Παραίσθηση ἢ μεταμφίεση;

1
1113

Εμαστε Ερωπαοι θέλοντας καμή,  εμαστε ομοναδικοΕρωπαοι ποὺ ἀντιμετωπίζουμε τν Ερώπη σν μιὰ ἐπιθυ­μητλύση εκολίας κι χι σν τν «λοκλήρωση τς νθρω­πότητας», πως ντιμετώπιζε τν ερωπαϊκὴ ἰδέα νας φιλό­σοφος σν τν Χοσερλ. Εμαστε λλωστε καχύποπτοι πέ­ναντι σκάθε λοκλήρωση. πως πισήμανε ὁ Ἴων Δραγού­μης «διαφορμεταξὺ Ἑλλήνων καὶ Ἑβραίων εναι τι οἱ Ἑβραοι ατποσκέφτονται τκάνουν κιόλας». σως οἱ Ἕλληνες νὰ ἔχουν νιώσει στπετσί τους τι πτν λοκλήρωση στν λοκληρωτισμὸ ὑπάρχει να καμοναδικβμα. Τν τελευταο αώνα οἱ ἰδέες τν λοκληρωτικν καθεστώτων ποκαθήλωσαν τν οκουμένη προέκυψαν σερωπαϊκὸ ἔδαφος, κι ατεναι δύσκολο ντξεχάσει κανείς.πως εναι δύσκολο νσυμφιλιωθεμτν δέα τι γινφανεῖ ἀντάξιος τς ερωπαϊκς του ταυτότητας πρέπει νβάλει στμουσεο τς παραδόσεις του καντς θαυμάζει μτκιάλι, ντς θανατώνει δηλαδμετατρέποντας μικληρονομιζως σμαυσωλεο καλοκαιρινν διακοπν.

σο κανπροσπαθομε νπείσουμε τν αυτό μας γιτὸ ἀντίθετο, ψυχή μας παραμένει συμφιλίωτη μτν ερω­παϊκὴ ἰδέα. ταν θαυμάζουμε τος λλους Ερωπαίους ζη­λεύουμε στν πραγματικότητα τν κανότητά τους νδιαθέ­τουν μιεκόνα τοῦ ἑαυτοτους καντν ποστηρίζουν μνύχια καμδόντια. Στφεστιβλ κινηματογράφου τς Θεσσαλονίκης, τ1985, Γάλλος κριτικς Σρζ Ντανέ – τς φημερίδας Liberation – σκυψε κάποια στιγμκαμοεπε, ψιθυρίζοντας σχεδόν, «Ερώπη δν πάρχει. μοναδικὴ ὑπαρκτΕρώπη εναι κοινότητα τν κινηματογραφόφιλων τν ερωπαϊκν χωρν». Πράγματι, εκόνα τς Ερώπης εναι πολπιὸ ἰσχυρὴ ἀπτν δια. Ατποὺ ὀνομάζουμε Ερώπη μετατρέπεται λο καπερισσότερο σμισυλλογικπαραίσθηση ποδιανέμεται μὲ ἀφθονία μέσω τν τηλεοπτι­κν δορυφόρων πτν τλαντικμέχρι τΟράλια. Ερώπη εναι μιὰ ἰδέα ποκρύβει μὲ ἐπιμέλεια πειρες πραγματικότητες. Σμιχώρα σν τν λλάδα Ερωπαος θεωρεται ατς ποὺ ἄφησε ριστικπίσω τν πραγματικό του αυτκαμεταμφιέσθηκε μὲ ἐπιτυχία σκάτι ποὺ ὑπάρχει ποτυπωμένο στς φωτογραφίες τν περιοδικν στς τηλεο­πτικς διαφημίσεις. Τ«κοινερωπαϊκσπίτι» εναι να διαμέρισμα ξοπλισμένο μμηχανήματα ποστεγάζει μιὰ ὀλιγομελοκογένεια καταναλωτν. νας ψαρς μπέντε παιδιποζετηρώντας τν παράδοση βρίσκεται περω­παϊκτουριστικκατοχή, δν εναι Ερωπαος.

Πράγματι, Ερώπη δν πάρχει, πως δν πρξε ποτὲ ἡ ρωμαϊκατοκρατορία ττρίτο Ράιχ. ννοῶ ὅτι οπροσπάθειες ατς λοκλήρωσης τς πορείας τς νθρωπό­τητας πιχειρήθηκαν ς δεατς μορφς κι ταν σκόνταψαν στν ταπεινπραγματικότητα φαγαν τμοτρα τους, πως ποτυγχάνει σήμερα [1990] παταγωδς σοβιετικατοκρατορία. Κι ν σήμερα μερικοΕρωπαοι στορικοσυνεχίζουν νπεριφρονον τΒυζάντιο, ατσυμβαίνει γιατ οΒυζαντινοκατάλαβαν τι κόσμος ξεπερνάει τν εκόνα του κυνηγώ­ντας διάκοπα τν σωτερική του λήθεια. Δίνοντας τὸ ἀλφάβητο στος Σλάβους οΒυζαντινομετέδωσαν σ’ αττλαμιπίστη κι χι μιμορφὴ ὀργάνωσης τς ζως. ΟΕρωπαοι σήμερα ασθάνονται χθρικοὶ ἀπέναντι στΒυζά­ντιο, γιατί ναγνωρίζουν σ’ αττν νταση τς σωτερικς ζως, τν δια κείνη νταση τν ποία Φρόυντ ξοστρά­κισε στὸ ὑποσυνείδητο, ναν πτος πικραταιος ερωπαϊ­κος μύθους. τσι πραγματικοΕρωπαοι δν πρξαν λα αττχρόνια μόνο οκινηματογραφόφιλοι λλκαοψυχαναλυόμενοι.

χω τν ντύπωση τι θὰ ἀποτύχουμε ς Ερωπαοι κι ατθμς σώσει ππολλς  παρεξηγήσεις. διαίτερα αττστιγμποὺ ἡ Ερώπη θὰ ἐπιθυμοσε νεναι δίδυμη δελφὴ  τς μερικς, χωρς νμπορενὰ ἀπωθήσει τς θνικιστικς ξάρσεις ποτσυγκλονίζουν. Θὰ ὑπομείνουμε τδυτική μας μοίρα πως πομείναμε τν νατολικὴ ὀθωμανικτυραννία καθσυνεχίσουμε νὰ ἐλπίζουμε κάτι τὸ ὁποο δν γνωρίζουμε κριβς λλστὸ ὁποο συνεχίζουμε νπιστεύουμε.

πτπεριοδικΣύναξητ. 34, πρίλιος-ούλιος 1990

Η εικαστική εγκατάσταση που πλαισιώνει τη σελίδα είναι έργο του Μάριου Σπηλιόπουλου.

πηγή κειμένου: Αντἰφωνο

1 σχόλιο

  1. “… θὰ συνεχίσουμε νὰ ἐλπίζουμε κάτι τὸ ὁποῖο δὲν γνωρίζουμε ἀκριβῶς ἀλλὰ στὸ ὁποῖο συνεχίζουμε νὰ πιστεύουμε…”

    Νοσταλγούμε και προσμένουμε αυτό το “κάτι” χωρίς να μπορούμε επακριβώς να το ορίσουμε, γνωρίζοντας όμως πως αυτό μας πρέπει ή μάλλον όντας περισσότερο σίγουροι για το τί ΔΕΝ μας πρέπει… Έτσι πορευόμαστε “όμορφα και παράξενα”… (για τα περί Ευρώπης, τα έλεγε το 1990!!)

Σχολιάστε:

Πληκτρολογήστε το σχόλιό σας
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