Μετεκλογικά, σκωπτικά, φωτισμένα

Μόνο σκωπτικὰ μπορεῖ νὰ μιλάει κανεὶς γιὰ τὴν δημόσια πολιτικὴ σφαῖρα. Σφαῖρα στρογγυλὴ ποὺ σταματημὸ δὲν ἔχει καὶ σφαῖρα σουβλερὴ ποὺ θέλει νὰ μὴν ἀφήσει ἄνθρωπο στὸ διάβα της..! Κάντε στὴν ἄκρη χριστιανοί..! Ἔμεινε κανείς ἄραγε..; Κάνετε στὴν ἄκρη καὶ οἱ ὑπόλοιποι..! Κι ἐγὼ μαζί σας, στὴν ἄκρη.. καὶ μὲ τοὺς χριστιανοὺς.. καὶ μὲ τοὺς ὑποδέλοιπους..! Ἔτσι μοῦ τά ᾽φερε ὁ βίος, ὁ γλυκὺς καὶ δυσβίωτος..! Καὶ ποιοὶ νὰ περάσουν ἄν κάνουμε στὴν ἄκρη, ἔρχεται ἡ ἐρώτηση. Κανεὶς μᾶλλον..! Ἔστω γιὰ λίγο..! Κανείς..! Ἔχουμε κουραστεῖ καὶ ἔχουμε κουράσει. Οἱ πιὸ δυνατοί, δείχνουν νὰ ζοῦν στὴν κοσμάρα τους. Τσεπούλα, ἐπιχειρησούλα, φραγκουλάκια, ἡ γυναικούλα μου, ὁ ἀντρούλης μου..! Τὰ παιδιὰ.. ζοῦν μὲ τὴν ὀθόνη.. κι ἐμεῖς χειροτερότερα..! Ἔχει γιὰ ὅλους τὸ χαζὸ κυριλίκι. Ἔχει γιὰ τοὺς μοναχικοὺς καουμπόϋ.. ὅπως τοὺς λέγαμε στὰ πρῶτα ἀμερικάνικα μαθήματα.. ἔχει καὶ γιὰ τοὺς μὴ γνωρίζοντες τὸ αὐγὸ τῆς μανούλας τους, ἀλλὰ γνωρίζοντες τὸ non-binery (ἀδιαδικόν, μοναδικόν, ἀόρατον καὶ ἀνεξίτηλον). Ἔχει ἀκόμη καὶ γιὰ τοὺς μὴ ἔχοντες.. ποὺ δὲν εἶναι ὅπως παλιὰ οἱ φτωχοί.. γιατὶ κάποιοι μὲν δὲν ἔχουν στὸν ἥλιο μοίρα.. ἑνῶ κάποιοι κλαῖνε ὡς πρώην ἱπποψήφιοι πλούσιοι (μὲ συγχωρεῖτε, ὑποψήφιοι)..! Ὥπς..! Νά᾽το.. καὶ μακριὰ ἀπὸ μᾶς τὸ nato..!

