Χαζοί είσαστε ή τους χαζούς παριστάνετε;

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Σημείωση: Το κείμενο αυτό γράφτηκε τέλη Οκτωβρίου  2012.  Προοριζόταν να δημοσιευτεί στο περιοδικό “Μanifesto”. Για άσχετο λόγο δεν δημοσιεύτηκε τότε. Με τη σύμφωνη γνώμη του εκδότη προωθείται στο “Αντίφωνο”, για να φανεί σε όλους πόσο εύκολο είναι να γίνει κανείς προφήτης...Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο παρά μόνο να σκέφτεται αυτά που του λένε οι δημοσιογράφοι...

Έχει και η πέτρα του σκανδάλου το σκάνδαλό της

Κάποιος τύπος που δούλευε σε μια τράπεζα, την HSBC, υπέκλεψε τις λίστες των πελατών της. Έκλεψε, δηλαδή, το πελατολόγιό της. Έκανε ό, τι κάνει κάθε “σοβαρός επαγγελματίας” στον νεωτερικό μας κόσμο: χρησιμοποίησε, προς όφελός του, ό, τι πέρασε από το χέρι του. Ποιο ήταν το όφελός του; Μα τα φράγκα! Δεν ήταν, ούτε η κοινωνική δικαιοσύνη ούτε η διαφάνεια ούτε καν η εκδίκηση! Κίνητρό του ήταν “η κονόμα”. Αυτός είναι ο λόγος, άλλωστε, που υποκλέπτονται παντού και πάντα οι λίστες των πελατών. Σκοπό έχει, αυτός που τις κλέβεις, να τους πιάσει μετά, έναν έναν, και να τους “πουλήσει”, εκείνο το οποίο αγόραζαν εκείνοι, από τον άλλον, του οποίου πελάτες , μέχρι τώρα, ήτανε. Γι' αυτό και ο Ραγκούσης, φεύγοντας από το ΠΑΣΟΚ, πήρε μαζί του και τη λίστα των αποδεκτών ηλεκτρονικών μηνυμάτων.

Αλλά τι να πουλήσει, ένας τραπεζικός υπάλληλος, σε πελάτες τραπεζών και δη πελάτες διεσπαρμένους σε όλα τα κράτη του κόσμου; Να πιάσουμε τον ψύλλο, να τον πασπαλίσουμε με...γύψο, να φάει να χορτάσει, να πιει νερό, να πήξει ο γύψος και να πεθάνει ο ψύλλος από....βαρυστομαχιά; Αντί γι' αυτή την ....καραγκιοζική στρατηγική προτίμησε εύκολα και απλά πράγματα. Δημιούργησε από την  αρχή μια καινούργια αγορά! Και όχι μόνο μιαν όποια νάναι αγορά, έγινε ...προμηθευτής του Κράτους...ή μάλλον, των Κρατών! Άρχισε να πουλάει λίστες σε όποιο κράτος δεν είχε κάνει καλά τη δουλειά του, σε όποιο κράτος είχε αφήσει να φύγουν έξω κεφάλαια μαύρα, άραχνα και αφορολόγητα. Όποιο κράτος είχε πρόβλημα, ενδεχομένως και ενοχές - σίγουρα όμως είχε πρεμούρα λόγω της ενσκήπτουσας  κρίσης - έτρεξε ν' αγοράσει. Δώσε κι εμένα μπάρμπα. Εκείνος είχε υποκλέψει με το κιλό και πουλούσε με το πακέτο!  Οποία ποιότης!  Και εκτός από το νοητόν κάλλος της πράξεως, τελείας και σπουδαίας πράξεως, έχουμε να θαυμάσουμε το ότι,  τα κράτη, δώσανε κι άλλα χρήματα, πέρα από εκείνα που είχαν χάσει από τους φοροδιαφεύγοντες, για να βρουν τρόπο  να πάρουν  κατιτίς από κείνα που δεν θα έπαιρναν ποτέ. Πήρε, λέει, η Γαλλία 1 δισ. Ευρώ!!!  Για σκέψου επιτυχία! Και πόσα “καθάρισε” μετά την αφαίρεση του κόστους της λίστας;

