Το πραγματικό και το φαντασιώδες στις νουθεσίες του Χ.Γιανναρά προς τη ΝΔ

7
484

του Γιώργου Μιλτ. Σαλεμή

Μιμήσεων ασυναγώνιστος

 

Στον Όλυμπο της υπαρκτικής του ανωτερότητας στέκει και κρατάει αστροπελέκι!

Κάθε Κυριακή το εξαπολύει κατά πάντων,είτε με την έντυπη είτε με την ηλεκτρονική έκδοση της Καθημερινής.Κάθε Κυριακή πρωί λίγο πριν λίγο μετά τη Θεία Λειτουργία.

Με τα ψιχία του αντίδωρου στο στόμα ρίχνει ξίδι και χολή στη ψυχής μας.

Αυτή την Κυριακή δεν του ξέφυγε ούτε η συμπαθής και πολύ αξιόλογη Άννα Διαμαντοπούλου.

Δεν σταματάει όμως στα πρόσωπα το νταϊλίκι της υπαρκτικής ανωτερότητας.

Εν ετέρα μορφή,διεισδύει στα κουτάκια μας,επιχειρεί να “γονιμοποιήσει”τη σκέψη μας.

Φοράει την λευκή ρόμπα του...λοιμοξιολόγου.

Γίνεται Ράμπο,επιστρέφει για να αλλάξει την ιστορία.

Με τη μορφή του Φουστάνου παίρνει μέρος στο λίφτινγκ της Δεξιάς.

Με τη μορφή του Λούλη συμβουλεύει.Όλα σε ένα,ασυγχύτως κι αδιαιρέτως.

Ο Αντώνης Σαμαράς θα αναδειχθεί ηγέτης, αν, έστω και μόνο, απαλλάξει τη Ν.Δ. από το σύνδρομο κατωτερότητας που τη διακατέχει απέναντι στην εντόπια καπηλεία της Αριστεράς: Να αντιτάξει επιτέλους πολιτική θέση, ιστορικά και κοινωνικά ξεκάθαρη, για το ζαχαριαδικό πραξικόπημα που ματοκύλισε τη χώρα, προκειμένου να την εντάξει στανικά στον σοβιετικό «παράδεισο». Ξεκάθαρη στάση για το πόσο «δημοκρατικός» ήταν ο βίαια στρατολογημένος στρατός αυτής της ανταρίας και πόσο «δοσίλογοι» και «μοναρχοφασίστες» όσοι Ελληνες θυσιάστηκαν για να μην υποταχθεί η χώρα στον εφιάλτη του ολοκληρωτισμού. Ποια σχέση έχει ώς σήμερα με την ελευθερία και τη δημοκρατία η ιδεολογία του σταλινισμού και οι «αναθεωρητικές» της παραλλαγές που δυναστεύουν τα πανεπιστήμια, τα σχολειά, τα ΜΜΕ ασκώντας ωμή ιδεολογική τρομοκρατία και κτηνώδη φυσική βία.

Χ.Γιανναράς/Καθημερινή/13-12-2009

Το γεροντοπαιδάριο(είναι το αντίθετο του “παιδαριογέροντα”,που ο ΧΓ χρησιμοποίησε για να χαρακτηρίσει τον Α.Τσίπρα)της πολιτικής μας ζωής,επιμένει κι επανέρχεται.Όλοι,αντίπαλοι και φίλοι, θέλουνε να γίνει η Δεξιά ένα σύγχρονο συντηρητικό κόμμα και ο προφέσορας θέλει να μας γυρίσει πίσω στην εποχή του Εμφυλίου.

Όλοι θέτουν το ζήτημα της “παραγωγής ιδεολογίας”,ψάχνουν τρόπο επανακαθορισμού της ταυτότητας της Δεξιάς μα ο καθηγητής θεωρεί ότι πρέπει να ετεροκαθορίζεται,η Δεξία,

....ετεροχρονισμένα.Με πάσα αφέλεια(αν δεν έχει αφέλεια αυτή η παράγραφος έχει μπόλικη απάτη),εισάγει παντού παλαιά δαιμόνια μέσα σε καινά εισαγωγικά:“δοσίλογοι”,

“μοναρχοφασίστες”,“εμφύλιος πόλεμος”κ.τ.τ......

Μιμητικός ανταγωνισμός

Αυτό θα μπορούσε να ήταν το πρώτο μέρος κειμένου για τις νουθεσίες του Χ.Γιανναρά προς το κόμμα της Ν.Δημοκρατίας στην επιφυλλίδα της 13ης Δεκεμβρίου 2009.

Ο Θ.Ι.Ζιάκας όμως με τραβάει απ'το μανίκι:

“...Η δυναμική του μιμητισμού οδηγεί,παράλληλα,στην αξομοίωση των ανταγωνιστών.Στην απο-γοήτευση και την απο-μυθευτική από-διαφοροποίησή τους.Φαινόμενο πολύ γνωστό μας από το πεδίο του κομματικού ανταγωνισμού,όπου στο τέλος ((όλοι ίδιοι είναι))....”

(Σύγχρονος μηδενισμός/Αρμός/ σελ.100)

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσω να γράφω έτσι αν δεν θέλω να μοιάσω σ'εκείνον που κατηγορώ για επιθετικότητα,για σκαίοτητα,για εμπάθεια και μίσος κατά των αντιπάλων.

Δεν είμαι ούτε αναμάρτητος ούτε α-παθής.Δεν δικαιούμαι,δεν είναι κι όμορφο,να λιθοβολώ κάποιον έστω κι αν τα λόγια δεν είναι πέτρες.Δεν θα πρέπει να  συνεχίσω τον αγώνα contra errores με αυτόν τον τρόπο.

Θα μπορούσα να επικαλεστώ τον πόνο μου για τον τόπο αυτό.Σωστά θα μου πει κάποιος,ότι όποιος πονάει πάει σε γιατρό,δεν γράφει πολιτικά κείμενα και ότι όταν κάνεις πολιτική κανέναν δεν αφορούν οι καλές προθέσεις σου αλλά όλους μας αφορούν οι θέσεις σου.

Θα μπορούσα να επικαλεστώ την ανιδιοτέλειά μου αλλά πάλι εδώ ο Ζιάκας,μειλίχια με

συμβουλεύει:

“...Το θέμα είναι χειρισμός της συγκρουσιακής ιδιοτέλειας,ώστε να μην γίνεται πάθος,δηλαδή αυτονομημένη κατάσταση.Το πρόβλημα δεν λύνεται με την έκκληση στην ((ανιδιοτέλεια)),η οποία κι αυτή,αν αυτονομηθεί,γίνεται πάθος και μάλιστα πολύ χειρότερο από την ((ιδιοτέλεια)).” (στο ίδιο σελ.101)

Είναι γεγονός ότι σε προηγούμενα κείμενα,επιτέθηκα  άγρια στον Χ.Γιανναρά.

Υπέκυψα στον πειρασμό και το ομολογώ δημοσίως.Ήθελα να τον πληρώσω με το ίδιο νόμισμα που πληρώνει κι εκείνος τους αντιπάλους του αλλά και τούτη την Πατρίδα,“τούτη τη φλούδα”,που με πολύ κόπο προσπαθούμε να σώσουμε “απ'το τσακάλι και την αρκούδα”.

Πόσες βαριές κουβέντες έχει πει ο καθηγητής Γιανναράς για τον τόπο αυτό!Πόσο απαξιωτικά έχει μιλήσει για την πατρίδα αυτή που τόσοι αγώνες ενάντια στους πάντες,την έχουν φέρει έως εδώ και την έχουν κάνει ό,τι την έχουν κάνει!Πόσες περίτεχνες ύβρεις έχει χρησιμοποιήσει για να ρίξει ξίδι και χολή!

