Ο καθηγητής πολιτικής επιστήμης Γιώργος Κοντογιώργης απαντά στις ερωτήσεις που του θέτει ο Βασίλης Ξυδιάς, εκπροσωπώντας την Πρωτοβουλία για Ριζική Συνταγματική Αλλαγή. Συζητούν για την κρίση του πολιτικού συστήματος και διερευνούν τη δυνατότητα θεσμικής διεξόδου. Ο Γ. Κοντογιώργης εξηγεί πως δεν περιμένει καμία λύση από τους εκπροσώπους του συστήματος (στους οποίους, πέρα από τα πολιτικά κόμματα, περιλαμβάνει και τους λοιπούς πολιτειακούς θεσμούς) και περιγράφει τον τρόπο που η κοινωνία θα μπορούσε να επέμβει (όχι με απλές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, αλλά με ένα πλαίσιο θεσμικών αιτημάτων που, όπως λέει, θα ανάγκαζαν το πολιτικό σύστημα να μεταβεί από το σημερινό ολιγαρχικό καθεστώς σε ένα πιο αντιπροσωπευτικό).
Τοποθετεί την κρίση στο πλαίσιο της εξέλιξης των πολιτικών συστημάτων της νεωτερικότητας. Εξηγεί πως το κοινοβουλευτικό σύστημα δεν είναι δημοκρατία και σημειώνει ότι από την άποψη αυτή η ελληνική κρίση μπορεί να σηματοδοτήσει την αρχή εκείνων των ιστορικών αλλαγών που θα οδηγήσουν – αρχικώς την Ελλάδα και στη συνέχεια όλο τον κόσμο – σε ιστορικά πιο ώριμα πολιτικά συστήματα (αντιπροσώπευση, δημοκρατία). Συζητά τις προτάσεις για Νέο Σύνταγμα, και χωρίς να διαφωνεί με την ανάγκη ριζικής συνταγματικής μεταρρύθμισης, υπογραμμίζει ως προτεραιότητα την είσοδο της κοινωνίας στην πολιτική με πρώτο βήμα την αντιπροσωπευτική έκφραση της βουλήσεώς της. Παρουσιάζει ένα συγκεκριμένο παράδειγμα του πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό μέσω του θεσμού του «δημοσκοπικού δήμου». Στο σημείο αυτό ο Β. Ξυδιάς εξηγεί πως η Πρωτοβουλία για Ριζική Συνταγματική Αλλαγή προτίθεται να αναλάβει ένα τέτοιο εγχείρημα και οι δύο συνομιλητές συζητούν για τις προϋποθέσεις επιτυχίας του.
Η συζήτηση έγινε την Πέμπτη, 1η Νοεμβρίου 2012, στο σπίτι του Γ. Κοντογιώργη.
Σας Ευχαριστώ πάρα πολύ για την προσφορά σας.
Kαταθέτω την άποψή μου για αυτό που είδα στο video, προσφέροντας διάθεση και χρόνο για να ασχοληθώ γύρω από κάθε προσπάθεια σε αυτή την πρωτοβουλία σας.
Ευθύμιος Βούρος
Συνταξιούχος 62 ετών
6976149716
Προς τον Βασίλη Ξυδιά. Ένα σχόλιο τελείως αφοριστικό, το οποίος ίσως δεν πρέπει να λάβει καν υπόψη. Μου άρεσε σαν σχήμα και το παραθέτω για να μην πάει χαμένο: Φτιάχνετε την αυγοθήκη χωρίς να έχετε δει τ΄ αυγά. Αν θα είναι από στρουθοκάμηλο ή από ορτίκια και περιστέρια. Χωρίς καν να ξέρετε (και να ξέρουμε) αν υπάρχουν καν αυγά για την αυγοθήκη. Αυτό που ξέρουμε (και ξέρετε) είναι πως έχουμε αυγά κλούβια και αυγά φιδιού.
