Μιλούν για την ριζοσπαστική ευρηματικότητα αλλά και τα αντιφατικά κενά θεμελιωδών εννοιών του ζιραρντιανού έργου, όπως η “τριγωνική φύση της επιθυμίας”, η μιμητική κρίση εντός της κοινότητας, η “μίμησις Χριστού”.
Πάνω απ’όλα όμως και στο επίκεντρο της συζήτησης προβάλλει η αρχετυπική τραγωδία του ανθρωπίνου είδους στο πρόσωπο του “Αποδιοπομπαίου Τράγου” και στην συνακόλουθη φρίκη της ανθρωποθυσίας.
