Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο της σημερινής ημέρας, όταν ο Χριστός κοίταξε μέσα στο βάθος της καρδιάς των μαθητών Του, διαπίστωσε ότι αυτοί είχαν φτάσει σε ό,τι ο Γέροντας Ζαχαρίας της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ της Αγγλίας, εμπνεόμενος από σχετική διδασκαλία του Αγίου Σωφρονίου του Αθωνίτη, αποκαλεί Χαρισματική Απόγνωση*. Ο άνθρωπος που φτάνει σε Χαρισματική Απόγνωση αντιλαμβάνεται με όλη του την ύπαρξη ότι τέτοιος που είναι πάει σιδηροδέσμιος στην Κόλαση κι ότι μόνη σωτηρία του είναι ο Χριστός.
Ο πραγματικός μαθητής του Χριστού ξέρει ότι τα πάθη του είναι πιο ισχυρά από την θέλησή του για σωτηρία, ότι είναι υπόδουλος σε έναν εαυτό που τρέφει και τρέφεται από την κακία των δαιμόνων, ότι και η πιο ευγενική του πράξη συνήθως έχει για κίνητρο την κατοχύρωση του εαυτού του, ότι η πνευματική του τύφλωση είναι τόση που του είναι αδύνατον να διακρίνει τί είναι πραγματικά σωστό να πράξει, ότι γνωρίζει πολύ καλύτερα τί είναι φόβος παρά τί είναι θεϊκή αγάπη κι ότι προκειμένου να διαχειρισθεί τον χειρότερο από όλους του τους φόβους, που είναι ο φόβος του θανάτου, έχει την τάση να κυριαρχεί πάνω στους άλλους με αποτέλεσμα να αυξάνει κι άλλο η μοναξιά του.
Όμως ο πραγματικός μαθητής του Χριστού, καθώς αναγνωρίζει πως τέτοιος που είναι μόνο η Κόλαση τού αξίζει και πως δικαίως προγεύεται ήδη από τώρα τα δεινά της, μέσα στην απόλυτη ένδειά του κι ολότελα γυμνός από κάθε τι καλό, στρέφεται στο πρόσωπο του Χριστού-Σωτήρα και πέφτει με όλη τη δύναμη της ρημαγμένης του ψυχής στα πόδια του Σωτήρα του όχι για να κερδίσει τον Παράδεισο που έχασε αλλά για να βρει τη δύναμη να υπομείνει την Κόλαση που του αξίζει.
Εκείνη τη στιγμή γίνεται το Θαύμα. Ο Χριστός, που κατέβηκε τρεις μέρες μες στην Κόλαση για να βγάλει από εκεί τους κολασμένους, κατεβαίνει στην ψυχή κάθε ανθρώπου, που, βιώνοντας την Χαρισματική Απόγνωση, όσο βαθύτερη η Κόλασή τους τόσο μεγαλύτερη η ελπίδα τους στον Χριστό. Γι’ αυτό κι ο Χριστός τούς παρηγορεί τώρα με το έλεος της καλοσύνης Του, τους καθοδηγεί πώς να βρουν την θεραπεία τους μες στην Εκκλησία Του, ενισχύει την επιστροφή τους με την Αγάπη Του, τους στέλνει για συνοδοιπόρους τους ζώντες αδελφούς Του και κεκοιμημένους Αγίους Του, τους πείθει πως ήταν από πάντα δίπλα τους και το μόνο που περίμενε ήταν μια μικρή πρωτοβουλία τους να κινηθούνε προς το μέρος Του, τους συμπαρίσταται συνέχεια ώστε να παίρνουν κάθε μέρα και νέες πρωτοβουλίες που θα Του επιτρέψουν να τους κερδίσει ολοκληρωτικά και για πάντα.
Οι πραγματικοί μαθητές του Χριστού τώρα ξέρουν πως επειδή η σωτηρία τους ήταν αδύνατη, τους έγινε πάλι δυνατή χάρη στον Χριστό.
Κυριακή ΙΒ΄ Ματθαίου, 31.8.2025.
*Αρχιμανδρίτου Ζαχαρία, Ησυχασμός. Η δροσοβόλος κάμινος της καρδίας, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, 2022, σ. 454.
Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου, Κάτω Χωρών και Λουξεμβούργου.
