Ο μιαρός! ούστ! ούστ! Διώξτε μακριά τον μιαρό! Alessandro Manzoni, Οι αρραβωνιασμένοι
Μια από τις πιο απάνθρωπες συνέπειες του πανικού που επιδιώκεται με κάθε τρόπο να εξαπλωθεί στην Ιταλία με την ευκαιρία της επονομαζόμενης επιδημίας του κορωνοϊού είναι απτή στην ίδια ιδέα της μόλυνσης, βάσει της οποίας διαμορφώθηκαν τα έκτακτα μέτρα που υιοθέτησε η κυβέρνηση. Η ιδέα αυτή, η οποία ήταν ξένη προς την ιατρική του Ιπποκράτη, είχε τον πρώτο ανύποπτο πρόδρομό της κατά τη διάρκεια των λοιμών που κατέστρεψαν ορισμένες ιταλικές πόλεις μεταξύ του 1500 και του 1600. Αυτή είναι η μορφή του μιαρού, του πανουκλιασμένου, που αποθανατίζεται από τον Manzoni τόσο στο μυθιστόρημά του, όσο και στο δοκίμιο για την Ιστορία της μιαρής στήλης. Μια μιλανέζικη "κραυγή" για την πανούκλα του 1576, τους περιγράφει κατ 'αυτόν τον τρόπο, καλώντας τους πολίτες να τους καταγγείλουν:
"Έχοντας ενημερωθεί από τον κυβερνήτη ότι μερικοί άνθρωποι με λιγοστό ζήλο φιλανθρωπίας προκειμένου να τρομοκρατήσουν και να τρομάξουν τους ανθρώπους και τους κατοίκους αυτής της πόλης του Μιλάνου και να τους παρακινήσουν σε κάποια αναταραχή, αλείφουν με ουσίες που λέγεται ότι είναι λοιμώδεις και μολυσματικές, τις πόρτες και τις κλειδαριές των σπιτιών και τις γωνιές των συνοικιών αυτής της πόλης και άλλες περιοχές, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα να συμβαίνουν πολλά ανάρμοστα και να παρατηρείται όχι μικρή αλλοίωση στις σχέσεις των ανθρώπων, περισσότερο μάλιστα σε όσους πείθονται εύκολα να πιστεύουν τέτοια πράγματα, κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως τάξης, κατάστασης, βαθμού, ας εννοήσει για λογαριασμό του ότι μέσα σε σαράντα ημέρες θα είναι εφικτό να εντοπίσει το πρόσωπο ή τα πρόσωπα που έχουν ευνοήσει, βοηθήσει ή πληροφορηθεί για αυτήν την υβριστική πράξη, αν θα του δοθούν πεντακόσια σκούντα ... »
Με δεδομένες τις αναντίρρητες, διαφοποιήσεις οι πρόσφατες αποφάσεις (οι οποίες ελήφθησαν από την κυβέρνηση με διατάγματα που θα θέλαμε να ελπίζουμε - ματαίως ωστόσο- ότι δεν θα επιβεβαιωθούν από το κοινοβούλιο με νόμο εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας) μετατρέπουν πραγματικά το κάθε άτομο σε δυνητικό μολυσματικό φορέα, ακριβώς όπως εκείνες οι αποφάσεις που αφορούν στην τρομοκρατία, υπολαμβάνουν κάθε πολίτη ως εν δυνάμει τρομοκράτη. Η αναλογία είναι τόσο ξεκάθαρη, ώστε ο δυνητικός μολυσματικός φορέας που δεν συμμορφώνεται με τις υποδείξεις τιμωρείται με φυλακή. Ιδιαίτερα αποτρόπαιη είναι η μορφή του υγιούς ή πρώιμου φορέα, ο οποίος μολύνει μια πληθώρα ατόμων χωρίς να είναι κανένας σε θέση να αμυνθεί εναντίον του, όπως κάποιος θα μπορούσε να προστατέψει τον εαυτό του από έναν πραγματικό μολυσματικό φορέα.
Ακόμη πιο λυπηρός από τους περιορισμούς των ελευθεριών, που συνεπάγονται οι πρόσφατες αποφάσεις, είναι, κατά τη γνώμη μου, ο εκφυλισμός των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων που δύνανται αυτές να προκαλέσουν. Ο άλλος άνθρωπος, όποιος κι αν είναι, ακόμα και ένας αγαπημένος, δεν πρέπει να πλησιαστεί ή να αγγιχθεί και μάλιστα προκρίνεται να τεθεί, ανάμεσα σε εμάς και σε εκείνον, μια απόσταση, που σύμφωνα με ορισμένους είναι ένα μέτρο, αλλά σύμφωνα με τις τελευταίες υποδείξεις των λεγόμενων εμπειρογνωμόνων θα πρέπει να είναι 4,5 μέτρα (ενδιαφέροντα τα πενήντα εκατοστά!). Η έννοια του πλησίον έχει καταργηθεί. Είναι δυνατόν, δεδομένης της ηθικής ασυνέπειας των κυβερνώντων, αυτές οι αποφάσεις να απευθύνονται σε εκείνους που τις εκλαμβάνουν και τις εφαρμόζουν με τον ίδιο φόβο που είναι θεμιτό να προκαλέσουν, αλλά είναι δύσκολο να μην σκεφτεί κανείς ότι η κατάσταση που δημιουργούν είναι ακριβώς εκείνη που όποιος μας κυβερνά προσπάθησε -όχι λίγες φορές- να πραγματοποιήσει: τα πανεπιστήμια και τα σχολεία να κλείνουν και τα μαθήματα να γίνονται μόνο διαδικτυακά, να πάψουμε, μια και καλή, να συναντιώμαστε και να μιλάμε για πολιτικά ή πολιτιστικά θέματα, να ανταλλάσσουμε μόνο ψηφιακά μηνύματα και, οπουδήποτε είναι εφικτό, τα μηχανήματα να αντικαθιστούν κάθε επαφή – αποτρέποντας οποιαδήποτε μολυσματική ασθένεια - μεταξύ των ανθρώπων.
Ένας Ιταλός δημοσιογράφος καταπιάστηκε, σύμφωνα με την καλή συνήθεια του επαγγέλματός του, να παραμορφώσει και να παραποιήσει τις σκέψεις μου για τη σύγχυση, ηθικής τάξεως, στην οποία η επιδημία ρίχνει τη χώρα, όπου δεν έχουμε πλέον σεβασμό ούτε για τους νεκρούς. Όπως ακριβώς δεν κρίνει απαραίτητο να αναφέρει το όνομά του, δεν μπαίνει ομοίως στον κόπο να διορθώσει τα αυτονόητα και δεδομένα που διατυπώνει με έκδηλες χειριστικές προθέσεις. Όποιος θέλει μπορεί να διαβάσει το κείμενο του άρθρου μου με τίτλο “Μολυσματική νόσος” στον ιστότοπο του εκδοτικού οίκου Quodlibet. Δημοσιεύω εδώ ορισμένες άλλες σκέψεις, οι οποίες, παρά τη σαφήνεια τους, πιθανότατα θα παραποιηθούν και αυτές.
