Δυο βιβλία, δυο πινελιές περιπλάνησης

2
646

Πρόσφατα, δύο βιβλία κυματίζουν σαν σημαία συνοριακή. Πρωτότυπα μέσα στο γόνιμο προβληματισμό τους. Ανάμεσα στη Βαβέλ των γραφίδων. Άσημα, μα σαν ετοιμοπόλεμα από καιρό...

Στο ένα, ο δρόμος είναι απέραντος. Συνήθως οι άνθρωποι δεν κοιτούν. Προτιμούν τα τετριμμένα, τα συμβιβασμένα. Κάτι ανθίζει, ξεπροβάλλει. Ένα ήρεμο καλοκαίρι, το αεράκι κάθε αναζητητή. Μια άνοιξη σαν όνειρο στο άνοιγμα του βιβλίου: "Μεταξύ ιστορίας και εσχάτων".
Λίγο - λίγο, κάθε σελίδα δροσίζει, αποζητά άπειρους καημούς. Θα τους βρεις; Θα ρισκάρεις; Θα ζήσεις επιτέλους; Το παρόν, το επίκαιρο που δε σου δίνεται τόσο εύκολα. Γιατί το ετοιμοπαράδοτο δεν είναι δικός σου, δεν το μπόλιασες. Το πρόσωπο και η ιδεολογία, το σώμα και η ψυχή, ο πολιτισμός και η αναρχία, η παιδεία και η πολιτική, ο φεμινισμός και η φιλοσοφία, η θεολογία των υποψιασμένων, παίζονται και χάνονται, αν δε τα αγκαλιάζεις σαν παιδιά σου. Όχι ναρκισσιστικά, ούτε με ιδιοτέλεια ή συμφέρον. Μόνο επειδή αγαπάς και στο βαθμό που αγαπάς. Κι όσο αγαπάς τόσο υπάρχεις αληθινά.
Ευχαριστώ τον Χρήστο Γκουνέλα για το ρηξικέλευθο μονοπάτι που χάραξε, βαδίζοντας με πόθο στη γραφίδα του, για την επικαιρότητα του ασυμβίβαστου νοήματος σε κάθε υπαρκτό. Μπορεί να ζήσει ο κόσμος μεταξύ ιστορίας και εσχάτων, ανάμεσα στο δήθεν και στο είναι. Στο εδώ και τώρα, δίχως τελειωμό...
Το άλλο: "Το χρονικό μιας ασέβειας", όπου όλες οι απορίες τρεμοπαίζουν πάνω από τον καθρέφτη του βιώματος. Λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί, ανασταίνουν πάλι τα αρχέγονα ερωτήματα: πόνος και χαρά, θάνατος και ζωή, ανοησία και νόημα.
Κι εκεί που όλα κυλούν ντετερμινιστικά, έρχεται μια πανδημία να χαλάσει τη βόλεψή μας. Η πυραμίδα πλέον αντεστραμμένη. Όλα καινούργια και όλα ξαναζυγισμένα. Πνιγμένοι στην ανασφάλεια ή την υπεροψία μας. Η λεγόμενη πίστη ή η λεγόμενη απιστία, κενά γράμματα εμπρός στο Μυστήριο της Σάρκωσης του Απείρου.
Τούτη η τόλμη, να παλεύεις με τα ουσιώδη, γίνεται αφορμή περιπλάνησης. Εκεί που δε ξεθωριάζει κι άλλο η θεολογία. Για όση ανθρωπιά κυλά ακόμη. Για όσο λάδι απομένει στο καντήλι μας. Ο Κωνσταντίνος Νούσης στο βωμό της πάλης για τη μία και μοναδική Αλήθεια. Στη μία και μοναδική ζωή μας. Της αγάπης ως Ταπείνωση, μέσα από τη Βρώση και την Πόση. Είκοσι αιώνες τώρα, ανθρωπο - Θεοκοινωνίας οντολογικής. Τι πλέον θέλεις;
Η γραφή τους στο μεγαλείο της συνειδητότητας, όταν ο χρόνος πλαγιάζει στις αμμουδιές του Επέκεινα...
* θεολόγος - φιλόλογος

2 Σχόλια

  1. Θα συμφωνήσω απόλυτα με την εν λόγω βιβλιοπαρουσίαση…
    Είναι δύο έργα που πρέπει να μελετηθούν, εξάπαντος…

Σχολιάστε:

Πληκτρολογήστε το σχόλιό σας
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