Παρά ταύτα καλή επιτυχία!
Προς τον κ. Γ. Κοντογιώργη. Μια ερώτηση: Υποθέτοντας πως έχετε υπόψη τις απόψεις του Θ.Ι.Ζιάκα για τον σύγχρονο μηδενισμό και το άρτι εκδοθέν βιβλίο του “Πατριδεγωφάγος-Η νόσος της πόλεως”, θα σας παρακαλούσα να μας πείτε αν τις συμμερίζεστε, αν συμφωνείτε ή αν διαφωνείτε.
Αγαπητέ μου Γιώργο, όταν αναφερόμαστε σε συλλογικότητες το «αυγό» δεν προηγείται της «αυγοθήκης». Ήγουν η θέσμιση δεν έπεται, αλλά μάλλον προηγείται – εν μέρει τουλάχιστον – των υποκειμένων σ’ αυτήν. Εννοώ δηλαδή ότι αυτοί (οι υποκείμενοι στη θέσμιση) γίνονται αυτό που είναι και δια της πράξεως της θεσμίσεως. Αν δεν μ’ εννοείς να στο πω αριστοτελιστεί; Στην περίπτωσή μας το φτιάξιμο «αυγοθηκών» δεν είναι ενέργεια «ποιητική», αλλά «πρακτική». Δεν είναι άλλο το «αυγό» και άλλος ο κατασκευαστής «αυγοθηκών», αλλά είναι τα ίδια τα «αυγά» που κατασκευάζουν τις «αυγοθήκες» τους, και μάλιστα όχι ως κάτι «εκτός αυτών», αλλά ως κάτι που είναι «αυτά τα ίδια» αλλιώς. Κατ’ ουσίαν γίνονται «αυγά» και αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως «αυγά» στην πράξη της αυγοθηκοκατασκευής.
Δεν ξέρω αν ο Αριστοτέλης θα συμφωνήσει μαζί μου αλλά νομίζω πως τα αυγά τα κάνουνε οι κότες και όχι οι αυγοθήκες.Και φυσικά μετά κάθονται σ’αυτά και τα κλωσάνε. Όταν βέβαια πρόκειται για αυγά κότας και όχι για αυγά άλλων ειδών, πτηνών, ερπετών, ψαριών κ.α. και με την προϋπόθεση πως δεν είναι κλούβια.
Ακόμα και τα αυγά του κούκου που μόνος τους δεν φέρνει την άνοιξη κούκος τα κάνει έστω κι αν τα κλωσάει άλλο πτηνό.
Όσο για τους θεσμούς θαρρώ πως πρώτα φτιάχτηκε η Ελεύθερη Ελλάδα και μετά φτιάχτηκαν πχ οι θεσμοί της αυτοδιοίκησης, του εθνικού συμβούλιου, της Κυβέρνησης του Βουνού κλπ. Το δε Σύνταγμα του αοιδίμου Ρήγα Φεραίου του Θετταλού παρέμεινε αυγοθήκη έως τη σήμερον ακριβώς γιατί δεν μας προέκυψαν οι ανάλογες τοκοφόρες όρνιθες.
Κι ένα μικρό μυστικό: Χρειάζεται και κόκορας! Ήγουν γονιμο-ποιητικό γενετικό υλικό…
Γιώργο, χάνω κάθε ιδέα. Αν τα αυγά τα κάνουν οι κότες, τότε δεν έχει νόημα ούτε να γράφουμε ούτε να συζητάμε. Αρκεί να φτάσουμε στο επίπεδο της κότας, το οποίο ασφαλώς ο άνθρωπος ως ον φυσικό έχει χάσει. Μόνο αν τα αυγά γίνονται απ’ τα ίδια τα αυγά έχει νόημα ο ανθρώπινος στοχασμός. Αριστοτελικώς – που ασφαλώς και δεν θα συμφωνούσε μαζί σου – το αυγό δεν έχει την αιτία του «πίσω» (στην κότα), αλλά «μπροστά» (είτε σε μια άλλη κότα, είτε σε μια ομελέτα). Β.Ξ.