Ο φόβος είναι κακός σύμβουλος, αλλά φανερώνει πολλά πράγματα που προσποιούμαστε ότι δεν βλέπαμε. Το πρώτο πράγμα που αποκαλύπτει το κύμα πανικού που παραλύει τη χώρα είναι ότι η κοινωνία μας δεν πιστεύει πλέον σε τίποτα εκτός από τη γυμνή ζωή. Είναι σαφές ότι οι Ιταλοί είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν σχεδόν τα πάντα, τις συνήθεις συνθήκες διαβίωσης, τις κοινωνικές σχέσεις, την εργασία, ακόμα και τις φιλίες, τα συναισθήματα και τις θρησκευτικές και πολιτικές πεποιθήσεις, μπροστά στον κίνδυνο να αρρωστήσουν. Η γυμνή ζωή -και ο φόβος της απώλειάς της- δεν είναι κάτι που ενώνει τους ανθρώπους, αλλά τους τυφλώνει και τους χωρίζει. Τα άλλα ανθρώπινα όντα, όπως στον λοιμό που περιγράφεται από τον Manzoni, θεωρούνται τώρα μόνον ως πιθανοί μολυσματικοί φορείς (“πανουκλιασμένοι”), οι οποίοι πρέπει να αποφεύγονται πάση θυσία και οι οποίοι πρέπει να διατηρούνται σε απόσταση τουλάχιστον ενός μέτρου. Οι νεκροί - οι νεκροί μας - δεν έχουν δικαίωμα σε κηδεία και δεν μας είναι σαφές τι συμβαίνει στα πτώματα των αγαπημένων μας. Η έννοια του πλησίον ακυρώνεται και είναι περίεργο ότι οι εκκλησίες σωπαίνουν γι 'αυτό. Τι γίνονται οι ανθρώπινες σχέσεις σε μια χώρα που συνηθίζει να ζει με αυτόν τον τρόπο χωρίς να γνωρίζει κανείς για πόσο καιρό; Και τι είναι μια κοινωνία που δεν έχει άλλη αξία από την επιβίωση;
Το άλλο πράγμα, όχι λιγότερο ανησυχητικό από το πρώτο, που η επιδημία καθιστά ολοφάνερο είναι ότι η έκτακτη κατάσταση, στην οποία οι κυβερνήσεις μάς έχουν συνηθίσει εδώ και καιρό, έχει γίνει πραγματικά η φυσιολογική κατάσταση. Υπήρξαν πιο σοβαρές επιδημίες στο παρελθόν, αλλά κανείς δεν είχε σκεφτεί ποτέ να δηλώσει γι 'αυτό μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, όπως η σημερινή, η οποία μας εμποδίζει ακόμη και τη μετακίνηση. Οι άνθρωποι έχουν τόσο εθιστεί να ζουν σε συνθήκες πολυετούς κρίσης και πολυετούς έκτακτης ανάγκης που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται ότι η ζωή τους έχει μειωθεί σε καθαρά βιολογική κατάσταση και έχει χάσει κάθε διάσταση όχι μόνο κοινωνική και πολιτική, αλλά και ανθρώπινη και συναισθηματική. Μια κοινωνία που ζει διηνεκώς σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης δεν μπορεί να είναι μια ελεύθερη κοινωνία. Στην πραγματικότητα ζούμε σε μια κοινωνία που έχει θυσιάσει την ελευθερία στους λεγόμενους «λόγους ασφαλείας» και, ως εκ τούτου, καταδικάστηκε να ζήσει σε μια μόνιμη κατάσταση φόβου και ανασφάλειας.
Δεν μας εκπλήσσει που αναφορικά με τον ιό μιλάμε για πόλεμο. Τα μέτρα έκτακτης ανάγκης μας υποχρεώνουν να ζούμε σε συνθήκες απαγόρευσης κυκλοφορίας. Αλλά ένας πόλεμος με έναν αόρατο εχθρό, που μπορεί να κρύβεται σε οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο, είναι ο πιο παράλογος των πολέμων. Είναι, μάλιστα, ένας εμφύλιος πόλεμος. Ο εχθρός δεν είναι έξω, είναι μέσα μας.
Εκείνο που προκαλεί ανησυχία δεν είναι τόσο ή όχι μόνο το παρόν, αλλά το μετά. Ακριβώς όπως οι πόλεμοι έχουν αφήσει μια σειρά δυσοίωνων και επιτευγμάτων ως κληρονομιά στην ειρήνη, από αγκαθωτά σύρματα έως πυρηνικούς σταθμούς, είναι πολύ πιθανό ότι θα καταβληθούν προσπάθειες να συνεχιστούν, ακόμη και μετά την έκτακτη ανάγκη για την υγεία, τα πειράματα που οι κυβερνήσεις δεν είχαν πραγματοποιήσει πρωτύτερα, ώστε τα πανεπιστήμια και τα σχολεία να κλείνουν και τα μαθήματα να γίνονται μόνο διαδικτυακά ή, μια και καλή πλέον, να πάψουμε να συναντιώμαστε και να μιλάμε για πολιτικά ή πολιτιστικά θέματα και να ανταλλάσσουμε μόνο ψηφιακά μηνύματα και, οπουδήποτε είναι εφικτό, τα μηχανήματα να αντικαθιστούν κάθε επαφή – αποτρέποντας οποιαδήποτε μολυσματική ασθένεια - μεταξύ των ανθρώπων.
Μετάφραση: Αναστάσιος Θεοφιλογιαννάκος
Ο ζωγραφικός πίνακας που πλαισιώνει τη σελίδα ("Άνδρας σε εσωτερικό", 1998) είναι έργο του Γιώργου Ρόρρη.
Εξαιρετικό άρθρο
Συμφωνώ και επαυξάνω…Εξαιρετικές διαπιστώσεις δυστυχώς
Απορώ πραγματικά πώς τό άρθρο αυτό, ένα χρόνο μετά τήν δημοσίευσή του, “κατάφερε” ν’ αποσπάσει, έστω ένα, ακόμα, θετικό σχόλιο, τήν στιγμή που επί αντίστοιχο χρονικό διάστημα “βοά” τό λανθασμένο ΟΛΩΝ τών εκτιμήσεων, φόβων καί ιδεοληπτικών εμμονών του.
Ο κ. Agamben μέ τίς θέσεις του καί απόψεις επί τού κορονοϊού “ετάχθη” μέ τήν αλογία τών αρνητών καί τών συνομωσιολόγων – ίσως νοιώθοντας “σιγουριά” στήν Έδρα του στό Mendrisio, άν καί σέ απόσταση “βολής” από τό κοντινό Bergamo, όπου “θάφτηκαν” πανηγυρικά όλες του οι παραδοξολογίες καί ισχυρισμοί – καί, υπ’ αυτό τό πρίσμα, μπορεί καί νά παρέσυρε, έστω καί χωρίς νά τό σκέφτεται, νά τό θέλει, ή νά τό επιδιώκει, συνανθρώπους του στήν απώλεια τής ζωής τους.
Από πλευράς μας, ευτυχώς, τύχαμε εγκαίρως τών πολύτιμων συμβουλών καί παραινέσεων τού Προκαθημένου τής Εκκλησίας μας, που ανέδειξε – σάν αντίδοτο καί άμυνα στήν πανδημία – τήν οφειλόμενη μεταξύ μας ειλικρινή αγάπη καί φιλαλληλία, καί υπέδειξε αυτοσυγκράτηση καί αναμονή εν ασκήσει, χάριν τής αλληλοπεριχωρητικότητας.
Αγαπητέ μου Κύριε Σκρίμπα, επιτρέψτε μου, αλλά φοβάμαι οτι “συνετάχθητε” μέ λανθασμένη δυστυχία, πάντα, βέβαια, κατά τήν γνώμη μου. Καί, πάντως, δέν θά επανέλθω. Ο έχων ώτα, όμματα καί νούν, ακουέτω, ιδέτω καί νοείτω.
