Η συνέντευξη ξεκινά με τη σύντομη αναφορά σε ζητήματα μεθόδου όπως αυτά συμπυκνώνονται στην έννοια της «κοινωνικής εμπειρίας» - έννοια κεντρική στο έργο του Βασίλη Καραποστόλη. Γίνεται λόγος για τα ήθη και τις νοοτροπίες της Μεταπολεμικής και Μεταπολιτευτικής Ελλάδας, ενώ, επίσης, θα δοθεί έμφαση στις καταναλωτικές πρακτικές και στους τρόπους που αυτές νοηματοδοτούνται στην ελλαδική κοινωνία.
Τα παραπάνω τέμνονται με μία σειρά από προβληματικές όπως αυτές απορρέουν από τα δύο τελευταία έργα του συγγραφέα (Η εποχή της όρεξης. Ακολουθώντας τα ίχνη της δεκαετίας του ’60. και Διχασμός και Εξιλέωση. Περί πολιτικής ηθικής των Ελλήνων – αμφότερα από τις εκδόσεις Πατάκη, το 2012 και 2010 αντίστοιχα).
Καταληκτικά, σύντομα και σχηματικά, ο καθηγητής θα σχολιάσει την έννοια της ελληνικότητας.
*Η συνέντευξη δόθηκε στα μέσα Μαΐου 2013 στον Λεωνίδα Σταματελόπουλο, διαχειριστή του ιστολογίου «Μέσα Ελλάδα».
Πολύ πειστική ομιλία, ισορροπημένη και στηριγμένη σε πραγματικά στοιχεία και όχι σε σοφιστείες ή εύκολες ερμηνείες. Πάνω σε αυτή την βάση, που εστιάζεται στην περιγραφή του πώς βιώνει από το 1950 έως σήμερα ο Έλληνας πολίτης την εξωτερική πραγματικότητα, πρέπει να δομηθεί μία επόμενη περιγραφή που θα αποκαλύψει την ακύρωση των πολιτικών ή κοινωνικών στόχων, ιδιαίτερα την περίοδο 1974-1994, οπότε παρέμεινε μόνο ο καταναλωτισμός. Η επιθυμία ποιοτικής προόδου της οικονομίας και της κοινωνίας σταδιακά εκτρέπεται και ακυρώνεται με αίτια ποικίλα, εσωτερικά και εξωτερικά που δεν περιορίζονται μόνο στο δέλεαρ του καταναλωτισμού. Σε αυτό το σημείο υπάρχει ένα κενό που θα ήταν πολύ ωραίο να συμπληρωνόταν σε επόμενη συνέντευξη.
Επίσης πολύ ωραία η ερμηνεία γιά την εισαγωγή και την αγάπη των πολιτιστικών προϊόντων της Ευρώπης και της Αμερικής, στηριγμένη στην επιθυμία για ποικιλία και την αγάπη της ζωής. Ένα όνομα του Διόνυσου πάντα πίστευα ότι εκφράζει μία βαθύτερη ανάγκη της πλειοψηφίας των Ελλήνων, ήτοι αυτών που παραμένουν Έλληνες και δεν απορροφώνται από άλλες εθνότητες: Αλλοτριομορφοδίαιτος, αυτός που αγαπά να τρέφεται με ξένες μορφές, δηλαδή με εξωτικές, όχι γνωστές , όχι οικείες μορφές. Θυμηθείτε τους σημαντικότερους καλλιτέχνες μας του 20ου αι. που ανήκουν με αυθεντικά και κορυφαίας ποιότητας έργα σε όλα σχεδόν τα διεθνή κινήματα. Το ίδιο ισχύει, μολονότι δεν διαφημίζεται, και στους τομείς των επιστημών και των γραμμάτων.
Πολύ σεμνά αλλά πειστικά περιγράφονται και οι συνέπειες της συνεχούς επέμβασης στα εσωτερικά μας του ξένου παράγοντα και ο τρόπος που αλλοιώνει την πρόθεσή μας να συνεργαστούμε, ξεπερνώντας τις αντιπαλότητές μας, και να αντιμετωπίσουμε τον διεθνή ανταγωνισμό εθνοτήτων, οικονομικό και πολιτικό.
Έχω την εντύπωση ότι η πηγή της κατανόησης του καθηγητή Βασίλη Καραποστόλη είναι η φιλοπατρία και η αγάπη προς τους συμπατριώτες του, όπως είναι, χωρίς ηθικολογίες. Η μεταδοτικότητά του πηγάζει από την τέχνη του να μιλά χωρίς να εμπνέει έντονα συναισθήματα, αδιαφορώντας για το άν αρέσει ή όχι, αλλά προσπαθώντας να μην μειωθεί η κριτική ικανότητα των ακροατών του.