“Μηχανισμοί”- “Συστήματα” καταδυνάστευσης και η επόμενη “μέρα” της κρίσης( Α΄μέρος)

Παρατηρω καθημερινα τη πατριδα μου, την χωρα που αγαπαω να διολισθαινει ολο πιο πολυ γιατι το πολιτικο συστημα απετυχε να μας καθοδηγησει και να μας εξελιξη σε μια κοινωνια που τα αυτονοητα θα επικρατουν στη συνειδηση ολων.

Και πως φτασαμε ως εδω?

Ο πολιτικος εμαθε να εξασφαλιζει ψηφους με το βολεμα του πολιτη,ο πολιτης βολευεται,διαφθειρει και διαφθειρεται.Ετσι λοιπον μεσα απο την ανεκτικότητα και την αδιαφορια τα αυτονοητα πανε περίπατο,ξεχνιουνται και δεν διεκδικουνται.Αυτο το συστημα διαπλοκης ομως,για να στηριχτει θα επρεπε να δημιουργήσει μηχανισμους εξαρτησεις και αυτη η αναγκη εφερε την κομματικοποιηση των ΠΑΝΤΩΝ. Συνδικατα,σωματεια,δημοσιο,αθλητισμος, και το χειροτερο ολων οι νεολαίες.Φυτωρια γενεών που εξασφαλιζουν την επιβίωση μιας τετοιας κοινωνιας.
Επιτελους! Εμεις οι ελληνες, θύτες και θύματα του εαυτου μας πρεπει να κατανοησουμε οτι το πελατειακο,διεφθαρμενο και ανυπαρκτο κρατος που δημιουργησαμε ειναι αποτελεσμα της κομματικοποιησης του βιου μας.
Καθαρση,ανανέωση,παραδειγματικη τιμωρια ειναι διαδικασιες για την έξοδο απο μια κριση.Δεν ειναι οι λυσεις που εχουμε αναγκη. Αν θελουμε πραγματικα να αλλαξουμε την κοινωνια μας πρεπει να το παρουμε αποφασή:Η εξαρτηση της ζωης μας και των συμφεροντων μας απο τα κομματα πρεπει να σταματησει.

Αυτο ειναι υποσυνολο ενος συνολου που εχει ονομα.Λεγεται καπιταλιστικο συστημα ειτε κρατικοκαπιταλισμος ειτε καταναλωτικος καπιταλισμος κ.λ.π.Υπαρχει βιβλιογραφια και υπαρχει και οικονομικη αναλυση της ιστοριας χωρις να αποκλειουμε το σκοτεινο βαθος της ψυχης,το μαγικο,το ποιητικο.

]

1. Πιστεύω πως η προπαγάνδα περί “τέλους της Μεταπολιτευσης” είναι πολιτικά επικίνδυνη στο βαθμό που υπονοεί πως για τα σημερινά δεινά ευθύνεται μόνο αυτή η περίοδος της σύγχρονης ιστορίας μας, η οποία τυχαίνει να είναι και η μόνη περίοδος με συνεχή λειτουργία και απρόσκοπτη εγκαθίδρυση στη χώρα μας μιας αστικής δημοκρατίας σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε προηγουμένως, όπου μικρά διαστήματα αστικής δημοκρατίας διακόπτονταν (συχνά βίαια) από τυραννικά ή πιο αυταρχικά καθεστώτα. Συμφωνείτε;

2. Πιστεύω πως για τα δεινά της Μεταπολίτευσης ευθύνεται ουσιαστικότερα η κατάσταση που ρίζωσε, τόσο στην οικονομία όσο και στο κράτος, με το τέλος του Εμφυλίου πολέμου, την οποία (κατάσταση) απέτυχε να υπερβεί η Μεταπολίτευση. Συμφωνείτε;

3. Θα λέγατε ότι η νεοελληνική Φαυλοκρατία αποτελεί “σύστημα” με τη σύγχρονη τεχνοκρατική έννοια του όρου;

