EOKA O Aπελευθερωτικός Αγώνας του Κυπριακού Ελληνισμού

Εὐχαριστοῦμε. Δυστυχῶς κάποια μερίδα τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ δὲν δέχεται τὴν Ἑλληνικότητα τοῦ Νησιοῦ. Καὶ αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι ἐπικαλοῦνται τὴν Ἑλληνικότητα τοῦ Νησιοῦ τὸ κάνουν μᾶλλον καπηλευτικὰ παρὰ ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὴν Μητέρα Πατρίδα. Ὁ φανατισμὸς μεγάλωσε στὴν Κύπρο καὶ ἡ διχόνοια εἶναι αὐτὴ ἡ ὁποία χαρακτηρίζει τὸν λαὸ αὐτὴ τὴν στιγμή. Τὸ ἐθνικὸ φρόνημα σήμερα εἴτε τὸ πολεμοῦν , εἴτε τὸ χρησιμοποιοῦν στὰ πλαίσια μίας ἰδεολογικῆς προπαγάνδας. “Ζητεῖται Ἐλπὶς”

Πάει καιρός ν’ ακούσω τέτοιες ανοησίες όπως τις πιο πάνω του “Χρήστου”.
Ποια είναι η “κάποια μερίδα”; Γιατί δεν την κατονομάζει αν την ξέρει, και γιατί την αναφέρει αν δεν την ξέρει;
Και ποιος του είπε ότι αυτοί που επικαλούνται την ελληνικότητα την… καπηλεύονται;
Δυστυχώς, το έχω διαπιστώσσει ξανά, κάποιοι από σας Έλληνες που δεν ζείτε στην Κύπρο, τυγχάνει να έχετε ένα γείτονα ή ένα φίλο Κύπριο αμφιβόλου γνώσεως, φρονήματος, ιδεολογικών προσανατολισμών, και κάθεστε και τον πιστεύετε σαν να ήταν η… πτοσωποποίηση της Κύπρου!!
Υπάρχουν πάρα πολλοί Έλληνες σήμερα στην Κύπρο που όχι μόνο κρατάν ψηλά τη σημαία αλλά δίνουν και τη ζωή τους (πρόσφατα την έδωσαν στο Βασιλικό) για την Ελλάδα. Κάθε βράδυ εδώ και 15 μέρες μαζεύονται έξω από το Προεδρικό μέγαρο, πρώην Κυβερνείο των Εγγλέζων, μερικές χιλιάδες Ελλήνων Κυπρίων που απαιτούν την παραίτηση του ανίκανου Προέδρου της “κάποιας μερίδας”.
Παραθέτω σημερινό δημοσίευμά μου στην κυπριακή εφημερίδα “Ο Φιλελεύθερος”
Επί τας…

Όταν ο Γρηγόρης Αυξεντίου και ο Κυριάκος Μάτσης διέτασσαν τους συντρόφους τους την ώρα της κρίσης να βγουν από το κρησφύγετο, το έκαμναν γιατί ήξεραν πως ένας αυτόβουλος θάνατος ήταν αρκετός για ν’ αναπτερώσει τον αγώνα όλων των άλλων. Δεν υπήρχε λόγος εκείνη τη στιγμή να πεθάνουν πέραν του ενός. Η ανάγκη ήταν να υπάρξει το παράδειγμα, για να το μιμηθούν άλλοι ύστερα, για να κρατηθεί το πνεύμα της πατρίδας ζωντανό, το πνεύμα του «όλοι μαζί» κι όχι ο καθένας μόνος του. Δεν υπάρχει άξια λόγου ζωή αν ο καθένας είναι μόνος του.
Το παράδειγμα του Αυξεντίου και του Μάτση, το ακολούθησαν πολλοί, γνωστοί και άγνωστοι. Μέχρι το προδομένο από παντού, το προδομένο από όλους ’74, με γνωστούς και άγνωστους πεσόντες, με κορυφαίο, μέχρι στιγμής, τον 18χρονο αγνοούμενο που έφτυσε πισθάγκωνα δεμένος τον Τούρκο, άνανδρο εκτελεστή του. Μέχρι το ’96 του Σολάκη Σολωμού που ανέλαβε μόνος την ευθύνη να κατεβάσει το μισοφέγγαρο από τη σκλαβωμένη γη, μέχρι το 2011 του πλοιάρχου Ανδρέα Ιωαννίδη που έμεινε με τους αξιωματικούς του διατάσσοντας τους ναύτες να φύγουν, αφού δεν υπήρχε λόγος να χαθούν άδικα κι άλλες ζωές. Αλλά και μέχρι τον ηρωικό θάνατο των διδύμων ναυτών Μιλτιάδη και Χρίστου Χριστοφόρου, που αρνήθηκαν τις διαταγές του αρχηγού προκειμένου να κερδίσουν μαζί του την ύψιστη τιμή και τη δόξα, που δικαιωματικά πλέον τους ανήκει.