Καλή Σαρακοστή
Οἱ φόβοι τοῦ κειμένου ἐπιβεβαιώνονται πανηγυρικά. Ἀλλὰ κάποιοι – συνειδητοὶ ἢ ἀσυνείδητοι – θιασῶτες τῆς ὁλοκληρωτικῆς “μεγάλης ἐπανεκκίνησης” ἀδυνατοῦν ὡς ἀρνητὲς τῆς πραγματικότητας καὶ τοῦ ὀρθοῦ λόγου νὰ δοῦν αὐτὸν τὸν κίνδυνο. Φερόμενοι ὡς ἀποκλειστικοὶ κάτοχοι τῆς ἀπολύτου ἀληθείας, ἀρνοῦνται νὰ δοῦν ὅτι : ἐκβιασμένα πειραματικὰ ἐμβόλια, πιστοποιητικὰ ὑγείας, ἀπαγορεύσεις κυκλοφορίας μετὰ τὴν δύση τοῦ ἡλίου, ὑποχρεωτικὲς ἰατρικὲς πράξεις καὶ τὰ τοιαῦτα ἐπιβεβαιώνουν πέραν πάσης ἀμφιβολίας τὶς ἀρχικὲς τοποθετήσεις τοῦ Ἀγκάμπεν. Ἀφοῦ ὅλες αὐτὲς οἱ πρακτικὲς ποὺ ἀκολουθήθηκαν καὶ ἀκολουθοῦνται, πατῶντας στὴν τεράστια ἀνθρωπολογικὴ κρίση τοῦ ἀτομοκεντρικοῦ παραδείγματος τοῦ νεωτερικοῦ κόσμου, ἐξόφθαλμα πιὰ δὲν ἀποτελοῦν παρὰ μόνο ὡς προφάσεις καταπολέμηση μιᾶς μολυσματικῆς ἀρρώστιας. Ἀντίθετα συγκροτοῦν τὴν βεβιασμένη καὶ ἀνορθολογικὴ ἀπόπειρα βίαιης ἀλλαγῆς παραδείγματος στὴν Δύση.
Πῶς ἄλλωστε θὰ μποροῦσε κανεῖς νὰ στηρίξει ὀρθολογικά, σὰν ὑγειονομικὴ πολιτικὴ δημοσίου συμφέροντος, τὴν ὑποβολὴ σε πειραματικὴ θεραπεία (τὰ ἐμβόλια δὲν ἔχουν ἀδειοδοτηθεῖ παρὰ μόνο ὑπὸ ὅρους, μὲ τὴν μελέτη τους νὰ συνεχίζεται προκειμένου νὰ ἐγκριθοῦν κανονικά – ἂν ἐγκριθοῦν – ἀργότερα) μαζικὰ ὅλου τοῦ πληθυσμοῦ; Χωρὶς μάλιστα τὴν ἐνήμερη συγκατάθεση τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἐκτίθενται στὸ πείραμα.
Ἢ πῶς θὰ μποροῦσε νὰ στηριχθεῖ στὰ σοβαρὰ στὸ ἔδαφος τῆς καταπολέμησης μιᾶς ἀρρώστιας ἡ ἐφαρμογὴ διακρίσεων μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων ἀνάλογα μὲ τὶς βιολογικὲς ἢ καὶ – πολὺ χειρότερα – τὶς ἰδεολογικὲς διαφορές τους; Διάκριση ποὺ καὶ διὰ τυφλοῦ ὀφθαλμοῦ εἶναι ὁρατὴ μὲ τὰ λεγόμενα “ὑγειονομικὰ πιστοποιητικά” .
Ἢ ἀκόμα πῶς θὰ μποροῦσε νὰ κωφεύσει κάποιος στὶς κραυγὲς ὅτι οἱ ὑποχρεωτικὲς ἰατρικὲς πράξεις συνιστοῦν βασανιστήριο; Καὶ τὰ βασανιστήρια δὲν ἐπιτρέπονται οὔτε στὶς πανδημίες οὔτε ποτέ!
Ἂς μὴν ἀναφερθοῦμε στὴν ἐπιβεβλημένη στὰ παιδιὰ ἀπροσωπία (διὰ μασκῶν) καὶ ἀποπροσωποποίηση (διὰ τηλεκπαιδεύσεως) , τόσο ξένη στὴν παράδοση τοῦ προσώπου καὶ τοῦ σεβασμοῦ πρὸς αὐτό. Πῶς βρικολακιάσαμε τόσο;
Πῶς τὸ κουδουνάκι στοὺς λεπροὺς ἄρχισε νὰ μᾶς φαίνεται σοφία, πίστη καὶ αγάπη;
Δέν ξέρω άν θά μπορέσετε νά δείτε σ’ αυτό που σάς γράφω ΜΟΝΟ τήν συνανθρώπινη διάθεση καί συναντίληψη, αλλά, επιτρέψτε μου τήν σύσταση, ΚΑΝΤΕ τό εμβόλιο – έστω διατηρώντας τίς επιφυλάξεις σας.
Σάς ευχαριστώ καί μέ συγχωρείτε γιά τό θάρρος τής γνώμης.
Ἀπαντῶ δεχόμενος a priori τὴν ἀγαθότητα τῶν προθέσεών σας.
Ξέρετε, ἐὰν ὑπῆρχαν οἱ δυὸ ἀπαραίτητες ἀπαντήσεις, οἱ ὁποῖες χρειάζονται προκειμένου νὰ ἐφαρμοσθεῖ οἱαδήποτε θεραπευτικὴ ἀγωγή, ἡ πρώτη ποὺ ἀφορᾶ τὸ τί εἶναι αὐτὸ τὸ ἐμβόλιο καὶ κυρίως ἡ δεύτερη (αὐτὴ τὴν ὁποῖα ἡ σχετικὴ ἄδεια τοῦ ΕΜΑ δηλώνει ὅτι ἀναμένει τὸ 2023 γιὰ τὸ ἕνα, τὸ 2022 γιὰ τὸ ἄλλο καὶ τὸ 2024 γιὰ τὸ τρίτο) ποὺ ἀφορᾶ τὸ τί προκαλεῖ στὸν ἀνθρώπινο ὀργανισμό, τότε θὰ σᾶς συνιστοῦσα νὰ συμβουλευτεῖτε τὸν γιατρὸ τῆς ἐμπιστοσύνης σας σχετικῶς. (Ποὺ εἶναι καὶ ὑπεύθυνος, ἂν – ὃ μὴ γένοιτο – πάει κάτι στραβά. ) Ὅπως μὲ ὅλα τὰ ἄλλα φάρμακα καὶ ἐμβόλια!