Aπ’ όσο έχω καταλάβει απέναντι στο καθεστώς της ενισχυμένης κομματοκρατίας και φαυλοκρατίας που η πρώτη συναπάγεται προτείνεται ένα μοντέλο δημοκρατίας ενισχυμένης συμμετοχής του σώματος των πολιτών. Το ερώτημά μου είναι το ακόλουθο: σε μια εποχή που οι κοινωνίες είναι δομημένες τόσο πολύπλοκα με συστήματα αυτόνομα και τεχνοκρατικά πώς μπορεί να γίνεται παρέμβαση από το μέσο πολίτη, αφού απαιτείται υπερβολική γνώση και εξειδίκευση; Ας χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα η οικονομική κρίση. Ποιος μπορεί να γνωρίζει πως λειτουργεί το οικονομικό, χρηματοπιστωτικό σύστημα παγκοσμίως; Ποιοι οι νόμοι και η λογική που τα διέπουν; Τα παραδείγματα είναι άφθονα σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας και των προβλημάτων. Πώς οι πολίτες να καταλήγουν σε ασφαλή συμπεράσματα προκειμένου να γίνεται εφικτή η συμμετοχή τους σε συλλογικές αποφάσεις;
Εν ολίγοις, άκρα τεχνολογική και γνωστική εξειδίκευση από τη μια και αίτημα για κοινωνία ενεργότερη δημοκρατικά είναι συμβατά;

[quote name=”demetresp”]Aπ’ όσο έχω καταλάβει απέναντι στο καθεστώς της ενισχυμένης κομματοκρατίας και φαυλοκρατίας που η πρώτη συναπάγεται προτείνεται ένα μοντέλο δημοκρατίας ενισχυμένης συμμετοχής του σώματος των πολιτών. Το ερώτημά μου είναι το ακόλουθο: σε μια εποχή που οι κοινωνίες είναι δομημένες τόσο πολύπλοκα με συστήματα αυτόνομα και τεχνοκρατικά πώς μπορεί να γίνεται παρέμβαση από το μέσο πολίτη, αφού απαιτείται υπερβολική γνώση και εξειδίκευση; Ας χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα η οικονομική κρίση. Ποιος μπορεί να γνωρίζει πως λειτουργεί το οικονομικό, χρηματοπιστωτικό σύστημα παγκοσμίως; Ποιοι οι νόμοι και η λογική που τα διέπουν; Τα παραδείγματα είναι άφθονα σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας και των προβλημάτων. Πώς οι πολίτες να καταλήγουν σε ασφαλή συμπεράσματα προκειμένου να γίνεται εφικτή η συμμετοχή τους σε συλλογικές αποφάσεις;
Εν ολίγοις, άκρα τεχνολογική και γνωστική εξειδίκευση από τη μια και αίτημα για κοινωνία ενεργότερη δημοκρατικά είναι συμβατά;[/quote]Μονο σε ενα αλλο συμπαν η παρεμβαση μπορει να γινεται χωρις οργανωμενα σωματεια και κομματα.Ενισχυμενη κομματοκρατια δεν συνεπαγεται φαυλοκρατια απαραιτητα.Υπαρχουν ιστορικα παραδειγματα.Ποιων πολιτων ενισχυμενη συμμετοχη?Υπαρχουν ΕΜΕΙΣ κι ΑΥΤΟΙ.Εργασια και Κεφαλαιο.Ο Αντρε Γκορζ γραφει οτι οι ιδιοι οι καπιταλιστες και οι managers αδυνατουν να κατανοησουν την κριση.Μπορεσε ομως ο ΜΑΡΞ.Τα ταμεια παγκοσμιως σημερα κοντευουν να σκασουν απο το πολυ χρημα της Υπερσυσσωρευσης,γιατι ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΡΙΣΗ.Περιμενουν να βρουν φτηνη γη και φτηνα εργατικα χερια να επενδυσουν.Αςδιαβασουν οι πολιτες [της εργασιας] Μαρξ,Καστοριαδη,Φουκω,Λενιν,επανασταση Κινας,Κουβας,Σ.Ενωσης,για την διαπαλη των εκπροσωπων της εργασιας και των εκπροσωπων του κεφαλαιου ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ!Ναι,μεσα στο κομμα!Συν να ξερει κανεις και λιγα μαθηματικα,προσθεση,αφαιρεση,πολλαπλ.,διαιρεση.Το λαθος βρισκεται στο ‘ολοι μαζι’.ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΤΥΧΟ.Ειμαστε ΕΜΕΙΣ κι ΑΥΤΟΙ.[Αυτο δεν σημαινει οτι ειμαι εναντιον της καθε θρησκειας και δη της Ορθοδοξιας.]

1]…συνεχης και απροσκοπτη μη αποχουντοποιηση,ανηκομεν εις την Δυσην,ευχαριστουμε τους Αμερικανους,Κοσκωτας,800 χιλιαδες πασοκοδιορισμενοι απο το παραθυρο,εξωτερικα χρεη…2]Ο εμφυλιος ηταν μια κριση.Μετα ηρθε η σοσιαδημοκρατια[ψευτοσοσιαλισμος.3]Ολα ειναι συστηματα.Και ο ανθρωπος συστημα ειναι.Η ελλην. φαυλοκρατια ειναιυποσυνολο του καπιταλισμου κι οσοι δεν θελουν να ακουν αυτη τη λεξη,ας πιουν…ξυδι.

