10η προς 11η Απριλίου. Ο Συναξαριστής της αυτοσυνειδησίας μου σημαίνει: «Τη αυτή ημέρα, μνήμη των Μεσολογγιτών Νηστευτών της Ελευθερίας[1]».
Μεσάνυχτα της Κυριακής των Βαΐων του 1826. Ενώ το Μεσολόγγι βομβαρδίζεται από ξηρά και θάλασσα από τις δυνάμεις του Ιµπραήµ, οι ηρωικοί υπερασπιστές του, μετά από 12μηνο υπεράνθρωπο κι άνισο αμυντικό αγώνα, με τα πολεμοφόδια σωσμένα και εξαγνισμένοι από την έσχατη στέρηση, επιχειρούν την Έξοδο από την πόλη. Η Έξοδος από το εγώ τους είχε συντελεστεί προ πολλού, γεγονός που θαρρώ μετέβαλε σε φυσιολογικό, σε αυτονόητο, το παράδοξο του να είναι ψυχοσωματικά παρόντες στην Εξόδιο Ακολουθία τους. Το σχέδιο εξόδου απέτυχε, λόγω προδοσίας, µε αποτέλεσμα τον αποδεκατισμό τους. Στη δε Ιερή Πόλη, κατά τις μαρτυρίες, αυτά που έμειναν όρθια από το τουρκοαιγυπτιακό μένος, ήταν όλα κι όλα τρία κτήρια.
Εγκάρδια παρότρυνση, αντισταθμιστική της ισχνής εξιστόρησης του γεγονότος, που μόλις προηγήθηκε. Μαθητεύστε αδηφάγα στον άθλο των Μεσολογγιτών Νηστευτών της Ελευθερίας, με χειραγωγούς τους Μίχο[2], Σπυρομήλιο[3], Κασομούλη[4], Φαβρή[5], Φωτιάδη[6] κ.α.
Μαθητεύστε και θα διαπιστώσετε, ότι το έπος του Μεσολογγίου κατέστη δυνατό γιατί αποτέλεσε φυσική εξέλιξη, ιστορική συνέχεια, νοοτροπική έξη της υπεράσπισης της Πόλης, που αποτέλεσε φυσική εξέλιξη, ιστορική συνέχεια, νοοτροπική έξη των Θερμοπυλών. Μάθετε ότι το ιστορικό ίχνος είναι φορέας τρόπου ύπαρξης.
Μαθητεύστε και θα διαπιστώσετε, ότι οι Μεσολογγίτες ξεστόμισαν το περίφημο «τα κλειδιά της πόλης κρέμονται στις μπούκες των κανονιών», γιατί ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ξεστόμισε το «Το δε την πόλιν σοι δούναι ουτ΄εμόν εστίν ουτ’ άλλου των κατοικούντων εν αυτή, κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών», γιατί ο Λεωνίδας ξεστόμισε το «Μολών Λαβέ». Μάθετε το πώς ο λόγος γίνεται δηλωτικός του τρόπου ύπαρξης.
Μαθητεύστε και θα διαπιστώσετε, ότι η μέχρις εσχάτων υπεράσπιση του Μεσολογγίου, της Πόλης, των Θερμοπυλών, μα και κάθε τέτοια, είναι αδύνατον να καμφθεί δίχως τελικά να «συντρέξει» τους επίβουλους και η εσχάτη προδοσία. Ελπίζω κι εύχομαι αφού το πολυπάθαμε πλέον να το μάθαμε.
Μαθητεύστε και θα διαπιστώσετε, ότι το απροσκύνητο Μεσολόγγι, που το γέννησε η απροσκύνητη Πόλη, που τη γέννησαν οι απροσκύνητες Θερμοπύλες, γέννησε με τη σειρά του πλήθος ομοιόμυαλων, χορεία ομοφρόνων, όπως τον Αγαπηνό των Βάλτων, τον Άγνωστο Στρατιώτη της Εποποιΐας του ’40, τον Ζήδρο της Κύπρου, τους Υγειονομικούς της εμπαθούς δίωξης, την Καρυστιανού των Τεμπών. Μάθετε πως όλο και κάποιο «ξάφνιασμα της φύσης» ξεπροβάλλει αναπάντεχα, για να άρει οικειοθελώς στην πλάτη του τον συγκεκριμένο τρόπο του βίου, μαρτυρώντας τον στο κάθε τώρα.
Μαθητεύστε και θα διαπιστώσετε, ότι οι υπερασπιστές του Μεσολογγίου, της Πόλης, των Θερμοπυλών, αλλά και των Βάλτων, της Πίνδου, της Αξιοσύνης, των Τεμπών, δεν αντιπάλεψαν τους Τουρκοαιγύπτιους, τους Οθωμανούς, τους Πέρσες, τους Ιταλογερμανούς, το Σύστημα γιατί ήταν Τουρκοαιγύπτιοι, Οθωμανοί, Πέρσες, Ιταλογερμανοί, Συστημικοί, αλλά γιατί ήταν άδικοι, δυνάστες, απάνθρωποι.
Μαθητεύστε και θα διαπιστώσετε, ότι τα Συναξάρια δε διανθίζονται με ευχαριστίες στους Αμερικανούς, με Συμφωνίες των Πρεσπών, με τσιτάτα προπαρασκευής μειοδοσίας τύπου «το Αιγαίο δεν είναι ελληνική λίμνη». Τα Συναξάρια δε διανθίζονται από πολιτικιές, αλλά από ανθρώπους που ζητάνε το δίκιο, ενίοτε μέχρι θανάτου. Και όποιος ζητάει το δίκιο, όλα τα άλλα θα του προστεθούν[7].
Γεώργιος Κ. Τασούδης
[1] «Νηστευτές της Ελευθερίας»: (Γιάννη) Γίγα και Πέγκυς Κούβαρη οφειλέτης, ότι η φράση τους ανήκει.
[2] Αρτέμη Μίχου, «Απομνημονεύματα της δευτέρας πολιορκίας του Μεσολογγίου», Αθήναι 1883.
[3] Σπυρομήλιου, «Απομνημονεύματα της δευτέρας πολιορκίας του Μεσολογγίου» έκδοση Ι. Βλαχογιάννη, Αθήναι 1926.
[4] Νικολάου Κ. Κασομούλη, «Ενθυμήματα Στρατιωτικά της Επαναστάσεως των Ελλήνων, 1821 - 1833», Αθήναι 1940.
[5] Αυγούστου Φαβρή, «Ιστορία της Πολιορκίας Μεσολογγίου», Βιβλιοπωλείο Διονυσίου Νότη Καραβία, Αθήνα 2021.
[6] Δημήτρη Φωτιάδη, «Μεσολόγγι – το έπος της μεγάλης πολιορκίας», Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, Αθήνα 1987.
[7] Πρβλ Ματθ. 6:33.
