Ο καθηγητής Θεόδωρος Γεωργίου έχει τη θέση ότι η φιλοσοφία και η τέχνη αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικές (αλλά συμπληρωματικές μεταξύ τους) πνευματικές δραστηριότητες του ανθρώπου. Από την σκοπιά των πνευματικών δυνάμεων και ικανοτήτων η φιλοσοφία συνδέεται με το Λόγο (Vernunft) και η τέχνη ανάγεται στην αισθητικότητα (Sinnlichkeit).
Η φιλοσοφία ορίζεται ως η εκάστοτε ιστορική – κοινωνική – πραγματολογική κατάσταση, η οποία ανάγεται στην «έννοια» (κατά τον Hegel). Φιλοσοφία είναι η «έννοια», δηλαδή το έλλογο συγκροτησιακό στοιχείο της πραγματικότητας. Από την άλλη, η τέχνη αποτελεί την αισθητή έκφραση της ιδέας και του απολύτου (πάλι κατά τον Hegel).
Η φιλοσοφία και η τέχνη αναπτύχθηκαν κατά την νεωτερική εποχή (από τον 17ο αιώνα μέχρι τον 20ο αιώνα), ως αυτόνομες πνευματικές δραστηριότητες. Ταυτόχρονα όμως, διαμορφώθηκαν ως συγκροτησιακά πνευματικά συστήματα της κοινωνικής πραγματικότητας. Τέλος, και οι δύο αυτές μορφές του πνεύματος περικλείουν την «αντιστασιακή» δυναμική του κοινωνικού, στο βαθμό που είναι σε θέση να εγγυηθούν τον δομικό μετασχηματισμό του.Μετά τον 20ο αιώνα, σταδιακά, διαμορφώθηκαν οι συνθήκες για «αλλαγή παραδείγματος» στη φιλοσοφία και την τέχνη. Σήμερα, η δομή του φιλοσοφείν και της καλλιτεχνικής δημιουργίας δεν είναι η αναπαράσταση ή η απεικόνιση (η μεταφορά του καθρέφτη στο φιλοσοφικό λεξιλόγιο και η αναπαραστατική τέχνη στην καλλιτεχνική σφαίρα), αλλά το κατασκευαστικό στοιχείο, μέσω του οποίου η «έννοια» και το πράγμα (κοινωνική πραγματικότητα) διαμεσολαβούνται κατά τρόπο θετικό και δεσμευτικό. Στο υπό διαμόρφωση νέο «παράδειγμα» (Kuhn) η φιλοσοφία ανάγεται στη γλώσσα και την επικοινωνία, ενώ η τέχνη καθίσταται δυνατή ως «κατασκευή».
Ημερομηνία: 10 Απριλίου 2013, Χώρος: Η άλλη Αρκαδία.