Στὰ μικράτα μας, τότε ποὺ νομίζαμε ἀκόμη ὅτι ἡ μοναξιὰ εἶναι προνόμιο, ἐδιαβάσαμε ἀρκετὸν μοναχικότατον κυρ-Ἀλέξανδρον Παπαδιαμάντην..! Ὁ θεὸς νὰ ἀναπαύει τὴν ψυχούλα του, θὰ προτιμούσα νὰ τὸ εἶχα ρίξει σὲ πιὸ ἀδιάφ(θ)ορα ἀναγνώσματα, σὰν τὰ περίλαμπρα τοῦ κύρ-Νίκου Δήμου φερ᾽εἰπεῖν. Ἔβγαλε καὶ νέο βιβλίο διαφωτισμοῦ ἡμῶν τῶν ἠλιθίων Ἑλλήνων ποὺ ἀδυνατοῦμε νὰ γίνουμε κανονικοὶ εὐροπέοι..! Εὐρωπαῖοι.. γίες καὶ σόρυ..! Μιὰ φορὰ τὸν εἶχα κατσαδιάσει δημοσίως τὸν ἀγαπητό. Βλέπετε ἤθελε νὰ ἔχει καὶ καριέρα εἰκαστικοῦ φωτογράφου ὁν τόπ ὀφ δὲ ρέστ (ὡς νὰ μὴν ἐπαρκοῦσε ἡ λοιπή δόξα). Ζήτησα συγνώμη μετά, γιατὶ πῆγε νὰ κατέβει καὶ ἀπὸ τὸ πάνελλλ.. ὁ ἄνθρωπος. Μὲ συγχωρεῖς κύριε Νίκο, καὶ πάλι. Δὲ μοῦ φτάνει ἡ δική μου βλακεία, ἤθελα νὰ τὰ βάλω καὶ μὲ τὴ δική σου..! Πρᾶγμα ἄκυρο καὶ ἀτελέσφορο. Κι ἐγὼ ἀκόμα δὲν ἀπόσωσα μὲ τὴν χαζομάρα ποὺ μὲ κατατρέχει κι ἐκεῖνος παραμένει συγ-κραφέφς..! Καὶ φεῦ καὶ ἀλίμονο..! Κι ἂς λένε οἱ ἅγιοι πατέρες ξανὰ καὶ ξανά.. πὼς.. «ναὶ Κύριε Βασιλεῦ, δώρησόν μοι τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα καὶ μὴ κατακρίνειν τὸν ἀδελφό μου..»! Ἀδελφός μου καὶ πατερούλης μου εἶσαι κύριε Νίκο Δήμου στὰ ἐνενῆντα σου, μὲ τὸ παράξενο ὄνομα ποὺ τὸ ἀρνεῖσαι..! Γιατὶ καλέ μου δὲν θὲς νὰ σὲ νικήσει ὁ δῆμος, ὅπως σὲ καλεῖ τὸ ὄνομά σου..; Ἐπίστεψες κι ἐσύ.. τὰ ψεύτικα τὰ λόγια τὰ μεγάλα.. πὼς ἡ democracy εἶναι μιὰ καθαριότης καὶ ἕνα πολίτευμα τοῦ φωτός..; Σὲ κορόϊδεψαν..! Ναί.. κι ἐσένα.. κι ἐμένα.. καὶ ὅλους..! Ἡ democracy φαίνεται ἀπὸ μακριὰ, ὄντως καθαρὴ καὶ φωτεινή, μὰ σὰν τὴν πλησιάσεις.. ἀλλάζει τὸ πράγμα. Ἄν μάλιστα φυσήξει κανένα δόλιο ἀεράκι, ἀπομακρύνει τὰ ἐπικαθήμενα στρώματα latinόσκονης καὶ ἀποκαλύπτεται ἡ βρωμιὰ καὶ ἡ μιζέρια..! Ἔτσι εἶναι γλυκύτατε, ἀξιοζήλευτε κυρ-Νίκο τοῦ δήμου..! Καὶ γλυκύτατος εἶσαι.. καὶ τὴν μακαριότητά σου ζηλεύω..! Παρένθεσις ἄνευ εἰρωνείας τινός, λεπτῆς ἤ χονδροειδοῦς. Τὰ ὑπόλοιπα.. κι ἂν τὰ βλέπεις μέσα ἀπὸ θαμπὰ γυαλιά, δὲν ἦρθε καὶ τὸ τέλος τοῦ κόσμου (ὄχι ἀκόμη δηλαδή). Κι ἐμεῖς ποὺ καθίσαμε σὲ θρανία ἁγιασμένα καὶ τιμημένα, τὶ νομίζεις.. καλύτεροι εἴμαστε..; Ἂμ δέ..! Ἐσὺ τὰ ἔχεις βάλει σὲ μιὰ σειρὰ τὰ πράγματα τουλάχιστον. Ἐνῶ ἐμεῖς ἀκολουθήσαμε παπᾶδες κακομοίριδες..! Οἱ ἄλλοι μᾶς λέγαν νὰ ἀνασκουμποθοῦμε καὶ δὲν μᾶς βόλευε..! Τὰ ἔφερε ὅμως ἔτσι ὁ Ἁγιότατος Θεός, νὰ τοὺς ἀκούσει τὸ αὐτάκι μας κι ἐκείνους τοὺς ξεχωριστούς, νὰ μᾶς μείνει ἡ ἀνάμνηση ὡς μέγα καὶ θαυμαστό ἐπὶ τοῖς γῆς.. ἀλλὰ μείναμε μὲ τοὺς χαζομοίριδες γιατὶ εἶναι πιὸ εὔκολο. Τέτοιοι εἴμαστε..! Ὁπότε.. καὶ χίλια δίκια σοῦ δίνω ποὺ τὰ βάνεις μὲ τὴν ἐκκλησία. Τέτοιοι εἴμαστε.. χαζομοίρηδες..! Καὶ ὅμως σ᾽ἐμᾶς.. σὲ κάτι τέτοιους χθαμαλοὺς καὶ ἀνεπρόκοπους ποὺ ὁ νοῦς μας δὲν στροφάρει καὶ οἱ νευρῶνες τοῦ νοῦ παραμένουν σὲ ἄνοια βυζαντινόπληκτη.. ναί.. σ᾽ἐμᾶς τοὺς σχεδὸν τιποτένιους.. παρεδόθη θησαυρὸς μέγας..! Θησαυρὸς ποὺ τὸν κόσμο φωτίζει καὶ τοῦ νοῦ θεριεύει καὶ τὴν ψυχὴ στερεώνει καὶ τὸν ἄνθρωπο κάμνει θεϊκό..!

Σ᾽αὐτὸ δὲν μπορῶ νὰ πῶ τίποτα. Τὰ χάνω μπροστὰ στὸ ἀνεξήγητο θαῦμα. Καὶ θέλοντας νὰ καταλάβω, βλέπω τὰ φλουριὰ τοῦ θησαυροῦ νὰ εἶναι σκόρπια ὁλόγυρα..! Σκόρπια στὸ ἁλωνάκι τῆς πατρικῆς Ἑλλάδος.. σκόρπια νὰ τὰ μαζεύουν οἱ περαστικοὶ καὶ οἱ κατακτητές..! Καὶ τελειωμὸ νὰ μὴν ἔχουν..! Πίνουμε ἐμεῖς καὶ τρῶμε.. πίνουν μαζί μας καὶ τρῶνε οἱ φτωχοὶ καὶ οἱ κατατρεγμένοι τῆς γῆς..! Πίνουν τὰ θεριὰ τ᾽ἀνήμερα καὶ θέλουν νὰ μᾶς φᾶνε.. μὰ σταματοῦν μὲ τὶς σάρκες μας στα δόντια τους. Γιατὶ ὅπως βλέπουν τὴν ἀχρηστία μας.. ἔτσι βλέπουν πὼς ὁ θησαυρὸς τῶν οὐρανῶν εἶναι ταυτισμένος μὲ αὐτὴ ταύτη τὴν ὕπαρξή μας..! Μὲ αὐτὸ τοῦτο τὸ σῶμα μας..! Γιατὶ τὸ χιλιοτραυματισμένο σῶμα μας.. πρῶτα μὲ τὸ δικά μας πάθη καὶ τὸ κατόπιν μὲ τὰ πάθη τὰ παγκόσμια.. τοῦτ᾽αὐτό τὸ γδαρμένο ἑλληνικὸ σῶμα.. ἔχει ταυτιστεῖ μὲ τὸ ἀνεπανάληπτο τῆς θεότητας ποὺ περπάτησε δίπλα μας καὶ ἔγινε συγγενὴς ἐξ αἵματος τοῦ χωματένιου ἀνθρώπου..! Μὲ τὸ Τίμιο Αἷμα Του..!