Ποιός;ο καθηγητής Γιανναράς,που ξεχώρισα στην τηλεόραση(1992)για το ήθος του,την ευγένειά του,την εκστατικότητα του λόγου και έπεσα σαν παλαβός να μελετάω ό,τι είχε τυπωθεί από το έργο του!

Τώρα ξηγήθηκα.Υπέστειλα τη σημαία της επίθεσης.Ας σηκώσουμε τη σημαία της μελέτης,ας επιχειρήσουμε να μελετήσουμε το τί πραγματικά κάνει ο Γιανναράς,με αυτή την επίμονη πίεση που ασκεί στην Δεξιά ώστε να πάρει θέση για τον Εμφύλιο.Ας δούμε το πραγματικό και το φαντασιώδες του θέματος.Ευχηθείτε μου να μην παρεκτραπώ.

<<Το γουν δεξιόν φύσει μεν ουκ έστι δεξιόν,κατά δε την ως προς το έτερον σχέσιν νοείται>>

Διογένης Λαέρτιος 9,87 όπως το αντέγραψα από “Το ρητό και το Άρρητο”/Χ.Γιανναράς/εκδόσεις Ίκαρος σελ.32

Δεν ξέρω για παλαιότερα πάντως σε όλον τον εικοστό αιώνα,στην πολιτική ζωή της χώρας μας,λειτουργούσαν και ακόμα λειτουργούν,δύο “παράξενοι ελκυστές”.Δύο δίνες,η υπάρξη των οποίων πολλά δεινά έχει προκαλέσει.Αν και ολόκληρη η Ελλάδα βρίσκεται,και τον εικοστό και τον εικοστό πρώτο αιώνα,στο ίδιο ημισφαίριο,η μία δίνη,ο ένας ελκυστής,είναι δεξιόστροφος και ο άλλος αριστερόστροφος.

(αντί της λέξης “αριστερόστροφος”μπορεί να χρησιμοποιηθεί και η λέξη“κοινωνικοκεντρικόστροφος,αν μας δίνει την άδεια ο κ.Μπαμπινιώτης”)

Ο ένας δηλαδή στρέφεται όπως στρέφονται τα νερά στη μπανιέρα που αδειάζει αφού έχουμε πλύνει το παιδί και ο άλλος στρέφεται όπως το κουτάλι όταν ανακατεύουμε το τσάι-γιασεμί μας.

Αυτοί οι “παράξενοι ελκυστές νοήματος”,αυτοί οι τελεστές ταυτότητας,μαζί με τα δεινά,παράγουν και τάξη μέσα στο χάος της ελληνικής κοινωνίας,αν,βέβαια,το αποτέλεσμα που ζούμε μπορεί να το πει κάποιος “τάξη”χωρίς να θεωρηθεί,όπως πχ ο γράφων,παραδοξολόγος.Σκεφτείτε τί θα γινότανε αν δεν υπήρχαν και αυτοί οι δύο ελκυστές οι οποίοι ήρθαν να υποκαταστήσουν την έκλειψη του Μεγάλου Ελκυστή,για τον οποίο άλλοι είναι αρμόδιοι να μιλήσουν και να πουν το γιατί εξέλειπε και το τί ήταν.

Είμαστε όλοι Έλληνες,αλλά αλλιώς εννοεί να σκέπτεται και να συμπεριφέρεται πολιτικά ο “κάτοικος”του ενός ελκυστή και αλλιώς εννοεί ο “κάτοικος”του άλλου.Μπορεί τα τελευταία χρόνια κάπως τα πράγματα να αμβλύνθηκαν,δεν μπορούμε να πούμε όμως ότι οι διαφορές γίνανε ομοιότητες,ότι γίναμε όλοι σούπα.Όσο ο Μεγάλος Ελκυστής μένει σε εκλειπτική κατάσταση,και τα κακά και τα καλά της διαφοροποίησης,της συγκρουσιακής σχέσης των δύο έτερων-κι εταίρων-ελκυστών θα παραμένουν.

Οι τελευταίες γιγαντιαίες αλλαγές που γίνανε στα δύο μεγάλα κόμματα επιμαρτυρούν ότι γίγαντες δεν κατοικούσαν εδώ μόνο σε παλαιότερες εποχές.Κατοικούν και τώρα στην Πολιτεία μας,μερικοί και μέσα στα μπουκάλια του ουΐσκι,σε πείσμα όλων αυτών-μηδέ της πόρνης της Ιστορίας εξαιρουμένης- που ισχυρίζονταν ότι ξοφλήσανε.

Πρώτα το ΠΑΣΟΚ , μετά η ΝΔ(κι αυτό το “μετά”καλό είναι),χωρίς να πάρουν 10% όπως μας καλούσε ο Γιανναράς,αποφάσισαν να κάνουν ό,τι πρέπει για να αλλάξουν το πολιτικό σύστημα της χώρας.

Στη ΝΔ,αυτό έγινε με εξαιρετικά καινοφανή-για την πολιτική κουλτούρα του δεξιόστροφου ελκυστή-τρόπο.Δεν θα ήταν υπερβολή αν κάποιος μιλούσε για επανάσταση.Η είσοδος των “μαζών”,στο προσκήνιο ενός κόμματος που ο ιδρυτής του και “εθνάρχης”του δεξιόστροφου ελκυστή δεν είχε καν σκεφτεί να δεχτεί μέλη,το μπουκάρισμα για την ακρίβεια,αυτών των “μαζών”,τέτοιες εκτιμήσεις τις επιβάλλει και δεν υπερβάλλει.

Μετάσταση κι επανάσταση.

Κι ενώ η μεταστατική,εκ του ετέρου-συνεταίρου ελκυστή,επανάσταση διάγει τις “δέκα μέρες”που συντάραξαν τον κόσμο της Δεξιάς κι ενώ ακόμα ο χαρακτήρας της δεν έχει επακριβώς καθοριστεί κι ενώ ακόμα δεν είναι σαφές το “ποιος-ποιον”-το μητσοτακαίικο γαρ ποιόν αβυσσαλέο και άγνωστο-στην κρίσιμη αυτή καμπή,που κανένας δεν την προέβλεπε ο δε  ΧΓ την απέκλειε εντελώς και συστηματικώς επί σειρά ετών,έρχεται,ο ίδιος ο ΧΓ, με αλλεπάλληλες παρεμβάσεις του να νουθετήσει τη Δεξιά.

Πάλι από την πρώτη σειρά των θρανίων,χωρίς καμία αυτοκριτική ματιά,πάλι θεωρώντας τον εαυτό του δικαιωμένο,επιχειρεί να κερδίσει τις εντυπώσεις.Σαν άλλος  μαυροφορεμένος Αντώνοφ-Οφσέγενκο του μπολσεβικισμού της Δεξιάς,(κάποιοι ειδικοί θέτουν το ζήτημα ότι ο υπερρεαλισμός γεννήθηκε εδώ ,στην Ελληνίδα Ανατολή.Δηλώνω ταπεινός υπήκοό του!),θέτει κριτήρια,θέτει ερείσματα,βροντάει στο τραπέζι τη Λυδία Λίθο της Δεξιότητας!

Κάτι πολύ περισσότερο...προτείνει:την Λυδία Λίθο βαλέτω,ισχυριζόμενος ότι οι Δεξιοί είναι αναμάρτητοι και δικαιούνται,έχουν χρέος μάλλον,για μία ακόμα φορά,να πάρουν θέση στον Θυσιαστικό Κύκλο και να “θανατώσουν” την τάχα “κυρίαρχη ιδεολογία” της Αριστεράς δια μέσου της Ιστορίας.