Η Αγγλία δεν ξέρουμε πόσα θα πάρει. Πάντως κι εκεί το πάνε λάου-λάου. “Έλα δω, δώσε μας κάτι και μεις θα κάνουμε μόκο, δεν θα σε κρεμάσουμε στα μανταλάκια, δεν θα σε διαπομπεύσουμε στον γάϊδαρο καβάλα”. Από όλο το ακριβοδίκαιο σύστημα απονομής δικαιοσύνης της Γηραιάς Αλβιώνας, αυτό το επαίσχυντο παζάρι έμεινε. Γιατί; Διότι, η λίστα είναι προϊόν υποκλοπής και δεν αντέχει στη βάσανο της ακροαματικής διαδικασίας. Το κράτος, λοιπόν, παζαρεύει σαν κοινός εκβιαστής, σαν νταβατζής. Αυτά για όσους μας έχουν ζαλίσει τα ούμπαλα για τα ευνομούμενα κράτη της Δύσης. Εμείς, για άλλη μια φορά, λέμε ότι τέτοια κράτη δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο ευνοούμενα. 

Η από μηχανής...Λαγκάρντ

Εμείς ήμασταν τυχεροί. “Κωλόφαρδοι”, κατά τον γκρέκο φραπεδιέρο μασκαρά. Αποκτήσαμε τη “λίστα των πελατών” τζάμπα! Ήρθε η κυρία, μιαν ωραία πρωία, και μας την πλασάρισε. Πάρε κόσμε! Το αφεντικό τρελάθηκε και τα δίνει τζάμπα! Τι να κάνει ο Παπακωνσταντίνου, την πήρε.  Κορόιδο ήτανε; Κέρδος 100%, χωρίς κόστος Α' και Β' υλών, χωρίς έξοδα μεταφοράς, χωρίς κόστος συσκευασίας. Ό, τι μαζέψει κέρδος θα είναι. Και πώς να πει όχι σε τέτοια ευγένεια, σε τέτοια προθυμία, σε τέτοιο στιλ; Πώς ν' αντισταθεί στη φινέτσα των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών;

-“Εδώ είναι το πρόβλημά σας”, είπε, και ο ψηφιακός δίσκος ταλαντεύτηκε στην υψωμένη χείρα της, εκείνη που φιλούσε κάθε τόσο ο Σαρκοζί, καθώς το κρατούσε από την κάτω... γωνία της στρογγυλής περιφέρειάς του, ανάμεσα στον αντίχειρα και στον δείκτη.

Ούτε καν το cd δεν ήθελε, λέει, να της πληρώσει... Είχε κάτι ψηλά στην τσέπη του, ο Γιώργος, και κακώς λέγεται ότι τότε ήμασταν άφραγκοι.

(Υιοθετώ αυτή την εκδοχή της απόκτησης της λίστας γιατί ο Στουρνάρας απήντησε ότι δεν υπάρχει πρωτόκολλο παραλαβής της λίστας από το υπουργείο του. Αυτό σημαίνει ότι ήρθε η λίστα “χέρι με χέρι” και όχι με επίσημες διαδικασίες και πρωτόκολλα.)

Ψάχνοντας τον ντορό κι όχι τον λύκο

Άπαξ και ήρθε, η λίστα, στην Ελλάδα μεταμορφώθηκε, οβιδιακώς, και έγινε στικάκι! Εν ετέρα μορφή πια, άρχισε να πηγαίνει από τον Άννα στον Καϊάφα και από τον Καϊάφα στον Πιλάτο. Άπαντες είχαν χέρια φρεσκοπλυμμένα και καθαρά.

