Που βρίσκονται οι πνευματικοί άνθρωποι της χώρας;

3
625

του Γιώργου Κοντογιώργη

Για να διαπιστώσουμε την ύπαρξη πνευματικών ανθρώπων πρέπει να διερωτηθούμε εάν υπάρχουν ιδέες να υπηρετήσουν και ποιές. Σήμερα λοιπόν δεν υπάρχουν ιδέες διακριτές από το κατεστημένο οικονομικοκοινωνικό και πολιτικό σύστημα. Οι ιδέες που διακινούνται ακόμη σήμερα (ο σοσιαλισμός και ο φιλελευθερισμός) αποτελούν απολιθώματα της εποχής που ο νεότερος κόσμος αγωνιούσε να ξεπεράσει το δεσποτικό του παρελθόν και να οικοδομήσει κοινωνίες εν ελευθερία.

Αυτό εξηγεί γιατί με περισσή ευκολία οι πνευματικοί άνθρωποι μεταβάλλονται σε απολογητές, σε θεράποντες και, συχνά, σε διαχειριστές του συστήματος και των κατόχων του.
Οι πνευματικοί άνθρωποι πιστεύουν ακόμη ότι την εκμετάλλευση την παράγει το κεφάλαιο και όχι η σύμπτωση στον ίδιο φορέα του ιδιοκτήτη του κεφαλαίου με τον ιδιοκτήτη του συστήματος. Είναι οι ίδιοι που διδάσκουν τις κοινωνίες ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα είναι δημοκρατικό, με απώτερο σκοπό τον εγκιβωτισμό τους στον χώρο της ιδιωτείας, έτσι ώστε να παραμείνει κατά τρόπο αδιατάρακτο στα χέρια των κατόχων του κράτους. Είναι τέλος αυτοί που διατείνονται ότι η συνείδηση του συλλογικού υποκειμένου (το έθνος) αποτελεί απειλή για την ελευθερία, ανοίγοντας τον δρόμο για την ολοκληρωτική επιβολή των σχέσεων ηγεμονίας που διαμορφώνονται στο πλανητικό σύστημα, σε βάρος του κανονιστικού περιβάλλοντος των κοινωνιών του κράτους.
Η απουσία ιδεών οφείλεται όχι σε κάποιο “στέγνωμα” του ανθρώπινου νου, αλλά στο γεγονός ότι διανύουμε μια μεταβατική εποχή όπου το παλαιό εξεπλήρωσε τον προορισμό του, το δε νέο κυοφορείται μέσα σε ένα πλήρες κενό, γνώρισμα του οποίου είναι η κατάληψη “θέσεων” στο σύστημα με μέτρο τους συσχετισμούς.
Ελάχιστοι είναι οι πνευματικοί άνθρωποι που “οσμίζονται” τα φαινόμενα και τοποθετημένοι πέραν της εποχής τους, καταπιάνονται με την οικοδόμηση του νέου γνωσιολογικού οπλοστασίου με βάση το οποίο θα συλληφθούν τα ποιοτικά στοιχεία της εξέλιξης και θα διαγραφεί η προοπτική της. Οι πνευματικοί αυτοί άνθρωποι όμως βρίσκονται στο “εργαστήρι” και, προφανώς, η αξία των προτάσεών τους θα δοκιμασθεί συντωχρόνω με τις μεταμορφώσεις του παρόντος και την ανάδυση του καινούριου.
Το φαινόμενο αυτό είναι παγκόσμιο. Από τη δοκιμασία αυτή δεν θα μπορούσαν να εξαιρεθούν οι Έλληνες πνευματικοί άνθρωποι. Θα έλεγα μάλιστα ότι οι τελευταίοι, χάρη στη συγκυρία, επέδειξαν μεγαλύτερη βιασύνη να μεταβληθούν από “οργανικοί διανοούμενοι” σε “οργανικούς νομείς” της εξουσίας. Έχει ενδιαφέρον εντούτοις να προσεχθεί ότι επεχείρησαν να προσδώσουν στο διάβημά τους αυτό προοδευτικό πρόσημο, διακηρύσσοντας ότι ανέλαβαν το ρόλο της “θεραπαινίδας” στο όνομα του “εκσυγχρονισμού” της ελληνικής κοινωνίας. Έναν ρόλο στον οποίο συνωστίσθηκαν αυτόκλητοι ή ανταποκρινόμενοι στο πρώτο νεύμα της εξουσίας

 

3 Σχόλια

  1. ΠΡΟΣ ΤΟΝ Κον Γ. ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗ.