Μάστορας του “νοήματος”και του νοηματοδοτείν,ξέρει τί κάνει.

Απονενοημένο νόημα

Ο Γιανναράς ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΝΟΗΜΑ ΥΠΑΡΞΗΣ στη Δεξιά!!!

“Νοηματοδότηση,σημαίνει την απόδοση σκοπού και άρα κριτηρίων στην καθημερινή πράξη.Ο ανθρώπινος βίος συγκροτείται από έλλογες πράξεις:πράξεις με λόγο-σκοπό και λογικά κριτήρια ανταπόκρισης στον σκοπό.Αλλά ο σκοπός του βίου είναι πάντοτε συνάρτηση της πίστης μας σε κάποια αιτιώδη αρχή,αφού μόνο από την αιτία απορρέει η τελολογική σκοπιμότητα.Και η αποδοχή μιας αιτιώδους αρχής του υπαρκτού-άρα και της ανθρώπινης ύπαρξης-είναι μόνο θέμα πίστης,αφού είναι αδύνατο να έχουμε άμεση γνωστική πρόσβαση σε αυτή την αιτιώδη αφετηρία.

Όταν λοιπόν ο σκοπός του βίου και τα κριτήρια της καθημερινής πράξης πηγάζουν (σε συγκεκριμένα κοινωνικά σύνολα και σε συγκεκριμένες περιόδους)από μια κοινή πίστη σε κάποια αιτιώδη αρχή-πίστη που την αποδέχονται τα περισσότερα μέλη του κοινωνικού συνόλου-τότε είναι αναπόφευκτο οι τελολογικές συνέπειες της κοινά αποδεκτής αιτιώδους αρχής να συγκλίνουν  και ενός κοινού τρόπου συμπεριφοράς,που σχηματοποιείται σε κοινωνικά μορφώματα ή και συγκεκριμένους θεσμούς”.

Χ.Γιανναράς/Το πραγματικό και το φαντασιώδες στην Πολιτική Οικονομία/Δόμος/σελ.166

Η υπο-κρισία,το πραγματικό του φαντασιώδους

Απλά πράγματα.Αρκεί να πιστέψουν οι Δεξιοί ότι σώσανε την πατρίδα σκοτώνοντας Αριστερούς!

Δεν πειράζει που “συμμαχήσανε”-δεν παραδώσανε την Πόλη,απλώς συμμαχήσανε(!)- με τους Έγγλέζους και με τους Αμερικανούς.

Αυτό,δεν είναι σκοπός που αγιάζει τα μέσα.Δεν πειράζει που προηγήθηκε η Ελλάδα και ακολούθησε η Κορέα,το Βιετνάμ,η Γιουγκοσλαβία,το Ιράκ.Αρκεί που έσωσαν εμάς από τον σοβιετικό “παράδεισο”,τους λαούς της Γιουγκοσλαβίας από τον Μιλόσεβιτς,τους λαούς του Ιράκ από τον Σαντάμ.

Δεν πειράζει που γεμίσανε βάσεις την Ελλάδα,αρκεί που κατανικήθηκε το “ζαχαριαδικό πραξικόπημα”.

-Να ο λύκος,η Μακρόνησος,η Ελ Ντάμπα,τα εκτελεστικά αποσπάσματα,τα στρατοδικεία,οι εκτοπίσεις,τα βασανιστήρια,τα “μιάσματα”(Φρειδερίκεια εκδοχή της λοιμικής,υπήρξε και η Φρειδερίκη...λοιμοξιολόγος),οι φυλακές,οι λογοκρισίες,οι ταπεινώσεις της πατρίδας,η προδοσία της Κύπρου,τα Ιουλιανά,τα εκλογικά πραξικοπήματα.

-Όχι,να τα πατήματα,των Δικών της Μόσχας,των γκουλάγκ,της ΓΚΕΠΕΟΥ,του Μπέρια,του Στάλιν.

-Να η μετανάστευση των Ελλήνων στα πέρατα του Κόσμου.

-Όχι,να το τείχος του αίσχους.

-Να οι αμερικανοί φαντάροι.

-Όχι,να οι Ρώσοι που ΘΑ έρθουν.

-Να οι χούντα των συνταγματαρχών,που πρόλαβε τη χούντα των στρατηγών,να το Παλάτι και η καμαρίλα.

-Όχι,να ο Τσαουσέσκου.

Ξενιτεύεται ο ΧΓ,για να εναντιωθεί στις Μεγάλες Δυνάμεις του χρειάζεται διαβατήριο.

Μέσα στην Ελλάδα,στο έρμο το “ελληνεπώνυμο κρατίδιο”(ούτε το όνομα δεν του αναγνωρίζει,σε λίγο θα τον επικαλούνται οι Σκοπιανοί και οι Τούρκοι),δεν βλέπει επεμβάσεις ξένων παρά μόνο  στη Βαυαροκρατία και στην “Πλεκτάνη Αννάν”.

Από το πραγματικό στο φαντασιώδες...δυο δάχτυλα και κάτι,μικρή η απόσταση...εύκολα την καλύπτει η πίστη στον...Ευπείθη!

“...πετάχτη ορθός ο Ευπείθης κι άρχεισε να λέγει ανάμεσό τους

...................................................................................................

να του ριχτούμε,αλλιώς μας έπνιξε για πάντα η καταφρόνια.

Θά'ταν μαθές ντοπή οι μελλούμενες γενιές και να τ'ακούσουν,

απ΄τους φονιάδες πως δεν πήραμε των γιών,των αδερφιών μας

το γαίμα πίσω.Δε θα τό'θελα να ζω στον κόσμο,κάλλιο

νεκρός κι εγώ μιαν ώρα αρχύτερα με τους νεκρούς τους άλλους!”

Οδύσσεια,Ω,422,430-435 Μετάφραση Κακριδή-Καζαντζάκη

Το φαντασιώδες του πραγματικού

Η πίστη στον Ευπείθη για τις “δάφνες” της εμφυλιοπολεμικής Δεξιάς!Που αν τις ψάξουνε στα μπαούλα των παπούδων της θα βρουν και τις στολές τις Βέρμαχτ.Τις φουστανέλες δεν είμαι σίγουρος ότι θα τις βρούν,εκτός κι αν είναι χακί, όπως αυτές που φορούσαν τα Τάγματα Ασφαλείας που ο ΧΓ αγνοεί την ύπαρξή τους(!)

Ξέρει καλά όμως ο ΧΓ,ότι αν δεν βάλει του οννεδίτες στο σκάφος της φαντασίας,το οποίο ως γνωστόν τρέχει με την ταχύτητα του φωτός,αν δεν τους στείλει...μπριγάδες αλληλεγγύης πίσω στο χρόνο των γκουλάγκ,στον Ελληνικό Εμφύλιο,να πολεμήσουν σαν άλλοι Τσακ Νόρις,Ζαν Κλοντ Βαντάμ,Α.Σβαρτσενέγκερ,κατά του σταλινισμού,ποτέ δεν θα πάψουν να νιώθουν μειονεκτικά απέναντι στην Αριστερά.

“Γι'αυτά μιλούν-γι'αυτήν την ουρανόπεμπτη παρθένα

που εν ειρήνη ευδόκησε να πει:το  νου σας

ο ι  π ο λ λ ο ί  π α ρ α π ο ι ο ύ ν  τ ο ν   Έ ν α”

Ο.Ελύτης-Στάλιν/Μαρία Νεφέλη

Ξέρει ο ΧΓ ότι πουθενά δεν θα βρει την ελληνική Δεξιά εν σώματι (τη Δεξιά λέω,όχι τους Δεξιούς)να ηγείται  και να μετέχει εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων,δημοκρατικών αγώνων,αγώνων για προκοπή και Ειρήνη,για μια καλύτερη Ελλάδα.