1) και ποιος σας είπε πως η αστική δημοκρατία δεν τα περιλαμβάνει όλα αυτά; 2) μάλλον δεν έχετε διαβάσει ιστορία: μετά τον Εμφύλιο ακολούθησαν 25 χρόνια με καθεστώτα ακροδεξιά έως και τυρανικά με ένα μικρό διάλειμμα αστικής δημοκρατίας 3) δεν είναι “όλα” συστήματα: υπάρχει ορισμός του συστήματος και δεν περιλαμβάνει “τα πάντα όλα”

υγ δεν με λένε Κώστα

2]Γνωστη και η ΕΡΕ,ο Λαμπρακης,Πετρουλας,μανταμ Φρειδερικη,βια και νοθεια.Τονισα την σοσιαλδημοκρατια γιατι το να φοβασαι κατι ειναι υγιες συναισθημα[π.χ.ΕΡΕ],παρα να αηδιαζεις κατι[Πασοκ] που ειναι αρνητικο συναισθημα[Φρ.Νιτσε.]3]Υπαρχουν τα φυσιολογικα συστηματα της ιατρικης και τα κοινωνικα,οικονομικα κ.λ.π.Συγνωμη για την παραποιηση του ονοματος,καπα ηθελα να πω.

Πολίτευμα ελευθερίας σήμερα, περίπου σημαίνει:

– Να οργανωθούμε διοικητικά σε 110 νομούς των 100.000 κατοίκων, οι οποίοι θα αναλάβουν πλήρως την είσπραξη και τη διαχείριση της φορολογίας των πολιτών που ανήκουν στη δικαιοδοσία τους, όπως και τη συνολική δημόσια δαπάνη που τους αναλογεί, σε όλους τους τομείς, της παιδείας, της υγείας, της ασφάλειας, των δημοσίων αγαθών, των δημοσίων έργων κ.τ.ο. για τα διοικητικά τους όρια.

– Οι νομοί αυτοί θα συγκροτήσουν με συνέλευση (περί τις 70.000 πολιτών ανά 100.000 κατοίκους, ο αριθμός μπορεί να μειωθεί αυξάνοντας το ηλικιακό όριο από τα 18 στα 21) τα τοπικά τους «κοινά», θα ψηφίζουν τον ετήσιο προϋπολογισμό τους, θα εκλέγουν τους τοπικούς χωριστά για κάθε υπούργημα άρχοντες, θα εκλέγουν το τοπικό νομαρχιακό συμβούλιο, που θα παρακολουθεί την εφαρμογή των αποφάσεων της γενικής συνέλευσης, και θα αποστέλλουν 3 αντιπροσώπους στο εθνικό κοινοβούλιο ανά πάσα στιγμή ανακλητούς από τη συνέλευση του νομού. ( Η συνέλευση διαδικαστικά λειτουργεί περίπου όπως ένα κομματικό ή ένα πολυμετοχικής εταιρίας συνέδριο)

– Κάθε τέτοιος νομός είναι διαρθρωμένος σε 10 των 10.000 κατοίκων δήμους, οι οποίοι έχουν αρμοδιότητες αυτοδιοικητικές (όπως περίπου ένας σημερινός δήμος) και οργανωτικές των γενικών συνελεύσεων (ποιοι θα μιλήσουν, ποιες προτάσεις θα κατατεθούν, ποια πρόσωπα θα προταθούν για την ανάληψη των υπουργημάτων κ.τ.ο. από τον κάθε δήμο στη γενική του νομού συνέλευση)

– Οι Νομοί αποδίδουν το 20% της φορολογίας που εισπράττουν στο κεντρικό κράτος, το οποίο έχει το στρατό, την εξωτερική πολιτική και όλες τις σχετικές κεντρικές υπηρεσίες.

– Το εθνικό κοινοβούλιο είναι διαρκές (οι βουλευτές ως αντιπρόσωποι των τοπικών κοινοτήτων έχουν ορισμένη θητεία και εκλέγονται, ελέγχονται και λογοδοτούν στις τοπικές συνελεύσεις. Είναι ανακλητοί.) Το εθνικό κοινοβούλιο νομοθετεί όπως και σήμερα, προκειμένου να διατηρηθεί η κοινότητα του δικαίου σ’ όλη την ελληνική επικράτεια. (Οι νομοί έχουν αναλάβει τη διοίκηση, την εκτελεστική εξουσία δηλαδή.)