Αν όσοι παρακολούθησαν την κηδεία τους δεν ένιωσαν, βλέποντας την ηρωική μάνα τους, ότι ο χρόνος είναι ανύπαρκτος, ότι τίποτε δεν μας χωρίζει από την αρχαία Σπάρτη του «ή ταν ή επί τας», πρέπει να είναι τυφλοί και κουφοί στα μάτια και τ’ αυτιά, αλλά κυρίως τυφλοί και κουφοί στην ψυχή. Όπως κι όσοι δεν ένιωσαν ακούοντας τον λόγο του Νικόλα Ιωαννίδη, ότι ο ηρωικός Διοικητής του Ναυτικού όχι μόνο δεν πέθανε, αλλά άφησε πίσω του σπουδαία παρακαταθήκη αναγέννησης της ψυχής του.
Μα απ’ όλα τα σπουδαία που ακούστηκαν για τους δυο δίδυμους ήρωες αδελφούς, ένα είναι το σπουδαιότερο: Ζώντας μέσα στο στράτευμα και γινόμενοι καθημερινά μάρτυρες της εγκατάλειψης της Εθνικής Φρουράς από τους «ηγέτες» μας – σε εισαγωγικά οι «ηγέτες» γιατί καθημερινά ο λαός βροντοφωνάζει ότι δεν τους αναγνωρίζει πια για τέτοιους – έλεγαν σε όλους ότι «δεν έχουμε υπόθεση»! Και όμως, η τρανότερη απόδειξη ότι Έχουμε Υπόθεση, είναι οι ίδιοι οι δίδυμοι ήρωες, είναι το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, μόλις 19χρονοι απλοί ναύτες, που είναι σε θέση να το δουν και να το διαπιστώσουν ότι «δεν έχουμε» μεν «υπόθεση», αλλά είναι ταυτόχρονα και σε θέση να το υπερνικήσουν, να το διαψεύσουν και να το διαλύσουν το μηδέν τού «δεν έχουμε υπόθεση» στα εξ ων συνετέθη, μόλις τους δοθεί η ευκαιρία. Και τους δόθηκε η ευκαιρία, και με την ηρωική τους αντίσταση και τον ηρωικό τους θάνατο μάς απέδειξαν ότι με τέτοιους άνδρες, ναι, έχουμε υπόθεση.
Το ίδιο, όμως, ισχύει και για τον ηρωικό Διοικητή του Ναυτικού, που ναι μεν ήταν απηυδισμένος κι έτοιμος να παραιτηθεί πια για να μπορέσει να μιλήσει για την ανικανότητα της «ηγεσίας», αλλά την ίδια στιγμή ήταν και έτοιμος και αμετάπειστος να δώσει τη ζωή του στο καθήκον για την πατρίδα. Ναι, λοιπόν, έχουμε υπόθεση.
Ο λαός δεν αναμένει ότι αυτό θα το δει η τωρινή του «ηγεσία», που όχι μόνο οδήγησε με τις λαθεμένες αποφάσεις της, όπως είναι ξεκάθαρο, στον θάνατο εκλεκτούς πολίτες της και κτύπησε καίρια την ήδη εξασθενημένη οικονομία της χώρας, αλλ’ ούτε καν έχει το θάρρος να αναλάβει τις πολιτικές της ευθύνες. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι από τα 400 εκατομμύρια που εισπράττει κάθε χρόνο για την Εθνική Φρουρά, χρησιμοποιεί μόνο τα 80(!) για την άμυνα, δείχνει πόση είναι η πίστη της στην ελευθερία της πατρίδας.