Πρὸς ὥρας μένω με τὴν ἀπορία: Γιατὶ ὑπάρχει τόση μεγάλη ἐπιμονὴ νὰ ἐνδώσουν οἱ ἄνθρωποι μὲ τυφλὴ ὑποταγὴ στὴν ἀβέβαιη πρόταση τῆς δοκιμῆς ἑνὸς πειραματικοῦ σκευάσματος; Εἶναι ἄραγε μόνο ὁ πανικὸς ἢ ἡ ἀφέλεια; Εἶναι ἡ ἀνορθολογικὴ πίστη στὴν ἐπιστημονικὴ αὐθεντία; Ποῦ ξέρετε οἱ ὑποστηρικτὲς τῶν ἐμβολίων αὐτὸ ποὺ οἱ περιορισμένες, ὑπὸ ὅρους καὶ ἐπείγουσες ἄδειες (του ΕΜΑ και του FDA ) παραδέχονται ὅτι ἀγνοοῦν; Νὰ βρεθοῦν αὔριο ὅλοι οἱ ἐμβολιασμένοι ὅμηροι τῶν ἐκκρεμούντων ἀποτελεσμάτων καὶ συμπερασμάτων τῆς ἀκόμα ἀνολοκλήρωτης ἔρευνας;
Σημειωτέον ὅτι ἡ ἀπαγόρευση τῶν ἀναγκαστικῶν ἰατρικῶν πράξεων ἀφοροῦσε πάντοτε τὶς ὄρθὲς καὶ συνιστώμενες ἰατρικὲς πράξεις, ὄχι γιὰ κανένα ἄλλον λόγο παρὰ γιὰ νὰ διαφυλάσσεται τὸ μεῖζον τῆς ὑγείας ἀγαθὸ τῆς προσωπικῆς ἐλευθερίας. Ἡ διαφύλαξη τοῦ ὁποίου ἀποτελεῖ ἀναγκαῖο ὅρο γιὰ τὴν ὕπαρξη ὅλων τῶν ὑπολοίπων ἀγαθῶν, συμπεριλαμβανομένης τῆς ὑγείας καὶ τῆς δημόσιας ὑγείας. Λέτε νὰ πρέπει τῶρα νὰ τὸ θυσιάσουμε αὐτὸ τὸ ἀγαθό; Γιατί; Γιὰ νὰ εἴμαστε ὑγιεῖς; Γιὰ νὰ μὴ πεθάνουμε; Καλύτερα δὲν εἶναι νὰ πεθάνουμε παρὰ νὰ στήσουμε ἕνα ὁλοκληρωτισμό; Δὲν πρέπει πιὰ οἱ ἄνθρωποι νὰ διακινδυνεύουμε τὴν ζωή μας ἐνάντια στὴν τυραννία;
ΥΓ
Τί νὰ τὸ κάνει κανεῖς νὰ κρατήσει τὶς ἐπιφυλάξεις του καὶ νὰ ἔχει καταδικάσει τοὺς συνανθρώπους του στὴν χειρότερη τυραννία, καὶ μάλιστα μὲ σκοπό νὰ μὴ διακινδυνεύσει τὴν σκέτη ἐπιβίωσή του;
ΥΓ2
Διὰ τοῦ λόγου περὶ ἀδειῶν τὸ ἀληθὲς παραθέτω τοὺς σχετικοὺς συνδέσμους ἀπὸ τὸν ἐπίσημο ἰστότοπο τοῦ ΕΜΑ.
Ε.ΕΙΔΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ ΜΕΤΕΓΚΡΙΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΜΕ ΕΓΚΡΙΣΗ ΥΠΟ ΟΡΟΥΣ
Δεδομένου ότι αυτή είναι μια άδεια κυκλοφορίας με έγκριση υπό όρους και σύμφωνα με το άρθρο 14-α του κανονισμού (ΕΚ) αριθ.726/2004, ο ΚΑΚ (Κάτοχος Άδειας Κυκλοφορίας) θα ολοκληρώσει, εντός του δηλωμένου χρονικού πλαισίου τα ακόλουθα μέτρα:
1.ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ : Για να ολοκληρωθεί ο χαρακτηρισμός της δραστικής ουσίας και του τελικού προϊόντος, ο ΚΑΚ πρέπει να παρέχει πρόσθετα δεδομένα.
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: Μάρτιος 2021
2…
6.ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Για να επιβεβαιωθεί η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια του Comirnaty, ο ΚΑΚ πρέπει να υποβάλει την τελική αναφορά κλινικής μελέτης για την τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο, τυφλή ως προς τον εξεταστή μελέτη C4591001
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: Δεκέμβριος 2023
Γιὰ τὸ πρῶτο:
http://www.ema.europa.eu/en/documents/product-information/comirnaty-epar-product-information_el.pdf
Γιὰ τὸ δεύτερο:
https://www.ema.europa.eu/en/documents/product-information/covid-19-vaccine-moderna-epar-product-information_el.pdf
Γιὰ τὸ τρίτο:
https://www.ema.europa.eu/en/documents/product-information/vaxzevria-previously-covid-19-vaccine-astrazeneca-epar-product-information_el.pdf
Αγαπημένοι μου φίλοι, Ιατρέ Harvard καί Φαρμακολόγε (Τάδε), καί φιλοσοφικώς καί στρατηγικώς Καθηγούμενε (Τάδε), Ο Ούτις, ούτινος τό όνομα ψευδωνυμείται, αλλά μπήκε στόν κόπο ν’ απαντήσει λεπτομερώς επί τής, εκ φιλικής διάθεσης πρός τήν έστω κρύφια προσωπικότητά του, παραίνεσής μου, μού παραθέτει μιά ιατρο-φαρμακολογικής φύσης επιχειρηματολογία, τήν οποία δέν έχω τίς γνώσεις γιά νά τήν αντιμετωπίσω, ούτε, όμως, επί τού κοσμοθεωρητικού πεδίου είμαι σέ πλήρη θέση νά τόν “πείσω” περί τής ιεράρχησης τών βασικών ανθρώπινων αξιών, όπου αυτός αναδεικνύει τήν ελευθερία ως υπέρτατη, καί υπέρτερη τής υγείας, ενώ θεωρεί ότι ΚΑΙ η μέν ΚΑΙ η δέ “βάλλονται” βαναύσως, πράγμα που τό συνοψίζει ως “τυραννία”.
Επειδή, όμως, τό “ύφος” τής απάντησής του είναι κόσμιο, άν καί πλήρως λανθασμένο, κατά τίς δικές μου προσλαμβάνουσες, δέν θά ήθελα νά μή δώσω συνέχεια, δυσκολεύομαι, όμως, νά τήν “τεκμηριώσω”, όπως εκείνος τό επιχειρεί, εννοιολογικά καί εν τοίς πράγμασι. Καταφεύγω λοιπόν, νά αιτήσω, φιλικά, κατά προαίρεση καί κατά δυνατότητα, τήν “συμπαράστασή” σας, γιά μιά απάντηση, κατά τό δυνατόν τεκμηριωμένη ΚΑΙ επί τής ιατρικής ουσίας ΚΑΙ επί τού αξιολογικού τής ζωής υποβάθρου, “εν είδει”, εν τελευταία αναλύσει, “αντιλόγου” πρός τήν αριστεροσύνη καί συνωμοσιολογία τού πολλού κ. Agamben, που “προκάλεσε” τήν όλη ανακατωσούρα, ήδη ένα χρόνο καί πλέον μετά τήν πρώτη του αντισυστημική τοποθέτηση, καί παρά τό Bergamo που ακολούθησε. Σάς ευχαριστώ πολύ / Μιχάλης
================================
(Πρώτη ανταπόκριση, τού Διευθυντού Ιατρού κ. Ε.Σ., φίλου καί συνεκκλησιαζόμενου)
Αγαπητέ αδελφέ και φίλε εν Χριστώ Μιχάλη ειρήνη σοι !!! ( αυτήν που χορηγεί αδαπάνως και δαψιλώς μας δωρίζει καθημερινά ο Κύριος)
Λοιπόν επί του προκειμένου : Aυτά που αναφέρει ο περί ου ο λόγος (κύριος Χ) για την υπό όρους χρήση τωνεμβολίων είναι αληθή. Όμως αντιπαρέρχεται το αξιοθαύμαστο και πρωτοφανές γεγονός να έχει κατασκευαστεί σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα πληθώρα θα έλεγα εμβολίων και μάλιστα όπως μέχρι τώρα φαίνεται αποτελεσματικών. Δεν ξέρω εάν ο κ. Χ θα ήταν εν ζωή σήμερα όπως και ο abracatambra, πως τον λένε, περίεργος διανοητής με το παραληρηματικού τύπου γραπτό του κείμενο, εάν δεν είχαν κάνει τα εμβόλια στην παιδική τους ηλικία , εάν όχι αυτοί, αλλά όλοι εμείς οι άλλοι που τους προφυλάξαμε. Ποτέ και για τίποτε δεν μπορεί να υπάρξει πλήρης ασφάλεια, αφού όλα γινονται από κτιστά όντα με κτιστές δυνατότητες και περιορισμένο ορίζοντα ζωής και γνώσης του φυσικού κόσμου. Εάν ρίξεις μια ματιά στο χαρτί του πιο κοινού φαρμάκου – παυσίπονου θα δεις τέτοιες παρενέργειες που ίσως ο Χ ( εάν υποκριτικά αντέχει το σωματικό άλγος η τον πυρετό) να μην πάρει ποτέ όπως και κάθε άλλο πράγμα στην ζωή του. Πρόσφατα πέθανε άνθρωπος από βαρύ αναφυλακτικό σοκ στην Ραφήνα 36 ετών μετά από κατανάλωση γαρίδων !!! Εμείς όλοι οι επί της γης που τρώμε γαρίδες και θα αποτελούσαμε «την συμπληρωματική παρατήρηση» για τον ατυχή άνθρωπο, πώς θα τον προφυλάσσαμε;
Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικό πρόσωπο για τον Θεό και για την επιστήμη. Αλλά τα νούμερα είναι καταιγιστικά που υπάρχουν για αυτήν την φονική πανδημία. Εχθές ανακοινώθηκαν τα παρακάτω ανατριχιαστικά στοιχεία:
Μέχρι σήμερα έχουμε καταγράψει περισσότερες από 130.000.000 μολύνσεις και 2,8 εκατομμύρια θανάτους με νόσο Covid σε όλο τον κόσμο. Δεν συγκινείται από τον θάνατο όλων αυτών και επιμένει να αυξηθούν, χαίρεται να πεθαίνουν άνθρωποι αρκεί να μην αγγίζουν τα επιχειρήματα του ο κ. Χ; Ο αριθμός των νέων κρουσμάτων συνεχίζει την πορεία του φτάνοντας τις 600.000 ανά ημέρα, ενώ ο ρυθμός των θανάτων έδειξε μικρή άνοδο, περίπου 11.000 ανά ημέρα.
