Πρώτα απ’ όλα τι ακριβώς σημαίνει ο όρος ιερή τέχνη; Ένα μεγάλο μέρος της τέχνης – τουλάχιστον της τέχνης που αξίζει να φέρει το όνομα τέχνη – περιέχει νύξεις του θείου, μια επιθυμία για θείο, αναλαμπές του θείου είτε στην ανθρώπινη ψυχή είτε στο φυσικό κόσμο. Δεν είναι η ίδια η ορατή ομορφιά που τέλος πάντων είναι ή θα πρέπει να είναι η λυδία λίθος της τα τέχνης, μια αντανάκλαση και μια ηχώ της αιώνιας ομορφιάς, της γεννημένης «προπάντων των αιώνων», όσο και αν εμείς τη συσκοτίζουμε, την παραποιούμε και την κακομεταχειριζόμαστε; Μολοταύτα η παρουσία αυτών των ιδιοτήτων σ’ ένα έργο τέχνης δεν αρκεί για να το κάνουν έργο ιερής τέχνης, όπως ακριβώς οι αναφορές στο Θεό, στους αγίου κ.ο.κ σε μερικούς ύμνους δεν αρκούν για να κάνουν αυτούς τους ύμνους έργο ιερής τέχνης. Νομίζω πως η ιδιότητα που διακρίνει ένα έργο ιερής τέχνης και που το ξεχωρίζει από άλλα έργα τέχνης μπορεί μόνο να περιγραφεί από μία λέξη, όπως η λέξη γνώση.
Philip Sherrard, 1994, Το Ιερό στη ζωή και στην τέχνη, Αθήνα, Εκδ. Ακρίτας, σελ.178