    Κύριε καθηγητά, συγχαρητήρια γιά τό θέμα σας. Σωστά τό βασικό θέμα μας είναι Οι πνευματικοί άνθρωποι στήν χώρα μας , διότι εμείς οι Ελληνες διακηρύττουμε περισσότερο ότι ο πολιτισμός στήν ανθρωπότητα ήρθε από τήν Ελλάδα, πρώτα βέβαια στήν Ευρώπη, καί όσο μπόρεσε καί παρά πέρα μετέπειτα, βέβαια αυτό τό αντιλαμβάνονται καί οι ξένοι. Η διαφορά είναι οτι εμείς καμαρώνουμε γιά τούς προγόνους μας καί μέσω αυτών προσπαθούμε νά “χωθούμε” καί νά χωρέσουμε καί ΕΜΕΙΣ ως σημερινοί ΝεοΕλληνες στόν “πολιτισμό” τών δυνατών κρατών (οικονομικά,τεχνολογικά, καί στρατιωτικά) όπου δημιούργησαν οι ξένοι. (ΗΠΑ, Ευρώπη, σήμερα καί η Κίνα) Προσπάθούμε νά “χωθούμε” οχι όμως στούς δικούς τους τομείς ,όπου υπερισχύουν, αλλά στόν χώρο τού πνεύματος, επειδή έχουμε ενα ιστορικό σύνδεσμο μέ τούς προγόνους μας , καί ελαχιστότατο ως ανύπαρκτο πνευματικό σύνδεσμο μέ τούς προγόνους μας. Καί οι ξένοι μάς δέχονται στήν δυνατή καί “πολιτισμένη” κοινωνία τους μόνον καί μόνον επειδή συγκαταθέσαμε τήν ψυχή καί τό σώμα μας στίς επιστήμες καί τίς τεχνολογίες τών προγόνων μας όπου εκείνοι βελτίωσαν (εκ τής αργοπορίας μας) καί μετάλλαξαν (εκ τής αδιαφορίας μας). Μέσα όμως στά βάθη τής συνείδησεις των ποτέ δέν θά μάς συγχωρήσουν πολλοί ευσυνείδητοι υπήκοοι πολιτισμένων κρατών τήν συγκατάθεση μας καί τήν υιοθέτηση μας νά αφήκουμε εμείς οι Ελληνες τήν μετάλλαξιν τής πολιτικής επιστήμης (Ελληνική δημοκρατία) . Δέν θά μάς συγχωρέσουν τήν μετάλλαξη τής πολιτικής επιστήμης σέ καρναβαλίστικες καί χαωτικές ένοιες ΄τών σημερινών “δημοκρατιών” . Αυτή η μεταλλαγμένη πολιτική επιστήμη όπου ευρέθη γνήσια καί ανόθευτη αρχικά από τούς προγόνους μας (καθαρά Ελληνική επιστήμη) στοίχισε στήν ανθρωπότητα , καί πολύ περισσότερο καί στήν χώρα μας , δεκάδες καί εκατοντάδες πλάνες πολιτικών ιδεολογιών, ψευτοδημοκρατιών ως δικαιώματα ελευθεριών, (βλέπε: ΜΜΕ δημοσιογραφία, καί ΜΜΨ Μέσα μαζικής “ψυχαγωγίας”, κλπ) μέ τοπικό αποτέλεσμα νά περνούν κράτη περιοδικά φαινόμενα οικονομικής κρίσης καί γενικότερης νευροψυχωτικής κρίσης , όπου όλο καί γίνεται συχνότερο τό φαινόμενο, μέ τελικό αποτέλεσμα νά χάνουμε ως μιά παγκόσμια πολιτισμένη κοινότητα (πολιτισμένη ανθρωπότητα) τό συνολικό κέρδος όλων όσων μάς επρόσφεραν οι επιστήμες καί ο πολιτισμός. Αρα είμεθα στάσιμος παγκόσμιος πολιτισμός, γιατί από τήν μιά σωθήκαν εκατοντάδες εκατομυρίων από τά εμβόλια ,παραδείγματος χάρη, από τήν άλλη όμως ,ο ίδιος αριθμός εξολοθρεύεται από σύγχρονες αρρώστιες (καρκίνος, ψυχοπάθειες, εγκλήματα κάθε ειδους, κλπ) Τό θέμα λοιπόν ειναι οι πνευματικοί άνθρωποι τής χώρας μας ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΟΥΝ τίς παλαιές ιδέες (παλιοιδέες) όλων εκείνων όπου μετάλλαξαν τίς βασικές επιστήμες , νά ισχύσει η επιστήμη γιά τό καλό τών ανθρώπων, καί οχι όπως σήμερα η επιστήμη ως πανουργία γιά τά ανήθικα κέρδη τών ανθρώπων, αληθινό κέρδος γιά τήν κοινωνία τών ανθρώπων, ωστε η ανθρωπότητα νά βιώνει μέσα από ΥΓΙΗ ΠΑΙΔΕΙΑ τήν ψυχή καί τό σώμα. Ο δύσκολος ρόλος όπου καλούνται σήμερα οι ΝεοΕλληνες ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ είναι νά αποκαταστίσουν τά χαλασμένα, τά σάπια, καί τά μολυσμένα , καί αυτό ειναι επιτακτικό καθήκον, τό οφείλουμε στούς προγόνους μας τό οφείλουμε στήν αληθινότητα τής πίστεως μας. (Ορθοδοξία). Δέν χρειάζονται παλιές ιδέες πάνω στίς νέες ωστε