Και για να σου δώσω περαιτέρω στοιχεία σου στέλνω την παρακάτω δημοσίευση που καλύπτει το θέμα σου από πολλές πλευρές: “Η άρνηση εμβολιασμού είναι δικαίωμα, αλλά όχι χωρίς συνέπειες” / Της Βενετίας Σοφίας Βελονάκη
Πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), αφορά σε προσφυγή γονέων, που διεγράφη το παιδί τους από βρεφονηπιακό σταθμό διότι δεν είχε εμβολιαστεί. Ενώ η απόφαση απαντά σε συγκεκριμένου περιεχομένου προσφυγή, προσεγγίζει μέρος ενός επίκαιρου και επίμαχου ζητήματος σχετικά με την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών. Η οποιαδήποτε γενίκευση και συσχέτιση με τον επερχόμενο εμβολιασμό για τον κορoνοϊό, απαιτεί εξαιρετική προσοχή και μελέτη αφενός του υφισταμένου νομικού πλαισίου, αφετέρου της πραγματικότητας που διαμορφώνουν τα επιδημιολογικά και κοινωνικοοικονομικά δεδομένα. Με την απόφασή του το ΣτΕ αναγνωρίζει ως νόμιμο τον περιορισμό του δικαιώματος ελεύθερης πρόσβασης του παιδιού σε βρεφονηπιακό σταθμό συνεπεία μη αιτιολογημένης άρνησης εμβολιασμού του σύμφωνα με το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών. Δέχεται ότι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός συνιστά παρέμβαση στη σωματική και ψυχική κατάσταση του ατόμου, η οποία όμως μπορεί να είναι συνταγματικά ανεκτή, εφόσον προβλέπεται από ειδική νομοθεσία, που βασίζεται σε επιστημονικά δεδομένα και εφόσον δεν είναι δυσανάλογη για την επίτευξη ατομικής και συλλογικής υγείας. Συγχρόνως, αναγνωρίζει την εγγενή πιθανότητα βλαπτικού αποτελέσματος ενός εμβολιασμού, όπως άλλωστε κάθε ιατρικής και νοσηλευτικής πράξης, αλλά θεωρεί αυτή ως μικρή έναντι της πιθανότητας ευεργετικού αποτελέσματος για τον ίδιο τον εμβολιαζόμενο, αλλά και για το σύνολο. Προβλέπει τη δυνατότητα εξαίρεσης, αν υπάρχει ιατρική αντένδειξη. Με την απόφαση αυτή αναγνωρίζεται ότι το εμβόλιο γίνεται για ατομικό και για συλλογικό όφελος, μάλιστα επικαλείται την αρχή της ισότητας, με τη λογική ότι οι αρνητές του εμβολιασμού απολαμβάνουν την προστασία, που ο εμβολιασμός των άλλων επέφερε. Το τελευταίο αυτό αποτελεί τη βάση απόρριψης αιτιάσεων περί αντισυνταγματικότητας της άρνησης εγγραφής μη εμβολιασμένου παιδιού σε βρεφονηπιακό σταθμό. Εν προκειμένω, έχουμε αποδοχή ενός μερικού περιορισμού εντελώς συγκεκριμένου δικαιώματος του ατόμου. Με άλλα λόγια, το παιδί δεν πληρούσε μια από τις προϋποθέσεις φοίτησης στο βρεφονηπιακό σταθμό, γι΄ αυτό και περιορίστηκε το συγκεκριμένο δικαίωμά του. Να σημειωθεί ότι πρόκειται για φοίτηση σε βρεφονηπιακό σταθμό και όχι σε νηπιαγωγείο, η φοίτηση στο οποίο είναι υποχρεωτική. Οποιαδήποτε γενίκευση περιορισμών είναι αυθαίρετη, για παράδειγμα η άρνηση της φοίτησης μη εμβολιασμένου παιδιού στην υποχρεωτική εκπαίδευση, προσκρούει στο θεμελιώδες συνταγματικό δικαίωμα της παιδείας (άρθρο 16 Συντάγματος), για τον περιορισμό του οποίου δεν υπάρχει οποιαδήποτε νομοθετική επιφύλαξη. Ο νόμος4675/2020 προβλέπει ότι, με Υπουργική Απόφαση προσδιορίζεται η κάθε επιμέρους δράση διεύρυνσης ή επικαιροποίησης του Εθνικού Προγράμματος Εμβολιασμών υπέρ της υγείας των πολιτών, με την καθιέρωση των ενδεδειγμένων επιστημονικά εμβολίων, ανά νόσημα, ηλικία και φύλο. Με το νόμο αυτό δεν καθίσταται υποχρεωτική η συμμόρφωση στο εμβολιαστικό πρόγραμμα, αλλά αναγνωρίζεται ως υποχρέωση του Κράτους στα πλαίσια της πρόληψης, προστασίας και βελτίωσης της υγείας του πληθυσμού (άρθρο2). Ωστόσο κατ’ εξαίρεση, σε περιπτώσεις εμφάνισης κινδύνου διάδοσης μεταδοτικού νοσήματος, που ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, μπορεί να επιβάλλεται, με απόφαση του Υπουργού Υγείας, υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού. Η υποχρεωτικότητα αποφασίζεται ως έκτακτο και προσωρινό μέτρο προστασίας της δημόσιας υγείας για συγκεκριμένη ομάδα του πληθυσμού (άρθρο4).Το ερώτημα είναι κατά πόσο η Απόφαση του ΣτΕ αποτελεί οδηγό σχετικά με την εφαρμογή του εμβολιασμού για κορονοϊό. Πόσο αναγκαία, σε τι έκταση και με ποιο τρόπο είναι εφαρμόσιμη η υποχρεωτικότητα εμβολιασμού που προβλέπεται από το νόμο 4675/2020; Η λήψη μέτρων περιορισμού θεμελιωδών δικαιωμάτων για την αντιμετώπιση της πρωτόγνωρης πανδημίας, προκάλεσε προβληματισμό και συνακόλουθα ένα δημιουργικό επιστημονικό διάλογο. Το σύνολο του νομικού κόσμου δεν αμφισβήτησε την ανάγκη που επέβαλε τη λήψη εκτάκτων περιορισμών, για την προστασία του απειλούμενου από την πανδημία υπέρτατου αγαθού της υγείας και της ζωής. Τα μέτρα θεωρήθηκαν αναγκαία και πρόσφορα, άρα σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας. Οι διατυπωθείσες επιφυλάξεις αφορούν στην έκταση και διάρκεια των μέτρων και στη διαδικασία νομοθέτησής τους. Τόσο στο νομικό κόσμο όσο και στην κοινωνία, φάνηκε ότι υπερτερεί η προσέγγιση με βάση την ηθική του ουτιλιταρισμού (Utilitarism) δηλαδή του κοινού οφέλους, εν προκειμένου του υπέρτατου αγαθού της υγείας, σε βάρος του ατομικού φιλελευθερισμού (liberalism) και εν μέρει του κοινοτισμού (communitarianism), καθώς πέρα από ατομικές ελευθερίες, βασικές κοινοτικές λειτουργίες διαταράχθηκαν. Η ευρεία αποδοχή περιορισμών δικαιωμάτων για προστασία της δημόσιας υγείας, δικαίων ανάγκης, δεν επιτρέπει καταχρηστικές αποφάσεις.