Δεν θα βρει παιάνες και σάλπιγγες,άρματα και αίματα ηρώων.

Θα βρει τα νταούλια και τις πίπιζες των γύφτων.

Και τί μένει λοιπόν από το απονενοημένο διάβημα νοηματοδότησης;

Τρεις εκδοχές νοηματοδότησης,οι εξής δύο....η ενοχοποίηση της Αριστεράς:

Τρεις οι διαστάσεις του νοήματος,η μία της ανοησίας

Ο δεξιόστροφος ελκυστής,κινείται τα μεταπολεμικά χρόνια στις τρεις διαστάσεις του νοήματος της ύπαρξής του.Ποιές είναι αυτές;

1.Η αποπομπή της Αριστεράς ,η θυσία της,ο αναθεματισμός της,δια του εμφυλίου.

2.Η περιβόητη ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

3.Ο “εθνάρχης” Καραμανλής.

Για τον “εθνάρχη”,ο ΧΓ,δεν θέλει ν'ακούσει κουβέντα.Έχει ασκήσει επανειλημμένα κριτική εναντίον του και τον θεωρεί υπεύθυνο για τα χαρακτηριστικά που έχει το κόμμα της Δεξιάς στην Ελλάδα.Βέβαια,δεν μου βγάζει από το μυαλό ότι κάποτε όταν ήταν νέος ιεροσπουδαστής,

αγωνίστηκε ενθουσιωδώς υπέρ της ...Καραμανληκότητας.Αny way,που λένε και στο χωριό μου.

Για την ΕΕ,πάλι δεν γίνεται θέμα.Δεν θα μπορούσε να κάνει αυτό που όλη του τη ζωή αντιμάχεται,όχι με πολύ συνέπεια όμως όταν έχει μπροστά του την Αριστερά.

(Κάτι παθαίνει ο Γιανναρά και όταν βλέπει την Αριστερά να μάχεται...εκείνος μηδίζει.)

Δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την ΕΕ ως νόημα.

Φαίνεται ότι τουλάχιστον έχει στο μυαλό του ότι η σύνδεσή με την ΕΟΚ,και αργότερα η ένταξη, έγινε ακριβώς όπως γίνεται τώρα η σύνδεση με την Τουρκία και τα Σκόπια.Άσχετα τί μας προέκυψε μετά.Έγινε δε λίγους μήνες μετά τις εκλογές του 1961,όπου ο “εθνάρχης”,ο “άρχοντας”,

καταδέχτηκε να εκλεγεί με τις ψήφους της βίας ,της νοθείας και ελέω μοναρχίας.

Συμπέρασμα:από τίς τρεις διαστάσεις της νοηματοδότησης,μόνο η Νο1 ενδείκνυται,εκείνη της ανοησίας!

Είναι η πιο“ενδοξη”κι η πιο ανέξοδη,έχει θυσία,έχει αίμα,έχει δράκο(τον Ζαχαριάδη),έχει πούρους “κακούς”,έχει πούρους“καλούς”κλπ.

Δρυός πεσούσης πας Δεξιός ξυλεύεται

Παλιά η τέχνη αυτή.Ο Πατακός την διδάσκει ακόμη:

“Σώσαμε την Ελλάδα από την κομμουνιστική απειλή”.

Κατηγορείς πρώτα κάποιον για σοβαρές αμαρτίες και μετά “νομιμοποιήσαι” να τον εξοντώσεις με την ησυχία σου.Ποιός είπε ότι το πνεύμα της Ιεράς Εξέτασης έχει πεθάνει στον Μεσαίωνα;

Πρώτοι διδάξαντες ,σε ανώτατο επίπεδο σπουδών,οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι.

“Την αλήθεια τη “φτιάχνει”κανείς

ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα”

Ο.Ελύτης-Μαρία Νεφέλη

Με παρόμοιο,με την αλήθεια τρόπο,”φτιάχνονται” και οι “πλειοψηφίες”!Απλώς παίρνεις την πραγματική πλειοψηφία και την...αναλύεις.Άλλους τους απαλλάσεις από τα βάσανα της ζωής με εκτελέσεις.Άλλους τους “αναμορφώνεις” στο “αρχαίο κάλλος” των “Νέων Παρθενώνων”.

(“το αρχαίον κάλλος αναμορφώσασθαι”).Άλλους τους εξωθείς στην προσφυγιά,τους στοιβάζεις στην Αθήνα.

Και ό,τι μείνει το φωνάζεις κάθε τόσο στην αστυνομία και το ρωτάς τί ψήφισε στις εκλογές του '46,βάζεις τους παπάδες να διαβάζουν τις “δηλώσεις”των “αναμορφωμένων” Αριστερών,βάζεις του παπάδες,τους δασκάλους,του δημόσιους υπάλληλους να εκδίδουν πιστοποιητικά κοινωνικών φρονιμάτων!Από το “μετά βαΐων και κλάδων”στο “άρον-άρον σταύρωσον αυτόν” χρειάστηκαν τρεις μέρες.Σε μας εδώ χρειάστηκαν τρία χρόνια για να γίνει μια γιγάντια πλειοψηφία,“μειοψηφία”.

Φάγανε όλοι και ακόμα έμεινε σιρμαγιά για τις δεκαετίες του '50,του '60,για το Πολυτεχνείο.

Ειδικά όταν ο περιπτεράς διπλώνει ανάποδα “Τα Νέα” και το “Το Βήμα” για να προστατέψει τον πελάτη απ'το φακέλωμα,εεε τότε ξέρεις:η πλειοψηφία έχει γίνει “μειοφηφία”.

(Άσχετο:Το Συγκρότημα Λαμπράκη ήταν πάντα και είναι σαν την αρνητική μονάδα:με όποιον αριθμό κι αν πολλαπλασιαστεί του αλλάζει το πρόσημο.)

Τότε “νομιμοποιείσαι”ακόμα περισσότερο να σκίζεις τα ιμάτιά σου και να μιλάς για “μειοψηφίες” που θέλουν να επιβάλλουν την άποψή τους στις “πλειοψηφίες”.Να μιλάς για βίαιη στρατολογία λες και ο κυβερνητικός στρατός στρατολογούσε εθελοντές.Να μιλάς για βίαιη στρατολογία όταν όλοι,και οι μεν και οι δε,βιαίως στρατολογήθηκαν από την άγρια βία της Δεξιάς και των ξένων αφεντικών της που τους εξώθησε στην αλληλοσφαγή.

(1.Το “πιστοποιητικό κοινωνικών φρονιμάτων”-για τους νεώτερους το λέω-ήταν πραγματική κατάσταση και αποτελεί δείγμα για το πόσο μπορεί να πρωτοπορήσει η Ελλάδα υπό την καθοδήγηση της Δεξιάς.Πολλά χρόνια μετά οι αγορές προχώρησαν ασθμαίνοντας στην υιοθέτηση συστημάτων πιστοποίησης,ISO,HACCP,κλπ

2.Η Χ και οι λοιπές οργανώσει,προϋπήρχαν την επανόδου του Ζαχαριάδη και δεν αποτελούν “έκγονα”του “Ζαχαριαδικού πραξικοπήματος.)

