Η Όλια Λαζαρίδου πάνω στη Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου – Δεκέμβριος 2015 – “ενώπια ενωπίω” με το κοινό. Αυτή τη φορά δεν εντάσσεται σ’ έναν ρόλο: Μιλά για την τέχνη και μέσα απ’ αυτήν ιστορεί τη ζωή της, μυώντας μας σε μια κατανόηση του ζητουμένου (νοήματος) μέσα από δρόμους που του επιτρέπουν να θάλλει.
Είναι μια συνομιλία χωρίς μεσολάβηση, που λίγοι θα αποτολμούσαν χωρίς να εκτεθούν, κι ακόμα λιγώτεροι θα μπορούσαν να διεξέλθουν με την απλότητα μιας φυσικής αναπνοής.
Μύηση σε μια απαιτητικότητα που έχει εμπεδωθεί ως αυτονόητη. Ως μορφή του νοήματος.
