Tην Πέμπτη 15 Νοεμβρίου το περιοδικό Νέα Ευθύνη και ο Φ.Σ. Παρνασσός
διοργάνωσαν την δεύτερη δημόσια συζητήση με θέμα:
«Ἡ Ἑλλάδα σὲ κρίση ἀξιῶν. Ἡ συζήτηση ποὺ δὲν ἔγινε» με ομιλητές τους:
Αρίστο Δοξιάδη, οικονομολόγο - επιχειρηματία,
π. Βασίλειο Θερμό, ψυχίατρο παιδιών και εφήβων, δρ. θεολογίας,
Νίκο Γ. Ξυδάκη, αρχισυντάκτη εφημ. Η Καθημερινή - κριτικό τέχνης,
Ανδρέα Πανταζόπουλο, επίκ. καθηγητή πολιτικής επιστήμης (ΑΠΘ)
Συντόνισε ο Κώστας Κουτσουρέλης.
Δείτε εδώ την πρώτη συζήτηση
Συγχαρητηρια στους οργανωτες και στους ομιλητες.
Οι ομιλητες ειχαν καθαρο και αναλυτικο λογο και εθεσαν με σωστο τροπο το προβλημα,παντα απο την ιδιεταιρη δικη τους οπτικη γωνια.Τετοιο τροπο αναλυσης των προβληματων μας χρειαζεται η χωρα.Σας ευχαριστω
Etsi akrivws file Stelio. H analutiki skepsi vgalmeni apo tin mathimatiki logiki apotelei tin megaluteri kataktisi tis antrwpotitas. Ksepidise apo auta edw ta xwmata kai diaxuthike se olo ton kosmo. Par’ola auta stin sugxrwni ellada piksame stis ekthesis ‘Idewn’ kai sto skotadismo touYes, I know! Den perimenei, vevaia, kaneis kati diaforetiko otan didaskomaste aritmitiki anti gia mathimatika.
Για Πανταζόπουλο και τα περί φοροδιαφυγής:
H είδηση (1/12):
Με βάση τον μέχρι σήμερα σχεδιασμό της κυβέρνησης προκύπτουν σημαντικές επιβαρύνσεις για μισθωτούς με παιδιά και εισόδημα από 9.000 ευρώ και πάνω, για τα νοικοκυριά με δαπάνες για τόκους στεγαστικών δανείων.
Αντίθετα, ελαφρύνσεις θα έχουν οι φορολογούμενοι χωρίς παιδιά με εισοδήματα μέχρι 25.000 ευρώτον χρόνο, οι ελεύθεροι επαγγελματίες που δηλώνουν εισόδημα πάνω από 61.000 ευρώ, όσοι εισπράττουν υψηλά ενοίκια άνω των 80.000 ευρώ”.
Ρωτώ: βάσει των παραπάνω είναι, ας πούμε, ηθικό καθήκον (απέναντι στην οικογένειά του) ή όχι, η με οποιονδήποτε τρόπο φοροδιαφυγή ενός οικογενειάρχη; Λαμβανομένου υπόψη ότι τυχόν πλεόνασμα του προϋπολογισμού θα πηγαίνει όλο στον δεσμευμένο λογαριασμό για τα τοκοχρεωλύσια και δεδομένου ότι τυχόν αποκλίση από τους μνημονιακούς στόχους ΕΙΤΕ ΑΥΤΗ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΤΕ ΣΕ ΕΞΩΓΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ (βλ. Καθημερινή σήμερα) θα επιφέρει αυτόματα νέες περικοπές στους μισθούς κλπ.;
Κάπως έτσι, όπως φαίνεται παρακάτω και τηρουμένων των αναλογιών, συμπεριφερόταν το κράτος απέναντι στους φορολογούμενους. Εξ ου και η φοροδιαφυγή. Τώρα έχουμε, πέραν του κράτους μας, και τους συνετούς ξένους που φαίνεται δεν έχουν καταλάβει γρι για το πώς λειτουργούσε το κράτος μας και γι’ αυτό το προτρέπουν να γίνει ακόμη χειρότερο και αναποτελεσματικότερο.
Μου κάνει εντύπωση ετούτο το σχόλιο.
Μου κάνει εντύπωση, διότι αναφέρεται σε μια από τις [b]πλέον επιτυχημένες[/b] – νομίζω – δημόσιες συζητήσεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια. Με [i]εξαιρετικούς[/i] (ακόμα και στις ασυμφωνίες τους) τους τρεις από τους τέσσερις ομιλητές, με έναν [i]άριστο[/i] συντονιστή, και με το_ ε ν τ ε λ ώ ς_ α σ υ ν ή θ ι σ τ ο_ αποτέλεσμα να διεξαχθεί – ως προέκταση των προηγουμένων – ένας [i]πανάξιος ακρόασης[/i] διάλογος μεταξύ “τραπεζιού” και “πλατείας”.