Ο ζωντανός ελληνικός λαός της Κύπρου έχει υπόθεση και δεν πρόκειται να εγκαταλειφθεί στη μοίρα του.

Άντης Ροδίτης

[quote name=”Άντης Ροδίτης”]Πάει καιρός ν’ ακούσω τέτοιες ανοησίες όπως τις πιο πάνω του "Χρήστου".
Ποια είναι η "κάποια μερίδα"; Γιατί δεν την κατονομάζει αν την ξέρει, και γιατί την αναφέρει αν δεν την ξέρει;
Και ποιος του είπε ότι αυτοί που επικαλούνται την ελληνικότητα την… καπηλεύονται;
Δυστυχώς, το έχω διαπιστώσσει ξανά, κάποιοι από σας Έλληνες που δεν ζείτε στην Κύπρο, τυγχάνει να έχετε ένα γείτονα ή ένα φίλο Κύπριο αμφιβόλου γνώσεως, φρονήματος, ιδεολογικών προσανατολισμών, και κάθεστε και τον πιστεύετε σαν να ήταν η… πτοσωποποίηση της Κύπρου!!
Υπάρχουν πάρα πολλοί Έλληνες σήμερα στην Κύπρο που όχι μόνο κρατάν ψηλά τη σημαία αλλά δίνουν και τη ζωή τους (πρόσφατα την έδωσαν στο Βασιλικό) για την Ελλάδα. Κάθε βράδυ εδώ και 15 μέρες μαζεύονται έξω από το Προεδρικό μέγαρο, πρώην Κυβερνείο των Εγγλέζων, μερικές χιλιάδες Ελλήνων Κυπρίων που απαιτούν την παραίτηση του ανίκανου Προέδρου της "κάποιας μερίδας".
Παραθέτω σημερινό δημοσίευμά μου στην κυπριακή εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος"
Επί τας…

Όταν ο Γρηγόρης Αυξεντίου και ο Κυριάκος Μάτσης διέτασσαν τους συντρόφους τους την ώρα της κρίσης να βγουν από το κρησφύγετο, το έκαμναν γιατί ήξεραν πως ένας αυτόβουλος θάνατος ήταν αρκετός για ν’ αναπτερώσει τον αγώνα όλων των άλλων. Δεν υπήρχε λόγος εκείνη τη στιγμή να πεθάνουν πέραν του ενός. Η ανάγκη ήταν να υπάρξει το παράδειγμα, για να το μιμηθούν άλλοι ύστερα, για να κρατηθεί το πνεύμα της πατρίδας ζωντανό, το πνεύμα του «όλοι μαζί» κι όχι ο καθένας μόνος του. Δεν υπάρχει άξια λόγου ζωή αν ο καθένας είναι μόνος του.
Το παράδειγμα του Αυξεντίου και του Μάτση, το ακολούθησαν πολλοί, γνωστοί και άγνωστοι. Μέχρι το προδομένο από παντού, το προδομένο από όλους ’74, με γνωστούς και άγνωστους πεσόντες, με κορυφαίο, μέχρι στιγμής, τον 18χρονο αγνοούμενο που έφτυσε πισθάγκωνα δεμένος τον Τούρκο, άνανδρο εκτελεστή του. Μέχρι το ’96 του Σολάκη Σολωμού που ανέλαβε μόνος την ευθύνη να κατεβάσει το μισοφέγγαρο από τη σκλαβωμένη γη, μέχρι το 2011 του πλοιάρχου Ανδρέα Ιωαννίδη που έμεινε με τους αξιωματικούς του διατάσσοντας τους ναύτες να φύγουν, αφού δεν υπήρχε λόγος να χαθούν άδικα κι άλλες ζωές. Αλλά και μέχρι τον ηρωικό θάνατο των διδύμων ναυτών Μιλτιάδη και Χρίστου Χριστοφόρου, που αρνήθηκαν τις διαταγές του αρχηγού προκειμένου να κερδίσουν μαζί του την ύψιστη τιμή και τη δόξα, που δικαιωματικά πλέον τους ανήκει.
