Επιμέλεια αφιερώματος, κείμενο, συνέντευξη: Στέλιος Κούκος
“Μοι φαίνεται ως μία αίγλη φωτός, εν φαεινόν βήμα, εν εύηχον κήρυγμα προόδου, ευημερίας και αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων”! Με αυτά τα γεμάτα ενθουσιασμό και από καρδιάς λόγια ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης χαιρετίζει το 1908 την ίδρυση συνεταιρισμού άρτι συσταθείσας κοινότητας, προλογίζοντας το καταστατικό της.
Κοινότητες, συνεταιρισμοί, συντροφίες και άλλες συσσωματώσεις και ενώσεις προσώπων αποτελούν συναντήσεις ανθρώπων που αγωνιούν και αγωνίζονται για το κοινό καλό και την κοινή ευημερία. Και μάλιστα μάχονται για την επίτευξη στόχων που εδράζονται επί πραγματικών ζητημάτων που προκύπτουν από τον ζωτικό τους χώρο. Άλλωστε, για να θυμηθούμε πάλι τον μεγάλο σκιαθίτη συγγραφέα και το επίκαιρο διήγημά του “Χαλασοχώρηδες”, που αναφέρεται στις εκλογές, “όπου γενικότης, εκεί και επιπολαιότης”.
Οι ενώσεις αυτές, με βαθιές ιστορικές ρίζες, δοκιμασμένες και μέσα στον ελληνικό χωρόχρονο ή καλύτερα μέσα στην αργόσυρτη ελληνική συνέχεια, απέδειξαν ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν καλύτερα τα ποικίλα προβλήματα που προκύπτουν και απασχολούν τους πολίτες μιας περιοχής (παιδείας και πολιτισμού, τοπικής αυτοδιοίκησης, φορολογίας, εκκλησιαστικά, φιλανθρωπίας...)
Δυστυχώς σήμερα ο πολίτης, τόσο ως πρόσωπο όσο και ως έννοια, είναι απαξιωμένος, αφού ουσιαστικά δεν του προσφέρεται να πράξει το αυτονόητο: Να γίνει ουσιαστικό μέλος και στέλεχος της κοινωνίας στην οποία ζει και κατά συνέπεια να αναλάβει υπεύθυνα τη μοίρα του τόπου του.
Εντούτοις ο κοινοτισμός στις ποικίλες εκδοχές του παραμένει διεθνώς και σήμερα επίκαιρος και συνεχίζει να προκαλεί το ενδιαφέρον και να γοητεύει τους ανθρώπους. Το σημαντικότερο είναι πως ίσως αποτελεί την τελευταία ελπίδα και το έσχατο καταφύγιο των ανθρώπων για να συναντηθούν, να επικοινωνήσουν και να αντιμετωπίσουν συλλογικά τα προβλήματα που τους απασχολούν. Γιατί μόνο έτσι "το μέλλον αναγκαίως θα είναι καλύτερον του παρελθόντος", όπως καταλήγει στο κείμενό του ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης προλογίζοντας την ίδρυση του συνεταιρισμού της κοινότητας.
Συνέντευξη: Κώστας Βεργόπουλος
Γράφουν: Σπύρος Κουτρούλης, Μελέτης Η. Μελετόπουλος
Κείμενα: Νικόλαος Ι. Πανταζόπουλος, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
"κατεβάστε" εδώ το αρχείο του αφιερώματος με δεξί "κλίκ" & save target/link as
Πολύ σημαντική η πρόταση εναλλακτικού τρόπου οργάνωσης παραγωγικών μονάδων γενικότερα στη σημερινή εθνική ή και παγκόσμια μιζέρια. Γιατί δεν υπάρχει σήμερα προσβάσιμη τουλάχιστον βιβλιογραφία που να παραθέτει τις λεπτομέρειες όχι μόνο της οργάνωσης αλλά και του τρόπου διανομής του παραγόμενου πλούτου των κοινοτήτων; Πως οριζόταν και με ποια κριτήρια ως δίκαιη η διανομή; Αφού δεν υπήρχε ιδιοκτησία πως οριζόταν η κατοχή κεφαλαίου (ή γης) και πως διανέμονταν τα κέρδη σε αυτό; Μήπως είναι επείγον να αποκρυσταλλωθεί ο τρόπος εφαρμογής του κοινοτικού φαινομένου στα σύγχρονα δεδομένα του έντονου ανταγωνισμού του κέρδους, των ισχυρών συμφερόντων και της περιχαράκωσής τους από συντάγματα και συνθήκες αλλά και των σύγχρονων τεχνοκρατικών μεθόδων λήψης αποφάσεων που έχουν πολλά να προσφέρουν σε μη υγιώς εννοούμενα συνεταιριλίκια
[url]http://telaithrion.freeandreal.org/[/url]
δυο συγχρονες αποπειρες δημιουργιας οικοκοινοτητων στον Ελλαδικο χωρο
[url]http://oikokoinotita.blogspot.com/[/url]
Αγαπητή Λουίζα.