Ο εμβολιασμός αποτελεί ιατρική πράξη. Ο δια της βίας εμβολισμός προσκρούει στον πυρήνα του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης, ενώ ως ιατρική πράξη, η εφαρμογή της προϋποθέτει την πληροφορημένη συναίνεση του ατόμου, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αλλά και ειδικότερα με το νόμο 2619/1998, που κυρώνει Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προστασία έναντι εφαρμογών βιολογίας και ιατρικής. Είναι για τούτο μη αποδεκτή η ποινικοποίηση της άρνησης συμμόρφωσης σε υποχρεωτικό εμβολιασμό, σε εφαρμογή του άρθρου 285 του Π.Κ, που προβλέπει κυρώσεις σε περίπτωση άρνησης ισχύοντος μέτρου, εν προκειμένου εμβολιασμού, για αποτροπή διασποράς μεταδοτικής νόσου. Συνεπώς η όποια απόφαση εφαρμογής υποχρεωτικού εμβολιασμού, πρέπει να προσδιορίζει τον πληθυσμό-στόχο, τη διάρκεια, και να εξειδικεύει το είδος και τα μέτρα περιορισμού δικαιωμάτων που συνεπάγεται η άρνηση εμβολιασμού. Τα μέτρα σύμφωνα με το Σύνταγμα δεν μπορεί να είναι ατομικά. Η άρνηση εμβολιασμού από εργαζομένους σε υπηρεσίες υγείας ή δομές που φιλοξενούν ευπαθείς ομάδες, μπορεί να αποτελεί αιτία άρσης του δικαιώματος τους στην εργασία και δεν συνιστά διάκριση. Ο περιορισμός αυτός δεν είναι καινοφανής, αφού για την πρόσβαση σε κάποια επαγγέλματα απαιτείται με υγειονομικές διατάξεις πιστοποιητικό υγείας. Επιπλέον η μετάδοση της λοίμωξης σε ασθενείς ή σε φιλοξενούμενους σε δομές από επαγγελματία -η αποκάλυψη της οποίας είναι ευχερής με την ακολουθούμενη ιχνηλάτηση- θέτει τον επαγγελματία ενώπιον ποινικών ευθυνών, διότι γνώριζε και μπορούσε να προστατευθεί και να προστατεύσει άλλους. Επίσης ποινική ευθύνη εγείρεται και για τον εργοδότη, που δεν έλαβε τα προσήκοντα μέτρα αποτροπής, δηλαδή αποκλεισμού από την εργασία του αρνούμενου να εμβολιαστεί. Με βάση το σκεπτικό του ΣτΕ, στην πρόσφατη απόφαση, η άρνηση φιλοξενούμενων σε δομές ευπαθών ομάδων, θα μπορούσε να οδηγήσει σε αποβολή τους ή περιορισμό της ελεύθερης επικοινωνίας τους. Προφανώς υπάρχουν μέτρα των οποίων η εφαρμογή προσκρούει στον πυρήνα θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως αυτό της παιδείας. Μέτρα που περιορίζουν την κίνηση ή την ελεύθερη πρόσβαση στις μεταφορές ή στην ψυχαγωγία, σε κάθε περίπτωση πρέπει να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας, δηλαδή να έχουν επαρκή επιστημονική τεκμηρίωση του αναμενομένου οφέλους σε σχέση με τις περιοριστικές των δικαιωμάτων συνέπειες. Να υπολογίζουν την αποτελεσματικότητα άλλων εναλλακτικών μέτρων προστασίας (π.χ. τεστ). Το μέτρο του οφέλους είναι συλλογικό, εν προκειμένω είναι μετρήσιμο, δηλαδή η ταχύτερη δυνατή επίτευξη της κρίσιμης συλλογικής ανοσίας για την ανάσχεση της πανδημίας. Στη φάση αυτή δεν υπάρχει λόγος ο εμβολιασμός κατά του κορονοϊού να επιβληθεί υπό την απειλήή την εφαρμογή περιορισμών. Οι απαγορεύσεις και αναγκασμοί έχουν κατά κανόνα αντίθετα αποτελέσματα. Η ενημέρωση του πληθυσμού αποτελεί προϋπόθεση της απαιτούμενης συναίνεσης και είναι νομικά και ηθικά επιβεβλημένη, όπως άλλωστε και η προστασία του από ψευδείς και αντιεπιστημονικές απόψεις.
* Η κα Βενετία Σοφία Βελονάκη είναι Επίκουρη Καθηγήτρια Νοσηλευτικής Ηθικής και Νομικής Ευθύνης, ΕΚΠΑ
1/3
Κύριε Σταμπούλη χαίρετε. Τὸ πρόσωπο – μὲ τὴν αὐτοπρόσωπη ἢ διὰ τρίτου βεβαιωμένη παρουσία του – εἶναι γιὰ ἐμένα μία ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ παράμετρος τῆς μὴ ψευδωνυμίας. Τὸ ψευδώνυμο ποὺ χρησιμοποιῶ, χρησιμοποιεῖται ψευδωνύμως ἤδη ἀπὸ τὴν ὁμηρικὴ πηγή του. Δὲν ἐπιθυμῶ νὰ ἐπικαλεστῶ παρὰ μόνο τὴν ἐκπεφρασμένη γνώμη μου καὶ σᾶς εὐχαριστῶ ποὺ συνομιλοῦμε σ’ αὐτὴν τὴν βάση.
Εἶναι, νομίζω, ἀρκετά σημαντικό, τὸ ὅτι ὁ φίλος σας γιατρὸς προσεπιμαρτυρεῖ γιὰ τὴν ἀλήθεια τῶν λόγων μου στὸ οὐσιῶδες μέρος τους, ποὺ ἀφορᾶ τὶς ἄδειες τῶν ἐν λόγῳ σκευασμάτων. Καμμία διακινδύνευση δὲν νομιμοποιεῖται οὔτε δικαιολογεῖται σ’ αὺτὴν τὴν βάση!
Στὴν προηγούμενη ἀπάντησή μου, κύριε Σταμπούλη, σᾶς ἔλεγα ὅτι, ἂν οἱ ἄδειες ἦσαν πλήρεις καὶ ὄχι περιορισμένες ὑπὸ ὅρους, τότε, μὲ τὴν προϋπόθεση τῆς συμβουλῆς γιατροῦ ποὺ ἐμπιστεύεστε, θὰ ἔπρεπε νὰ κάνετε ὅ,τι συνήθως γίνεται: Μᾶς λέει ὁ γιατρὸς πῶς θὰ γιατρευτοῦμε καὶ συνήθως ἀκολουθοῦμε τὴν συμβουλή του. Αὐτὸ τὸ ἔλεγα, γιὰ νὰ καταστήσω περιττὴ τὴν σκιαμαχία περὶ «ἀντιεμβολιαστῶν» καὶ τὰ τοιαῦτα. Ἡ ὁποία εἶναι ἐξόχως παραπλανητικὴ ἐπὶ τοῦ προκειμένου.