– Το εθνικό κοινοβούλιο εκλέγει από τα μέλη του με ορισμένη θητεία την εθνική κυβέρνηση. Εκλέγει τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως σήμερα.

– Η εθνική κυβέρνηση έχει την εκτελεστική εξουσία για όλους τους τομείς που δεν είναι δυνατόν να περάσουν σε τοπικό επίπεδο. (Το χρέος, ο στρατός, η διπλωματία, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι υπηρεσίες πληροφοριών, η ναυσιπλοΐα, το εθνικό οδικό δίκτυο κ.τ.ο.). Η εθνική κυβέρνηση φροντίζει για την εξισορρόπηση των ανισοτήτων που προκύπτουν σε τοπικό επίπεδο.

– Το δικαστικό σύστημα αναδιαρθρώνεται αναλόγως προς την τοπική αναδιοργάνωση. Οι εισαγγελείς εκλέγονται τοπικά. Προβλέπονται δυο εθνικά κεντρικά δικαστήρια, ένα για τις μεταξύ των νομών, κράτους και νομών, πολιτών και δημοσίου διενέξεις και ένα με τις αρμοδιότητες του σημερινού Αρείου Πάγου συν μια κεντρική γενική εισαγγελία για το «μεγάλο» οργανωμένο έγκλημα.

Η τεχνογνωσία και η νομοτεχνική δυνατότητα να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο υπάρχουν.

Μια τέτοιου είδους αυτοοργάνωση εξασφαλίζει τρεις βασικές αρχές:
– Την αρχή της μη κατοχής της αλήθειας. Το σωστό αποφασίζεται υπό τις συγκεκριμένες κάθε φορά συνθήκες συλλογικά.
– Την αρχή της ελευθερίας. Οι άνθρωποι ρυθμίζουν αμέσως το αποτέλεσμα και το σκοπό και την κατεύθυνση της κοινής τους δυνάμεως.
– Την αρχή της δημοκρατίας. Εφόσον όλοι μπορεί να έχουν δίκιο ή άδικο, ας αποφασίσουν οι περισσότεροι κι απ’ τους περισσότερους οι σοφότεροι κι απ’ τους σοφότερους οι περισσότεροι.

Μια τέτοιου είδους ή προς αυτή την κατεύθυνση αναδιάρθρωση του Κράτους, αντιμετωπίζει τη διαφθορά και την πελατειακή σχέση (αφού εγώ συλλογικά έχω αποφασίσει τι πρόβλημα έχω και πώς θα το λύσω, πόσο και ποιος θα φορολογηθεί και που θα δαπανηθεί ο φόρος) και το μεγαλύτερο μέρος της σημερινής κοινωνικής και πολιτικής παθογένειας.

Και το πιο σημαντικό, μια τέτοια οργάνωση, χωρίς να αναμένει «μεσσίες» και χωρίς να αναλώνεται στην σύγκρουση των ομαδοποιημένων παντοειδών συμφερόντων, ανασυγκροτεί τον ελληνικό κοινοτικό τρόπο και θέτει νέες δημιουργικές βάσεις για μια δυναμική αναγέννηση της ρημαγμένης και ιδιωτευούσης από καιρό ελληνικής κοινωνίας. Αναγεννημένη και λειτουργική μια ελληνική κοινωνία μπορεί να θέσει τα κριτήρια του κοινού μας βίου και να διαμορφώσει τις πολιτικές που θα κατευθύνουν τη χώρα, και ποιος ξέρει κάποτε μπορεί να ξαναχτίσει Παρθενώνες και Αγίες Σοφίες. Μια προϋπόθεση μόνο υπάρχει, να αναλάβει ο λαός μας την ευθύνη.

Πολιτευμα ελευθεριας προυποθετει το να κατανοησουμε οτι ολα τα συστηματα( Δημοι,Νομοι,Κοινοβουλια κ.λ.π.) δεν ειναι ανεξαρτητα ενος υπερσυστηματος που λεγεται παραγωγικες σχεσεις η τροπος παραγωγης η τροπος που δουλευουμε και τρωμε (πιο απλα δεν λεγεται). Θυμαμαι αμυδρα και καποιον Αρχαιο που ειχε πει οτι δημοκρατια χωρις οικονομικη ισοτητα δεν μπορει να υπαρξει.

