Ομιλία του π. Νικολάου Λουδοβίκου με θέμα: «'Eρωτας και Ελευθερία μέσα στην Εκκλησία» στον Σύλλογο αποφοίτων Ελληνικής Παιδείας.
Mίλησε για την σεξουαλική δυστυχία, την ηδονή, την ερωτικότητα, την επιθυμία, την φαντασία, το σώμα, την πορνογραφία και τον έρωτα ως αναζήτηση του απόλύτου.
Συζήτησημετά την ομιλία:
Πρέπει να τα δοκιμάζουμε όλα; Τα απωθημένα, οι εμπειρίες, η μετάνοια, η εγκράτεια, η αυτομεμψία, η λύπη, η σεξουαλικότητα, η ερωτική ζωή των γονέων, ο έρως και η Αγάπη η ομοφυλοφιλία.
Συντονισμός – Σχολιασμός: Παρασκευή Σακελαρίου, Άγγελος Μιχαηλίδης, Παύλος Γ. Βακαλόπουλος
Να λοιπόν, που η αντίρρηση της Εκκλησίας δεν έγκειται στο θέμα του έρωτα: Αφορά στο φαινόμενο του ερωτισμού. («εἰ ὁ ὀφθαλμός σου ὁ δεξιὸς σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ») Κι ισοδυναμεί, στον πυρήνα της, με την καθ’ ιέρωση της αξιοπρέπειας.
Να επίσης, που οι αρχαίοι φιλόσοφοι ήταν… φιλόσοφοι. Δεν ήταν… λαϊφστυλίστες – όπως οι σύγχρονοι: Γι’ αυτό και μπροστά στην απειλή της ρηχότητας, προέτασσαν βεβαίως την επιφύλαξη. Οι ρήσεις τους επαληθεύουν ότι η αρχαία εποχή βρισκόταν σαφώς εγγύτερα προς την – μετέπειτα γνωστή ως – χριστιανική αντίληψη της ζωής, παρά προς τη σύγχρονη.
Από κει και μετά η οπτική, μονάχα, του Παύλου («ἐς Χριστὸν καὶ εἰς Ἐκκλησίαν») είναι εκείνη που ελευθερώνει τον έρωτα στην αυθεντική του συναρπαγή.
Ο πατέρας Νικόλαος ξεκινά, εδώ, την εισήγησή του με μια… αντιγνωμία προς το… αυτονόητο: «πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτῆς ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ». Τι ειλικρινέστερο, ωστόσο;
Για να ακολουθήσει μια επισκόπηση – εκ μέρους του – όχι λίγων επί μέρους πτυχών τού ζητήματος, ε ν δ ε λ ε χ ώ ς κα-θη-λω-τι-κή!