Αν όσοι παρακολούθησαν την κηδεία τους δεν ένιωσαν, βλέποντας την ηρωική μάνα τους, ότι ο χρόνος είναι ανύπαρκτος, ότι τίποτε δεν μας χωρίζει από την αρχαία Σπάρτη του «ή ταν ή επί τας», πρέπει να είναι τυφλοί και κουφοί στα μάτια και τ’ αυτιά, αλλά κυρίως τυφλοί και κουφοί στην ψυχή. Όπως κι όσοι δεν ένιωσαν ακούοντας τον λόγο του Νικόλα Ιωαννίδη, ότι ο ηρωικός Διοικητής του Ναυτικού όχι μόνο δεν πέθανε, αλλά άφησε πίσω του σπουδαία παρακαταθήκη αναγέννησης της ψυχής του.
Μα απ’ όλα τα σπουδαία που ακούστηκαν για τους δυο δίδυμους ήρωες αδελφούς, ένα είναι το σπουδαιότερο: Ζώντας μέσα στο στράτευμα και γινόμενοι καθημερινά μάρτυρες της εγκατάλειψης της Εθνικής Φρουράς από τους «ηγέτες» μας – σε εισαγωγικά οι «ηγέτες» γιατί καθημερινά ο λαός βροντοφωνάζει ότι δεν τους αναγνωρίζει πια για τέτοιους – έλεγαν σε όλους ότι «δεν έχουμε υπόθεση»! Και όμως, η τρανότερη απόδειξη ότι Έχουμε Υπόθεση, είναι οι ίδιοι οι δίδυμοι ήρωες, είναι το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, μόλις 19χρονοι απλοί ναύτες, που είναι σε θέση να το δουν και να το διαπιστώσουν ότι «δεν έχουμε» μεν «υπόθεση», αλλά είναι ταυτόχρονα και σε θέση να το υπερνικήσουν, να το διαψεύσουν και να το διαλύσουν το μηδέν τού «δεν έχουμε υπόθεση» στα εξ ων συνετέθη, μόλις τους δοθεί η ευκαιρία. Και τους δόθηκε η ευκαιρία, και με την ηρωική τους αντίσταση και τον ηρωικό τους θάνατο μάς απέδειξαν ότι με τέτοιους άνδρες, ναι, έχουμε υπόθεση.
Το ίδιο, όμως, ισχύει και για τον ηρωικό Διοικητή του Ναυτικού, που ναι μεν ήταν απηυδισμένος κι έτοιμος να παραιτηθεί πια για να μπορέσει να μιλήσει για την ανικανότητα της «ηγεσίας», αλλά την ίδια στιγμή ήταν και έτοιμος και αμετάπειστος να δώσει τη ζωή του στο καθήκον για την πατρίδα. Ναι, λοιπόν, έχουμε υπόθεση.
Ο λαός δεν αναμένει ότι αυτό θα το δει η τωρινή του «ηγεσία», που όχι μόνο οδήγησε με τις λαθεμένες αποφάσεις της, όπως είναι ξεκάθαρο, στον θάνατο εκλεκτούς πολίτες της και κτύπησε καίρια την ήδη εξασθενημένη οικονομία της χώρας, αλλ’ ούτε καν έχει το θάρρος να αναλάβει τις πολιτικές της ευθύνες. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι από τα 400 εκατομμύρια που εισπράττει κάθε χρόνο για την Εθνική Φρουρά, χρησιμοποιεί μόνο τα 80(!) για την άμυνα, δείχνει πόση είναι η πίστη της στην ελευθερία της πατρίδας.
Ο ζωντανός ελληνικός λαός της Κύπρου έχει υπόθεση και δεν πρόκειται να εγκαταλειφθεί στη μοίρα του.

