Δεν υπάρχει πια ο απαιτούμενος σεβασμός απέναντι στη φύση ως Δημιουργία, δεν υπάρχει ο θαυμασμός, ούτε ακόμη η σχέση αγάπης και φροντίδας που προέρχεται από αυτά. Γι’ αυτό, παράλληλα με την επαναστατημένη σχέση ανθρώπου και φύσης, βαδίζει και μια βαθύτερη απαξίωση της σχέσης μεταξύ των δύο φύλων. Η σχέση του άνδρα και της γυναίκας είναι, για την ποικιλόμορφη και θρασύτατη πορνογραφία των ημερών μας, που απηχεί και ικανοποιεί τον άνθρωπο της σημερινής εποχής περισσότερο από κάθε άλλη προγενέστερη εποχή, σχέση εκμεταλλευτική με σκοπό την υποκειμενική ηδονή και εκμετάλλευση. Η ύλη είναι και εδώ «χωρισμένη» από την ουσία της, το πρόσωπο. Ο άνθρωπος στα μάτια του αντίθετου φύλου φαντάζει ως να έχει σώμα που όμως δεν συνιστά συγκροτημένη και αδιάσπαστη προσωπικότητα. Η αγάπη, ο σεβασμός και ο βαθύτερος θαυμασμός, υποχωρούν μπροστά στην άμεση και σε μέγιστο βαθμό στιγμιαία εκμετάλλευση της υλικής μόνο υπόστασης. Η σημερινή κρίση στις σχέσεις των δύο φύλων αντικατοπτρίζει την κρίση στη σχέση φύσης και ανθρώπου.
πηγή: Αντίφωνο, «Σύναξη», τχ 14