Το παράδοξο, όμως, δεν είναι αυτό. Το παράδοξο δεν είναι γιατί, όλοι οι εμπλεκόμενοι, συμπεριφέρονται σαν να είναι ,η λίστα, “καυτή πατάτα”, “κάστανα στη φωτιά”, “φίδι στην τρύπα” κ.ο.κ.  Το παράδοξο είναι πως, όλοι εκείνοι που ψάχνουν τη λίστα, ψάχνουν το μαύρο χρήμα μόνο στη λίστα. Στη λίστα που είναι το πελατολόγιο, ενός μόνο υποκαταστήματος, μίας μόνο τράπεζας, μίας μόνο χώρας (έστω κι αν αυτή είναι η Ελβετία), μίας μόνο ηπείρου, ενός μόνο πλανήτη, από τους δισεκατομμύρια πλανήτες του Σύμπαντος Κόσμου!

Ο Λένιν, όταν στα νιάτα του ήταν εξόριστος στην Σιβηρία, δέχτηκε μια μέρα την “επίσκεψη” της χωροφυλακής του Τσάρου. Είχαν πληροφορίες για την κατοχή παράνομου υλικού και άρχισαν να κάνουν έρευνα στο σπίτι. Όταν ένας, από τους χωροφύλακες, πλησίασε τα ράφια όπου ήταν το παράνομο υλικό, ο Λένιν ευγενικά, του πρόσφερε μια καρέκλα για να τον διευκολύνει. Ο χωροφύλακας πάτησε επάνω, χωρίς να υποψιαστεί τίποτα, έφτασε τα πάνω-πάνω ράφια, όπου ήταν γεμάτα με παλιές και σκονισμένες εφημερίδες, έψαξε μέσα στη σκόνη όσο άντεχε, προχώρησε πάρα κάτω, ξανά έψαξε. Μέχρι που κουράστηκε και βαρέθηκε. Αυτό συνέβη λίγο πριν φτάσει στο κάτω-κάτω ράφι, εκεί που ήταν όντως το επίμαχο υλικό. Ο Λένιν διακινδύνευσε και δεν έχασε!

Κάπως έτσι μοιάζει, σήμερα, η ιστορία με τη λίστα. Σαν την “καρέκλα του Λένιν” φαίνεται να λειτουργεί. Και οι δικοί μας “χωροφυλάκοι” παραείναι “μπασκίνες” για να κάνουν καλά τη δουλειά τους ως δημοσιογράφοι. Ανόητοι(;) άνθρωποι δεν μπορούν καν να φανταστούν ότι τα λεφτά, που είναι πολλά γυιέ μου, βρίσκονται σε τράπεζες στις οποίες δεν μπορεί να πάει ο κάθε Βαξεβάνης, έστω κι αν λέγεται Τράγκας, να ανοίξει λογαριασμό. Βρίσκονται σε χώρες, πέραν την Ελβετίας. Βρίσκονται σε ηπείρους πέραν την Ευρώπης. Βρίσκονται σε “σφαίρες” πέραν της υδρογείου. Ποιος μας λέει, παραδείγματος χάριν, ότι δεν βγήκαν μαύρα χρήματα στην Ονδούρα; Ποιος μας λέει, παραδείγματος χάριν, ότι δεν υπάρχουν σπίτια αγορασμένα στο Μαϊάμι, βίλες στη βλοσυρή Σκοτία, διαμερίσματα στο Μανχάταν, μαύρα χρήματα επενδεδυμένα σε εταιρείες... αστροναυτικής και διαστήματος; Τι ξέρουμε εμείς για όλα αυτά και γιατί οι ξερόλες μπασκίνες της δημοσιογραφίας δεν μας μαθαίνουν; Γιατί τόση λύσσα μόνο για μια λίστα, ενός μόνο υποκαταστήματος, μίας μόνο τράπεζας, μίας μόνο χώρας, μίας μόνο ηπείρου, ενός μόνο πλανήτη, του αχανούς χωροχρονικού μας συνεχούς;

Άλλο ο ανοιχτομάτης και άλλο ο αυγουλομάτης

Το παράδοξο δεν είναι που, το πολιτικό σύστημα και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, κάνουν σαν να τους έριξες φίδι στον κόρφο και το πετάει ο ένας στον άλλον χωρίς να του κάνει...ανατομία, να το κατατάξει στην αντίστοιχη συνομοταξία και να αποφανθεί αν είναι ή αν δεν είναι δηλητηριώδες. Η λίστα είναι προϊόν εγκλήματος και όποιος δηλώσει ότι “το είδε”, “το άνοιξε”, “το χρησιμοποίησε”, είναι σαν να ομολογεί την ενοχή του.