Νίπτων την όψιν κι όχι τ'ανομήματα

Εμπρός λοιπόν κ.Γιανναρά!Στις επάλξεις της Εθνικοφροσύνης!

Κάθε καιρός κι ο Στάλιν του.

Ο.Ελύτης-Μαρία Νεφέλη

Σαν άλλος Παπάγος,στρατάρχης των νοημάτων και των ανομημάτων,των συμαινόντων και των σημαινομαίνων,των πραγματικών και των φαντασιωδών.

Νίπτων την όψιν και ουδόλως τα ανομήματα της Δεξιάς,θα προσφέρετε θαυμάσια υπηρεσία στην Αριστερότητα!!!Την αληθινή Αριστερότητα λέγω,που υποφώσκει,που ζει “στην παρανομία”,που ζει υποδορίως,μέσα στους Αριστερούς,που τα δύο τάχα “αριστερά”κόμματα,προσπαθούν επίμονα να εξανδραποδήσουν.

Μια άγρια επίθεση “της Καταλανικής κομπανίας”θα μας αφυπνήσει!Θα ξαναδώσει και σε μας το νόημα που ξεθώριασε!Θα βγούμε από την αδράνεια της αηδίας όπου μας μετέτρεψε σε χοίρους η μάγισσα Κίρκη της πολιτικής.Μα δεν θα είμαστε ίδιοι όπως πριν.Όπως οι σύντροφοι του Οδυσσέα,σαν πάρουμε την αριστερή ανθρώπινη μορφή μας πάλι,θάμαστε

“πιο νιοί και πιο τρανοί και πιο όμορφοι πολύ,παρ'ό,τι πρώτα”

Οδύσσεια Κ,396

Θα συσπειρωθούμε και θα ΣΥΝασπιστούμε πραγματικά,σε μια μεγάλη αριστερόστροφη παράταξη.Θ'ανοίξουμε κι εμείς τα μπαούλα των παπούδων μας.Εμείς έχουμε και τις φουστανέλες και τα κουστούμια που δεν νεκροφορέσανε ποτέ αφού τους εκτελέσανε με τα ρούχα τα καθημερινά!Δεν έχει ύβρεις το στημόνι τους,δεν έχει μίσος το υφάδι.Έχει Έρωτα κι έχει Αυθυπέρβαση.Έχει 'Εκσταση και Θαύματα.

Σταθήκανε στον τοίχο,πέσανε στις μάχες,με το χαμόγελο της ελπίδας στα χείλια,σίγουροι ότι κάνανε το σωστό:

“και οι Έλληνες δεν ζούνε δίχως την ελευθεριά”!

Καλό θα μας κάνετε λοιπόν.Θα δώσουμε κι ένα μάθημα στους ενοίκους του Περισσού και της Κουμουδούρου,για το τί εστί αληθινή Αριστερά.Θα γιατρέψουμε δυο πληγές ταυτόχρονα.

Η Δεξιά και το Κέντρο-οι κορυφές του Κέντρου,γιατί η βάση είχε από καιρό προσχωρήσει στην Αριστερά-αποπέμψανε τότε την Αριστερά και κείνη επέστρεψε,“με τις μπάντες”,με την Μεταπολίτευση.

Η Αριστερά η αδικημένη,η περιθωριοποιημένη,επέστρεψε κι όχι ο Ανδρέας,κ.Γιανναρά.

Η Αριστερά προσέλαβε τον Ανδρέα,κ.καθηγητά.Δεν προσέλαβε ο Ανδρέας την Αριστερά.

Σε συνθήκες δε ταχύτατων αλλαγών,αυτή η Αριστερά,μη ξέροντας πώς να τις αφομοιώσει,πώς να τις μεταπλάσει,αφού χρόνια ζούσε στο Κωσταλέξι,υπέπεσε σε λάθη και αμαρτίες.

Η επιτάχυνση,βλέπετε,σπάει τη συμμετρία!Έτσι λέει η μοντέρνα φυσική.Σπάει τη συμμετρία,

καταστρέφει την αναλογία, αποσταθεροποιεί το σύστημα.

Τα λάθη της Αριστεράς είναι λάθη στην “ψύξη του τσαϊού-γιασεμιού”,δεν είναι λάθη στο άδειασμα της μπανιέρας από τα βρωμόνερα.Είναι λάθη τιθάσευσης του “άσπρου αλόγου” κι όχι λάθη τιθάσευσης του “μαύρου αλόγου”!Είναι λάθη στην προσπάθεια “θέωσης”!

Ένας λιθοβολισμός της Αριστεράς,τώρα,είναι ό,τι πρέπει!

“Το μόνο υποκείμενο που υπάρχει στην κατάσταση αυτή είναι το θύμα...”Θ.Ι.Ζιάκας

Αυτό,πάει να πει ότι η Αριστερά,δια του λιθοβολισμού της,θα ξαναγίνει υποκείμενο.

Ό,τι αποπέμπεται σήμερα θα επιστρέψει αύριο!

“Μα αν δεν σε βρω , να μην ξεχνάς
ότι σταυρώνεις το προσκυνάς.
Μα αν δεν σε βρω μην το λησμονάς
ότι σταυρώνεις το προσκυνάς”

στίχοι Λ.Νικολακοπούλου,μουσική Μ.Χατζιδάκης

Με τη βοήθεια του Θεού,μπορεί να τα καταφέρουμε καλύτερα αυτή τη φορά.

Μπορεί να βρούμε το σημείο όπου ο Θυσιαστικός Κύκλος τέμνεται από την Κλίμακα,το σημείο “διάβασης επί τω πρωτοτύπω”.

Εκ της Δεξιάς η σωτηρία,δια των Αριστερών η δόξα,δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν εκράτεις!


Ο Γ.Μ.Σαλεμής είναι ένας πολίτης σαν όλους τους άλλους,ΔΕΝ είναι καθηγητής του Yale,ούτε του ALBA,ούτε του Πανεπιστημίου της Μακεδονίας.Κάνει δε πολλά λάθη αθωότερα των οποίων είναι τα ορθογραφικά.

 

7 Σχόλια

  1. Αξιότιμε κύριε

    Όλα τα παιδία έχουν τον γονιό (πατερούλη) ανεβασμένο σε ένα βάθρο και τον λατρεύουν σαν θεό. Κάποια στιγμή στην εφηβεία και μετά, έρχεται η σύγκρουση. Ο νέος καταλαβαίνει πως ο γονιός του δεν είναι αυτό το θεϊκό πρόσωπο που είχε πλάσει στο μυαλό του , αλλά ένας απλός άνθρωπος με ελαττώματα και σίγουρα πολύ λιγότερος από αυτό που νόμιζε σαν παιδί. Και τότε έρχεται ο θυμός . Ο νέος θυμώνει με τον γονιό που δεν είναι το τέλειο θεόρατο πλάσμα που είχε πλάσει στο μυαλό του. Αναγκάζεται να κατεβάσει τον γονιό από το βάθρο του και να τον τοποθετήσει μαζί με τους υπόλοιπους ανθρώπους . Εξωφρενικό για τον νέο. Κάποια στιγμή ομως περνάει και αυτό το στάδιο. Ο ενήλικας αντιλαμβάνεται πια πως όλοι μας είμαστε άνθρωποι, με τις ελλείψεις και τα σφάλματα μας και έτσι κοιτάει τρυφερά τον γονιό και τον συγχωρεί που δεν μπόρεσε να είναι τέλειος . Παίρνει την κληρονομιά, πνευματική και υλική και συνεχίζει. Και ο γονιός χαίρεται που τελικά ήρθε η ώρα του να κατέβει από το βάθρο γιατί έτσι ανοίγει ο δρόμος για τις επόμενες γενιές.
    Ο σωστός γονιός είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει και το στάδιο της λατρείας , και το στάδιο του θυμού και το στάδιο της αποκαθήλωσης. Δεν θα πάψει όμως να ζει και να αναπνέει. Θα ζει και θα αναπνέει όπως έκανε πάντα. Απλός στα μάτια του παιδιού του θα έχει λάβει την πραγματική του μορφή.

