Όπως συμβαίνει κάθε φορά που δημιουργείται ένα δεσποτικό καθεστώς εκτάκτου ανάγκης και αναστέλλονται οι συνταγματικές εγγυήσεις, το αποτέλεσμα είναι, όπως συνέβη και με τους Εβραίους κάτω από τον φασισμό, η διάκριση μιας κατηγορίας ανθρώπων, οι οποίοι γίνονται αυτομάτως πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Αυτός είναι ο σκοπός της δημιουργίας του λεγόμενου green-pass. Ότι πρόκειται για έναν διαχωρισμό βασισμένο στις ατομικές πεποιθήσεις και όχι σε μία αντικειμενική επιστημονική βεβαιότητα αποδεικνύεται από το γεγονός ότι στον επιστημονικό τομέα η συζήτηση είναι ακόμα ανοικτή σε ό,τι αφορά στο ζήτημα της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας των εμβολίων, τα οποία, σύμφωνα με τη γνώμη γιατρών και επιστημόνων που δεν υπάρχει λόγος να αγνοήσουμε, παρήχθησαν γρήγορα και χωρίς επαρκή έλεγχο.
Παρόλα αυτά, όσοι εμμένουν στην ελεύθερη και βάσιμη πεποίθησή τους και αρνούνται να εμβολιαστούν θα αποκλειστούν από την κοινωνική ζωή. Το ότι το εμβόλιο μετατρέπεται έτσι σε ένα είδος πολιτικού – θρησκευτικού συμβόλου που αποσκοπεί στη δημιουργία διακρίσεων μεταξύ των πολιτών καταδεικνύεται από την ανεύθυνη δήλωση ενός πολιτικού, ο οποίος, αναφερόμενος σε εκείνους που δεν εμβολιάζονται, είπε, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι χρησιμοποιεί φασιστική ορολογία: «θα τους καθαρίσουμε με το green-pass». H «πράσινη κάρτα» ισοδυναμεί για όσους δεν την έχουν με ένα εικονικό (σ.σ. εβραϊκό) κίτρινο αστέρι.
Αυτό είναι ένα γεγονός του οποίου η πολιτική βαρύτητα δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Τι γίνεται μια χώρα στην οποία δημιουργείται μια ξεχωριστή τάξη; Πώς μπορεί κανείς να δεχθεί τη συμβίωση με πολίτες δεύτερης κατηγορίας; Η ανάγκη για διαχωρισμούς είναι τόσο παλιά όσο η κοινωνία και μορφές διακρίσεων υπήρχαν εξίσου και στις αποκαλούμενες δημοκρατικές κοινωνίες μας∙ το γεγονός όμως ότι αυτές οι πραγματικές διακρίσεις εγκρίνονται από τη νομοθεσία είναι μία βαρβαρότητα που δεν μπορούμε να δεχθούμε.
Τίτλος πρωτοτύπου: Cittadini di seconda classe, 16-7-2021, Μετάφραση: Μιχάλης Ρέττος
Ο ζωγραφικός πίνακας που πλαισιώνει τη σελίδα ("Ανθρωποι") είναι έργο του Γιάννη Γαΐτη.
Το πρόβλημα με όσους φιλοσοφούν εναντίον της ανάγκης του εμβολιασμού είναι ότι δεν ξέρουν για ποιο πράγμα μιλάνε, επειδή και οι ίδιοι είναι ζωντανοί και υγιείς (προφανώς) και άνθρωπο δικό τους δεν έχασαν από την ασθένεια.
Και το χειρότερο ίσως, η υποτιθέμενη κοινωνική τους ευαισθησία εξαντλείται στους δικαιωματισμούς, δεν γνωρίζει ούτε αναγνωρίζει τον κίνδυνο, την αγωνία και τον πόνο του πλησίον.
Το δικαιωμα της ζωης και της υγειας για καποιον που φοβαται να βαλει στο σωμα του ενα πειραματικο ακομη σκευασμα που δεν εχει εγκριθει απο κανεναν οργανισμο υγειας ειναι ιερο κι απαραβιαστο, οπως ιερο κι απαραβιαστο ειναι το δικαιωμα του καθενος να διαθετει ή οχι το σωμα του σε ιατρικες πραξεις με πιθανες συνεπειες μη αναστρεψιμες για την υγεια και τη ζωη του. Αυτο ουτε συζητιεται ουτε διαπραγματευεται με κανεναν, ουτε με εξουσιες ουτε με τιποτα, ειναι θεμελιωδης αρχη και δικαιωμα του ανθρωπου. Ολα τα υπολοιπα ειναι προφασεις και προπαγανδα φασιστικου τυπου που βρηκαν και αναμασουν βλακωδως οσοι δεν αντιλαμβανονται τι ολεθριες συνεπειες θα εχει η καταργηση της ελευθεριας του ανθρωπου να προστατευει το σωμα και την υγεια του οπως εκεινος νομιζει καλυτερα. Κατα τα αλλα οσοι εμβολιαστηκαν δεν το εκαναν ουτε απο κοινωνικη ευαισθησια ουτε απο αγαπη για τον πλησιον, για να προστατευσουν τον εαυτο τους το κανανε, και καλα κανανε αφου ετσι εκριναν, μην κοροιδευομαστε τωρα… Και ο διστακτικος που δεν εμβολιαστηκε για τον ιδιο λογο το εκανε, για να προστατευθει, και το ιδιο καλα εκανε. Επισης οποιος νοσησε δεν πηγε ουτε στο νοσοκομειο ουτε στην εντατικη, γιατι ειναι χιλιαδες οι ανθρωποι που το περασαν στο σπιτι. Αυτα για να λεμε την αληθεια απ ολες τις πλευρες, γιατι η κακοποιηση της αληθειας ειναι ενα αλλο προβλημα των ημερων, το οποιο δε θα επρεπε να εχει εργαλειοποιηθει με τον αισχρο τροπο που συνεβη, και μαλιστα απο επιστημονες…
Συμφωνώ απολύτως με τον προβληματισμό του άρθρου και το σχόλιο του κου Ρωμανού. Η πρόσφατη νόσηση υπουργού είναι ένα ακόμη παράδειγμα ότι το αφήγημα περί τείχους ανοσίας έχει κενά, καθώς ο υπουργός, και πόσοι άλλο, παρότι πλήρως εμβολιασμένος, συνέχισε να μεταδίδει την νόσο. ΟΠς αντίστοιχα παρουσιάζει κενά και το αφήγημα περί κοινωνικής ευθύνης. Ας αποφύγουμε να σταθούμε σε νούμερα που καθώς ανεύθυνα τοποθετούνται και ανεύθυνα τονίζονται ή υποβαθμίζονται τείνουν να υποκαταστήσουν την λογική της επιστήμης που γνωρίζει τον πραγματικό τρόπο που συνδέονται τα αίτια και τα ποτελέσματα της νόσου και του εμβολιασμού. Το πρόβλημα είναι πολιτικό και όχι ιατρικό, και καλά θα κάνει η εκκλησία να αποφύγει να πάρει μέρος στα τρέχοντα τεκταινόμενα με τρόπους που μπορεί να θυμίσουν στους μεταγενέστερους τις παρεμβάσεις της Ιεράς Εξέτασης και την δίκη του Γαλιλαίου σύμφωνα με τις επιταγές του τότε επιστημονικού παραδείγματος και του τότε πολιτικά ορθού.