Το παράδοξο δεν είναι πως, οι μπασκίνες της δημοσιογραφίας, τούς εγκαλούν  επειδή  δεν παρανομούν και τους προτρέπουν, έστω και εκ των υστέρων, να το πράξουν. Τους έχουν οδηγήσει σε μία ενέδρα και επιδιώκουν να τους “κάψουν” όποια κίνηση κι αν κάνουν: Αν δεν ανοίξουν τη λίστα, είναι ένοχοι για συγκάλυψη και συνένοχοι των “μαύρων”, ενδεχομένως να είναι και οι ίδιοι μέσα στη λίστα. Αν την ανοίξουν, είναι ένοχοι για συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες, για παραβίαση των προσωπικών δεδομένων, για κατάχρηση εξουσίας κλπ, κλπ. Για την πρώτη περίπτωση, για τη μια πλευρά της ενέδρας, ο χρόνος ενεργείας είναι το παρόν. “Βάλλει” αυτή η πλευρά τώρα. Μετά, εν ευθέτω χρόνω, θα ανοίξει πυρ η άλλη πλευρά, με άλλα όπλα, από άλλα πρόσωπα, από άλλη γωνία βολής. Θα ανοίξει όμως και να μου το θυμηθείτε. Δεν έχει , παρά να δει κανείς, ποιοι υπερασπίζονται τον Βαξεβάνη και θα καταλάβει. Άσε που η δίκη αναβλήθηκε γιατί κάποιοι της λίστας έσπευσαν - ομοθυμαδόν(!) έσπευσαν δύο(2)! -  και ζήτησαν να καταθέσουν ως μάρτυρες...υπεράσπισης, βεβαίως βεβαίως.

Όλα αυτά, λοιπόν, δεν είναι παράδοξα για όποιον σκεφτεί χωρίς “αντικομματικές” παρωπίδες. Παλιά είχαμε τις “κομματικές” παρωπίδες. Τώρα έχουμε και τις “αντικομματικές” που αποδεικνύονται το ίδιο παρωπιδικές με τις “κομματικές”. Το παράδοξο είναι που “ετούτος ο συρφετός, ο δημοκρατικός”(Σαββόπουλος) σπεύδει ν' αρπάξει τη λίστα από τα χέρια της Λαγκάρντ, την ψάχνει στο γραφείο του Παπακωνσταντίνου,-δεν την βρίσκει και τον βρίζει- την ψάχνει στον Βενιζέλο, την ψάχνει στον Διώτη, την ψάχνει στον Καπελέρη, την ψάχνει στον Στουρνάρα . Χωρίς να ενοχληθεί καθόλου, βέβαια,  που η λίστα είναι υποκλοπή ενός γκόλντεν μπόι. Χωρίς να  ενοχληθεί που είναι συνδιαλλαγή του γιάπι με τις μυστικές υπηρεσίες, τις πιο μαύρες και τις πιο φαύλες. Χωρίς να ενοχληθεί που είναι πάσα της κυρίας -της κυρίας την οποία οι ίδιοι καταγγέλλουν ως εκπρόσωπο των μονοπωλίων. Χωρίς να ενοχληθεί που είναι “χαρτί” στα χέρια του Διώτη, τον οποίο, οι ίδιοι καταγγέλλουν ότι, παραβίασε τα ανθρώπινα δικαιώματα των μελών της “17 Νοέμβρη”. Του Καπελέρη,  τον οποίο, οι ίδιοι καταγγέλλουν ως  κομματάνθρωπο του ΠΑΣΟΚ.

