Το θέμα που απασχόλησε την εκπομπή ήταν οι θεσμοί και η αναγκαιότητα ενός νέου πολιτικού περιβάλλοντος σε περίοδο κρίσης.
Προσκεκλημένοι: Νίκος Αλιβιζάτος, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Πανεπιστημίου Αθηνών, Αντώνης Μανιτάκης, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Γιώργος Κοντογιώργης, πρώην πρύτανης Παντείου Πανεπιστημίου, Χρήστος Γιανναράς, Ομότιμος Καθηγητής Παντείου. (14/6/2011)
κατεβάστε” εδώ το αρχείο ΗΧΟΥ της εκπομπής με δεξί “κλίκ” & save target
Αυτόν τον άγλωσσο εριστικό κ. Μανιτάκη τι τον καλείται στην εκπομπή; Για να αυτοαποκαλείται (6 φορές το είπε) διανοούμενος…
Ασχετο με τον κ.Μανιτάκη.Είναι ΤΟΣΟ δύσκολο να εμπεδωθεί η διαφορά
μεταξύ τρίτου ενικού προσώπου (καλείται) και δεύτερου πληθυντικού
(καλείτε) ; Πιθανόν στην περίπτωση του Christos το λάθος να έγινε εκ
παραδρομής , όμως είναι πολύ διαδεδομένο,και εξαιρετικά αντιαισθητικό.
Σταγών εν τω ωκεανώ βεβαίως σήμερα , με τους απερίγραπτους υποτίτ-
λους της τηλεόρασης να “διδάσκουν” τον λαό , αλλά ενας ορισμός του ωκεανού είναι οτι αποτελείται απο άπειρες σταγόνες.
[quote name=”σοφια μαρτινου”]Ασχετο με τον κ.Μανιτάκη.Είναι ΤΟΣΟ δύσκολο να εμπεδωθεί η διαφορά
μεταξύ τρίτου ενικού προσώπου (καλείται) και δεύτερου πληθυντικού
(καλείτε) ; Πιθανόν στην περίπτωση του Christos το λάθος να έγινε εκ
παραδρομής , όμως είναι πολύ διαδεδομένο,και εξαιρετικά αντιαισθητικό.
Σταγών εν τω ωκεανώ βεβαίως σήμερα , με τους απερίγραπτους υποτίτ-
λους της τηλεόρασης να "διδάσκουν" τον λαό , αλλά ενας ορισμός του ωκεανού είναι οτι αποτελείται απο άπειρες σταγόνες.
[/quote]
Συγγνώμη λάθος μου για το “καλείται” . Το έγραψα με βιασύνη και με φοβερή σύγχυση εξαιτίας αυτών που ειπώθηκαν στην συζήτηση. Δεκτή η παρατήρηση. Και προσωπικά δεν παρακολουθώ τηλεόραση.Καλημέρα.
Βλέποντας το πανεπιστημιακό “δασκαλο” κ. Μανιτάκη στην εκπομπή σας καταλαβαίνει κανείς απόλυτα γιατί τα παιδιά μας δε μαθαίνουν γράμματα…. Πολύ καλά τούπε κάποιος συνομιλιτής του να σταματήσει τις ασυναρτησίες.
Βέβαια ο κ. “διανοούμενος” παίζει το ρόλο του “λαγού.” Τα τζιμάνια της μαφίας που καταστρέφει τη χώρα χρόνια τώρα πάντα βρίσκουν κάποιο village idiot να κάνει το παιχνίδι τους. Δεν είδατε το κ. Αλιβιζάτο πως αφιέρωσε το μισό χρόνου του υπερασπιζόμενος το λαγό; Ο ένας έλεγε ασυναστησίες και ο άλλος τούκανε καβάτζα! Τα χάλια της διανόησης στην άμοιρη Ελλάδα.
Παρμενίδης Μ.
Χρήστος Γιανναράς: quik and to the point και μετά χρυσή σιωπή._
Γύρω στο 1:22:10 είναι όλα τα λεφτά. Κάπως ξαναμμένος ο καθηγητής Μανιτάκης λέει “να μη χάνω όμως το αυτό”. Και ο δημοσιογράφος απαντάει “όχι, μην το χάνεις”!