Άντης Ροδίτης
[/quote]
Κύπριος εἶμαι κ. Ροδίτη καὶ ὁμιλῶ στὴν πρώτη περίπτωση γιὰ τὴν ἀριστερὰ καὶ στὴν δεύτερη γιὰ τὴν δεξιὰ καὶ τὶς διάφορες παραφυάδες της.(παραταξιακές, φοιτητικὲς κλπ. Ἐπίσης δὲν ἀναφέρωμαι στὰ «κερτρόα κόμματα διότι αὐτὴ τὴν στιγμὴ δὲν ἐκπροσωποῦν αὐτόνομη πολιτική.) Ἡ δεύτερη νύξη ἀπὸ τὸ σχόλιό μου δὲν ἀπευθυνόταν σὲ σᾶς, πρὸς Θεοῦ. Μάλιστα ὑπῆρξα κατὰ τὸ παρελθὸν καὶ ἀναγνώστης σας καὶ μπορῶ νὰ πῶ ὅτι συμφωνοῦμε(συμφωνούσαμε τουλάχιστον μέχρι τώρα) στὰ οὐσιώδη. Δὲν ἀμφισβήτησα τὴν Ἑλληνικότητα τῆς Κύπρου, καὶ ἂν αὐτὸ καταλάβατε ἀπολογοῦμαι, ὄφειλα νὰ τὸ θέσω σωστά. Γι’ αὐτὸ μίλησα γιὰ καπήλευση τῆς Ἱστορίας. Ὅταν κυβερνῶντες καὶ ἀντὶ-κυβερνῶντες κυριολεκτικὰ κάνουν σὰν κοκόρια μαχόμενα ἐπὶ τῶν πτωμάτων τῶν συνανθρώπων μας (τῆς 11ης Ἰουλίου) ( οἱ πρῶτοι καταφεύγουν στὸ πραξικόπημα τῆς ΕΟΚΑ β’ καὶ τὴν ἀτιμωρησία του καὶ οἱ δεύτεροι σὲ οἰκονομικὲς καὶ γεοστρατηγικὲς καταστραφολογίες τῶν κυβερνώντων- χωρὶς ἴχνος αἴσθησης τῆς τραγικότητας τοῦ συμβάντος -γιατί πάνω ἀπὸ ὅλα προέχουν οἱ κομματικὲς ἐντυπώσεις τύπου, τῶν ὅσων ἀνέλαβαν νὰ καταλογίσουν εὐθύνες καὶ νὰ ἀποποιηθοῦν τῶν εὐθυνῶν………..) δὲν κατανομάζω τὰ ὀνόματα εὐθέως, συγχωρέστε μου τὸ – καταλαβαίνετε ) , ὅταν τὰ κανάλια στὴν Κύπρο σπέρνουν κυριολεκτικὰ τὴν σύγχυση , ὅταν στήθηκε λαϊκὸ δικαστήριο ἀπὸ τὰ ΜΜΕ τὸ ὁποῖο πυροδοτοῦν τὰ ἴδια τὰ κόμματα σὲ ἀντιπαραθέσεις καὶ ἀπ’ ὅλα αὐτὰ δὲν ἐντοπίζετε πρόβλημα τότε πάω πάσο. ..Σὲ κάθε περίπτωση, ἂν δὲν ἀντιλαμβάνεστε τὸ πρόβλημα αὐτὸ καὶ κατονομάζεται “ἀνοησίες” τὰ ὅσα λέγω , νὰ ‘στε καλὰ , καὶ πάλι θὰ σᾶς ἐκτιμῶ ὡς συγγραφέα καὶ ἄνθρωπο.

Φίλε,
ζητώ συγγνώμη για το απότομο ύφος μου, αλλά αυτοί που δεν δέχονται την ελληνικότητα του νησιού είναι το κομμουνιστικό κόμμα ΑΚΕΛ και να το λες με το όνομά του. Και δεν τη δέχονται από τον καιρό που πολέμησαν την Ένωση μαζί με τον Μακάριο, διέβαλλαν για χρόνια Ελλάδα κι Ένωση, δημιούργησαν εχθρότητα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κύπρο και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, στα απαράδεκτα: Να βλαστούν τζαμιά στη βόρεια Κύπρο σαν τα μανιτάρια και να έχει γίνει στην Κύπρο μια χαμένη μειονότητα, βασίλισσα, που αποφασίζει κιόλας το μέλλον της ελληνικής Κύπρου.
Αυτοί, λοιπόν, που επικαλούνται την ελληνικότητα της Κύπρου μην είσαι εσύ τόσο απόλυτος ότι την καπηλεύονται και δεν το κάμνουν από αγάπη για την πατρίδα. Εγώ ζω στην Κύπρο και δεν ξέρω κανένα που επικαλείται την ελληνικότητα της για να την…καπηλευτεί. Όσοι το κάνουμε, το κάνουμε γιατι εννούμε την Ελλάδα για πατρίδα και την Κύπρο νησί της ελληνικό.