Επειδή ο συρφετός έτι ακίζεται, σαν την Μαντάμ Ορτάνς, ως δημοκρατικός και “αριστερός”, θα σου πω, σύντροφε Καναβάρο, ακόμα μια ιστορία από την Αριστερά, εκείνη με τα πέντε αστέρια και τις πολλές και ποικίλες αυτο-θυσίες:

Όταν, τότε στην παρανομία, πιάνανε έναν κομμουνιστή, έναν αριστερό, το πρώτο πράγμα που έπρεπε να γίνει ήταν να βγει η σύλληψή του στις εφημερίδες. Να μαθευτεί ότι ο τάδε συνελήφθη υπό αυτές τις συνθήκες. Ο λόγος είναι προφανής. Αν έμενε στα σκοτεινά, ο άνθρωπος, σύντομα μπορούσε να βρεθεί στο χαντάκι ή να υποστεί φρυκτά βασανιστήρια χωρίς τελειωμό. Για να επιτευχθεί αυτή η δημοσιοποίηση της σύλληψης και η εκδήλωση της αλληλεγγύης, οι αγωνιστές και οι δικοί τους, κάνανε απίθανα πράγματα. Κάποιος κατάπιε γυαλιά, ελπίζοντας ότι η μεταφορά του στο νοσοκομείο θα του επέτρεπε να επικοινωνήσει με τους έξω. Άλλοι διακινδύνευαν να πιαστούν οι ίδιοι προκειμένου να διαδώσουν τη σύλληψη. Εφημερίδες έκλειναν, ακριβώς γιατί καταγγέλλανε συλλήψεις.  Ακόμη και η περίπτωση Μπελογιάννη, όπου τον πιάσανε χωρίς να ξέρουν ποιος είναι, παρουσιάζει ενδιαφέρον ως προς τον ρόλο της δημοσιότητας. Εδώ, η Ασφάλεια δημοσιεύει η ίδια τη σύλληψη ζητώντας να την πληροφορήσει όποιος ξέρει κάτι για την ταυτότητά του. Αλλά τότε ακριβώς, ξεκινάει μια αντίστροφη πληροφόρηση ώστε να μη μάθει μόνο η Ασφάλεια αλλά, μαζί με αυτή, να μάθει κι όλος ο λαός ότι, κρατείται ο Μπελογιάννης.

Θέλω να πω, για όσους δεν κατάλαβαν και για όσους κάνουν πως δεν κατάλαβαν, πως η δημοσιότητα ακυρώνει την όποια δράση των μυστικών υπηρεσιών, οι οποίες, γι' αυτό άλλωστε λέγονται και μυστικές. Αν υποθέσουμε ότι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, το έργο τους ήταν θεάρεστο και ότι, οι πράξεις τους αγιάζονται από τον σκοπό, ο οποίος αγιάζει και τα μέσα  (Ζήτω ο Στάλιν, σύντροφε Παπαδημούλη), τότε, εκείνο που έπρεπε να κάνει, η ....αγιασμένη στον “αντιμνημονιακό” αγώνα “αριστερά”, είναι να βγάλει τον σκασμό και να επεκτείνει τον αντιμνημονιακό αγώνα έτσι που κανείς να μη μάθει για τη λίστα Λαγκάρντ. Και αν μάθει, κανείς να μη θυμάται ότι υπάρχει η λίστα, και τίνος είναι η λίστα, και πού βρέθηκε η λίστα, και πώς βρέθηκε στα χέρια του κράτους η λίστα, και αν ήταν νόμιμος ο τρόπος απόκτησης ή παράνομος κ.ο.κ. Άπαξ και αποκαλύφθηκε η λίστα, πολύ δε περισσότερο όταν δημοσιεύτηκε, η λίστα “κάηκε”! Και αυτό να μου το θυμηθείτε.