Γενικὴ παρατήρηση: οἱ Ἑλλαδίτες καθηγητὲς τοῦ Συνταγματικοῦ μοῦ θυμίζουν τοὺς Ἑλλαδίτες γλωσσολόγους.
Οἱ μὲν δὲν κατανοοῦν τὴν ἀξία τῶν θεσμῶν (ποὺ ὑποτίθεται ὅτι μελετοῦν), ὅπως ἐθελοτυφλοῦν οἱ δὲ ὡς πρὸς τὴν ἀξία τοῦ πολυτονικοῦ…
Αὐτοκτονική, μηδενιστικὴ συμπεριφορὰ αὐτονομήσεως τοῦ ἀκαδημαϊκοῦ ἀπὸ τὴν ζωή.
Χωρίς ειρμό ο κ. Μανιτάκης, τον οποίο θεωρούσα κεφάλαιο στο χώρο του Συνταγματικού Δικαίου. Είναι λοιπόν προτιμότερο να σε διαβάζουν παρά να σε βλέπουν να μιλάς. Επικαλείται τον ορθό λόγο και μιλά εντελώς συναισθηματολογικά και ηθικολογικά. Καθόλου επιστήμονας, καμιά τεκμηρίωση, μόνο συνθηματολογία. Ίσως ο κ. Σαββίδης πρέπει να προσέχει περισσότερο πώς συνδυάζει τους προσκεκλημένους του. Ένας αρκεί για να τινάξει μια ενδιαφέρουσα συζήτηση στον αέρα. Συγχαρητήρια στους άλλους τρεις, μολονότι ο κ. Αλιβιζάτος μου φάνηκε πιο διπλωματικός στις εκφράσεις του, ίσως λόγω εγγύτητος με την κρατούσα πολιτική τάξη.
[quote name=”Ανώνυμος”]Χωρίς ειρμό ο κ. Μανιτάκης, τον οποίο θεωρούσα κεφάλαιο στο χώρο του Συνταγματικού Δικαίου. Είναι λοιπόν προτιμότερο να σε διαβάζουν παρά να σε βλέπουν να μιλάς. Επικαλείται τον ορθό λόγο και μιλά εντελώς συναισθηματολογικά και ηθικολογικά. Καθόλου επιστήμονας, καμιά τεκμηρίωση, μόνο συνθηματολογία. Ίσως ο κ. Σαββίδης πρέπει να προσέχει περισσότερο πώς συνδυάζει τους προσκεκλημένους του. Ένας αρκεί για να τινάξει μια ενδιαφέρουσα συζήτηση στον αέρα. Συγχαρητήρια στους άλλους τρεις, μολονότι ο κ. Αλιβιζάτος μου φάνηκε πιο διπλωματικός στις εκφράσεις του, ίσως λόγω εγγύτητος με την κρατούσα πολιτική τάξη.
[/quote]
Λες και ήταν συνεννοημένοι οι 2 καθηγητές του συνταγματικού. Ο ένας έκανε τον δικηγόρο του άλλου. O Mανιτάκης δεν είναι διανοούμενος. Είναι τεχνοτρόπος – τεχνολόγος του συνταγματικού δικαίου. Δεν μπορεί να ακολουθήσει το βάθος σκέψης που απαιτεί η διανόηση. Οφείλουν τα ΜΜΕ να προβάλουν 1 διάλογο Ράμφου με Γιανναρά αλλιώς θα βάλουν τα προσωπικά τους πάνω από το γενικό καλό της κοινωνίας.
Είχα επισημάνει αρκετές φορές, καί στην ιστοσελίδα της εκπομπής Ανιχνεύσεις, ότι μια αξιόλογη σύνθεση του πάνελ συνομιλητών δεν προδικάζει αυτομάτως και μια αξιόλογη συζήτηση, όπως και μια αναμέτρηση κορυφαίων ομάδων ποδοσφαίρου δεν εγγυάται έναν αξιόλογο αγώνα.
