη σοβαρότητα της κατάστασης δηλώνει έτοιμη να έρθει και να «αντιδικήσει» με τον μοναρχοφασισμό! Ουσιαστικά λέει σε όλους: «Αν δικάζεται τον Μπελογιάννη για κατάσκοπο δικάστε κι εμάς δίπλα του».
15.Η δίκη τελειώνει. Καταδικάζονται οκτώ σε θάνατο. Τότε και μόνον τότε εμφανίζεται ο Πλουμπίδης,απευθύνει τη γνωστή επιστολή στους συνηγόρους του Ν.Μ και δηλώνει καθοδηγητής του παράνομου μηχανισμού.
Η επιστολή έχει ημερομηνία 12/3/52 αλλά ο Ζαμπαθάς αναφέρει ότι όταν τού την διαβάζει ο Πλουμπίδης είναι 14/3/52. Στις εφημερίδες πάντως δημοσιεύεται στις 16/3/52.(βλέπε «Εμπρός» 16/3/52)
Με την επιστολή επιχειρεί,για δεύτερη φορά,να πει ότι «το κόμμα είμαι εγώ»! Επιχειρεί για δεύτερη φορά,με πανομοιότυπο τρόπο, να υπερφαλαγγίσει το νόμιμο ηγέτη του κόμματος (καλώς ή κακώς νόμιμος ηγέτης ήταν ο Ζαχαριάδης) και να τού υφαρπάσει το κόμμα. Δεν πρωτοτυπεί ούτε κι αυτή τη φορά. Ούτε καν προηγείται. Έρχεται και πάλι δεύτερος. Επιπλέον η πρότασή του δεν έχει καμία αξία. Ούτε πολιτική αφού προηγήθηκε η βούληση της πραγματικής ηγεσίας του ΚΚΕ να έρθει και να δικαστεί. Ακόμα κι αν δεν έχει υπόσταση νομική-όπως ισχυρίζεται ο Ιωσήφ Ζαχαριάδης σε πρόσφατη συνέντευξή του,γιατί η καταδίκη του Μπελογιάννη αφορούσε την υπόθεση κατασκοπείας και όχι την απόπειρα ανατροπής του καθεστώτος-η τόσο καθυστερημένη εμφάνιση του Πλουμπίδη και δη στο παραπέντε ούτε πείθει ούτε συγκινεί πια τον προσεκτικό ερευνητή των γεγονότων. Εκτός αυτού ο όρος που έβαζε ο Πλουμπίδης-να παραδοθεί αφού ελευθερώνετο ο Μπελογιάννης-ήταν γελοίος. Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι οι πανίσχυροι νικητές του εμφυλίου θα υποχωρούσαν στις αξιώσεις του Μπάρμπα;
16.Η τύχη όμως του Ν.Μπελογιάννη έχει αποφασιστεί αλλού και όχι απλώς στις αίθουσες του στρατοδικείου. Ο Μπελογιάννης έχει επιλεγεί για θύμα. Ο θυσιαστικός μηχανισμός έχει ήδη πυροδοτηθεί! Πρέπει να γίνει το κορυφαίο εξιλαστήριο θύμα του εμφυλίου πολέμου εκείνο που στην επωνυμία του,στο κύρος τους,στην λάμψη του,θα περιλαμβάνει όλους τους ανώνυμους αγωνιστές που αντιστάθηκαν στην αγγλοαμερικανική επέμβαση. Το τραγικό της ιστορίας αυτής είναι ότι και πάλι ο Πλουμπίδης είναι εκεί να «συμβάλλει» κι αυτός στην αποπομπή,αυτή τη φορά και βιολογική,ενός νέου ανθρώπου. Ο Μπελογιάννης έχει την ίδια ηλικία με τον Ζαχαριάδης όταν εκείνος παραδόθηκε στους Γερμανούς.
17.Μάνι-μάνι, είκοσι οκτώ μέρες μετά τη δίκη, ο Μπελογιάννης και ακόμα τρεις τουφεκίζονται. Ο Πλαστήρας δεν μπορεί να κάνει κάτι. Κάνει τίποτα! Ο Μαύρος Καβαλάρης δεν παραιτείται καν.
Ίσως τον αδικώ. Ίσως δεν έπρεπε να υποκύψει πλήρως στα σχέδια των Αμερικανών και των φίλων τους που περιελάμβαναν και την αποδόμηση της κυβέρνησής του.
