Γιάννης Τσαρούχης
– Μπαίνουμε στο 2000. Το 1992 και η πλήρης ενοποίηση της ΕΟΚ είναι προ των θυρών. Προμηνύονται σημαντικές ανατροπές.
– Στις μεγάλες ανατροπές κερδίζουν αυτοί που έχουν χρήματα. Τίποτε άλλο όμως.
– Και ο πνευματικός κόσμος της Ελλάδας;
– Αυτός είναι ανύπαρκτος. Είναι μίμηση του ξένου. Στην Ελλάδα έκανα μια καριέρα ως ευρωπαίος, ως ταξιδεμένος, όχι ως καλλιτέχνης.
– Δεν καταλαβαίνω. Πώς γίνεται ν’ αναγνωρίζετε ότι υπάρχει λαός, με τιη ζωντανή έννοια που του δίνετε, και να μην υπάρχει πνευματική ηγεσία;
– Δεν υπάρχει, γιατί ο Έλληνας είναι σνομπ κι εξωτικός. Το ξένο τον ενδιαφέρει πιο πολύ από το ντόπιο. Δεν έχει απόσταση για να δει τα πράγματα όπως είναι. Πρέπει να προβάλλει κανείς αυτό που αξίζει κι όχι αυτό που δεν αξίζει. Κι αυτό δεν συμβαίνει σ’ εμάς. Αυτό όμως θα έπρεπε να κάνει ο πνευματικός κόσμος…
Από τη συλλογή κειμένων «Λίθον όν απεδοκίμασαν ο οικοδομούντες», εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 1989.