<   Βουβὰ εἶναι τὰ λόγια μου καὶ φλύαρα..! Θέλω νὰ πῶ γιὰ τὰ μικρὰ γεγονότα τῆς πολιτείας ποὺ εἴμαστε, καὶ μπερδεύομαι μὲ τὰ μεγάλα καὶ ἀνείπωτα. Ὅποια κλωστὴ καὶ νὰ πιάσω, στὴν ἄκρη της εἶναι δεμένο ἕνα φλουρί τοῦ παραδεισένιου θησαυροῦ. Κοιτάζω τὸ προσωπικό μου ἀδιέξοδο, μὰ βλέπω στὴν ἄκρη τὸ φῶς. Ἄν δῶ πρὸς τὰ ἐπίσημα μέρη τοῦ τόπου μας, βλέπω ἀνθρώπους ποὺ ἂν ξέραν ἀπὸ ποὺ ἔρχονται καὶ ἀπὸ ποὺ προέρχονται θὰ τρόμαζαν μὲ τὴν εὐθύνη. Μὰ βλέπω καὶ πὼς τοὺς κλείνει τὰ μάτια ὁ θεός καὶ τοὺς προστατεύει γιὰ μιὰ μέρα ἀκόμη. Γιὰ νὰ σταθεῖ ὁ τόπος. Γιατὶ ἔτσι κι ἀλλιῶς χαμένα τά᾽χουν..! Γυρνῶντας τὸ βλέμμα στοὺς μικροὺς συνανθρώπους, βρίσκω σχεδὸν παντοῦ αὐτὸ τὸ παράξενο μίγμα τρέλλας καὶ ἁγιότητας. Φθόνος, πάθη, ἐγωισμὸς. Σὰ νὰ θέλουμε ὅλοι νὰ γίνουμε οἱ κακοὶ ἥρωες τοῦ παραμυθιοῦ. Μὲ μιὰ ἀφέλεια παιδική..! Ὅλα αὐτὰ ποὺ καθημερινὰ κάνουμε, βλάπτοντας ἑαυτοὺς καὶ οἰκείους, τὰ κάνουμε σὰν σὲ παιγνίδι ποὺ τελειωμὸ δὲν ἔχει..! Ὄχι.. ἐγὼ θὰ πάρω τὴ μπάλα..! Φύγε.. ἐγὼ θὰ κάνω βόλτα μὲ τὸ ποδήλατο..! Θέλοντας ὅλοι.. ἐγὼ.. νὰ νικήσουμε.. γιὰ νὰ εἴμαστε.. ἐγὼ.. αὐτὸς ποὺ θὰ ἔχει τὸ τρόπαιο..! Κι ἐσὺ.. μὴ φύγεις..! Θὰ σοῦ δώσω κι ἐσένα γλυκό..! Ἀλλὰ θὰ φάω τὸ περισσότερο μόνος μου.. κι ἄς μὲ πεῖς χοντρό..! Ἐντάξει, τὶ περίμενες..; Νὰ σοῦ χαρίσουνε τὸ δάνειο..; Ἂμ δέ..! Αὐτὸ θὰ τὸ δώσουμε κοψοχρονιᾶς στὰ διεθνῆ θεριὰ.. νὰ ξεγελάσουν λίγο τὴν ἀκόρεστη πείνα τους καὶ σταθοῦμε κι ἐμεῖς ὥς νεότουρκοι φίλοι τους εἰς τὰς θέσες.. ποὺ μᾶς ἐξασφαλίζουν ἀπὸ τὶς σάρκες τῶν ἀδερφῶν.. τὴ δική μας στερημένη ἐπιβίωση..! Ἐπὶ τοῦ βίου τῶν ἄλλων..! Ἐθνικὸν γάρ ἄθλημα ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων.. ἡ ἑλληνικοτάτη συνεργασία μὲ ὅποιον καὶ ὅτι κάτσει..!

