Ομιλία στο Κιλκίς (Ιούνιος 2025)
00:49 Εκκλησία τρόπος υπάρξεως. 04:14 H πτώση μας, η κατάτμηση 07:57 Είμαστε σχεσιακά όντα 17:41 Ο Μετανάρκισσος δεν σας βλέπει καθόλου 26:15 Η Ορθοδοξία ειδικά στο δυτικό κόσμο 41:08 Έχουμε τη θέση του Θεού, τη θέση του απολύτου, τη θεοτοκία. 44:17 Χωρίζουμε τον εαυτό μας από την αλήθεια μας, απ' τη δική μου αλήθεια χωρίζω τον εαυτό μου. 56:25 Συζήτηση
Δοξασμένο το όνομα του Κυρίου που μας έφερε αυτόν τον τόσο φωτισμένο άνθρωπο! Εμένα με έφερε πίσω στην εκκλησία που είχα απομακρυνθεί από πνευματικούς και ιερωμένους που κόντευαν να με τρελάνουν με την αμαρτία και την αμαρτία και την κόλαση και την ενοχή… και ένιωθα ότι είχα μονίμως πάνω από το κεφάλι μου έναν Θεό – κριτή και δικαστή.
Ακούγοντάς τον τόσα χρόνια μπαίνουν τα πράγματα μέσα μου στη θέση τους, ειδικά σ’ αυτήν την εποχή της παράνοιας.
Θέλουμε κι άλλες ομιλίες κι άλλες κι άλλες, και μακάρι να μας μιλούσε ατελείωτες ώρες για την ψυχολογία’ δεν χορταίνουμε να τον ακούμε.
Ευχαριστούμε και το Αντίφωνο από καρδιάς!
(Οι υπότιτλοι εξαιρετικά βοηθητικοί, έτσι δεν χάνουμε ούτε λέξη! Γιατί αρκετές φορές δεν ακούγεται καθαρά.)
Ωραία λοιπόν. Ο Θεός δεν παρουσιάζεται ως δικαστής/κριτής στην ορθοδοξία. Δεν τιμωρεί, δεν μισεί, δεν τσακίζει, δεν απομακρύνεται. Μόνο αγαπά και αναμένει την επιστροφή μας. Εάν υποθέσουμε ότι ο Θεός είναι σε ένα σταθερό σημείο και εγώ είμαι σε ένα άλλο σημείο απέναντί του, κάθε αμαρτία που κάνω ΔΕΝ συνεπάγεται ως αντίδραση του Θεού να πισωπατησει από εμένα αποστρέφοντάς με αλλά η αμαρτία μου έχει ως αποτέλεσμα να κάνω βήματα πίσω εγώ απομακρυνομενος από τον Θεό. Ο Θεός με περιμένει να επιστρέψω. Όσες περισσότερες αμαρτίες κάνω τόσο περισσότερο απομακρύνομαι (εγώ) από τον Θεό. Εκείνος δεν πάει πουθενά. Στις ενοχές τώρα. Όταν παραβιάζει ένας άνθρωπος κάποιο νόμο αισθάνεται ενοχές έναντι του νόμου και ξυπνάει φόβο τιμωρίας από τον δικαστή. Θα με πιάσουν και κάτι κακό θα μου συμβεί. Τέτοια είναι η αντίληψη του δυτικού χριστιανισμού (ας τον ονομάσουμε έτσι) για τον Θεό. Σε εμάς, η παραβίαση των εντολών του Θεού, του δρόμου προς Εκείνον, πρέπει να μας προκαλεί ένα είδος ντροπής προς Αυτόν που κάθε μέρα μας ευεργετεί και εμείς του ανταποδίδουμε ύβρη. Συνοπτικά “κοίτα πόσα μου δίνει κάθε μέρα και εγώ το γαϊδούρι του φέρομαι με τόση αχαριστία”. Η διαφορά με την δυτική οπτική είναι κολοσσιαία. Ενοχή vs αγνωμοσύνη. Όμως (και είναι ένα τεράστιο “όμως”) δεν πρέπει να φτάνουμε στο αυθαίρετο συμπέρασμα “δεν έχω ενοχές για την αμαρτία μου συνεπώς δεν είναι αμαρτία”! Άλλο πράγμα”δεν έχω δυτικού τύπου ενοχές” και άλλο πράγμα “δεν υπάρχει αμαρτία άρα όλα επιτρέπονται επειδή Εκείνος με αγαπάει”!
Ευχαριστώ πολύ για την ανοχή σας.
Για εξηγηστε μας παρακαλώ, όταν δεν πιστεύουμε σε έναν Θεό κριτή -δικαστη αλλά και δεν… γεμίζουμε ενοχές, σε τι Θεό πιστεύουμε; Διότι έχω την εντύπωση πως δεν έχετε καταλάβει τι λέει ο πατ.Νικολαος. Πάντα φιλικά.
Εσείς να μας εξηγήσετε που καταλάβατε, για να διαφωτίσετε κι εμένα και ίσως άλλους που ΔΕΝ καταλάβαμε κατά τη γνώμη σας.
Φιλικά πάντα.
Περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον και την ομιλία ”Ο Θεός του διαβόλου”. Παρουσιάζεται εξαιρετικά στην ταινία ”Τhe sixth commandment”. Μην τη χάσετε, αληθινή ιστορία’ ο διάβολος φορούσε τον σταυρό στο λαιμό και ξεκινούσε το… φιλανθρωπικό έργο του.
https://www.ertflix.gr/series/ser.485471-e-ekte-entole-1
Αγαπητέ/Αγαπητή Α.Κ.,
Τα ίδια πρεσβεύουμε, αλλά ίσως το πρώτο σχόλιό μου παρανοήθηκε ή παρερμηνεύτηκε από εσάς ή δεν έκανα πολύ ξεκάθαρο τι εννοούσα.
Σαφέστατα, ειδικά για την ενοχή δεν εννοούσα κάτι διαφορετικό από όσα περιγράψατε. Τώρα σχετικά με το ”είδος ντροπής – αγνωμοσύνης” που γράφετε, έχει μιλήσει στο παρελθόν ο π. Ν. Λ. και έχει πει ότι αν καταλάβαινε ο άνθρωπος πόσα του προσφέρει ο Θεός, θα έσκαγε από ευγνωμοσύνη! Υπάρχει μία άλλη πολύ ωραία ομιλία του που αναλύει το θέμα της ενοχής και της ευγνωμοσύνης. Αν τη βρω, θα επανέλθω με καινούργιο σχόλιο.
Να είστε καλά΄ κι εγώ ευχαριστώ.
Έχετε δίκιο. Καταλάβαμε τα ίδια. Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.