(Παραπλανᾶ, γιὰ παράδειγμα, στο ζήτημα τῆς ἀποφάσεως τοῦ ΣτΕ ποὺ ἀναφέρεται στὸ ἄρθρο, ἡ ὁποία ἀφορᾶ βεβαίως σε γνωστότατο ἐμβόλιο μὲ κανονικότατη ἄδεια καὶ πλήρως ἐλεγμένο. Καὶ ἡ ὁποία ἀπόφαση βεβαίως δὲν δικαιολογεῖ ἐπ’ οὐδενὶ ὑποχρεωτικὴ ἰατρικὴ πράξη. Τὸ φαντάζεστε! Νὰ διέτασσε τὸν ἐμβολιασμὸ τοῦ νηπίου! )
2/3
Ἀλλὰ παρ’ ὅλ’ αὐτά, ἂς ἀπαντήσω στὸν συνεκκλησιαζόμενο ὑμῖν «συμπαραστάτη» γιατρό: Ὑπάρχουν καὶ ἕτερες δαψίλειες καὶ χορηγίες τοῦ Κυρίου ἐκτὸς τῆς εἰρήνης, οἱ ὁποῖες μὲ ὁδηγοῦν νὰ προσβλέπω εὐγνωμόνως πρὸς Αὐτὸν. Ἡ ζωὴ εἶναι μία τέτοια! Δὲν πρέπει νὰ χορηγοῦμε θεραπεῖες, γιατρέ, ἀπὸ εὐγνωμοσύνη στὶς παλαιότερες! Πρέπει νὰ ἐλέγχουμε τὰ φάρμακα καὶ νὰ εἴμαστε πολὺ προσεκτικοὶ, ὅταν σκευάσματα μὴ πλήρως ἐλεγμένα πρόκειται νὰ χορηγηθοῦν μαζικῶς καὶ ταυτοχρόνως στὸ σύνολο τοῦ πληθυσμοῦ! ( Ἔχουν πεθάνει πάρα πολλοὶ ἄνθρωποι, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν μᾶς δικαιολογεῖ νὰ διακινδυνεύσουμε τὴν ζωὴ καὶ τὴν ὑγεία πολλαπλασίων. Περὶ τὰ 100.000.000 ἀνθρώπων, μέχρι στιγμῆς, ρισκάρουν, ἐπειδὴ ἀληθῶς οὐδεῖς βεβαιώνει τὸ ἀκίνδυνο μεθόδου ποὺ δὲν ἔχει ξαναδοκιμαστεῖ. Περὶ μεσομακροχρόνιων ἐπιπτώσεων ὁ λόγος. )
Τὴν ἐκβιασμένη – μὲ τρομοκρατικὴ προπαγάνδα, μὲ χλευασμοὺς περὶ «ἀρνητῶν καὶ ψεκασμένων» , μὲ ἀπειλὲς στερήσεων καὶ χιτλερικῆς ἐμπνεύσεως «πιστοποιητικά ἐμβολιασμῶν» – συμμετοχή τους, πῶς θὰ τὴν ὀνομάζατε, ἂν ὄχι τυραννία; Σύνεση καὶ ἐπιστημοσύνη;
3/3
Γιὰ τὸ ἄρθρο πολὺ σύντομα. Ἡ ἀξία τοῦ προσώπου ( ἡ προσωπική ἐλευθερία καὶ δὴ ἡ αὐτοδιάθεση τοῦ σώματος) διαποτίζει καὶ διέπει ὡς σκοπὸς τὸ σύνολο τοῦ δικαίου, μὲ τρόπο ποὺ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα δικαιώματα καὶ ἀγαθὰ νὰ προσβλέπουν σ’ αὐτὴν καὶ νὰ τὴν προϋποθέτουν. Γιὰ νὰ ὑπηρετηθεῖ αὐτὴ ὑπάρχουν τὰ ἄλλα καὶ μὲ βάση αὐτὴν ὡς κριτήριο κρίνεται ἡ ἀξία τους. Γιὰ ποιὸν ἄλλο λόγο ἐπιδιώκεται ἡ δημόσια ὑγεία, ἂν ὄχι γι’ αυτὴν; Ἐπιπλέον ἂς σημειωθεῖ ἐν παρόδῳ, ὅτι τὸ Σύνταγμα, ἂν καὶ βέβαια γνωρίζει βαρύτερες καὶ πολὺ βαρύτερες λοιμώδεις νόσους καὶ πανδημίες, ἀρνεῖται νὰ ἐπιτρέψει στὸν ἐπίδοξο τὴν ἐπίκληση «μονίμου ἐξαιρέσεως» ἐπὶ τῆς ὁποίας θὰ στοιχειοθετεῖται δῆθεν ἀνάγκη «νέας κανονικότητος» . Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν προβλέπει ἀναστολὴ τῶν πολιτειακῶν λειτουργιῶν καὶ τῶν πολιτικῶν δικαιωμάτων, εἰ μὴ σε κυριολεκτικὸ πόλεμο καὶ μέχρι τὴν κατάπαυσή του διὰ συνθήκης εἰρήνης. Τὰ ὑπόλοιπα εἶναι ἐκτροπή. Κι αὐτὸ, γιατὶ στὴν ἀντίθετη περίπτωση, μὲ τὴν ἐπίκληση εἴτε ἀληθῆ εἴτε μὴ μιᾶς πανδημίας θὰ ἀλλάζαμε πολίτευμα. Καὶ μάλιστα πρὸς τὸ τυραννικότερο. Αὐτὸ εἶναι μᾶλλον ανορθολογικό, γιατὶ πῶς θὰ ἐλέγχαμε – ἂν ὄχι μὲ τὸν προβλεπόμενο δημοκρατικὸ τρόπο – ἂν λαμβάνονται ὅλα τὰ ἀπαραίτητα γιὰ τὴν καταπολέμηση τῆς πανδημίας μέτρα;
( Στά παρακάτω, τά σημειούμενα μέ ΠΡ είναι προσωπικές μου καί μόνον αναφορές, που, γιά κάποιον τρίτο, θά μπορούσαν νά λείπουν, μιά που δέν αφορούν στήν ουσία τού επιχειρούμενου σχολιο-διαλόγου, νοιώθω, όμως, ότι δέν θά ήθελα νά τίς παραλείψω )
ΠΡ “Κύριε Σταμπούλη χαίρετε” – καί νά αμέσως η δυσκολία μου τού νά μπορώ ν’ ανταποδώσω, όπως θά ήθελα, τήν χαιρετιστική σας προσφώνηση, πώς νά πώ ; δέν “μού βγαίνει”, “Κύριε Ούτι χαίρετε” ; – τό εννοώ, πάντως.