Καὶ μετὰ.. βλέπω τοὺς γελωτοποιοὺς τῆς ἀριστερᾶς. Αὐτοὶ ποὺ (ποτὲ δὲν ξέρουν τὶ) θέλουν νὰ ἀλλάξουν τὸν κόσμο καὶ νὰ φέρουν ἕνα παντοτινὸ σύστημα δικαιοσύνης ποὺ τὸ σκέφτηκε ἕνας καημένος, στὰ σκοτάδια τῆς βόρειας Εὐρώπης πρὶν κάποιους καιρούς. Κι ἂν δὲν καταλάβατε ἀκόμη, θὰ ἔρθει (νομίζουν) ἡ στιγμὴ ποὺ ἡ ἐπιστήμη θὰ φωτίσει τὸν πλανήτη γῆ καὶ μετὰ καὶ τοὺς ὑπόλοιπους, μὲ τὴν μαθηματικὴ ἐξίσωση τῆς ἰσότητας καὶ τῆς δικαιοσύνης. Μὲ μιᾶς καὶ διαπαντός..! Οἱ καημένοι.. τὸ ἀντιευαγγέλιο κηρύττουν..! Ἀλλὰ μέχρι τότε.. εὐθανασία γιὰ τοὺς φτωχούς.. σύντροφοι ρομπότ.. καὶ ἄλλα παρόμοια.. ἀφοῦ δὲν μποροῦμε νὰ καταφέρουμε κάτι ἄλλο..! Κι ὅμως.. ἀκόμη καὶ σ᾽αὐτὸ τὸ πυκνὰ ἀνόητο σκοτάδι, βλέπω νὰ ἀχνοφέγγει ἕνα φωτάκι. Γιατὶ μπορεῖ νὰ εἶναι οἱ ἄνθρωποι ἀμαθεῖς καὶ ἀπαίδευτοι, μὰ ἔχουν τὴ μνήμη τῶν παππούδων τους στὸ στομάχι τους.. καὶ «τὸ ἅγιο αἷμα ἀκόμη στὰ δόντια τους».. ὅπως μᾶς θυμίζει νὰ προσέξουμε κάποιος ποὺ ἔφυγε, μὰ παραμένει κοντά μας..!

Κι ὕστερα.. ἦρθαν καινούργια ἐκλογικὰ παλικάρια καὶ κοπελιές..! Ἐκ δεξιῶν αὐτὴ τὴ φορά..! Καλῶς τους κι αὐτούς..! Ἔχουν κι αὐτοὶ τὰ δίκια τους. Ὅλοι τὰ ἔχουν ἄλλωστε. Μιὰ φίλη ἐκ δυσμῶν -λέγοντας γιὰ τῆς πατρίδας της τὰ παρόμοια «δεξιὰ» καμώματα- κούνησε τὸ κεφάλι μὲ μιὰν ἁπλὴ ἄρνηση.. λέγοντας..: «καθυστέρηση καὶ ὀπισθοδρόμηση»..! Δίκαιο ἔχεις κι ἐσὺ, ποὺ λέει καὶ ὁ χότζας στὶς ἱστορίες του. Ξεχάσαμε ὅμως κι ἐκείνους ποὺ χαράζουν «τὴν πορεία τῆς ἀνθρωπότητας» πρὸς τὴν γενικὴ πρόοδο. Γιατὶ ὅμως ἀκούγεται λίγο τρομακτικό..; Μήπως ἐπειδὴ δὲν ὑπάρχει κάτι πραγματικὸ καὶ ἀληθινό, ἂν ξύσεις λίγο τὴν ἐπιφάνεια..; Ἂν κοιτάξουμε ὅμως κι ἐδῶ.. πιὸ βαθειά ἴσως..! Μήπως κρύβεται κάπου τὸ φῶς καὶ σ᾽αὐτὲς τὶς παράξενες ὑποσχέσεις. Τὸ ἄτομο, ἡ ἐλευθερία, τὸ δικ.. αίωμα..;