Όμως! Δεν είναι μόνο ότι δεν αντιδρά πολιτικά είναι και που δεν αντιδρά σαν άνθρωπος. Θα άξιζε στον Πλαστήρα,εκείνη τη στιγμή που άλλωστε ήταν άρρωστος και στα τελευταία του,να κάνει κάτι σημαντικό μιας λογικής αντίστασης στην άκρα επιθετικότητα της Αμερικανοκρατίας. Η μιμητική βία για την οποία μιλά ο Ρ.Ζιράρ,η φοβέρα δηλαδή,σκιάζει και πλακώνει τα πάντα μαζί με την σκλαβιά.
«Ο Μπελογιάννης ζει μεσ’στις καρδιές μας
ο Μπελογιάννης ζει πα’στις κορφές
ζει ο Μπελογιάννης ζει κι είναι κοντά μας
στων τραγουδιών τις λεύτερες στροφές»
Για την υπόθεση Πλουμπίδη
1.Τέλη Ιουλίου του ‘52 η ΚΕ του ΚΚΕ «δικάζει» και «καταδικάζει» τον Πλουμπίδη. Καθαιρείται και αποπέμπεται σαν προβοκάτορας. Τώρα έχει έρθει η σειρά του να γίνει θύμα και ο Ζαχαριάδης να γίνει θύτης. Αντίθετα με ό,τι η μιμητική κατά του Ζαχαριάδη βία κηρύττει χρόνια τώρα ο Πλουμπίδης δεν έχει υποστεί τις συνέπειες της στάσης του έναντι του ελληνοϊταλικού πολέμου. Ούτε στη διάρκεια της κατοχής ούτε όμως κι όταν έρχεται ο Ζαχαριάδης από το Νταχάου λογοδοτεί. Αντιθέτως,στο 7ο Συνέδριο επανεκλέγεται στην ΚΕ. Παρά την κριτική που του ασκείται στο συνέδριο,τουλάχιστον από ένα σύνεδρο ονόματι Στεργίου,ο Ν.Π εξακολουθεί να κινείται μέσα στο κόμμα και μάλιστα με σχετική αυτονομία. Στα τέλη της δεκαετίας του ‘40 ο σκληρός επαναστάτης,ο πολύς Πλουμπίδης,που μόνος του κήρυξε την επανάσταση τον Δεκέμβρη του ‘40 και καλούσε τους τιμημένους στρατιώτες να στασιάσουν και να ενωθούν με τους Ιταλούς,τώρα έχει γίνει...φιλειρηνιστής και συνομιλεί με τύπους της ποιότητας του Λεωνίδα Σπαχή!
Η απόφαση της ΚΕ για την αποπομπή του Πλουμπίδη[8] είναι καταπέλτης. Κατηγορείται σε είκοσι (20) σημεία! Ένα από αυτά είναι και η θέση του για τον χαρακτήρα του ελληνοϊταλικού πολέμου. Δεν είναι η ίδια η απόφαση που κάνει το Πλουμπίδη θύμα αλλά το όλο κλίμα που καλλιεργεί σε βάρος του το κόμμα. Κυρίως με τον ραδιοσταθμό. Η υστερία,η απώλεια της ψυχραιμίας,οι υπερβολές,οι ύβρεις,οι εμπαθείς εξάρσεις,όλα στήνουν ένα σκηνικό θυματοποίησης του τέως θύτη. Είναι τραγικό αλλά είναι αληθινό...η μιμητική βία δεν εξαιρεί καν το ίδιο το θύμα! Ο ίδιος ο Πλουμπίδης λέει ότι «αν το κόμμα πει ότι είμαι χαφιές τότε όλοι να πείτε ότι είμαι χαφιές». Ξέρει πολύ καλά ότι μόνο αν μετάσχει της θυσίας,αν πάει πάσο στη βία που πυροδοτήθηκε,εναντίον του αυτή τη φορά,ενδεχομένως να δικαιωθεί στο μέλλον. Δεν φαίνεται να έχει γνώση της θεωρίας του θυσιαστικού μηχανισμού αλλά έχει πείρα! Έχει δει το θύμα του,τον Νίκο Ζαχαριάδη,να επανέρχεται και να δοξάζεται σαν «κομματικός άγιος». «Κομματικός άγιος» θέλει να γίνει κι αυτός στα πενήντα ένα του χρόνια! Η μιμητική