νά συμπλέουν (ως σημερινή μορφή παγκοσμιοποίησης) , αλλά καθάρισμα τού χωραφιού από τά ζιζάνια, όργωμα καί καλός σπόρος, γιά νά δούμε τούς καρπούς μας καί νά χαρούμε γι αυτούς. Τό παλιό ξεπλήρωσε τόν προορισμό του ( λέγει ο καθηγητής Κος Γ. Κοντογιώργης) αλλά συμπληρώνω ότι τό παλιό (παλιο-ιδέες) έχει εναν κρυφό προορισμό πολύ περισσότερο από ότι νομίζουμε ,έχει προορισμό νά μεταμορφώσει τόν άνθρωπο σέ μιά παλιολινάτσα, καί δέν θά σταματήσει νά τρώει ως σαράκι κάθε παλιάνθρωπο μέ τήν σφραγίδα τού ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΗ είτε αυτός ειναι πνευματικός άνθρωπος ειτε υλικό καταναλωτικό ανθρωπάκι.
    Καί νομίζω ότι ο Γ. κοντογιώργης θά συνέλαβε πρόσφατα τίς δυστυχίες καί τών δυό αυτών “ειδών” ανθρώπων (υλικών -πνευματικών) όταν διαπιστώσαμε όλοι τήν ξεραήλα τής αγοράς από τήν απεργία στό λιμάνι τού Πειραιά. Καί η αλήθεια ειναι ότι ως καταναλωτικοί χάνοι περιμέναμε νά κινηθεί η αγορά (Ελληνική κοινωνία) μέ όλα εκείνα τά καταναλωτικά παλιοσκουπίδια τών κινέζων, κλπ, Γιά δείτε αλήθεια κατάντια!!! η Ελληνική καταναλωτική κοινωνία περιμένει νά εορτάσει τήν μεγαλύτερη πνευματική της εορτή (χριστούγεννα) μέ τά σκουπίδια τών Κινέζων (λαμπάκια, πλαστικές μινιατούρες,κορδελάκια, σαχλαμαροπαίιγνια, κλπ, κλπ) Τό ιδιο θά πράξει καί τό πάσχα, τό ίδιο ισχύει καί γιά τά καταναλωτικά “αγαθά” στήν οικογένεια, τό ίδιο ισχύει καί γιά τούς περισσότερους εργένιδες καί τούς εθισμένους-ελεύθερους τών κάθε εθιστικών ουσιών καί προίόντων, τό ίδιο ισχύει καί γιά τίς περισσότερες απελευθερωμένες μποέμισες τής καταναλωτικής μόδας, ακόμα καί γιά τά περισσότερα τέκνα μας. ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΣΩΜΑ ΣΤΟ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΟ ΣΩΜΑ, (τό παλαιό άρρωστο) ΑΛΛΑ ΕΙΣΕΡΧΟΝΤΕ ΩΣ ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΥΔΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΑΡΩΝΟΥΝ ΚΑΘΕ ΒΡΩΜΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΘΙΣΜΑ ΒΡΩΜΕΡΗΣ ΣΚΟΝΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ. ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΓΥΑΛΙΣΜΕΝΟ ΣΑΛΟΝΙ (πολιτική καί διανοούμενη εξουσία) ΟΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΛΑΜΨΕΙ ΤΗΣ ΒΡΩΜΕΡΗΣ ΛΙΓΔΑΣ, μιά λίγδα όπου έγινε πουρί, σκλήρυνε σάν κόκκαλο από τήν πολυκαιρία, καί όπου φαντάζει στούς οφθαλμούς των ως πολύτιμο καί λαμπερό μαργαριτάρι.
    Μέ τιμή. ΛΑΖΑΡΟΣ ΑΡΑΒΑΝΗΣ. (εκ Καρυάς Λευκάδος)

  2. Aγαπητέ .κ Κοντογιώργη ορίζετε τον πνευματικό άνθρωπο σαν κάποιον ο οποίος υπηρετεί συγκεκριμένες ιδέες. Να με συγχωρείτε αλλά αυτός είναι ο ορισμός της ιδεολογίας, όχι της πνευματικότητος, διότι όπως το ορίζετε πολύ σωστά, στην ιδεολογία δεν υπάρχει άνθρωπος αλλά ιδεοληψία.
    Η λέξη ιδέα χρησιμοποιήται καταχρηστικώς. Πρόκειται γιά έννοια.

  3. αλλά αν εννοείτε τον άνθρωπο που μπορεί και σκέφτεται ελεύθερα και προτείνει πράγματα ριζοσπαστικά, τότε έχω, και είναι αυτά:

    http://thalamofilakas.blogspot.com/2010/06/blog-post_4118.html

    και για να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα επαναληφθούν τα ίδια, και ότι θα διώξουμε τα λαμόγια, διότι διαφορετικά δεν γίνεται, προτείνω:
    http://aristocratis.blogspot.com/p/blog-page_13.html

Σχολιάστε:

Πληκτρολογήστε το σχόλιό σας
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