Δεν γινεται να μην υπαρχει και”συγκρουση ομαδοποιημενων ποντοειδων συμφεροντων”,ειναι αντιδιαλεκτικο και αντι-βιολογικο.Θεση,αντιθεση,συνθεση και πατηρ παντων πολεμος του Ηρακλειτου(αν και το τελευταιο ερμηνευτηκε κι αλλιως απο τονΘ.Ζιακα). Εχουμε λοιπον τα συμφεροντα των φιλησυχων,ειρηνικων ανθρωπων που θελουν την οικογενεια,τη φιλια, τον ερωτα και τα συμφεροντα των πολεμικων βιομηχανιων και τραπεζων που τους μεν ηγετες χρηματοδοτουν (siemens), τους δε λαους στελνουν αμα λαχει στο Αφγανισταν η στον Σαγγαριο για τα πετρελαια(Μικρασιατ.Καταστροφη.) Δεν πρεπει να διαβουλευτουμε πως θα αντιμετωπισουμε αυτους πρωτα η παραλληλα? Τι κανουμε με τη B.P,οχι με τη ρυπανση, αλλα με την ιδια τη B.P.? Ειναι ιδεα μου οτι μερικες λεξεις τρομαζουν?Π.χ κοινωνικοποιηση,κρατικοποιηση?

Ἀξιότιμε κύριε Γ. Κοντογιώργη, ἄκουσα ὅλη τήν ὁμιλία σας στό «ΑΝΤΙΦΩΝΟ» μέ θέμα «ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ»-«ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ» ΚΑΤΑΔΥΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ Ἡ ΕΠΟΜΕΝΗ «ΜΕΡΑ» ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ (Α! ΜΕΡΟΣ)

Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση γιά τόν Ἀριστοτέλη , ὅπου παρακινηθήκατε «κατά κάποιο τρόπο». Διερωτήθηκα λοιπόν, «γιατί τόν ἐμπιστευτήκατε» ἕνας φιλόσοφος τῆς ἐποχῆς ἦταν, καί ἐάν ἔσφαλε κάπου; αὐτό τό σφάλμα του δέν θά ἀποτελοῦσε τήν τροχοπέδη διολίσθησης ἰδεολογιῶν μέσα ἀπό τούς αἰῶνες; Δέν θά παρέσυρε τούς μελλοντικούς ἐρευνητές τῆς διανόησης καί τῆς ἔρευνας σέ μία ὀλέθρια κατολίσθηση τοῦ πνεύματος μέ τό σύστημα τοῦ Ντόμινο; Ἡ μία πνευματική κολόνα νά ρίχνει τήν ἄλλη, καί νά γινόμεθα οἱ μάρτυρες καί οἱ θεατές μίας ἄνευ προηγουμένου καταπόντισης τοῦ πνεύματος πού θά ὑπερτεροῦσε σέ δέος καί σέ φαντασία τήν καταπόντιση τα ἀρχαίας Ἀτλαντίδας στόν Ὅμηρο. Ὅμως ἐμπιστευθήκατε την συνείδησή σας ὅπου τεκμηρίωσε την ἀπόφαση σας ἡ διάνοια τοῦ πνεύματος σας. Καί εἶχε δίκιο.

Ἀλλά θά προσπαθήσω νά ἐκφέρω ἕνα Ἰαπωνικό ποίημα Χαϊκού, σε δυό σύντομες ἑνότητες (δικό μου, ἀδημοσίευτο)) γιά νά προσεγγίσω τά συναισθήματα τῆς ἔκφρασης καί τοῦ λόγου.

Ποίημα: Η ΔΥΣΗ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΖΕΙ.
(σύγχρονοι Ἕλληνες συναντοῦν τήν σύγχρονη Ἰαπωνία)

Ἑρμηνεία ποιήματος.