  2. Αγαπητέ ΑΥ8ΕΝΤΙΚΕ,

    χαρακτηριστικά πατερναλιστικό – και ως προς αυτό όχι και τόσο έντιμο (συγγνώμη αλλά έτσι το βλέπω) – το σχόλιό σου στο άρθρο αυτό! Αντί δηλαδή να πεις τη γνώμη σου πάνω [b]στα ίδια τα γραφόμενα,[/b] εάν ο συγγραφέας έχει δίκιο ή άδικο (σχετικά πάντοτε) σε αυτά που [b]γράφει[/b], “απαντάς” [b]εκτός θέματος [/b]και με όρους που αποσκοπούν στο να [b] μειώσουν και να πλήξουν τον συγγραφέα [/b] μεταθέτοντας τη συζήτηση στα υποτιθέμενα (από εσένα) κίνητρα, τις υποτιθέμενες προθέσεις και τις υποτιθέμενες ψυχολογικές προϋποθέσεις του!

    Συγγνώμη και πάλι, αλλά αυτό δεν είναι τρόπος συζήτησης! Είναι τρόπος εκτόξευσης [i]πλάγιων[/i] προσβολών και βασικά παράκαμψης, αποφυγής και παρεκτροπής της συζήτησης – κάπως ανάλογος με αυτό το φαρισαϊσμό που παρατηρούμε στις περιπτώσεις όπου, ο ένας λέει κάτι και ο άλλος, αντί ν’ απαντήσει σε αυτό, λέει … “δεν μου αρέσει το ύφος σου”.

    Στην ουσία λοιπόν του άρθρου του, ο κ. Σαλεμής [b]έχει δίκιο.[/b] Την ώρα που πρέπει η Ελλάδα να κοιτάξει μπροστά, οι πολιτικές νουθεσίες του κ. Γιανναρά προς τη ΝΔ είναι, δυστυχώς, επικίνδυνα οπισθοδρομικές, με την έννοια της επιστροφής στον Εμφύλιο Πόλεμο, και ταυτόχρονα εξαιρετικά επιπόλαιες, αν π.χ. δει κανείς ότι ο κ. Γιανναράς λησμονεί το [b]άγος [/b]των τόπων εξορίας και βασανισμού που τον ακολούθησε…

  3. Κύριοι
    σας ευχαριστώ για τις παρεμβάσεις σας.Ιδιαίτερα ευχαριστώ τον Ευγένιο ο οποίος παρεμβαίνεις πάντα εύστοχα κι…ευγενικά.
    Για το σχόλιο του Αυθεντικού έχω να πω ότι το εξέλαβα πιο πολύ ως παρηγορητικό παρά ως πατερναλιστικό.Είναι βλέπετε,αυτό το ζήτημα του νοήματος που αλλάζει τα πρόσημα.
    Είναι το πώς θα δεις το κάθε πράγμα και σε τί πλαίσιο θα το εντάξεις.
    Δεν πτωούμαι πάντως.Εφόσον αποφάσισα να πάρω θέση,περιμένω και τέτοια και χειρότερα.

    Όσο για την ουσία της τοποθέτησης του Αυθεντικού έχω να σημειώσω τα κάτωθι:
    Μακάρι να ήταν τόσο απλά κι αθώα τα πράγματα.Θα έπνιγα τον πόνο μου στο πιοτό ή θα έβρησκα παρηγοριά στην αγκαλιά μιας γυναίκας όπως κάνει όλος ο κόσμος και δεν θα έγραφα κείμενα.
    Εξηγούμαι:Χάρη στον ΧΓ,συνειδητοποίησα ότι πατέρας δεν γίνεσαι όταν γεννάς το παιδί αλλά όταν εκείνο αναγνωρίσει στο πρόσωπό σου τον πατέρα.
    Στη περίπτωσή μας και στον βαθμό που θεωρήσουμε κάποιον άνθρωπο πνευματικό πατέρα μας,αυτή η αναγνώριση γίνεται για συγκεκριμένους λόγους και μάλιστα γίνεται επειδή το θέλουμε.
    Είναι αποτέλεσμα της ελεύθερης βούλησή μας.Θέλοντας πατροθετούμε κάποιον ως πνευματικό πατέρας!Έτσι λοιπόν κάθε φορά,ελέγχουμε τους όρους της…πατροθεσίας αν τηρούνται ή αν δεν τηρούνται.Κι αν δεν τηρούνται,πάλι θέλοντας,λύουμε την σχέση και πάμε στη δουλειά μας.
    Η εποχή της αθωότητας πέρασε και ίσως σε μερικούς από μας δεν υπήρξε ποτέ.
    Μεγαλώσαμε στις παρυφές της προσωπολατρείας όπου πολλοί(κι όχι μόνο ο Στάλιν,δυστυχώς) λατρευτήκανε σαν θεοί.Κάποιες γηραιές κυρίες ίσως έχουν ακόμα στα πορτοφόλια τους τον “εθνάρχη”.
    Ελέγχοντας αδιαλείπτως λοιπόν του όρους της πατροθεσίας κάνουμε και “σχέδια” για τον πατέρα μας καθώς τον καμαρώνουμε να διαπρέπει.
    Είχα την ελπίδα-ή το “σχέδιο”αν μου το επιτρέπουν οι ευσεβιστές αναγνώστες του Αντίφωνου και όσοι δεν διαθέτουν χιούμορ-ότι ο ΧΓ μπορεί να μας βοηθήσει να ζήσουμε σύμφωνα με έναν διαφορετικό τρόπο από εκείνον που ο α-νόητος κόσμος μας διδάσκει.
    Διαβάστε τα θεολογικά και φιλοσοφικά έργα του ΧΓ και θα δείτε τί εννοώ.Διαβάστε το Σχόλιο στο Άσμα Ασμάτων,το Ρητό και το Άρρητο,το Πραγματικό και το Φαντασιώδες,την Απανθρωπία του Δικαιώματος,το Μετα-νεωτετική Μετα-φυσική.Διαβάστε και θα δείτε ποιός είναι ο σπουδαίος Γιανναράς.
    Βγήκα μάλιστα και του είπα ενώπιος ενωπίω ότι υπάρχουν μερικοί άνθρωποι,ο Γιανναράς,ο Ζιάκας,ο Ζουράρης,που βρίσκονται στο όρος Θαβώρ και παρίστανται στο θαύμα.Μόνο εκείνοι μπορούν να μας μιλήσουν γι’αυτό και έτσι να γίνουμε και μεις κοινωνοί του.Αντίθετα,στην πολιτική,υπάρχουν πάρα πολλοί να μας “συμβουλέψουν” τα λάθη και τις αμαρτίες.Άλλωστε είμαστε κι εμείς πολύ πεπειραμένοι και τα καταφέρνουμε θαυμάσια στο πολιτικό παιχνίδι.Μπορούμε να διαιρούμε και να διαβάλλουμε με εκπληκτική πρωτοτυπία.
    (Ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια καθώς λένε αλλά έχει δύο χέρια.Με το ένα διαιρεί και με το άλλο διαβάλλει).
    Δεν υπάρχει λοιπόν λόγος κανένας κάποιος από εκείνους του Όρους Θαβώρ,να νοιάζεται για να στήσει σκηνές,μία για τον Ηλία,μία για τον Μωϋσή και μία για τον Ιησού.Μπορούν,πρέπει,να κάτσουν “έξω” από την καθημερινή πολιτική συζήτηση,να μην επιτρέψουν στην Κύρκη να τους μεταμορφώσει όπως μετανόρφωσε εμάς τους υπόλοιπους.Δεν χρειάζεται εκείνοι να εμπλακούν σε αντεκκλίσεις,σε ύβρεις,σε κατηγορίες και ό,τι άλλο συνεπάγεται η πολιτική διαπάλη.Τότε θα τους ακούνε όλοι,χωρίς προκαταλήψεις.Το κύρος τους θα είναι απέραντο και ο λόγος τους παράγοντας ενωτικός.Ήλπιζα και ακόμα ελπίζω,να τεθεί έτσι ξανά σε κίνηση ο Μεγάλος Ελκυστής του Τ(ρ)όπου μας,που πιότερο θα μας ενώνει παρά τα μας φυγοκεντρίζει.
    Εκείνος όμως επέλεξε άλλον δρόμο.Κι όχι μόνο είναι άλλος ο δρόμος αλλά είναι και δρόμος που δεν οδηγεί στο “να κάνουμε χωριό”.Επέλεξε να κάνει πολιτική σαν κάθε έναν δημοσιολόγο από κείνους που κάθονται και τρων και πίνουν και την Άρτα φοβερίζουν.
    Απ’τη στιγμή όμως που κάποιος κατεβαίνει στην αγορά και στην εκκλησία του Δήμου καλό είναι να θυμάται ότι ο Δήμος είναι Δειμιούχος,όπως μας μαθαίνει ο Ζουράρης.
    Εκεί από σοφός γέροντας,θέλοντας,γίνεται πολίτης ίσος με όλους.Κι εκεί υπάρχει και ο Θερσίτης που έχει στόμα βρώμικο και δεν χαρίζει κάστανα.
    Κάποιοι βέβαια,χαίρονται να βλέπουν τον ΧΓ αναμέσά τους.Τους βοηθάει αυτό και να ετεροφωτίζονται αλλά και να υλοποιούν τα πολιτικά τους σχέδια.
    Όσοι όμως αγαπούν αληθινά τον Γιανναρά,λυπόνται και θλίβονται.Εκείνοι,αυτό που έχουνε να κάνουν είναι να λένε την αλήθεια και να υπερασπίζονται με συνέπεια την άγια πλευρά του ΧΓ.
    Να την υπερασπίζονται ακόμα κι από τον ίδιο.