Τι σημαίνει “ο φανατισμός μεγάλωσε στην Κύπρο”; Δηλαδή να πάψουμε να φωνάζουμε την ταυτότητα του τόπου, που πάει να εξαφανιστεί για να μη μας λεν μερικοί “φανατικούς”; Τι λες; Θα το φωνάζουμε κι ας μας λένε ό,τι θέλουν.
Και κάτι τελευταίο: Δεν είναι “ελπίς” που ζητείται, αλλά Αγάπη για την πατρίδα, γιατί χωρίς πατρίδα – που είναι και μόδα τώρα, τάχα “προοδευτισμού”, τάχα “μη φανατισμού” – χωρίς πατρίδα θα μας πάρει ο διάβολος και κυριολεκτικά θα μας σηκώσει.
Άντης Ροδίτης

Μὲ κάλυψες ἀπόλυτα. Ὡστόσο ὀφείλουμε νὰ παραδεχτοῦμε ὅτι ὑπῆρξαν πολλοὶ οἱ ὁποῖοι εἶχαν ὑποσκάψει ἔμπρακτα τὸ πολιτικὸ ἔργο τοῦ Μακαρίου οἱ ὁποῖοι δὲν προέρχονταν μόνο ἀπὸ τὴν Ἀριστερά. Αὐτὰ εἶναι γεγονότα τὰ ὁποῖα δὲν πιστοποιοῦνται βιβλιογραφικά. Γὶ ‘ αὐτὸ τὸ εἶδος φανατισμοῦ μίλησα. Καὶ ἂν ἡ ἀριστερὰ φταίει ἀπόλυτα σήμερα – καὶ ὄντως φταίει σὲ κεφαλαιώδη βαθμὸ – γιὰ τὴν ἐθνικὴ ἀποδόμηση (ἐξ ἀπόψεως παιδείας γλώσσας, κουλτούρας καὶ αὐτῶν τῶν ὁποίων καλοῦμε «ἱερὰ» ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν πρόσφατη οἰκονομική της πολιτικὴ) τῆς Κύπρου , ἡ λεγόμενη «δεξιὰ» συνέβαλε στὸ νὰ σπείρει μὲ τὶς διαχρονικές της πολιτικὲς λοξοδρομήσεις στὴν διάλυση , ἐπὶ τῆς οὐσίας, τοῦ ἑνιαίου ἄξονα προσανατολισμοῦ τῆς Ἑλληνοκυπριακῆς γεωπολιτικῆς καὶ γεωστρατιγικής.
Η ταυτότητα της Κύπρου έχει κεφαλαιώδη και ουσιώδη σημασία και δεν μπορεί να σχετίζεται με τα πεδία ταυρομαχίας όπως τα ποδοσφαιρικά γήπεδα και τις παραταξιακές γκαγκστερικές φοιτητηκές οργανώσεις. Δεν μπορεί να αποτελεί ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος ορμητήριο αριστερισμού και να καίνε Ελληνικές σημαίες- ατιμώρητοι- , όπως και δεν μπορεί αντιστοίχως να βλέπεις παιδάκια 10 χρονών να φοράνε μπλούζες με τον Γρίβα Διγενή και να τραγουδάνε τον ύμνο της ΕΟΚΑ. Επίσης δεν μπορούν τα κόμματα να στρατολογούν φοιτητές, μαθητές, σπουδαστές κλπ , να τους κρατούν συνειδησιακά υπό καθεστώς ομηρίας με σκοπό την μεταγενέστερη εργοδότηση τους σε όλους τους τομείς της οικονομίας και κοινωνίας. Με αφορμή τα γεγονότα της 11ης Ιουλίου , είδαμε και αυτό το απαράδεκτο. Άνθρωποι άγλωσσοι, φανατισμένοι, δήθεν ακομμάτιστοι -ανάμεσα σε χιλιάδους αγνούς πατριώτες που καλως παρεβρέθηκαν στις διαδηλώσεις- να το παίζουν ιεροεξεταστές του γεγονότος με πρότιστο αίτημα τους την παραίτηση της κυβέρνησης. Ότι το τραγικό συμβάν αποτελεί και την τελευταία σταγόνα σε ένα ποτήρι που ξεχείλησε για τον κόσμο είναι γεγονός. (με αποτυχημένους χειρισμούς σε οικονομία και κυρίως στο κυπριακό το οποίο υπήρξε η αφορμή τελικά να ανέβει η συγκεκριμένη κυβέρνηση η οποία πίστευε ότι ο Τταλάτ θα θυσιάσει τα εθνικιστικά του ιδεώδη στα ιδεολογικά του, πράγμα αστείο και μόνο στο άκουσμα)