Τότε, όταν θα φανεί το “κάψιμο”, θα μάθουμε όλοι ότι: Μπορεί κάποιος να κόπτεται για την διαφάνεια...συσκοτίζοντας τα πράγματα. Μπορεί κάποιος να κόπτεται για την α-λήθεια αποπροσανατολίζοντας τους πεινώντες και διψώντες ένεκα αυτής. Μπορεί κάποιος να ζητάει δικαιοσύνη ενώ απεργάζεται την αδικία. Μπορεί κάποιος να είναι απλός χαζός. Αλλά μπορεί, απλώς, να παριστάνει τον χαζό!

Ο  υποκλέψας του υποκλέψαντος

Όλοι μαζί, φίλοι και εχθροί, την πέσανε σε όποιους αναδημοσίευσαν τη λίστα πριν βγει το περιοδικό του Βαξεβάνη και πριν πουλήσει και πριν κερδίσει, ο Βαξεβάνης - τα του “κόπου” του, της “ευτολμίας” του- και άλλα διάφορα από τα οποία ο βαξές είναι γιομάτος. Και λέω εγώ ο αδαής:

• Ο  γιαπίκουλας “δικαιούται” να βγάλει φράγκα από τη λίστα που κατάρτισε. Οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες μπορούν να κερδοσκοπήσουν ποικιλοτρόπως...”με τα μικρά δώρα κάνεις φίλους”(Γ. Γκέμπελς). Το γαλλικό κράτος, και όχι μόνο το γαλλικό, “δικαιούται” να βγάλει κατιτίς από τους διαφυγόντες φόρους, το ελληνικός κράτος “δικαιούται” να ελπίζει και να φαντασιώνεται κάτι τέτοιο. Ο Κ. Βαξεβάνης “δικαιούται” να τυπώσει και να διακινήσει το προϊόν όλων αυτών των κουτοπόνηρων εξουσιαστών, αποκομίζοντας μέρος του “μικτού κέρδους” το οποίο, όπως πάντα, μοιράζεται η κλίμαξ των μεσαζόντων όντων, οι οποίοι, και “μεταπράτες” καλούνται. Ο Ζούγκλας, δηλαδή, γιατί να μη μοιραστεί και να μην συμμεριστεί την “νόμιμη” μοίρα της υποκλοπής; Στο πηγάδι κατούρησε; Πώς μπορεί να μείνει, μωρέ, αυτός έξω από τέτοιο ραβαΐσι; Πότε έμεινε για να μείνει τώρα; Και πού είναι γραμμένο ότι ο υποκλέψας δεν πρέπει να υποκλέπτεται; Δημιουργεί, ο υποκλέψας, “πνευματική ιδιοκτησία” επί του υποκλαπέντος;;; Και σε ποια φάση της βαριάντας υποκλοπών συντελείται ούτη;
• Τούτων δοθέντων, του Βαξεβάνη κερδοσκοπούντος επί της λίστας και του “δημοκρατικού”(ω Μοντιέ) συρφετού ασελγούντος επί της κοινής λογικής, μπορεί κανείς να ισχυρίζεται ότι κάποιος νοιάζεται τον λαό και τούτον τον έρημο Τ(ρ)όπο όταν η γκραν δημοσιογραφική επιτυχία αποφέρει και μεγάλες πωλήσεις;  Γιατί είναι υπεράνω υποψίας αυτός που επιδιώκει πωλήσεις με προϊόντα υποκλοπής και σκοτεινής εξουσιαστικής συναλλαγής; (Δεν μπαίνω καν στον κόπο να θέσω το ζήτημα πώς ο Βαξεβάνης τα πήρε στα χέρια του).  Αν ήταν υπεράνω υποψίας θα τα έπαιρνε, θα φώναζε και τον Τζάμπα από την Πόλη,(“ο Βερεσές απέθανε κι ο Τζάμπας πάει στην Πόλη”), και θα τα έβαζαν μαζί στο διαδίκτυο, ωραία και καλά, και χωρίς καθόλου, μα καθόλου, διαφημίσεις. Όπως κάνει ο Ασάνς. Αυτό θα πει αποκάλυψη, αυτό θα πει ηρωική δημοσιογραφία. Και πάρα πέρα. Πέστε μου, σας παρακαλώ, καλοί μου δημοσιογράφοι, γιατί εγώ ο πολίτης, στο όνομα της πληροφόρησης του οποίου γίνεται η δημοσίευση, πρέπει να πληρώσω για να ασκήσω το δημοκρατικό μου  καθήκον του ελέγχου του πολιτικού συστήματος;;; Γιατί, εγώ ο πολίτης, που καλούμαι από το Σύνταγμα αλλά και από τους θεούς και τους ήρωες της πόλεως, ν' ασκήσω έλεγχο πάνω στους πολιτικούς, πρέπει να το κάνω μέσω της επί χρήμασι εκδιδομένης λίστας Λαγκάρντ- Βαξεβάνη;;; Αφού είναι δημοκρατική πράξη να δώσετε τη λίστα στο λαό, δώστε τη τότε τζάμπα. Αλλιώς είναι σαν να του λέτε, εν μέσω ανθρωπιστικής κρίσης, “θα σου δώσω τη λίστα για να ξέρεις τι σου γίνεται αλλά κι εμείς θα βγάλουμε κατιτίς από δαύτη”. Το μικτό κέρδος των μεσαζόντων όντων, που λέγαμε!