Ποιητική μεταφορά τοῦ γαλαζοάσπρου φῶς τῆς ἀναστάσεως, ὅταν μετά ἀπό λίγο θά γίνει πάλι φωτιά κόκκινη , γιά νά μᾶς θυμίζει τήν ὠμή πραγματικότητα , τόν πόλεμο, μέσα ἀπό τίς θανατηφόρες ἰδεολογίες τῶν ἀνθρώπων στήν πολυβασανισμένη γῆ. Μία ποιητική μεταφορά ὅπου θεωρῶ ὅτι οἱ νεότεροι Ἕλληνες, ὡς οἱ «γεννημένοι διδάσκαλοι τῆς ἀνθρωπότητας» (κατά τόν Ἅγιον Νεκτάριο) δέν προχώρησαν νά διδάξουν τήν τελειοποιημένη μορφή τῆς Ἑλληνικῆς φιλοσοφίας (κοινωνικό-πολιτική φιλοσοφία ἦταν καί ἡ Ἑλληνική δημοκρατία) στήν ἀνθρωπότητα, καί γι’ αὐτό ἡ ἀνθρωπότητα σήμερα εὑρίσκεται μέσα στίς κλωνοποιημένες «δημοκρατίες» ἐγκλωβισμένες στόν μυθολογικό Ἑλληνικό λαβύρινθο . Ἐάν δέν ἔχει ὁ κόσμος δημοκρατία σήμερα εὐθύνονται ἐκεῖνοι ὅπου ἔκρυψαν τούς ἀληθινούς διδασκάλους ἀπό παντοῦ , καί οἱ σύγχρονοι μαθητές μας δέν διαθέταν τό ναρκωμένο τους φιλότιμο γιά νά τό συνεφέρουν καί γιά νά ψάξουν καί νά τούς εὕρουν. ) Τό συγγραφικό ἔργο ἐπί παραδείγματι τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου : «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ» δέν διδάσκεται στά σχολειά μας. Νά τό διδάξουν ἔπρεπε, ὄχι σάν μάθημα στά θρησκευτικά, ἀλλά μέσα στά ἀρχαία Ἑλληνικά, γιά νά ἐμβαθύνουν τόν ἀρχαῖο Ἑλληνικό πολιτισμό μας.

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ. «ΟΙ ΣΗΜΑΙΕΣ»

1) «Τό βαπτισμένο μας πνεῦμα στήν ἀληθινή πίστη (ὀρθοδοξία) ἔρχεται πυρωμένο καί βυθίζεται μέσα στόν δημιουργικό λόγο τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων φιλοσόφων μας!!! καί ὅπως ἡ φωτιά σβήνει καί ἐξέρχονται οἱ ὑδρατμοί της, ἔτσι καί τό πνεῦμα ἐξαγνίζεται καί ὑψώνεται ὡς καθαρό ὕδωρ στά οὐράνια. Ὑδρατμοί γαλαζόασπροι ὡς τό ἅγιο φῶς τῆς ἀναστάσεως καθαρίζουν τούς ὀφθαλμούς μέ δάκρυα συγκίνησης στήν καθαρότητα τοῦ ὀφθαλμοῦ νά δεῖ πέρα στόν μακρινό ὁρίζοντα . Δροσιά γαλάζια, μέσα σέ ταξιδεμένα ἄσπρα σύννεφα , διαβάτες στήν αἰωνιότητα τοῦ χρόνου, σχηματίζοντας τόν ἱερό σταυρό, ἀνατυπώνοντας τό ἐθνικό μας σύμβολο – τήν Ἑλληνική σημαία.»

2) «Σταγόνες βροχῆς ταξιδεμένες πάνω στά ἄσπρα ἄλογα, ὡς μία νέα στρατιά τοῦ Μέγα Ἀλέξανδρου βαδίζει στήν Ἀνατολή ὅπου θά συναντήσει τόν ἀνατέλλοντα ἥλιο. Καί ὁ ἥλιος ἀνατέλλει, ὁ χρόνος ὅμως καί ἡ φύση θά προδιαγράψει τήν βύθιση τῆς ἀνατολῆς στήν πυρωμένη δύση , καί βυθίζεται στήν δύση του ὁ ἀνατέλλοντας ἥλιος καταματωμένος ἀπό τόν πόλεμο , τήν πλάνη, τόν θάνατο. Καί ἡ ματωμένη σταγόνα στόν οὐρανό ἔπεσε στόν ἀνθισμένο κρίνο (παιδιά σκοτωμένα ἀπό τήν ἀτομική βόμβα ) μία κόκκινη σταγόνα ! πάνω στόν ὁλόλευκο κρίνο τῆς παιδικῆς ψυχῆς!! παιδική θυσία!!! καί ἀνατύπωση ἐθνικοῦ συμβόλου – ἡ σημαία τῆς Ἰαπωνίας.» –

Οι φιλήσυχοι, ειρηνικοί άνθρωποι καλύτερα να πάρουν πρώτα τη ζωή τους και την ευθύνη της ζωής τους στα χέρια τους, και ύστερα να επιδοθούν στις φιλειρηνικές και φιλήσυχες ασχολίες τους. Θα είναι και πιο σίγουροι, βρε αδερφέ, για τις επιλογές τους.