Αυτό όμως πόρρω απέχει της στοχευμένης πολεμικής κατά της (οποιασδήποτε) κυβέρνησης. Δεν μπορούν να ακούγονται τέτοια πράγματα όπως « Χριστόφια δολοφόνε » και « αν ήταν τα παιδιά σου τι θα έκανες; Θα ζητούσες τιμωρία;» Αυτά είναι εκβιαστικές στοχοθεσίες οι οποίες διασύρουν το πράγματι αγαθό θέλημα του λαού αυτή την χρονική στιγμή. Και αυτή η συμπεριφορά για εμένα ήταν φυσιολογική αν αναλογιστώ την ποιότητα εκείνων οι οποίοι καθοδηγούν την Ελληνοκυπριακή δεξιά.Ἡ ταυτότητα τῆς Κύπρου ἔχει κεφαλαιώδη καὶ οὐσιώδη σημασία καὶ δὲν μπορεῖ νὰ σχετίζεται μὲ τὰ πεδία ταυρομαχίας ὅπως τὰ ποδοσφαιρικὰ γήπεδα καὶ τὶς παραταξιακὲς γκαγκστερικὲς φοιτητηκὲς ὀργανώσεις. Δὲν μπορεῖ νὰ ἀποτελεῖ ἕνας ποδοσφαιρικὸς σύλλογος ὁρμητήριο ἀριστερισμοῦ καὶ νὰ καῖνε Ἑλληνικὲς σημαῖες- ἀτιμώρητοι- , ὅπως καὶ δὲν μπορεῖ ἀντιστοίχως νὰ βλέπεις παιδάκια 10 χρονῶν νὰ φορᾶνε μπλοῦζες μὲ τὸν Γρίβα Διγενῆ καὶ νὰ τραγουδᾶνε τὸν ὕμνο τῆς ΕΟΚΑ. Ἐπίσης δὲν μποροῦν τὰ κόμματα νὰ στρατολογοῦν φοιτητές, μαθητές, σπουδαστὲς κλπ , νὰ τοὺς κρατοῦν συνειδησιακὰ ὑπὸ καθεστὼς ὁμηρίας μὲ σκοπὸ τὴν μεταγενέστερη ἐργοδότησή τους σὲ ὅλους τους τομεῖς τῆς οἰκονομίας καὶ κοινωνίας. Μὲ ἀφορμὴ τὰ γεγονότα τῆς 11ης Ἰουλίου , εἴδαμε καὶ αὐτὸ τὸ ἀπαράδεκτο. Ἄνθρωποι ἄγλωσσοι, φανατισμένοι, δῆθεν ἀκομμάτιστοι -ἀνάμεσα σὲ χιλιάδους ἁγνοὺς πατριῶτες ποὺ καλῶς παρεβρέθηκαν στὶς διαδηλώσεις- νὰ τὸ παίζουν ἱεροεξεταστὲς τοῦ γεγονότος μὲ προτιστο αἴτημα τοὺς τὴν παραίτηση τῆς κυβέρνησης. Ὅτι τὸ τραγικὸ συμβὰν ἀποτελεῖ καὶ τὴν τελευταία σταγόνα σὲ ἕνα ποτήρι ποὺ ξεχείλησε γιὰ τὸν κόσμο εἶναι γεγονός. (μὲ ἀποτυχημένους – στα όρια ισοπεδοτισμού- χειρισμοὺς σὲ οἰκονομία καὶ κυρίως στὸ κυπριακὸ -τὸ ὁποῖο ὑπῆρξε ἡ ἀφορμὴ τελικὰ νὰ ἀνέβει ἡ συγκεκριμένη κυβέρνηση ἡ ὁποία πίστευε ὅτι ὁ Τταλὰτ θὰ θυσιάσει τὰ ἐθνικιστικά του ἰδεώδη στὰ ἰδεολογικά του, πράγμα ἀστεῖο καὶ μόνο στὸ ἄκουσμα). Αὐτὸ ὅμως πόρρω ἀπέχει τῆς στοχευμένης πολεμικῆς κατὰ τῆς (ὁποιασδήποτε) κυβέρνησης. Δὲν μποροῦν νὰ ἀκούγονται τέτοια πράγματα , βομολοχίες ὅπως « Χριστόφια δολοφόνε » καὶ « ἂν ἦταν τὰ παιδιά σου τί θὰ ἔκανες; Θὰ ζητοῦσες τιμωρία;» Αὐτὰ εἶναι ἐκβιαστικὲς στοχοθεσίες οἱ ὁποῖες διασύρουν τὸ πράγματι ἀγαθὸ θέλημα τοῦ λαοῦ αὐτὴ τὴν χρονικὴ στιγμή. Καὶ αὐτὴ ἡ συμπεριφορὰ γιὰ ἐμένα δυστηχώς ἦταν φυσιολογικὴ εξέλιξη μιας ‘απροκάλυπτης πολιτικής προπαγάνδας.

