Ευσπλαχνίας μια άβυσσος παροπλίζει τα άλγη. Πουθενά μέσ΄ στο χρόνο κάτι άξιο της ζήλιας της... Κάθε τίποτα ανύπαρκτο... Πουθενά κάποια έλλειψη ή σκιά του ανεκπλήρωτου, πουθενά κάποια ανάγκη... Ο καιρός ενεστώς! Ο καιρός τριαυγής! Ο καιρός καινουργούμενος!
Νόημα (την ακούμε;) να λέει δεν είναι παρά η εκλέπτυνση του νοήματος. Με τον ίδιο τρόπο που σοφία δεν είναι παρά η εκλέπτυνση του λογισμού. Και κατάνυξη η εκλέπτυνση του αισθήματος.
Ευχαριστία; ΄Η παράκληση; Η χαρά διαφάνεια, η απλότητα άπλετη, η ελπίδα αυστηρή.
Γοερή εντός η λύτρωση.
Τα ονόματα εγκώμια.
Η Ζωή! (Απορία. Μα και γνώση.) Η ζωή ως Εκκλησία!
Η σιωπή αδιήγητη.
πηγή: Aντίφωνο