Οι Γιανναράς και Κοντογεώργης έχουνε εκπεφρασμένες τις απόψεις των εδώ και καιρό. Στην εκπομπή αυτή απλά τις επανέλαβαν, αντιμετωπίζοντας τις ατεκμηρίωτες ενστάσεις κυρίως του Μανιτάκη. Είναι εντελώς αστείο να διαχωρίζει κανείς ανάμεσα στους θεσμούς και σε εκείνους οι οποίοι καλούνται να τους επανδρώσουνε. Ο Κοντογεώργης έχει υποπέσει σε ανάλογο σφάλμα, απαιτώντας την εφαρμογή των νόμων, το οποίο όμως δεν μπορεί να μειώσει σε τίποτα τις σκέψεις τις οποίες έχει κάμει για εφαρμογή της άμεσης δημοκρατίας.
Για άλλη μια φορά ο Σαββίδης έθεσε από την αρχή το σωστό ερώτημα. Εάν δηλαδή οι θεσμοί είναι δυνατόν να εισαχθούνε και να εφαρμοστούνε.
Λογικά θα έπρεπε η συζήτηση να κινηθεί γύρω από την προσπάθεια ανίχνευσεις ελληνικών ιδιατεροτήτων, άμεσα μεταποιήσημων σε νομικά και θεσμικά πλαίσια. Δυστηχώς, στην πατρίδα μας, δεν είχαμε ποτέ έλλειψη από οράματα αλλά μονίμως έλλειψη δυνατότητας κοινωνίας των.
φίλε Λοῦμπεν,
1) γιὰ τὴν ἑλληνικὴ ἰδιαιτερότητα:
ἴσως ἡ δικαιοσύνη θὰ πρέπῃ νὰ συνοδεύεται/συνδυάζεται μὲ τὴν ἀγάπη (ὥστε νὰ μὴν εἶναι ἠθικισμός/χρησιμοθηρία/ἀτομικισμός). Εἰδάλλως, ὁ ὀρθόδοξος (Ἕλλην) γίνεται εὐάλωτος στὸν μηδενισμό (λόγῳ τῆς ἐλευθερίας ποὺ τοῦ χαρίζει ἡ Ἐκκλησία).
2) ἐπίσης:
οἱ θεσμοὶ νὰ ἀπελευθερώνουν καὶ ὄχι νὰ ἐγκλωβίζουν τὴν ζωή.
3) Ἀγάπη Γνώση => Δικαιοσύνη
(ἀφορᾷ καί στὸ 1. καί στὸ 2.)
4) γιὰ τὰ πρόσωπα ποὺ καλοῦνται νὰ λειτουργήσουν τοὺς θεσμούς:
ἄν, λ.χ., εἴχαμε διορθώσῃ τὸν θεσμὸ τῆς παν/κῆς ἐκπαίδευσης, ὥστε νὰ ἀπελευθερώνῃ καὶ νὰ κατακτᾷ συνεχῶς τὴν γνώση (βλ.3.), θὰ εἴχαμε καὶ λειτουργούς.
ΑΝΤ’ ΑΥΤΟΥ: τὰ κάναμε ἐπὶ δεκαετίες [b]κομματικὰ φυτώρια[/b]. Ἑπόμενο νὰ δυσκολευώμαστε νὰ βροῦμε λειτουργοὺς τῶν θεσμῶν.
Ἂν τὰ Παν/μια ἤσαντε πράγματι ἀνεξάρτητα, φοιτητὲς καὶ καθηγητές των θὰ πρωτοποροῦσαν στὴν νέα μεταπολίτευση…
Ἀγάπη = Γνώση => Δικαιοσύνη
(ἔχουν κάποιο θέμα τὰ “σχόλια” μὲ τὴν διπλῆ συνεπαγωγὴ τῶν μαθηματικῶν καὶ δὲν μοῦ τὴν ἐμφάνισε. Ὁπότε βάζω τὸ “=” μεταξὺ ἀγάπης καὶ γνώσης)
Νὰ συμπληρώσω καὶ ὅτι:
Ἀληθινὴ Δημοκρατία = Δίκαιο Πολίτευμα
Από 46:45 έως 50:50 όλη η ουσία της συζήτησης.