Όλοι μαζί, φίλοι και εχθροί, την πέσανε σε όποιους θεώρησαν ότι ο Βαξεβάνης  ουδόλως είχε δικαίωμα να δημοσιοποιήσει τη λίστα και κατά της δικαιοσύνης που κινήθηκε αυτομάτως εναντίον του. Και λέω εγώ ο αδαής:

• Ας πούμε, σύντροφε Γιαννόπουλε, συντρόφισσα Κωνσταντοπούλου, ότι όλα τα προηγούμενα τα κάνουμε γαργάρα. Το άλλο, πού το πάτε; Σήμερα βγήκε ο γιαπίκουλας, της HSBC, και υπέκλεψε τις λίστες των πλουσίων. Αύριο, αν βγει ο γιαπίκουλας της τάδε ασφαλιστικής (αυτοί και αν είναι γκόλντεν μπόις!) και υποκλέψει τα προσωπικά δεδομένα των ασφαλισμένων εργαζομένων που είναι πελάτες της, εσείς τι θα πείτε; Τότε, θα είναι έγκλημα; Και θα είναι “καρύδια” που βροντάνε ενώ, τώρα, είναι “σύκα” και δεν ακούγονται; Δεν βλέπετε ότι είναι ένας τρόπος για να δημιουργηθεί “δεδικασμένο” στη συνείδηση του ασυνείδητου της κοινής γνώμης, που εσύ γονυπετής λιβανίζεις, ώστε να αποδεχτεί, οσονούπω, κι άλλες τέτοιες υποκλοπές, πολύ πιο καίριες και πολύ πιο σημαντικές;
• Και ας πούμε ότι και αυτά, σύντροφε Μπαλάφα, τα κάνουμε γαργάρα. Και ότι τα καταπίνουμε και αυτά, μαζί με όλα τα άλλα που έχουμε καταπιεί μέχρι τώρα. Πώς είμαστε σίγουροι ότι, ο γιαπίκουλας που υπέκλεψε τη λίστα, έδωσε όλα τα ονόματα στις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες; Αποκλείεται να πώλησε, λιανικώς, τις υπηρεσίες του σε διακεκριμένους και δια-κεκρυμένους πελάτες της τράπεζας και αυτοί να τον πλήρωσαν με το κομμάτι, οπότε να σβήστηκαν τα ονόματά κάποιων και να έμειναν τα ονόματα άλλων; Αποκλείεται να διέσωσε κάποιους “ψύλλους” βγάζοντάς τους από τον κόρφο μας;...συγγνώμη, από την λίστα, ήθελα να πω.  Και γιατί εσύ πρόθυμος και χαρωπός γίνεσαι εγγυητής της γνησιότητας της λίστας του γιαπίκουλα;  Της λίστας που από τη λίστα του γιαπίκουλα έφτιαξαν Γάλλοι πράκτορες; Της λίστας της Λαγκάρντ που έφτιαξε από την λίστα των Γάλλων πρακτόρων; Δεν είναι όλοι αυτοί εχθροί του λαϊκού κινήματος; Δεν είναι όλοι αυτοί που έχουν κάτσει στο σβέρκο μας; Δεν είναι όλοι αυτοί που επιβάλλουν το Μνημόνιο στην Ελλάδα και πειραματίζονται σαν τον Μένγκελε πάνω μας; Όταν μας δίνουν παραισθησιογόνα τα παίρνουμε κι όταν μας δίνουν καραμέλες τις πετάμε;