Τό ψευδώνυμό σας, όπως πολύ σωστά γράφετε, χρησιμοποιείται (όμως ΑΡΧΙΚΑ ΜΟΝΟΝ) ψευδωνύμως ήδη από τήν μεγαλοφυή – καί πολλά σημαίνουσα, ονοματοδοτικά, μάλιστα – Ομηρική σύλληψή του, σέ αντιδιαστολή, πρός άμυναν καί ευρηματική κατίσχυση πρός τήν προσωποποίηση τού Κακού – νά εννοήσουμε, άραγε, σέ μιά σύγχρονη μεταλλακτική μεταφορά του τόν πολύφημο (= περί τού οποίου πολλά λέγονται, καί πλείστα φημολογούνται) Κορονοϊό, τίς “συνέπειες” τού οποίου αντιμάχεσθε σχολιαστικά (ενώ, ίσως, θά αρκούσε – όπως ο Ούτις – νά τίς διαλάθετε / αντιπαρέλθετε / αντιμετωπίσετε μέχρι τήν “κατατρόπωσή” του, καί τήν δική σας (τής ανθρωπότητας, εννοώ) επανάκτηση τής ιδιοπροσωπίας όλων, απελαυνομένου / αποσοβουμένου τού φόβου τής ύπαρξης) ;
Γιατί ΑΥΤΟ κάνετε (αντιμάχεσθε σχολιαστικά), αμφισβητώντας, όμως, τά “μέσα” τής δικής σας επινοητικής, ευφάνταστης καί αποτελεσματικής “πονηρίας” (διάβαζε, εν τή μεταφορικότητι που αναφέραμε : επιστημονικότητας, εργώδους προσπάθειας, καθολικής καί αναμονητικής προ-αποδοχής, αδιαμφισβήτητης σκοπιμότητας καί ωφέλειας, αλλ’ ακόμα θυσιαστικής αυτο-ανάλωσης, μέ όραμα – γιατί νά μήν συνυπολογίζουμε ΚΑΙ αυτή τήν παράμετρο – ενός συν-δημιουργικού “κατακυριεύσατε” ; – τούτο κατά τίς παρακαταθήκες τού Μέντορα τής σπουδαστικής μας νιότης Καθηγητή καί Ανθρώπου + Νίκου Νησιώτη), που ΕΣΩΣΑΝ εαυτόν σας καί αλλήλους συντρόφους – Ομηρικώς, πάντα)
Οδηγηθήκαμε, όπως βλέπω, σ’ έναν “ομηρικό καυγά”, εν τέλει, πολιτισμένο καί κόσμιο, πάντως – αυτό είναι ιδιαιτέρως ευδιάκριτο, καθ’ όσον τουλάχιστον σάς αφορά, “Αντιφωνικώς” μάλλον κυριολεκτούν, καί ευφροσύνως δεκτό από πλευράς μου (ΠΡ συνήθως, ματαίως αναμενόμενο, εκτός “αμφοτέρωθεν” εκρήξεων τού θυμικού)
Καί επειδή, όπως συνήθως, η αντιφωνία εξακολουθεί παραμένουσα – μάλλον γιατί εκ διαφορετικών “οπτικών γωνιών” βλέπουμε τά πράγματα – ενώ θά ήταν εύκολο νά είχαμε συμφωνήσει (όπως, τελικά, πιστεύω ότι θά συμφωνήσετε επί τού πρακτέου, άν καί, ίσως, σάς προκαταλαμβάνω, κρίνοντας εξ ιδίων) ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΣΥΝΑΠΟΔΕΧΘΕΙ τό αναγκαιότατον, προσφορότατον, σοφότατον – καί Εκκλησιαστικότατον, άμα – “κατ’ οικονομίαν” (καμμιά φορά καί στό δεύτερο, ακόμα, σκαλί, τού “κατά παραχώρησιν”), μέ μή παραθεώρηση τού (μικρού, συγκριτικά) “κόστους τής ωφέλειας” (αναρίθμως μεγαλύτερης) καί μέ μή απολυτοποίηση τής σχετικής, πάντοτε, αξιολογικής θεώρησης υπέρτερων αγαθών καί αξιών, όπου ΟΛΑ είναι ουσιώδη, μόνον, όμως, διασυνδεδεμένα ή καί, εν πολλοίς, συμπαρομαρτούντα, αλλά υποκείμενα ΚΑΙ ΑΥΤΑ καί σέ νομικές “ιεραρχήσεις”, καί σέ επιβολές, ακόμα-ακόμα, κατά περίπτωσιν όμως, καί κατά πολυσυλλεκτική αιτολόγηση, μέ εξειδικευμένη περιπτωσιακή αναφορά, υπό προϋποθέσεις, γιά συγκεκριμένη – καί όχι γενική, γενικά – εφαρμογή, καί μέ συγκερασμό, πάντοτε, ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΛΥΤΟΤΗΤΕΣ, σέ μιά δημιουργική αλληλοσχετικότητα καί όχι μέ στείρους δογματισμούς καί μονοτροπίες, ΑΡΑ καθόλου πρός τυραννίαν, παρά μόνον πρός σύνεσιν καί επιστημοσύνη – τί λέτε ; θά μπορούσαμε ΤΟΤΕ νά είχαμε συμφωνήσει, ή, έστω, μή αντιπαρατεθεί ;
Μ’ αυτήν τήν ευχή τελειώνω καί μέ τήν πρόσκληση, από καρδιάς, που θά ήθελα νά σάς απευθύνω γιά μιά συνέχιση τού διαλόγου μας, άν κι’ εσείς θά τό επιθυμούσατε, εν διαπροσωπική, πλέον, γνωριμία, ΟΤΑΝ ΚΑΙ ΕΦ’ ΟΣΟΝ οι συνθήκες τό επιτρέψουν, στό Ωραίον Υπερώον τής Αγίας Ειρήνης (οδού Αιόλου), όπου, μετά τόν μετά Κοινωνικής πληρότητας Εκκλησιασμό μας, συνηθίζουμε ν’ ανταλλάσσουμε, αδελφικώς, τούς προβληματισμούς μας, μαζί καί μέ άλλους ενεργούμενους φίλους τού “Αντίφωνου”.
ΠΡ Άφησα γιά τό τέλος τά εισαγωγικά που χρησιμοποιήσατε γιά τόν “συμπαραστάτη” μου Ιατρό.
Θά έχετε τήν ευκαιρία νά τόν γνωρίσετε κι’ αυτόν, στίς πολλές του διακονίες, άν αποδεχθείτε τήν πρόσκλησή μου ως άνω.
Καί ελπίζω, τότε, νά θελήσετε νά διαγράψετε τά εισαγωγικά σας, μιά που τίποτα δέν θά προσθέτουν ή θ’ αφαιρούν από τήν δική μου χαρά κι’ ευγνωμοσύνη νά περιβάλλομαι από χαρισματικούς συνανθρώπους.
Θ’ αναμείνω, λοιπόν, νά προστεθεί, στόν ευλογημένο αυτόν εσμό, άλλος ένας – καί όχι κανένας – καί άς είναι αυτός ο Κανένας.
Μέ τήν εκτίμησή μου / Μιχάλης (τό επιθετικό – καί όχι πρός επίθεσιν, αλλά καταλλαγή – Σταμπούλης ως ενδεικτικό πατρώας καταγωγής)
αὐτὰρ ἐμοὶ τὰ φίλ᾽ ἔσκε τά που θεὸς ἐν φρεσὶ θῆκεν·
ἄλλος γάρ τ᾽ ἄλλοισιν ἀνὴρ ἐπιτέρπεται ἔργοις.
Άν καί χρειάστηκε ν’ αναζητήσω μεταγλώττιση λόγω τής απαιδευσίας μου, συμφωνώ μέ τό βιωματικό σας απόφθεγμα, τό σέβομαι απόλυτα, χαίρομαι γιά τήν πληρότητα στήν οποία αναπαύεστε, επιχαίρω γιά τήν συμπυκνωμένη καί επιγραμματική σοφία που σάς εκφράζει καί τόν “τρόπο” μέ τόν οποίο τήν εκφράζετε, καί σάς εύχομαι καλή πορεία στίς αναζητήσεις σας (επαναλαμβάνοντας, πάντως, καλοπροαίρετα – όπως τό αναγνωρίσατε – τήν σύσταση, ΚΑΝΤΕ τό εμβόλιο, έστω διατηρώντας τίς επιφυλάξεις σας, καλύτερο από τό τίποτα, κατ’ οικονομίαν ή καί κατά παραχώρησιν)
Χάρηκα γιά τήν εκτενή επικοινωνία.