Όσο για το πρώτο, το οικονομικό, ο πλούτος δεν ενοχλεί επειδή προσφέρει σε κάποιους μεγαλύτερη δυνατότητα για ανέσεις και απολαύσεις, αλλά επειδή γίνεται το μέσο και το κριτήριο για την καταδυνάστευση της κοινής ανθρώπινης ζωής. Επειδή γίνεται το όργανο της εξουσίας. Μέχρι να εφαρμοσθεί το πολίτευμα της ελευθερίας που θα μειώσει δραματικά την πρόσβαση του κεφαλαίου στην εξουσία και στην απόφαση της για την κοινή ζωή, φτωχών και πλουσίων, εργαζομένων και εργοδοτών, προλεταριάτου και κεφαλαίου, δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να ξεφύγουμε από το καπιταλιστικό σύστημα, αγαπητή φίλη σχολιάστρια.

Εξ άλλου και η Ιστορία δείχνει ότι η κύρια συνθήκη, η οποία, αν αλλάξει, αλλάζουν και τα συστήματα, είναι η ανθρώπινη βούληση και η ανθρώπινη επιλογή και η ανθρώπινη πράξη. Όχι κάποια εξωτερική συνθήκη. Αυτή βοηθάει να αλλάξει αυτό που θέλει και επιδιώκει ο άνθρωπος. Αλλά το τι θέλει και το τι επιδιώκει είναι αυτό που αλλάζει την Ιστορία. (Από τη φεουδαρχική τάξη του “κόσμου” στην αστική δεν μετέβη η Δύση, επειδή έπεσε η πανούκλα ή επειδή έγιναν οι ανακαλύψεις των νέων ηπείρων. Αλλά επειδή ο άνθρωπος διεκδίκησε άλλους όρους ζωής. Αλλιώς δεν θα αποδίδαμε στον Ρουσσώ και πέντ’ έξι άλλους την Γαλλική Επανάσταση, αλλά στο μικρόβιο της πανούκλας και τον Κολόμβο.)

Αν λοιπόν μέλλει να αλλάξουμε οι άνθρωποι των ημερών μας το σύστημα μέσα στο οποίο δεν θέλουμε πια να ζούμε, θα το κάνουμε αλλάζοντας την παθητική μας στάση σε πολιτική ενέργεια και ανάληψη της ευθύνης του μέλλοντός μας. Αν πρόκειται σ’ αυτή την προσπάθεια να μας βοηθήσει, για παράδειγμα το διαδίκτυο ή υπερσυγκέντρωση του κεφαλαίου (με την ανισορροπία που αυτή προκαλεί στο οικονομικό σύστημα), αυτό λίγο ενδιαφέρει. Δεν είναι η “κρίσεις” που αλλάζουν την Ιστορία είναι η κρίση επί των “κρίσεων” των ανθρώπων και των κοινωνιών.

Είναι λοιπόν σωστά κατά τη γνώμη μου αυτά που – διστακτικά είναι η αλήθεια – επιχειρεί να διατυπώσει ο κύριος καθηγητής για την ιστορική φάση και την πολιτικοκοινωνική κατάσταση του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού. Και είναι ορθό το προβάδισμα που από λόγους παράδοσης (δηλαδή εν προκειμένω “τυχαίους” ) έχουν σ’ αυτό ειδικά το ζήτημα οι σημερινοί Έλληνες. Στο ζήτημα του ανθρωπολογικού τύπου που ξεπερνά την σημερινή καθεστηκυία τάξη την επιβεβλημένη επί του ατόμου και ο οποίος είναι ο ανθρωπολογικός τύπος του προσώπου, ο μόνος με τον οποίο μπορεί να λειτουργήσει το πολίτευμα της ελευθερίας.

Ας μη περιμένουμε λοιπόν να “ωριμάσουν” οι συνθήκες, την μόνη σίγουρη συνταγή για να μη αλλάξει τίποτα. Αντίθετα, ας απαιτήσουμε να ζήσουμε τη ζωή μας, την κοινή μας ζωή, με τον τρόπο που θέλουμε να τη ζήσουμε. Ας μη αγόμεθα και φερόμεθα από τις “συνθήκες” και τις ιδεολογίες που τις ερμηνεύουν, διαμεσολαβόντας ανάμεσα σε μάς και την πραγματικότητα που ζούμε. Ας γίνουμε εμείς οι ίδιοι, όποιοι δεν θέλουμε αυτό που συμβαίνει, η συνθήκη που θα ορίσει το μέλλον μας.