  4. Είναι κρίμα να συνεχίζουν να ανταλλάσσονται μηνύματα σε ανάλογο ύφος. Αλήθεια τί έγινε το βρώμικο και επονείδιστο ’89 ; Απηλάγη η Ελλάδα από έναν πολιτικό που παρέλαβε χρέος 25% και μετά από δύο κοινοτητά κονδύλια παρέδωσε 100% ; Απηλάγη η Ελλάδα από τον πρώτο πολιτικό που εφήρμοσε λιτότητα το 1985 και έκτοτε λόγο της καταχρέωσης της Ελλάδος συνεχίστηκε η περιοδική εμφάνισή της στα πολιτικά πεπραγμένα; Υιοθετήθηκε η αρχή της μη αξιολόγησης πάντων και πασών με αποτέλεσμα ο κάθε επόμενος πολιτικός ανεξαρτήτος κόμματος να αδυνατεί να ελέγξει έναν δημόσιο τομέα που δεν έχει μηχανισμούς ποινικού κολασμού; Φυσικά και η Δεξιά είχε πολιτική πελατεία που εξυπηρετούσε, μόνο που ήταν πολύ ισχνή, αυτό άλλωστε εννοούσε ο κ.Παπανδρέου ο λαός στην εξουσία, την πολιτική και αναίσχυντη εξυπηρέτηση άπαντων. Τα πιο πάνω δεν είναι αξιολογικές κρίσεις, είναι πολιτικά δεδομένα προφανή γιαυτό και καθολικά κοινωνούμενα, αν δεν μπορούμε να αποφασίσουμε σε αυτά καλό θα ήταν να αφήσουμε την πνευματική αναζήτηση και να επιστρέψουμε στην αφήγηση των γεγονότων καθευαυτόν μπας και βρούμε μία βάση συζήτησης. Συγχωρείστε την μονομέρεια της τοποθέτησης αλλά ήθελα απλώς να δείξω ότι κάτι που κυκλοφορεί ως δεδομένο και μάλιστα της σκληρότερης κομματικης προπαγάνδας ( το ’89 ) δεν έχει θέσει σε έναν κριτικό χώρο. Άλλωστε το 89 θα πρέπει να είναι ένα ορόσημο χαράς γιατί βάζει τέλος στην μετεμφυλιακή αντιπαράθεση Δεξιού και Αριστερού χώρου. Μια αντιπαράθεση που η Αριστερά όπως φαίνεται από το πιο πάνω μήνύμα θέλει να συνεχίσει κρούοντας τα τύμπανα του πολέμου

  5. Είμαι τακτικός θαμών του ιστότοπού σας και ομολογώ ότι εκτιμώ απεριόριστα την δουλειά σας.
    Ταπεινή μου γνώμη και αν θέλεται την υιοθετείται είναι ο έλεγχος των μηνυμάτων που ανεβαίνουν στο site σας.
    Εκφράσεις όπως ” το σκυλάκι της βασίλισσας ” δεν έχουν θέση.
    Αν αυτό νοείται ως λογοκρισία νομίζω ότι όλοι μας αυτολογοκρινόμεθα προτού εκστομίσουμε σε δημόσιο χώρο μια βωμολοχία, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε.
    Ας κάνει ένας τρίτος την λογοκρισία των βωμολοχιών μας, στην τελική ο δημόσιος χώρος όφείλει να προφυλλάσσεται έναντι κάθε επιβουλής , και αυτό είναι βαθύτατα δημοκρατικό και αριστερό αν θέλετε.
    Για το δημόσιο δεν μαχόταν πάντοτε η Αριστερά;;
    Ευχαριστώ

  6. Φοβούμαι όμως αγαπητέ κ. Χάντζο, ότι τέλος στην μετεμφυλιακή αντιπαράθεση δεξιού και αριστερού χώρου ΔΕΝ θέλει να βάλει (ούτε) εκείνος που συμβουλεύει τον κ. Σαμαρά “[i]Να αντιτάξει επιτέλους πολιτική θέση, ιστορικά και κοινωνικά ξεκάθαρη, για το ζαχαριαδικό πραξικόπημα που ματοκύλισε τη χώρα, προκειμένου να την εντάξει στανικά στον σοβιετικό «παράδεισο». Ξεκάθαρη στάση για το πόσο «δημοκρατικός» ήταν ο βίαια στρατολογημένος στρατός αυτής της ανταρίας και πόσο «δοσίλογοι» και «μοναρχοφασίστες» όσοι Ελληνες θυσιάστηκαν για να μην υποταχθεί η χώρα στον εφιάλτη του ολοκληρωτισμού. [/i]”.

  7. Είναι πολύ δύσκολο να απαντήσει κανείς αναλυτικά σε κάποιον που γράφει, και προφανέστατα σκέπτεται, μέσα σε πλήρη σύγχυση. Η μέθοδος του είναι μία και απλή. Παράθεση των υποτιθέμενων (ιδίως αυτών) ή και πραγματικών αξιών της Αριστεράς σε αντιπαράθεση προς τις πρακτικές της Δεξιάς (η τελευταία βλέπετε δεν είχε προθέσεις, ήτοι αξίες, ενώ η Αριστερά δεν είχε πρακτικές).