Μου κάνει λοιπόν εντύπωση ότι ο – χωρίς καν ψευδώνυμο – συνομιλητής μας, εδώ, από όλο αυτό το θαυμάσιο 2,5ωρο, επιλέγει να εστιάσει στον πλέον μέτριο από τους συντελεστές του: Στον Α. Πανταζόπουλο. Προκρίνοντας κιόλας να καταφερθεί εναντίον τού [i]μοναδικού[/i] – ατυχώς – [i]σημείου[/i] στο οποίο, ο συγκεκριμένος ομιλητής, είχε_ α π ό λ υ τ ο_ [b]δίκιο[/b]: στην ανάδειξη της σημασίας της φοροδιαφυγής (κόντρα στην ειδησεογραφική αφήγηση, πχ, ενός “Mega Channel”).
Επιλέγει λοιπόν ο ανωνυμογράφος μας να ζητήσει τον δημόσιο λόγο για να ξιφουλκύσει_ υ π έ ρ_ της [b]φοροδιαφυγής[/b] εν ονόματι του φοροφυγά, εκείνου, ο οποίος βρίσκεται σε πραγματική ανάγκη… Σαν να μην ξέρει ότι, εν ονόματι ακριβώς κάθε [i]ενός[/i] που φοροδιαφεύγει λόγω αντικειμενικής αδυναμίας, στοιχίζονται (ενθουσιασμένοι) άλλοι [i]τέσσερις[/i] που φοροδιαφεύγουν λόγω μόνο παρακρατικής συνείδησης!
[b]Σημαιοφορεί λέω ο ανωνυμογράφος μας για λογαριασμό – απερίφραστα – της ανομίας, ενώ τάχα αγνοεί πόσο βαθειά αναπνοή παρέχει μια τέτοια παρέμβασή του σε όλους εκείνους τους συμπατριώτες μας που ελπίζουν ότι… αύριο θα ξανασυναλάσσονται μαζί μας με τη μεσολάβηση, όμως, ενός ελβετικού – ας πούμε – τραπεζικού οργανισμού προς… υπηρεσίαν τους.[/b]
Ανώνυμος διότι δεν είναι άποψη ενός. Προφανώς δεν έχετε παιδιά… Το πώς θα χρησιμοποιήσουν οι άλλοι, που απλά κλέβουν ενώ έχουν, όσα γράφω δεν με αφορά. Δεν κάνω κήρυγμα. Απλά λέω ότι από τη μια έχουμε τους φοροφυγάδες και από την άλλη το υπέρ πάσαν έννοια παγίως εχθρικό προς τον έλληνα πολίτη ελληνικό κράτος. Μια πασιφανής αλήθεια. Παράλληλα, ο κ. Πανταζόπουλος μάς λέει ότι δεν είμαστε έθνος, διότι αναγνωρίζει στον ντουνιά μόνο το εβραϊκό έθνος…
Κατά δεύτερον, ασφαλώς η συζήτηση ήταν εξαιρετική. Αν το παρέλειψα ζητώ συγγνώμη.
Νομίζω, αν και είναι άκομψα γραμμένο το σχόλιο του ανώνυμου, ότι επικεντρώνει την προσοχή του, σωστά, στην ευθύνη του κράτους για την φοροδιαφυγή. Το κράτος είναι υπεύθυνο για την είσπραξη των φόρων και όχι ο…ανώνυμος. Αν ο τελευταίος με όσα λέει χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία για κάποιους (πόσους άραγε;) φοροκλέφτες, τότε τι πρέπει να πούμε για το κράτος που ενορχηστρώνει, με τα εντελώς παράλογα και άδικα φορολογικά μέτρα, τη γενικευμένη φοροδιαφυγή; Η οικονομική πολιτική μας δεν αποδίδει (αλλά και οδηγεί στην κοινωνική έκρηξη) εξαιτίας ακριβώς και των φορολογικών συνθηκών που διαμορφώνει η κυβέρνηση-τρόικα και όχι εξαιτίας της -υπαρκτής και καταδικαστέας- ανομίας, για την οποία γράφει ο κ. Καστρινάκης. Μα ακριβώς επειδή το φορολογικό νομοσχέδιο δεν ακουμπά καθόλου -ίσα ίσα- τους παγίως φοροκλέφτες, νομίζω, ότι εκεί έπρεπε κι ο κ. Κατρινάκης να δει την θεσμική ανομία και όχι στην δικαιολογημένη ανησυχία ενός ανωνύνου.
Φίλε Γιώργο το ζήτημα είναι αρκετά πιο σύνθετο!
Οι ¨παγίως φοροκλέφτες¨ που αναφέρεσαι είναι:
Γιατροί, Δικηγόροι, Μηχανικοί, Εκπαιδευτικοί, Λοιποί Ελεύθεροι Επαγγελματίες, Επιχειρηματίες, … δηλαδή το … το 50% των πολιτών.