Φίλε μου,
Πολλά από αυτά που λες είναι όπως τα λες. Δεν μπορώ να καταλάβω, όμως, το πρόβλημά σου με τον Διγενή κι αν παιδάκια 10 χρονών τραγουδάνε τον ύμνο της ΕΟΚΑ. Μακάρι να τον τραγουδούσαν και να τον εννοούσαν κιόλας κι όχι σαν επετειακό τραγουδάκι, όπως τα χριστουγεννιάτικα. Δυστυχώς, όμως, εμείς οι Κύπριοι – κι εννοώ τη μακαριακή παράταξη – αποκλείσαμε την Ελλάδα από την ευθύνη της για την Κύπρο.
Χθες βράδυ άκουσα στις ειδήσεις ότι ο Αρχιεπίσκοπος μας θα πάει στην Αθήνα για να παραστεί στην κηδεία του Στρατηγού Πλούτωνα Χουχουλή. Με διατρέχει συγκίνηση μόνο που γράφω το όνομά του. Τον νιώθω, χωρίς να τον έχω γνωρίσει, σαν δικό μου άνθρωπο, αδελφό. Ανήκε στη Μεραρχία του 64-67. Ήρθε στην Κύπρο ως λοχαγός ή ταγματάρχης, δεν θυμούμαι τώρα, με το ψευδώνυμο “Χρόνης”. Οργάνωσε την Πάφο στρατιωτικά, έβαλε τάξη στους άτακτους ένοπλους, ήταν ένας προπομπός της Ένωσης. Ήταν από τους συντελεστές των νικών της Τηλλυρίας. Ξέρεις τι του έκαμναν οι κομμουνιστές και οι άλλοι μακαριακοί της Πάφου; (Έχε υπόψη ότι αυτοί που στηρίζουν σήμερα τον Χριστόφια είναι το ΔΗ.ΚΟ. με τη μεγαλύτερη δύναμη στην Πάφο.) Έστελλαν μπιλιέτα στον Μακάριο να τον διώξει από την Κύπρο. Και τα κατάφεραν και τον έδιωξαν. Όπως έδιωξαν όλη τη μεραρχία στο τέλος, όπως έδιωξαν την Ένωση και την Ελλάδα από την Κύπρο κι έφεραν τους Τούκους.
Τώρα τι γυρεύει ο νυν Αρχιεπίσκοπος στην κηδεία του “Χρόνη”, μόνο ο ίδιος ξέρει. Δεν ξεπλένονται έτσι τα αμαρτήματα του Μακαρίου.
Διάβασε για τον Χουχουλή στα βιβλία της Αγγελικής Σμυρλή (φιλολόγου από την Πάφο), “Αναφορά στον Νικόλαο Θησέα” και “Χωρίς προσανατολισμό”.

Δηλαδὴ ἀγαπητὲ φίλε θεωρεῖς τὸν Μακάριο ὡς τὸν κύριο ὑπεύθυνό της σημερινῆς κατάστασης τοῦ τόπου μας; Μήπως ὑπῆρξαν καὶ κάποιοι πραξικοπηματίες;

Αργοπορημένη απάντησή στον Χρήστο, για το πόσο φταίει ο Μακάριος και πόσο οι πραξικοπηματίες:
Τους πραξικοπηματίες ο Μακάριος, όλους, εγέννησέν τους. Μια μέρα που θα γίνει ευρυγώνιος η ματιά σου, φίλε, θα το καταλάβεις.