    Έτσι, η (υποτυπώδης) ανάλυση και η (πληθωρική) αξιολόγηση είναι τόσο πλεγμένες μεταξύ τους που το ξέμπλεγμα θα σήμαινε ότι θα έπρεπε συντάξει κάνεις ένα κείμενο μακροσκελές. Και ο συντάκτης του παρόντος ούτε τον χρόνο, ούτε τη βούληση διαθέτει.

    Ορισμένα σχόλια:

    Ο κ. Σαλεμής αξιώνει να ασκήσει κριτική στον κ. Γιανναρά για τις προτροπές που απευθύνει στη Δεξιά. Ο τελευταίος εντοπίζει το πρόβλημα της ήττας της μεταπολιτευτικής Δεξιάς στην ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς (ακριβέστερα: την Πασοκοαριστερά). Ο κ. Σαλέμης διαφωνεί με το περιεχόμενο αυτό του εγχειρήματος. Δηλαδή θεωρεί ότι η Αριστερά δικαίως αγιοποιείται (ο ίδιος σημειώνει άλλωστε ότι και τα όποια λάθη της Αριστεράς (που δεν μας τα αναφέρει) είναι λάθη «στην προσπάθεια “θέωσης”!» !!!!!. (Αυτά συμβαίνουν αν μαθαίνει κανείς θεολογία από τον Ζουράρη και Ιστορία από τον Χαριτόπουλο).

    Πέρα από τα παραπάνω, η παρανάγνωση είναι συστηματική και βολική. Σύμφωνα πάντα με τον κ. Σαλεμή ο Γιανναράς ισχυρίστηκε ότι «οι Δεξιοί είναι αναμάρτητοι». Πού και πότε διατύπωσε κάτι τέτοιο; Αυτό βέβαια δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να αποδομηθεί μιαν αντίληψη περί «αναμαρτήτου Δεξιάς».

    Έτσι, δεν μας λέει τίποτε περισσότερο από όσα μας λένε οι ιεροκήρυκες των αξιών της. (Η συμμαχία της Δεξιάς με το Δυτικό Μπλόκ δυνάμεων, οι «βάσεις του θανάτου», τα τάγματα ασφαλείας, οι εκλογές του 1961).

    Επιγραμματικά:
    Κατ’ αρχάς μία διευκρίνηση. Ο εμφύλιος πόλεμος δεν κερδήθηκε μόνον από τη Δεξιά αλλά και από το Κέντρο. Το μετεμφυλιακό πολιτικό σύστημα δομήθηκε και από τις δύο αυτές δυνάμεις.

    Η πολιτική συμμαχία με την Δύση είναι εύλογη. Ας ρωτήσει και τους κομμουνιστές για την κατασκευή αεροδρομίων στα βουνά της Μακεδονίας για να προσγειωθούν τα σοβιετικά αεροπλάνα – άσχετα αν αυτά δεν ήλθαν ποτέ.

    Ως προς τα εμφυλιοπολεμικά (και για τα τάγματα ασφαλείας) παραπέμπω στους Καλύβα και Μαραντζίδη που αποδομούν με συνοχή και συνέπεια τους μεταπολιτευτικούς μύθους. Επίσης χρήσιμη θα ήταν και η ανάγνωση λογοτεχνημάτων του Θανάση Βαλτινού, ακόμη και του Νίκου Κάσδαγλη («Στα δόντια της μυλόπετρας»).

    Ως προς το 1961: ήταν μία προσπάθεια της Δεξιάς (και του Κέντρου που γνώριζε για το σχέδιο. Απλώς προσδοκούσε εκλογικά οφέλη. Όταν αυτά δεν ήλθαν απεδύθηκε σε ανένδοτο αγώνα!)). Και οι δύο δυνάμεις δεν ήθελαν την Αριστερά σε ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης (γι’ αυτό ενώθηκε το Κέντρο).

    Φυσικά και δεν ήταν μία εύρυθμη αστικού τύπου Δημοκρατία τη περίοδος 1944-1967, όμως δεν γνωρίζω πολλές περιπτώσεις να εγκαθίσταται μία τέτοια μετά από εμφύλιο. Ρωτήστε τους Ισπανούς για παράδειγμα. Και πάλι καλά που η Ελλάδα δεν γνώρισε ένα καθεστώς δικτατορίας. Η κοινοβουλευτική μορφή του πολιτεύματος (άσχετα από αυταρχικά περιεχόμενα) ήταν πολύ σημαντική.

    Ως προς του αγώνες της Αριστεράς («εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων, δημοκρατικών αγώνων, αγώνων για προκοπή και Ειρήνη, για μια καλύτερη Ελλάδα»). Θα θυμίσω ότι στην Κύπρο συμμετείχε ο Γρίβας. Όχι με διαδηλώσεις. Με όπλα. Διαδηλώσεις βέβαια που δεν γίνονταν για την Βόρειο Ήπειρο. Εκεί βλέπετε ήταν άλλος ο κατακτητής. Επίσης, όταν η Δεξιά (1955-1963) έβγαζε την Ελλάδα από μία γενικευμένη φτώχεια, η Αριστερά οργάνωνε τα πεδία της μελλοντικής της δράσης. Λογικό να το πράξει από την πλευρά της. Πάντως η Δεξιά, και το Κέντρο, ήσαν κυβερνήσεις. Δεν είχαν την πολυτέλεια της ανέξοδης ρητορείας (ή τουλάχιστον μόνον αυτής. Γιατί από ανέξοδη ρητορεία είχε και αυτή χορτάσει τον κόσμο).

    Τέλος για την διατύπωση: «Η Αριστερά η αδικημένη, η περιθωριοποιημένη, επέστρεψε κι όχι ο Ανδρέας, κ.Γιανναρά. Η Αριστερά προσέλαβε τον Ανδρέα, κ.καθηγητά. Δεν προσέλαβε ο Ανδρέας την Αριστερά».

    Είναι μύθος. Πέρα από την συντριπτική εκλογική νίκη της Δεξιάς το 1974 (54,37 %), η οποία οφειλόταν στην συγκυρία. Το 1977 η Ν.Δ. έπαιρνε 41,84 και η Εθνική Παράταξη 6,82. Δηλαδή σύνολο 48,66 και η ΕΔΗΚ (καμμία σχέση με την Αριστερά) 11,95, το κόμμα Νεοφιλελευθέρων (Μητσοτάκης) 1,08.

    Λίγο πρίν την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία διενεργήθηκαν δύο δημοσκοπήσεις, το φθινόπωρο του 1980 και την άνοιξη του 1981. Αφορούσαν την αυτοτοποθέτηση στην κλίμακα Δεξιά-Αριστερά. Τα στοιχεία τους μπήκαν αθροιστικά, ως ενιαίο δείγμα, στο κείμενο του Γ. Μαυρογορδάτου («Αριστερά, Δεξιά και Κέντρο στον χώρο του εκλογικού ανταγωνισμού», Επιθεώρηση Πολιτική Επιστήμης, τχ. 2 , Ιανουάριος-Μάρτιος 1982, σ. 115-134). Παραθέτω το σχετικό πίνακα της σ. 117:
    Αριστερά Δεξιά
    1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
    5,3 3,8 6,9 10,8 21,5 11,4 8,5 11,1 7,5 13,3

    Οι ερμηνείες και τα συμπεράσματα είναι δικά σας.

Σχολιάστε:

Πληκτρολογήστε το σχόλιό σας
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