επιθυμία και ο μιμητικός ανταγωνισμός έχουν κάνει καλά τη δουλειά τους. Ο θύτης έχει γίνει ίδιος με το θύμα. Το θύμα έχει ίδιο με τον θύτη. Θέλει να τον πληρώσει με το ίδιο νόμισμα. Να τον στριμώξει τόσο όσο τον στρίμωξε κι αυτός εκείνες τις σκληρές στιγμές της ηρωικής του μοναξιάς όπου έπρεπε να χαράξει ρότα στο κόμμα και στην Πατρίδα! Ζηλεύει και εποφθαλμιά ο ένας τον άλλον. Μοιάζουν τόσο πολύ που τους είναι αδιανόητο ό,τι τους διαφοροποιεί. Ενώ ο Πλουμπίδης «νικά» στον πρώτο γύρο τον Ζαχαριάδη και τον βγάζει από τη μέση εκείνος επανέρχεται θριαμβευτής,άτρωτος κι ανίκητος, «πιο νιος και πιο τρανός και πιο όμορφος» απ’ ότι πριν τον θυσιάσει! Μπορεί λοιπόν να μην τον ζηλεύει; Είκοσι χρόνια «μάχεται» ο Πλουμπίδης να φέρει βόλτα τον νεώτερο και χαρισματικό Νίκο Ζαχαριάδη που ήρθε από το «πουθενά» με τις ευλογίες της Κομμουνιστικής Διεθνούς και έγινε το καμάρι των Ελλήνων Κομμουνιστών. Είκοσι χρόνια «μάχεται» ο Πλουμπίδης εναντίον του και χρησιμοποιεί όλες τις διαθέσιμες πολιτικές γραμμές! Από τις πιο «επαναστατικές» έως τις πιο «μετριοπαθείς». Όχι ότι ο Ζαχαριάδης δεν διολισθαίνει σε άλλες γραμμές όλα αυτά τα χρόνια. Διολισθαίνει αλλά με άλλες αφετηρίες και άλλες αιτίες. Γενικά ακολουθεί-ή τουλάχιστον έτσι νομίζει- την ροή των γεγονότων και την αλλαγή των συσχετισμών των δυνάμεων και των αδυναμιών. Ο Πλουμπίδης φαίνεται να μην νοιάζεται γι’αυτά τα πράγματα. Με τραγικό τρόπο μας δείχνει-για ν’ανοίξουμε τα στραβά μας- ότι η ιδιοτέλεια δεν είναι μόνο,ούτε κυρίως,οικονομική. Είναι κυρίως ηθική και πνευματική. Γι’αυτό είναι και περισσότερο επικίνδυνη. Ο Πλουμπίδης είναι ιδιοτελής γιατί θέλει να γίνει ντε και καλά «κομματικός άγιος»!
2.Νοέμβριο του ‘52 ο Ν.Π συλλαμβάνεται. Δεν χρειάζεται πια σε κανέναν! Το εγχείρημα της δημιουργίας ενός πιο βολικού ΚΚΕ έχει προς το παρόν αποτύχει. Όλα τα σχέδια αναβάλλονται. Εκτός αυτού,αν δεν συλληφθεί ο Πλουμπίδης ο Ζαχαριάδης θα δικαιωθεί πλήρως!
Πάλι θα έχουν πάει για μαλλί και θα έχουν βγει κουρεμένοι.
3.Ο χρόνος έρχεται γύρω και η δίκη ορίζεται τέλη Ιουλίου του ‘53. Ο πόλεμος της Κορέας τελειώνει και η υπογραφή της συμφωνίας είναι ζήτημα ημερών. Ο Πλαστήρας είναι άρρωστος,στα τελευταία του.
4.Στο εδώλιο κάθεται ο Νίκος Πλουμπίδης μετά από πολλών χρόνων παράνομη δράση. Μαζί του κατηγορούνται δυο γυναίκες. Όλοι νομίζουν ότι ο κατάλογος των κατηγορουμένων τελειώνει εδώ.
Λάθος!Η προπαγάνδα «δικών» και ξένων έχει συσκοτίσει πλήρως τα γεγονότα. Μαζί με τον Πλουμπίδη δικάζονται ερήμην και όλα τα μελη του ΠΓ! Η επιθυμία της ηγεσίας του ΚΚΕ να δικαστεί στην Ελλάδα γίνεται δεκτή έναν και πλέον χρόνο μετά την δίκη Μπελογιάννη.