Στα μικρά παιδιά, ο μπαμπάς είπε, να μην παίρνουν καραμέλες από τους άγνωστους περαστικούς. Δεν είπε όμως τίποτε για τα γνωστά βαποράκια ούτε και για τα ναρκωτικά....

Βαρέθηκα, κουράστηκα να σκέφτομαι τις χαζομάρες των χαζών. Ο εκδότης, άλλωστε, ήδη με βρίζει, μέσα του και έξω του, για την έκταση του κειμένου.  Δεν θ' ασχοληθώ, επομένως, με πλευρές όπως το ότι, ενδεχομένως, η δημοσίευση της λίστας να ευνοεί το ΠΑΣΟΚ, το οποίο, υποτίθεται ότι, την έκρυβε γιατί είχε λόγο. Ή ότι επιτιθέμενος  στο  ΠΑΣΟΚ, μπορείς, ενδεχομένως, να το...λουφάρεις.

Κλείνω απορώντας: Χαζοί είσαστε ή τους χαζούς παριστάνετε; Και, ως γνωστόν, απορώντας και ρωτώντας, αν είσαι κουτσός και πηδώντας,...πας στην Πόλη

Διονύσης Σαββόπουλος

Το κερασάκι στην τούρτα

Την  1/11/2012, ο εισαγγελέας στέλνει τη λίστα Λαγκάρντ - που δεν ξέρουμε αν ταυτίζεται με τη λίστα Βαξεβάνη αλλά ξέρουμε ότι η λίστα Βαξεβάνη ταυτίζεται με τη λίστα Ζούγκλα - στέλνει τη λίστα Λαγκάρντ, λέω, στη Βουλή γιατί η έρευνά του προσκρούει στις ενέργειες υπουργών, για τις οποίες δεν μπορεί να διεξαγάγει έρευνα. Τελικά, να  μου το θυμάστε, οι λίστες Λαγκάρντ, Βαξεβάνη, Ζούγκλα κλπ, θα αποδειχθούν “καρέκλα του Λένιν” όχι μόνο στον εντοπισμό του μαύρου χρήματος αλλά και σε πολλά άλλα πράγματα. Ταυτόχρονα, θα δρουν σαν το πλουτώνιο. Αργά και σταθερά, με την έντεχνη διοχέτευσή τους μέσα στο σώμα του “μεγάλου ασθενούς” από τις μυστικές υπηρεσίες, με καθόλου όμως μυστικό τρόπο και μπροστά στα όμματα του “δημοκρατικού συρφετού” που φωνάζει ό, τι του ψιθυρίζουν στο αυτί, θα δηλητηριάζει κι άλλο τον ετοιμοθάνατο. Και δεν είναι αυτό το πρόβλημα, ο θάνατος του ετοιμοθάνατου τον οποίο κάποιοι ήδη θεωρούν πεθαμένο και άλιωτο. Είναι πως μαζί θα σαπίσουν ολότελα και οι ψυχές μας!

πηγή: Aντίφωνο