o Γιάννης

1
2362
Στους "δεξιούς" ξινίζει επειδή είναι μαύρος και υπερήφανος λέει για τις αφρικανικές του ρίζες. Στους "αριστερούς" βρωμάει επειδή η ζωή του όλη είναι ένας ύμνος στο τρίπτυχο πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια. Οι νάρκισσοι του ατομικισμού παλαβώνουν στην ιδέα ότι δεν δίνει δεκάρα για τις προσωπικές του επιδόσεις και βάζει πάντα την ομάδα, την πόλη, τη χώρα του μπροστά. Οι τραπεζορρήτορες του δικαιωματισμού σκυλιάζουν που δεν αναλώνεται σε καταγγελίες αλλά κάνει σιωπηρά ό,τι μπορεί: χτίζει γήπεδα για τα παιδιά, μοιράζει τρόφιμα, βοηθά όσους έχουν ανάγκη.
Τί άνθρωπος είναι αυτός που αρνείται να σπιλώσει την ελληνική σημαία κοτσάροντας πάνω την τζίφρα του, την ώρα που τόσοι και τόσοι "συμπατριώτες" του αυτή τη σημαία ζητούν να την κάψουν; Πού ακούστηκε ο αδελφός του ο Θανάσης να πληρώνει από την τσέπη του για να μπάσει χίλιους ομογενείς στο γήπεδο στο κρίσιμο ματς με τους Νετς;
Ο Γιάννης είναι ο εαυτός μας που απαρνηθήκαμε, αυτός που τιμά εκείνα που εμείς περιφρονήσαμε. Από την Ελλάδα είχε την τύχη να πάρει το καλύτερο. Χωρίς τους ιερείς και τους πνευματικούς του εκεί στα Σεπόλια, χωρίς τους σκάουτερ και τους προπονητές της εφηβείας του, χωρίς κάποιους γείτονες, χωρίς όλους αυτούς που στήριξαν την οικογένεια σε δύσκολες στιγμές, δεν θα 'πιανε ποτέ την πορτοκαλιά μπάλα στα χέρια του.
Και αυτή την μπάλα την έφτασε ψηλά. Η παραμυθένια ιστορία της οικογένειας Αντετοκούνμπο είναι η ζωντανή απόδειξη του πόσο δύσκολη είναι η ενσωμάτωση του ξενοφερμένου. Γιατί πρέπει να συντρέχουν και τα δύο αυτά: και η νέα πατρίδα να θέλει να εγκολπωθεί και να ενσωματώσει, και οι νέοι πολίτες της να αγωνιστούν συνειδητά να ενταχθούν και να προσφέρουν. Όταν λείπει η μια απ' αυτές τις προϋποθέσεις, το τίμημα είναι τα γκέττο και η διάλυση.
Ο Γιάννης είναι περισσότερο Έλληνας απ' όλους εμάς, για τον απλό, απλούστατο λόγο ότι την Ελλάδα εκείνος την ανέβασε ένα σκαλί ψηλότερα ενώ εμείς την κατακρημνίζουμε καθημερινά. Επειδή δηλαδή την είδε ως ιδεώδες αγαπητικό όχι ως νάυλον σύνθημα. Οι πολιτικάντηδες που μπαίνουν τώρα στην ουρά για να τον συγχαρούν ας μη μας εμποδίσουν να δούμε, να συναισθανθούμε αυτή την πελώρια διαφορά.
από www.facebook.com

1 σχόλιο

  1. Ο ίδιος πάντως δηλώνει Ελληνο-Νιγηριανός που αγαπάει την Ελλάδα, ενώ όταν αποσυρθεί επαγγελματικά σχεδιάζει να εγκατασταθεί στην δεύτερη πατρίδα του, την Αφρική.
    Γιατί επιμένουν κάποιοι να επαναλαμβάνουν εμμονικά -ως υπεραναπλήρωση- “κοιτάξτε είναι Έλληνας, είναι Έλληνας!”;
    Κάποιες σκληρές ερωτήσεις:
    Αν είχε άλλο χρώμα δέρματος και δεν ήταν μετανάστης, θα τύχαινε του ίδιου ακριβώς εκθειασμού (εδώ στην Ελλάδα, όχι στο αμερικάνικο, εμπορικό σταρ-σύστεμ του ΝΒΑ);
    Μήπως η “παραμυθένια ιστορία της οικογένειας Αντετοκούνμπο” χρησιμοποιείται από αρκετούς ντόπιους ‘Αποδομητές’ για να μας πείσουν για τα υποτιθέμενα ωφέλη της -άναρχης και συχνά υποκινούμενης- μετανάστευσης (νέες ευκαιρίες, μπόλιασμα) παραβλέποντας την πραγματικότητα (γκέτο, νησιά, εθνική αλλοίωση, ανεργία κλπ)και αγνοώντας τη γνώμη των γηγενών;
    Συμφωνούν -εμμέσως- στο μοντέλο του “συμπαθούς και φιλάνθρωπου-ευεργέτη” που βοηθά την κοινωνία, κατά τα πρώτυπα της Αμερικής, υποσκελίζοντας συχνά το οργανωμένο κοινωνικό κράτος;
    Αυτή η εκθειαστική, επιδεικτική αγάπη προς τον Γιάννη δεν είναι ουδέτερη. Έχει μέσα της μια βαθιά πολιτική, ταξική και αντι-ανθρωπιστική διάσταση.

    Σημ. Το κείμενο γράφτηκε με την πρόθεση μιας γόνιμης κριτικής της κυριαρχούσας αντίληψης, λαμβάνοντας υπόψη την πραγματικότητα μιας ξεχασμένης Ελλάδας εν έτει 2022.

Σχολιάστε:

Πληκτρολογήστε το σχόλιό σας
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