Ο Στρίγκος και ο Μπαρτζιώτας,ο Βλαντάς και ο Βοντίσιος,ο Πορφυρογένης και ο Ρούσσος,ο Ιωαννίδης και η Λαζαρίδου,ο Δημητρακαρέας και φυσικά ο Ζαχαριάδης! Μάλιστα.
Δικάζονται για εσχάτη προδοσία,κατασκοπεία και συνωμοσία!
Κρατάει κι ο Πλουμπίδης ένα γαρύφαλλο!Άσπρο κι όχι κόκκινο. Κι εκεί έρχεται δεύτερος. Κι εκεί μιμείται. Καταδικάζεται σε θάνατο μαζί με τον Νίκο Ζαχαριάδη και τα υπόλοιπα στελέχη του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ! Με κοοπτάτσια (με πρόσληψη) «προάγεται» ο Νίκος Πλουμπίδης από καθαιρεμένο μέλος της ΚΕ σε μέλος του ΠΓ(!) Με κοοπτάτσια όμως όχι της Κεντρικής Επιτροπής αλλά των Αμερικανών και των λακέδων τους που η Ιστορία θα μνημονεύει μόνο για τον προβοκατόρικό τους ρόλο στις υποθέσεις των ηρώων της Εαμικής Αντίστασης και του ΔΣΕ. «Προάγεται»,ο Πλουμπίδης,σε μέλος της ηγεσίας του ΚΚΕ και σε «κομματικό άγιο»,μετά θάνατον όμως!
Ο Πλαστήρας πεθαίνει την τρίτη μέρα της δίκης. Την ίδια μέρα υπογράφεται και η συμφωνία για την Κορέα. Οι φλόγες στην Ινδοκίνα αρχίζουν να φωτίζουν!Ο πόλεμος κατά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού,τον οποίο ξεκίνησαν πρώτοι οι Έλληνες,πέρασε από την Κορέα μετά πήγε στην Ινδοκίνα για να καταλήξει-μετά από χρόνια-και πάλι στη γειτονιά μας. Στο Ιράκ και στην Γιουγκοσλαβία. Ο πόλεμος που ο Τίτο γύρεψε να γλιτώσει,κλείνοντας τα σύνορα στους Αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού, επέστρεψε,«εν ετέρα μορφή» και αφάνισε τη χώρα που δημιούργησε!
Η εκτέλεση του Πλουμπίδη θα γίνει έναν χρόνο μετά στο Δαφνί. [11]14 Αυγούστου 1954,παραμονή της Παναγίας! Είναι η πρώτη φορά που επιτρέπεται σε δημοσιογράφους να παραστούν σε εκτέλεση. Μιλούν με τους αστυνομικούς,το εκτελεστικό απόσπασμα,με τον Βασιλικό Επίτροπο! Πρέπει να βεβαιώσουν ότι ο Πλουμπίδης όντως εκτελέστηκε για να μην μείνει καμιά αμφιβολία στον λαό.Αλλιώς ο Ζαχαριάδης θα ήταν και πάλι «νικητής»!
Ο ραδιοσταθμός του ΚΚΕ από το εξωτερικό,με τις υστερίες του,παίρνει μέρος με τον δικό του τρόπο στη θυσία του Πλουμπίδη. Δεν είναι τα πυρά του αποσπάσματος αλλά τα «πυρά» της ηγεσίας Ζαχαριάδη που θα καθαγιάσουν τον κυριότερο εσωκομματικό αντίπαλό της. Εκείνη η άγρια επιθετικότητα,η βία των λέξεων,θα φέρει,μόλις μετά από δύο χρόνια,το «πνεύμα» του Πλουμπίδη ξανά στα πράγματα. Ο Πλουμπίδης,εν ετέρα μορφή,με την μορφή των «αντισταλινικών» και «αντιζαχαριαδικών»,θα επιστρέψει για να εκβάλλει ακόμα μια φορά τον Ζαχαριάδη. Αυτή τη φορά οριστικά! Η 9η Ολομέλεια του 1958 με μιαν αράδα αποκαθιστά τον Πλουμπίδη. Η αποκατάστασή του όμως-η πολιτική- κρατάει όλα τα μετέπειτα χρόνια.
