[...Στο cogito ergo sum η σφαίρα που λέγεται ζωή και η σφαίρα που λέγεται σκέψη τέμνονται και υπάρχει ένας χώρος όπου ζω και σκέπτομαι. Δηλαδή το βάθος της ζωής και της σκέψης ταυτίζονται.
Η παρεμβολή του ασυνειδήτου σημαίνει ότι στην πραγματικότητα ο χώρος αυτός είναι το κενό, το τίποτα. Νομίζω ότι σκέφτομαι ή νομίζω ότι ζω. Δεν υπάρχουν και τα δύο μαζί και αυτό είναι τραγικό γιατί η ανθρώπινη μοίρα δεν μπορεί να πάει εκεί που εμείς θέλουμε.
Η ψυχολογία έρχεται την στιγμή που καταρρέει το μέγιστο δημιούργημα του νεωτερικού ανθρώπου, το αυτοαναφορικό υποκείμενο. Χρειάζεται για την Δύση ο Freud γιατί έδειξε οτι το λογικό υποκείμενο έχει ένα υπόγειο το οποίο αποτελείται από ενορμήσεις που δεν μπορούν να τεθούν υπό έλεγχο. Αλλά δεν κατάλαβε ότι όσο πιο μεγάλο το κλείσιμο στο cogito τόσο πιο μεγάλο είναι το ασυνείδητο.
Δηλαδή ενώ το ασυνείδητο είναι η μεγάλη αντιπολίτευση στον ορθό λόγο, ο τρόπος με τον οποίο δίνεται νόημα στο ασυνείδητο είναι καθαρά ο τρόπος της λογικής όπου ο αναλυτής επιστρέφει στο προπατορικό αμάρτημα του δυτικού ανθρώπου που θέλει όλα να τα σκεφτεί....]
Ομιλία του π. Νικολάου Λουδοβίκου στα Ιωάννινα στο πολιτιστικό σύλλογο Μήνυμα το 2015.
