Συζητούν οι θεολόγοι-εκπαιδευτικοί Δημήτρης Αρκάδας και Βασίλης Ξυδιάς.
Τι είναι «πολιτική θεολογία» (από τον Καρλ Σμιτ στον Ντίτριχ Μπονχέφερ και στη Θεολογία της Απελευθέρωσης); Ποια είναι η στάση των ορθοδόξων θεολόγων (Χριστιανική Δημοκρατία, π. Γ. Πυρουνάκης, π. Γ. Μεταλληνός, Χρ. Γιανναράς, βιβλική θεολογία); Ποια είναι η σχέση της πολιτικής θεολογίας με την υπαρξιακή θεολογία και τη θεολογία του προσώπου; Είναι εκκοσμίκευση της εκκλησίας ή επιστροφή σε μια πιο αυθεντική σχέση της με το χριστιανικό ευαγγέλιο;
Σειρά συζητήσεων του Αντίφωνου για τη θεολογία στη σημερινή Ελλάδα:
Μου είναι συμπαθέστατος, ως πρόσωπο, ο Δημήτρης Αρκάδας. Έχω την εντύπωση, όμως, ότι αυτό που τελικά υποστηρίζει εδώ είναι κάτι περισσότερο από μια Αστοχία: Προσχωρεί σε, ορισμένη, Αντιστροφή δεδομένων.
Εξιστορεί συγκεκριμένα, την Εκκλησία ως «ιδεολογικό μηχανισμό του κράτους» – το ανάγει μάλιστα, ετούτο, σε ολόκληρο το διάστημα από την παύση των διωγμών και μετά…
Θέλω μόνο να επισημάνω (διαφωνώντας) ότι το αντίθετο ακριβώς είναι αυτό για το οποίο μας «ενημερώνει» σύσσωμη η “ιθύνουσα” παιδαγωγία, σύνολου του δυτικού «μας» κόσμου:
Πως οι κρίσιμοι σκοποί του κράτους, στα μέρη μας, εμψυχώνονταν ανέκαθεν από την εκκλησιαστική συνείδηση! Εξ αυτού ειδικά του λόγου, μάλιστα, η προγραμματική εναντίωση των νεώτερων φιλοσόφων ή διανοουμένων μας προς ο,τιδήποτε αφορούσε το κράτος.
(Από μια σαφέστατα όμοια αιτία, άλλωστε, ελαύνεται κι η σοβούσα ανειρήνευτη αντίθεση της μεταχριστιανικής δυτικής ελίτ προς το σύγχρονο κράτος των ρώσων.)