Ἂχ.. θυμήθηκα πὼς εἶμαι χαζοέλληνας πάλι..! «Τ᾽ἀθρώπου δικαιώματα ποιὰ εἶναι ποὺ μιλούσι..; τ᾽ἀθρώπου τοῦ ἀγράμματου γιατὶ δὲν ἐξηγούσι..;» μονολογοῦσε ποιητικὰ μιὰ χαροκαμένη Κύπρια μάνα, ποὺ ἀναρωτιόταν μὲ περισσὴ ὀμορφιὰ γιὰ τὴν δικαιοσύνη ποὺ ἡ καρδιά της ζητοῦσε, ἀλλὰ τὰ μάτια της δὲν ἔβρισκαν..! Ὁ μεγάλος πειρασμὸς τοῦ δικαιώματος ἔρχεται μὲ τὸ θηρίο τῆς Ἀποκάλυψης. Λίγο ἂν τὸ νοιώσουμε, θὰ καταλάβουμε πὼς δὲν ἔχουμε κάποιο δικαίωμα στὴ ζωή. Κι ἂς ἔχουμε χίλια δίκια. Ἡ ζωὴ εἶναι ἕνα δῶρο χωρὶς τέλος.. μὲ δῶρα ἄπειρα σὲ ἀριθμὸ καὶ ἀξία..! Ἂς τὰ χαροῦμε μὲ τὴν ψυχή μας καὶ ἂς γίνουμε κι ἐμεῖς δωρητές..! Μὰ εἶναι καλὸ καὶ ἄξιο, νὰ μὴν παραιτηθοῦμε ἀπὸ αὐτὴ τὴν ὀμορφιὰ γιὰ τὸ «δικαίωμα». Ἴσως μιὰ στιγμὴ κάποιος μᾶς ἀδίκησε. Ἄλλον λιγότερο καὶ ἄλλον περισσότερο. Νὰ τὸ παλέψουμε τὸ δίκιο μας καὶ νὰ τὸ βροῦμε καὶ νὰ τὸ κρατήσουμε. Τὸ δικαίωμα ὅμως δὲν εἶναι δικαιοσύνη κι ἂς κλέβει ἀπὸ ἐκεῖ τὴν ὕπαρξή του (χμ.. ἰδοῦ τὸ φωτάκι..!). Τὸ δικαίωμα μᾶς ὑποβιβάζει σὲ προλετάριους..! Τὴν παράξενα ἀπροσδιόριστη αὐτὴ ὁμάδα ποὺ τὴν τρέφουν δύο ἀντίθετες πλευρές. Ἡ μία πλευρὰ εἶναι ἡ ἀτέλειωτη ἀδικία πρὸς τοὺς μικροὺς καὶ ἀσθενέστερους. Τῆς ἄλλης πλευρᾶς, εἶναι πιὸ δύσκολο νὰ γίνει κατανοητὸς ὁ ρόλος της. Εἶναι φωλιασμένη στὸ πνεῦμα μιᾶς ἀντίθεσης.. ποὺ ὑπόσχεται νὰ φέρει τὴν δικαιοσύνη.. τὸ τέλος τῆς ἱστορίας καὶ τῆς ἐκμετάλλευσης..! Μὲ τὸ ζόρι..! Φώτισέ μας Παναγιά μου..! Μελαγχόλησα μὲ αὐτὰ ποὺ γράφω..!