αγαπητέ κε. Μπ.,
και εσείς όμως, όπως και ο κ. Γιανναράς, ηθικολογείται όταν ανάγετε τις επιλογές του νεοελληνικού κράτους και του πολιτικού του συστήματος σε λάθη, σφάλματα, αστοχίες και κυρίως αμέλεια και αφέλεια. Σε αυτό το σημείο οφείλεται, όπως και ο κ. Γιανναράς, να δεχθείτε τις ενστάσεις τις οποίες εξέφρασαν τόσο ο Μανιτάκης στην παρούσα εκπομπή των Ανιχνεύσεων, όσο και ο Βερέμης παλαιότερα σε μια ανάλογη αντιπαράθεση στα πλαίσια της ιστορικής εκπομπής του Σκάι. Ότι δηλαδή πρότυπα στα οποία μπορούσε να στηριχθεί η νεοελληνική πολιτική πραγματικότητα δεν υπήρχανε.
Δεν είναι τυχαίο για παράδειγμα, ότι οι θέσεις του Διαφωτισμού αλλά και οι σημερινές πνευματικές προκλήσεις-επιρροές από την Δύση δεν αντιμετωπίστηκαν ποτέ σε πνευματικό επίπεδο, αλλά περίπου με εχθρικό τρόπο. Ο Ορθόδοξος, δυστηχώς, μέ ή χωρίς αγάπη, φαίνεται να είναι υπερβολικά ευάλωτος στον μηδενισμό αλλά γενικότερα και σε ο,τιδήποτε αποκλείνει από την Ορθόδοξη φύση και νοοτροπία. Το ίδιο συνέβει και στα πολιτικά πράγματα, όταν η πρόκληση του κομμουνισμού, αργότερα και του σοσιαλισμού, δεν αντιμετωπίστηκε σε πνευματικό και ιδεολογικό επίπεδο αλλά εθνικολουμπενολαϊκά (“Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών” κ.α.). Για αυτό στην Ελλάδα δεν υπήρξανε ομαλές κοινωνικές διεργασίες, άρα και καμία εξέλιξη.
Θα ηταν ουτοπια και ακραίος ρομαντισμός, έτσι όπως εχει διαμορφωθεί η Ελληνική κοινωνία να λειτουργούν μονό τα Άριστα. Το “παράδοξο” στο ελλαδικό κρατος, είναι οτι το αριστείο έχει υποχωρησει σε πολύ επικίνδυνο βαθμό που οι κοινωνία ως μάζα αυτοπροστατευομενει, έστω και με υλικούς όρους “ασυνειδητως” αναζητά τη διέξοδο,μια διέξοδο που στη παρούσα φαση δεν υπαρχει ο φωτεισμενος νους που να της δωσει υπόσταση. Οχι σωτήρας, αλλά αυτός που εν πασει περιπτωσει θα δωσει μια ελπίδα ανάτασης μέσα σε αυτο το αθλιο περιβαλον της πνευματικης κατα βασει κατρακύλας.
Εχουμε φτασει στο σημειο,ολες οι πνευματικες μας παραταθηκες να εδραζονται στο υποσυνειδητο μας και να χρειαζομαστε μια εκρυξη αφυπνησης για να δουμε τον επερχόμενο Αρμαγεδδών.
Ο Μανιτάκης δεν έχει ιδέα από τον κόσμο και τα τελείως διαφορετικά “πρότυπα” του. (Όπως τα ονομάζει αυτός.) Ο κόσμος γι’ αυτόν είναι η “δημοκρατία” όπως την αντιλαμβάνεται αυτός – δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Θα του συνιστούσα να ζήσει για μερικά χρόνια σε τελείως διαφορετικές κοινωνίες, ασιατικές, αφρικανικές η και νοτιοαμερικανικές πριν να ανάγει την κοινοβουλευτική “δημοκρατία” σε παγκόσμια σταθερά. Ακόμη και μια παραμονή στην Ελβετία θα του έδειχνε που την έχουν γραμμένη την παγκόσμια σταθερά του εκεί! Αυτός ο τύπος είναι υπο-επαρχιώτης, φαντασμένος φαφλατάς με παρωπίδες δίχως τέλος. Η εκπομπή καλά θα έκανε να μην τον ξανακαλέσει.
Γιανναράς και Κοντογιώργης θα αρκούσαν πλήρως.