Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Έλληνας Ντοστογιέφσκυ;

Απολαυστικός ο κ. Ψυχραιμίας!
Πράγματι, υπάρχει ομοιότητα στους δύο μεγάλους συγγραφείς.
Νομίζω ότι θα την αισθάνονται όσοι τους έχουν διαβάσει.
Πέρα από αυτά που είπε ο κ. Κώστας, είναι ίσως κι ο σεβασμός τους στον ασήμαντο, αλλά και η μακροθυμία και κατανόηση και συμπάθεια στον παλιάνθρωπο, στον ξεπεσμένο, στον χειρότερο.
Μιά κοινή ανθρωπιά, μιά αγάπη εν τέλει που τους επέτρεψε να καταλάβουν και να εξηγήσουν τον άνθρωπο.
Και να χαρακτηριστούν έτσι τα έργα τους βαθιά ψυχογραφήματα.
Και μνημεία του λόγου βέβαια.
Η μετάφραση του Κυρ Αλέξανδρου στο “Έγκλημα και τιμωρία”, έχει εκδοθεί και από το “Ιδεόγραμμα”. Ένα ωραίο βιβλίο όπως όλα του αείμνηστου Δάρρα.