Ειδικά μετά το 1990, όλοι μηδέ του «Ζαχαριαδικού» ΚΚΕ εξαιρουμένου,βουτηγμένοι μέσα στην λογική της Πλουμπίδειας πολιτικής σκέψης,δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να διαιωνίζουν το πνεύμα του! Όλοι! Ομόφωνα! Όπως απαιτεί η έξαρση της μιμητικής βίας που περιγράφει ο Ζιράρ, εξορκίζουν τον πολιτικό Νίκο Ζαχαριάδη και αποθεώνουν τον πολιτικό Νίκο Πλουμπίδη.
Όλη η Αριστερά,ακόμα και η Δεξιά του Σαμαρά και των ρέστων, αγωνίζονται σκληρά ενάντια στις «άδικες θυσίες» στην Ελλάδα του Σήμερα αντί να αγωνίζονται για μια δίκαιη μοιρασιά στην Ελλάδα του Αύριο! Ομόφωνα,στο πνεύμα του Πλουμπίδη,αγωνίζονται να μοιράσουν «δίκαια» στο Σήμερα τη μιζέρια του Χθες. Υπονομεύουν έτσι και προδίδουν τον αγώνα για μια δίκαιη μοιρασιά στην Ελλάδα του Αύριο...στην Ελλάδα της Δουλειάς,της Λευτεριάς,της λυτρωμένης από κάθε ξενική -οικονομική και άλλη-εξάρτηση,με έναν πραγματικά Ελληνικό Πολιτισμό!
Ένα πολύ μεγάλο και εγκάρδιο “ευχαριστώ” απευθύνω στον ακούραστο και αφανή διαχειριστή του Αντιφώνου:τον Κωνσταντίνο Βεργή!
Χωρίς αυτόν δεν θα ήταν δυνατόν να παρουσιαστεί το κείμενό μου με την υποστήριξη των ντοκουμέντων -που είναι αρκετά εκτεταμένα-καθώς και των εφημερίδων τις εποχής οι οποίες είναι αρκετές.
Ελπίζω οι αναγνώστες να συμμερίζονται τις ευχαριστίες μου προς το Αντίφωνο και να συνδράμουν την προσπάθειά του με την παρουσία τους,τις απόψεις τους,τις πρωτοβουλίες τους,κυρίως δε με την αγάπη τους!
To KKE καταγγέλλει για “αντικομμουνιστική προπαγάνδα” θεολόγο που παρουσίασε τη ζωή του Αγίου Λουκά Κριμαίας στους μαθητές!!!
Το παρακάτω δημοσίευμα του Ριζοσπάστη αποδεικνύει πόσο αμετανόητοι και προσκολλημένοι στον χριστιανομάχο και ανθρωποκτόνο κομμουνισμό της ΕΣΣΔ είναι ακόμη και σήμερα κάποιοι εγχώριοι.
ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΚΚΕ – ΚΝΕ Β/Α ΑΤΤΙΚΗΣ
Καταγγέλλουν την προβολή “αντικομμουνιστικού βίντεο” σε σχολείο
Την προσπάθεια καθηγήτριας στο Λύκειο του Αγίου Στεφάνου «να μπολιάσει στα μυαλά των μαθητών της Α’ Λυκείου όλη την αντικομμουνιστική, αντισοσιαλιστική προπαγάνδα που παίζουν τα αστικά ΜΜΕ και οι εκφραστές τους ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ.», καταγγέλλουν με ανακοίνωσή τους οι Κομματικές Οργανώσεις Χωριών Βορειοανατολικής Αττικής του ΚΚΕ και η Τομεακή Οργάνωση Βορειοανατολικής Αττικής της ΚΝΕ.
Ειδικότερα όπως καταγγέλλουν: «Η συγκεκριμένη καθηγήτρια θεολογίας προέβαλε την ώρα του μαθήματος των θρησκευτικών βίντεο το οποίο αφορούσε τη ζωή ενός “αγίου Λουκά”, ο οποίος έζησε την περίοδο της ΕΣΣΔ. Σε όλη τη διάρκεια του βίντεο όμως ουσιαστικά παρουσιαζότανε η ΕΣΣΔ ως δικτατορικό καθεστώς, εξίσωνε το φασισμό με το σοσιαλισμό, επιστρατεύοντας τον πιο ωμό αντικομμουνισμό και αξιοποιώντας την πιο σκοτεινή προπαγάνδα της εκκλησίας, που ακόμη και ο ΛΑ.Ο.Σ. θα ζήλευε»….
Οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ τονίζουν: «Μας γεμίζουν ψέματα, αντιστρέφουν την πραγματικότητα, αποκρύπτουν την ιστορική αλήθεια για να κρύψουν τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα που η εργατική τάξη της ΕΣΣΔ είχε κατακτήσει, επιδιώκοντας να σπιλώσουν τη μόνη διέξοδο για την πραγματική απελευθέρωση του ανθρώπου, την προοπτική για λαϊκή εξουσία, λαϊκή οικονομία, το σοσιαλισμό – κομμουνισμό. Φοβούνται ότι αργά ή γρήγορα ο λαός μας και η νεολαία θα σηκώσουν κεφάλι αμφισβητώντας την εξουσία τους».
«Σήμερα – συνεχίζουν – με την καπιταλιστική κρίση αποδεικνύεται σε όλο τον κόσμο η σαπίλα και η βαρβαρότητα του συστήματος, που εξοντώνει ανθρώπους, διαλύει δικαιώματα, για την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Υπάρχει τεράστιος πλούτος και μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα εμείς και οι γονείς μας. Προϋπόθεση είναι οι εργαζόμενοι μαζί με τους μικρούς επαγγελματίες και αγρότες να πάρουν στα χέρια τους τον πλούτο που παράγουν. Τους φοβίζει ότι σε χιλιάδες συνειδήσεις αρχίζει να αμφισβητείται η Ευρωπαϊκή Ενωση και ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης».
Καταλήγοντας, οι Οργανώσεις ΚΚΕ και ΚΝΕ σημειώνουν: «Θέλουν να χτυπήσουν τη δράση των κομμουνιστών. Ομως το δυνάμωμα της πάλης, το ρίζωμα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ με τις ανησυχίες και τα οράματα των νέων, τους δεσμούς μέσα από την 90χρονη πορεία του ΚΚΕ δεν μπορούν να τους αμαυρώσουν».
αυτοι οι ανθρωποι ηταν προδοτες εκαψαν βιασαν πηραν
28.000 παιδια και μετα πηγαν στις Ανατολικες Χωρες τωρα
μας τους παρουσιαζουν για ηρωες ντροπη ντροπη ντροπη
Βασιλη σε ποιους αναφερεσε?
Γιατι αν αναφερεσε στους κομμουνιστες πατριωτες που απλα ηθελαν μια Ελλαδα ελευθερη και οχι υποδουλη(εντος εισαγωγικων)ακομα και σημερα στους Αμερικανους εχεις ΜΕΓΑ αδικο.
Αν το ξερεις τα στρατοδικεια(τα οποια κατ’εμε κακως δικαζαν και καταδικαζαν πολιτες απο τη στιγμη που υπηρχε μια χ δημοκρατια στην χωρα)δικασαν και καταδικασαν τον Μπελλογιαννη και πολλους αλλους πατριωτες μονο και μονο για την ιδεολογια τους.
Δεν βρηκαν κατι σοβαρο να τους προσαψουν.Και αν εβρισκαν κατι κατερρεε σαν τραπουλοχαρτο αφου ηταν κατασκευασμενο.
Ομως τα”στημενα”στρατοδικεια”με δικαστες μεγαλοφασιστες ανωτατους στρατιωτικους και στρατοδικες εβγαζαν την αποφαση που ηθελαν οι φασιστες.
Εκτελεση….
Δυστηχως ομως υπαρχουν ακομα και σημερα σαπια και διεστραμμενα μυαλα που πιστευουν οτι οι κομμουνιστες ειναι προδοτες της πατριδος τους.
Πριν μερικα χρονια το εξτρα τσανελ ειχε στο δελτιο ειδησεων ενα αφιερωμα στη Μακρονησο και εβγαζε καποιες τηλεφωνικες γραμμες στον αερα.
Αν βγηκαν 10 γραμμες οι 6 υποστιριζαν οτι οι κομμουνιστες ειναι προδοτες και επρεπε να εχουν πεθανει και ντροπη σας που κανετε αφιερωμα για αυτους και αλλες ηλιθιοτητες επιοικως.
Δυστηχως φασιστες ζουν ακομα και σημερα αναμεσα μας.
Και ειναι ετοιμοι να σκοτωσουν ακομα και ελληνες,αν(λεμε τωρα)γινει μια νεα χουντα.Πραγμα που δεν αποκλειω αν χρεοκοπησουμε σαν χωρα,πραγμα που κι αυτο κατ’εμε δεν αποκλειετε….