Αγαπητέ demetresp, το επιχείρημα της πολυπλοκότητας της σημερινής πραγματικότητας και της δήθεν μόνης δυνατότητας για τεχνοκρατική αντιμετώπισή της είναι η συνειδητή προπαγάνδα του “κατόχου του συστήματος” για να μη αναλαμβάνουμε εμείς οι υπόλοιποι την ευθύνη της ζωής μας, αλλά να την αφήνουμε σ’ αυτούς που ερήμην μας την διαχειρίζονται, λέγοντάς μας για τις επιλογές τους εις βάρος μας: τί να κάνουμε δεν γινόταν αλλιώς. Να, ρωτήστε και τον επαΐοντα ειδικό τεχνοκράτη. Παραλείπουν βέβαια να μας πουν πως τον τεχνοκράτη αυτόν τον έχουν πληρώσει οι ίδιοι για να λέει αυτά που λέει.

Μοιάζει το επιχείρημα της πολυπλοκότητας και της τεχνοκρατίας, που μου αφαιρεί το δικαίωμα να αποφασίζω, να νομοθετώ και να διοικώ τη ζωή μου, με το παράδοξο σχήμα να μη μου επιτρέπεται να χτίσω μέσα στο οικόπεδό μου ένα σπίτι, επειδή δεν είμαι πολιτικός μηχανικός ή αρχιτέκτονας. Κι αλήθεια είναι πολύπλοκο να χτιστεί ένα σπίτι.

Αλλά δεν θα μου αποφασίσει ο ειδικός αν θα το χτίσω, πού, πότε και πόσο μεγάλο θα είναι το σπίτι μου, επειδή είναι ο ειδικός και η κατασκευή πολύπλοκη. Αντίθετα εγώ θα το αποφασίσω και θα διαλέξω και τον ειδικό, όποιον μου κάνει καλύτερα για τη δουλειά μου, και θα τον διατάξω εγώ να μου φτιάξει το σπίτι που εγώ θέλω κι εγώ πληρώνω. Κι αν τυχόν βλέπω πως δεν μ’ αρέσει όπως μου το φτιάχνει και δεν με εξυπηρετεί, παρ’ όλο που αυτός θα μου παριστάνει τη δυσκολία της κατασκευής και τα ανυπέρβλητα εμπόδια που συνάντησε, εγώ μπορώ να τον διώξω και θα τον διώξω και θα βάλω ένα καλύτερο που θα μου κάνει τη δουλειά. Και θα κάτσω και θα σκεφτώ και πώς την πάτησα και πήρα τον πρώτο, τον απατεώνα και κλέφτη και άχρηστο. Και θα φροντίσω την επόμενη φορά να αποφασίσω με άλλο καλύτερο τρόπο και άλλο καλύτερο σύστημα, για να μη την ξαναπατήσω.

Άρα λοιπόν δεν είναι του οικονομολόγου και του νομικού να μου φτιάξει το σύστημα που θα ζω εγώ, κατ’ εντολήν του κεφαλαιοκράτη ή του πολιτικού αντιπροσώπου του. Είναι δικό μου θέμα η δική μου ζωή και δικά μου τα μέσα και το οικόπεδο ( το φυλάω εγώ το οικόπεδο με το στρατό που εγώ απαρτίζω ως κληρωτός και τα πληρώνω εγώ τα μέσα με την εργασία και τη φορολογία μου). Άρα εγώ και κανένας άλλος δεν μπορεί να μού αποφασίσει την ζωή. Άρα και κανένας ειδικά δεν μπορεί και να αποφασίζει την κοινή όλων τη ζωή. Παρά μόνο όλοι μαζί. Το πώς την αποφασίζουν αυτή την κοινή τους ζωή αυτοί οι “όλοι μαζί” των οποίων αποτελεί την κοινή τους ζωή, το λέει το πολίτευμα. Όχι η πολυπλοκότητα της ζωής και ο τεχνοκράτης. Αν δεν μας κάνει ο τρόπος με τον οποίο σήμερα αποφασίζουμε την κοινή μας ζωή, ας τον αλλάξουμε. Ας βρούμε άλλον τρόπο που να μας κάνει τη δουλειά. Ας βρούμε το πολίτευμα της ελευθερίας.

Κι αν ο παλιός ο τρόπος δεν φεύγει με το καλό, ας κάνουμε ότι θα κάναμε και με το μάστορα που τον διώχνουμε και δεν φεύγει. Ας τον πετάξουμε έξω με τις κλωτσιές. Αρκεί να μη τον αφήσουμε σαν τα κορόιδα να μας φτιάξει άλλο ένα σπίτι που θα πέσει κι αυτό με τον πρώτο σεισμό, γιατί μέσα στο σπίτι αυτό θα κοιμούνται τα παιδιά μας.