Ὅσο κι ἂν παλεύουμε οἱ ἄνθρωποι ἐνάντια στὴν φυσικὴ, οὐράνια καὶ ἐλεύθερη φύση μας, δὲν θὰ καταφέρουμε νὰ γυρίσουμε ἀνάποδα τὴν ἀλήθεια. «Τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον» δὲν μπορεῖ καὶ δὲν θέλει νὰ μᾶς ἀρνηθεῖ. Ἐμεῖς, μπερδεμένοι μικροὶ θεοὶ προσπαθοῦμε μὲ χίλιους τρόπους νὰ πᾶμε κόντρα στὸ φῶς, θέλοντας νὰ γίνουμε ἐμεῖς τὸ φῶς. Ἡ πηγὴ τοῦ Φωτὸς φωτίζει στὰ πιὸ βαθειὰ σκοτάδια τοῦ σύμπαντος. Ἡ ἄρνηση, γιὰ νὰ «πετύχει» ὁλοκληρωτικὰ, θέλει τὴν ὑπογραφὴ καὶ τὴ σφραγίδα μας. Ἔχετε ὅμως ἀκούσει κανέναν νὰ διακηρύττει ἀνοιχτά κάτι παρόμοιο..; Ὅλοι θέλουν.. ὅλοι θέλουμε.. νὰ γίνουμε φωτεινοί καὶ ἢ δυνατὸν.. αὐτόφωτοι..! Ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Χριστὸς ἔγινε ἄνθρωπος, ἀκόμη περισσότερο, ἀπὸ τότε ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἔγινε θεὸς στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ.. ἀπὸ τότε ποὺ ὁ ἄνθρωπος Χριστὸς ἑνώθηκε ὁριστικὰ μὲ τὸ θεῖον.. ἀπὸ τότε ἀκολουθοῦμε κι ἐμεῖς..! Μπουσουλῶντας.. στὸν δρόμο ποὺ ἄνοιξε γιὰ πάντα..! Γνωρίζοντας καὶ ἀγνοῶντας.. ὅσο χαζοέλληνες κι ἂν εἴμαστε.. μαλθακοὶ στὴν πίστη καὶ στὴ ζωή.. ἀκολουθοῦμε αὐτὸ τὸν δρόμο..! Μαζί μας.. ἀκολουθεῖ ὁ κόσμος ὅλος..! Ἀκροδεξιοί.. ἀκροαριστεροί.. φιλελέ καὶ τρελελέ.. μπάϊ καὶ γκοὺντ μπάΐ.. μουσουλμάνοι καὶ βουδιστές.. ἅγιοι καὶ ἁμαρτωλοί.. ἄθεοι καὶ θεοῦσες.. «σκοταδιστὲς» καὶ «φωταδιστές»..! Ἑβραῖοι καὶ Παλαιστίνιοι.. Ρώσοι καὶ Ἀμερικανοί.. φτωχοὶ καὶ πλούσιοι.. προλετάριοι καὶ κομουνιστές..! Εἴμαστε σὲ ἕνα «στημένο» παιγνίδι μὲ νικητὴ τὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ..! Ἔχουμε τὸ «δικαίωμα» νὰ ἀρνηθοῦμε τὸ Φῶς..! Μὰ πῶς νὰ ἀρνηθεῖ κανεὶς τὸν Ἥλιον τῆς Δικαιοσύνης..; Μπορεῖ νὰ εἴμαστε χαζούληδες καὶ αὐτοκαταστροφικοί.. ἀλλὰ καὶ ἡ βλακεία ἔχει τὰ ὅριά της..! Ἐγὼ δὲν θέλω νὰ τὰ προσεγγίσω κι ἄλλο αὐτὰ τὰ ὅρια.. κουράστηκα..! Τὸ ἴδιο κι ἐσὺ νομίζω..!

Δόξα τῷ Θεῷ..!

Γράφτηκε σωρηδὸν στὶς 14 Ἰουνίου καὶ ἔφτασε στὴν παροῦσα, ἐλπίζω πιὸ ξεκάθαρη μορφὴ, τὸ βράδυ 21 πρὸς 22 Ἰουνίου 2024. Ξημερώνει ψυχοσάββατο αὔριο..! Θὰ πᾶμε νὰ ἀνάψουμε ἕνα κεράκι στοὺς ἀπεθαμένους.. γιὰ νὰ ἔχουν κι ἐκεῖνοι, γιὰ νὰ βροῦμε κι ἐμεῖς..! ...ἔ..! καὶ κάποιες τελευταῖες προσθαφαιρέσεις σήμερα, Δευτέρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος..! Χαρᾶς εὐαγγέλια..!

Ο ζωγραφικός πίνακας που συμπληρώνει τη σελίδα ("Καλοκαίρι", 2005) είναι έργο του Ιωάννη Μητράκα.