Ένας και μοναδικός είναι ο δρόμος δημιουργίας και λειτουργίας του κοινοτισμού, οπουδήποτε της Γης, η έμπρακτη Αγάπη!!
Και επειδή το νόημα της Αγάπης έχει εντέχνως εκχυδαϊσθεί μέσω της σύνδεσής του με τις επίσης έντεχνες και ανικανοποίητες ερωτικές καψούρες, ας αποκαταστήσουμε το νόημα της έμπρακτης Αγάπης.
Έμπρακτη Αγάπη είναι η θετική αίσθηση, διότι από εκεί αρχίζει η Ζωή, συνεχίζει ως θετικό συναίσθημα επειδή το συναίσθημα είναι προέκταση της αίσθησης, θετική σκέψη διότι αίτιο της θετικής σκέψης είναι το θετικό συναίσθημα και τέλος θετική πράξη, ως αποτέλεσμα όλης αυτής της θετικής διαδικασίας.
Αυτό είναι και το ουσιώδες νόημα στον ύμνο της Αγάπης, στην προς Κορινθίους επιστολή του Παύλου.
Αυτή η έμπρακτη Αγάπη είναι και η δύναμη μέσω της οποίας μπορούμε να ανατρέψουμε την ισχύ του Μωσαϊκού Νόμου της αντεκδίκησης, ο οποίος κυριαρχεί εντέχνως σε κάθε αναπνοή της Ζωής μας και ο οποίος έχει αφανίσει κάθε ομορφιά και γαλήνη στον Πλανήτη.
Προσυπογραφω αλλα δεν αρκει και το ξερετε.
Οταν τα ζωα της αγελης κατετρεχαν Εκεινον που τους διδαξε την αγαπη οι θεματοφυλακες της μωσαϊκής αντεκδικησης Τον οδηγησαν στον θανατο για να μπορεσει δι αυτου να αποδειξει το μεγαλειο της Αγαπης του Δημιουργου προς τα δημιουργηματα, αλλα οπως διαπιστωνουμε σημερα κι αυτο δεν ηταν αρκετο, αντιθετα πυροδοτησε μυριους μηχανισμους εκφρασης των αγριων ενστικτων στους διωκτες των πιστων Του και οχι μονο.
Ποια αγαπη λοιπον ψαχνετε, μεταξυ ποιών, για να φτιαξετε τα μοντελα κοινοτισμου που περιγραφετε;
Αγαπητε ειναι ολα θεμα αναλογιων στη μαγειρικη
Οταν εχεις 10 κιλα φασολια και μια χυτρα για 2 τοτε αστα να πανε
Επισης με αυτο θελω να πω οτι οταν τα ζωα της αγελης γινονται πολλα και δεν αρκουν οι ποροι για να τραφουν τοτε τα πραγματα γινονται δυσκολα και η αγαπη δοκιμαζεται βαναυσα από αλλα περισσοτερο πιεστικα συναισθηματα μην πω εντστικτα
Ο πολεμος στο Ισραηλ δεν ειναι θρησκευτικος και το ξερουμε το καλυμα του ειναι τετοιο το βαθος του ειναι το νερο και η τροφη Αυτα σκεοφτομαι οταν διαβαζω καλογραμενα αρθρα που αρεσουν στον Δον Κιχωτη πολυ αλλα δεν αρεσουν στον ανθρωπο που τον φορά για ευνοητους λογους