Μηνάς Γρηγοράτος
Η σημερινή μας ταινία ο ΤΡΟΧΟΣ (La Roue) είναι σκηνοθετημένη το 1923 από τον Abel Gance, τον ηγέτη ανάμεσα στους Γάλλους σκηνοθέτες του μεσοπολέμου Gance, Jean Vigo, Rene Clair, Marcel L’Herbier, Jean Εpstein. Στον κινηματογράφο τους εντοπίζουμε ρήξη με το μοντάζ της αμερικανικής σχολής που θεμελίωσε ο Griffith (βλ. σημείωμά μας για την INTOLERANCE). Όχι ότι οι Γάλλοι δεν οφείλουν μεγάλο χρέος στον Griffith, αλλά προσπαθούν με την σειρά τους να υπερβούν τα στοιχεία εκείνα που σ’ αυτόν παρέμεναν εμπειρικά.
Ο Gance συλλαμβάνει στον ΤΡΟΧΟ την κινητική ενότητα που σχηματίζει η ποσότητα της κίνησης μιας Μηχανής και η κατεύθυνση της κίνησης μιας Ψυχής. Παρουσιάζει την κινητική αυτή ενότητα ως Πάθος που θα πρέπει να φτάσει ως τον Θάνατο. Στον κινηματογράφο του η κινητική ένωση ανθρώπου και μηχανής θα αναδείξει ένα «ανθρώπινο Κτήνος» του οποίου τις νέες διαστάσεις θα εξερευνήσει αργότερα ο κορυφαίος Γάλλος σκηνοθέτης Jean Renoir.