Και αν προσθέσεις και τους διευθαρμένους ΔΥ ….
Πως τώρα ένας νομοθέτης θα μπορέσει να ¨μαντρώσει ¨ όλους αυτούς, που κι αυτός έχει εκλεγεί από τους ίδιους, μιας και είναι πλειοψηφία!
Και ταυτόχρονα πρέπει να λαμβάνει υπ´ όψιν του ότι ο φορολογούμενος πρέπει να έχει το περθώριο να ¨κινείται ¨ ελεύθερα χωρίς πάντα να επικρέμμεται ο μπαμπούλας της εφορίας, όπως π.χ. Στις ΗΠΑ.
Να θεωρείται δηλαδή έντιμος μέχρι αποδείξεως του εναντίον.
Και όλα αυτά ενώ υπάρχουν πάγιες κι άμεσες ανάγκες να καλυφθούν.
Η κυβέρνηση Καραμανλή έκανε φορολογικά ότι ζητούμε σήμερα.
Το αποτέλεσμα αντί να αρχίσουμε να εξορθολογίζουμε την καθημερινότητά μας και να πληρώνουμε τους φόρους μας, πάψαμε να πληρώνουμε κι αυτά που πληρώσαμε, ενώ συνεχίσαμε να διοριζόμαστε στο δημόσιο!
Ο κ Καστρινάκης λοιπόν πιστεύω έχει δίκιο.
Δεν μπορεί η εφορία να βρίσκεται πίσω από τον κάθε πολίτη για να πληρώνει τις υποχρεώσεις του.
Ακόμη και να το καταφέρει θα είναι καταστροφικό γιατί θα κυριαρχήσει όφόβος! Η εμπιστοσύνη είναι πρωταρχική προϋπόθεση για την ευημερία.
Τώρα μαθαίνουμε ότι επίσης είναι και οι Αρχές και οι Αξίες…
Είναι δύσκολα κα σύνθετα!
Καλό κουράγιο και κυρίως διάθεση συνεργασίας!
Αγαπητέ Σπύρο,
γενικά έχεις δίκιο. Μιλάμε όμως για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο που προβλέπει ελαφρύνσεις για τους υψηλόμισθους ή τους άγαμους και σοβαρές επιβαρύνσεις για τους χαμηλόμισθους και τρίτεκνους, πολύτεκνους κλπ. Κι αυτό, όχι -τόσο- άλλα παρελθόντα νομοσχέδια, είναι που νομοτελειακά οδηγεί στην αναγκαστική, θες δεν θες, ανομία διότι για να είσαι σύννομος πρέπει να έχεις χρήματα αλλά και, επιπλέον, να υπάρχει δικαιοσύνη αλλά και να υπακούς γενικά στο Σύνταγμα και αυτό λέει ότι οι φόροι επιβάλλονται βάσει των δυνατοτήτων των πολιτών. Εδώ έχουμε πλήρη ανατροπή του συντάγματος. Και μη μου πεις πού να ξέρει το κράτος κλπ. Αυτό το ξέρει. Πόσοι έχουν παιδιά και πόσοι όχι. Ξέρει λοιπόν και επιλέγει, από ανάγκη όπως λες όχι από κακία, να τα πάρει από αυτούς. Αλλά, αυτό ακριβώς, είναι άδικο και παράλογο και, πάνω από όλα, αδιέξοδο. Ή μήπως όχι;
Γιώργο έχεις δίκιο!
Είναι σκληρό είναι άδικο και το κυριότερο “φαίνεται” αδιέξοδο.
Πράγματι εδώ αντιλαμβανόμαστε το βαθμό της δυσκολίας, που αντιμετωπίζει ο νομοθέτης.
Το να αυξήσει πάλι τη φορολογία πάνω από το 49% (45 + 4 επίδομα αλληλεγγύης) θα έχει αντίθετα αποτελέσματα.
Στους υψηλόμισθους εν γένει βασίζει μία οικονομία τη δημιουργία θέσεων εργασίας, που αποτελεί την επιτακτικότερη ανάγκη σήμερα.
Στο εισόδημα πάλι έως 25.000 βρίσκονται οι χαμηλόμισθοι και πολλοί από τους … φοροφυγάδες!
Τώρα πως τα παιδιά κατέληξαν να αποτελούν ,,, τεκμήριο;
Όσο παράλογο και αν ακουστεί και τραγικό σήμερα … στην “προσομείωση” έδειξε ότι θα αποφέρει αρκετά έσοδα!!!
Δυστυχώς έτσι γινόταν κι έτσι παίρνονται οι αποφάσεις για πολλά από τα εισπρακτικά μέτρα!
Θέλει χρόνο, θέλει υπομονή, θέλει όρεξη για δουλειά, θέλει μηχανογράφηση, θέλει γνώσεις, θέλει αξιοκρατία …