Εσύ ξέρεις περισσότερα, Βασίλη. Εγώ είμαι από χωριό άλλωστε.
Το κατάλαβα Γιώργο μου. Εξ ου και η εντύπωση ότι τα αυγά γίνονται από τις κότες. Ή η άλλη, ότι άλλο είναι το αυγό και άλλο η αυγοθήκη. … Για ρώτα και μας που είμαστε από την πρωτεύουσα;
Κύριε Σαλεμη,
το μεν βιβλίο του Θ.Ζιάκα περι μηδενισμού το παρουσίασα, μαζί με άλλους, στο πατάρι του Αρμού, το δε νέο του βιβλίο δυστυχώς δεν το έχω καν πληροφορηθεί. Ο Θ.Ζιάκας είναι από τους στοχαστές που νομίζω πρέπει να παρακολουθούμε με προσοχή, ανεξαρτήτως του αν διαφωνούμε ή συμφωνούμε μαζί του. Εγώ τουλάχιστον αυτό πράττω.
γκ
Αγαπητοί Γιώργο Σαλεμή και Β.Ξ., θα μου επιτρέψετε δυο λόγια. Εάν η περί αυγών και αυγοθηκών διαφωνία σας αφορά στη σχέση υποκειμένου και θεσμών -ποιος προηγείται τίνος-, θα έλεγα πως κανονικά δεν υπάρχει θέμα. Ο άνθρωπος γίνεται υποκείμενο μέσω μιας (υποκειμενοποιητικής) διαδικασίας, στην οποία σπουδαίο ρόλο παίζουν οι θεσμοί, η σκέψη γύρω από τους θεσμούς, η δημιουργία και η μεταρρύθμιση ή η κατάργηση θεσμών, το “θεσμίζειν” συνολικότερα. Επομένως, το ενδιαφέρον για μια συζήτηση (ή και διαφωνία) είναι το τι λογής υποκειμενοποιητική διαδικασία αντιστοιχεί σε μια θεσμική πρόταση και τι τύπου υποκείμενο υποθέτει και προβάλλει.
Χάρη στον δυνατό χειμώνα που αρχίζει πλέον εδώ πάνω στην Ελασσόνα, δεν βγαίνω για εργασία στα κτήματα, μένω εντός. Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τη μακρά συζήτηση του Βασίλη Ξυδιά με τον καθηγητή Γιώργο Κοντογιώργη. Γνώριζα τις απόψεις του ΓΚ και τον παρακολουθώ εδώ και χρόνια. Νομίζω όμως ότι έχει τώρα κατασταλάξει και γι αυτό είναι αρκετά (στα πλαίσιο πάντα των ορίων της πολιτικής επιστήμης) σαφής. Να δούμε πώς θα αξιοποιήσουμε τις συμβουλές και θέσεις του. Είναι καινοτόμος, αφοπλιστικά ειλικρινής. Ο Βασίλης Ξυδιάς με μεγάλη άνεση συνέδεσε τα θέματα της Πρωτοβουλίας με το εφικτό των ζητούμενων αλλαγών και έδωσε στον καθηγητή ΓΚ την ευκαιρία να μας δώσει τη γενική εικόνα (που τόσο λείπει) αλλά και τα όρια των όποιων κινήσεων. Το συμπέρασμα, ως κέρασμα υπομονής, λόγω της μακράς αλλά ενδιαφέρουσας συζήτησης, είναι εξόχως διδακτικό. Η πολιτική έχει μεγαλείο, όταν είναι Πολιτική, δηλαδή υπόθεση της Πόλης.
Συγχαρητήρια και ευχαριστίες στους συντελεστές και στην Ομάδα του Αντίφωνου
Αθ Θεοδωράκης