Η ante portas απεργία των εκπαιδευτικών επανέφερε το ζήτημα της Εθνικής Παιδείας και ανέδειξε την πλήρη παραμόρφωση του συστήματος. Η κοινή γνώμη συνταράσσεται από το αν και πώς θα διενεργηθούν οι Πανελλήνιες εξετάσεις. Η ουσία, όμως, έχει εξαφανιστεί: οι εξετάσεις αυτές, χρόνια τώρα, ακυρώνουν ο,τιδήποτε άλλο ζητούμενο στον χώρο της Μέσης Παιδείας. Οι γονείς ελάχιστα ασχολούνται με τις γνώσεις και την διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών τους μέσα στο σχολείο· αντιθέτως, έχουν πλήρως αποδεχθεί και συμβιβαστεί με την ιδίαις δαπάναις πλήρωση των κενών, γνωστικών και άλλων. Τους απασχολεί η προώθηση των παιδιών στον ανταγωνισμό, με τελικό στόχο μια θέση στο Δημόσιο ή την ενσωμάτωση σε κάποιο από τα κλειστά επαγγέλματα.
Βέβαια, το σύστημα καταρρέει. Ούτε το Κράτος μπορεί πλέον να λειτουργεί ως διανομεύς αργομισθιών ούτε τα επαγγέλματα θα παραμείνουν κλειστά. Το επαγγελματικό μέλλον των νέων θα εξαρτάται από τις πραγματικές τους ικανότητες, χωρίς τις οποίες τα τυπικά προσόντα είναι άχρηστα. Όμως, οι επί τριακονταετία εμπεδωμένες νοοτροπίες αλλάζουν αργά και δύσκολα. Τα συνεπαγόμενα επαγγελματικά και συνδικαλιστικά δίκτυα συμφερόντων διαθέτουν ακόμη εφεδρείες.
Οι ζημίες από την ανωμαλία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος δεν περιορίζονται στην επαγγελματική αστοχία η οποία σήμερα επιβαρύνει τις "χαμένες γενεές". Η οικονομική κρίση προέκυψε από την υποδόρια κατάρρευση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας· παράλληλα, η υποβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος λειτουργεί σαν ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της πολιτικής ζωής. Το εκπαιδευτικό έλλειμμα, εν συνδυασμώ με τις διαψευσμένες κατοχυρωμένες προσδοκίες, τροφοδοτεί και αναπτύσσει ακραίες συμπεριφορές. Η Χρυσή Αυγή αποτελεί ένα φυσικό υποδοχέα των νέων σε επαγγελματικό αδιέξοδο και σε πνευματική σύγχυση, δηλαδή των θυμάτων του ελλειμματικού εκπαιδευτικού συστήματος.
Πλανώνται, επομένως, όσοι θεωρούν ότι η ισχύς της Χρυσής Αυγής οφείλεται κατά κύριο λόγο στην τρέχουσα οικονομική κρίση. Η βελτίωση των οικονομικών συνθηκών δεν θα απαλλάξει την ελληνική κοινωνία από τον ήδη εγκατεστημένο δεξιό εξτρεμισμό. Η δύναμή του ανάγεται περισσότερο στην ιδεολογική πενία, παρά στην οικονομική δυσπραγία. Η Χρυσή Αυγή δεν ακυρώνεται με απαγορεύσεις ή αστυνομικά μέτρα. Σε ένα πολιτικό κίνημα το οποίο αμφισβητεί την καθεστηκυία τάξη, η μεμονωμένη καταστολή διευκολύνει την ανάδειξη πολιτικών στελεχών, την ριζοσπαστικοποίηση, την ενίσχυση της εσωτερικής συνοχής, την ηρωοποίηση. Προετοιμάζει, επίσης, ένα σκληραγωγημένο "στρατό", ικανό να ασκήσει επαναστατική βία όταν προκύψουν ευνοϊκές συνθήκες.
Το υπόβαθρο της ακροδεξιάς πολιτικής ανέλιξης είναι πολιτισμικό· έρχεται ως συνέπεια της αστοχίας του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Πλείστοι όσοι νέοι Έλληνες αποφοιτούν από τα σχολεία, χωρίς τα βασικά νοητικά εφόδια, ώστε να διακρίνουν θεμιτό και αθέμιτο στον πολιτικό λόγο και πράξη. Άγλωσσοι, ανίκανοι να διατυπώσουν συγκροτημένη σκέψη, χωρίς στοιχειώδη ιστορική παιδεία, χωρίς αίσθηση των κλιμάκων του χρόνου, χωρίς κριτήρια και πνευματική πειθαρχία κινούνται εύκολα από το ένα άκρο στο άλλο· υιοθετούν ή ανέχονται απόψεις οι οποίες τους τοποθετούν, έστω και εν αγνοία τους, εκτός της πολιτισμένης Ανθρωπότητας.
Χωρίς υπευθύνους και ενημερωμένους πολίτες, καμιά κοινωνία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κρίσεις και δυσκολίες. Η έμφαση στην χρησιμοθηρία και στην ήσσονα προσπάθεια κατέστρεψε την κατ’εξοχήν αποστολή του εκπαιδευτικού συστήματος : να προετοιμάζει την διαδοχή των γενεών στον πολιτικό και κοινωνικό βίο.
Οι όποιες μεταρρυθμιστικές διορθωτικές απόπειρες έχουν αποτύχει. Η κοινωνία δεν υποστήριξε καμία σχετική προσπάθεια. Η κοινή γνώμη, στραμμένη στην προσοδοθηρική λογική και επηρεασμένη από ξεπερασμένες παιδαγωγικές και εκπαιδευτικές θεωρίες, δεν μπόρεσε να κατανοήσει τα διακυβεύματα.
Οι συλλογικές νοοτροπίες δεν μεταβάλλονται με διδάγματα και νουθεσίες· αλλά μετά από επώδυνες εμπειρίες. Οι πρόσφατες οικονομικές ταλαιπωρίες ήδη κλονίζουν τις ριζωμένες πεποιθήσεις. Οι εκπαιδευτικές παραμορφώσεις είναι πλέον ορατές σε όλα τα πεδία : ατομικά, συλλογικά, πολιτικά. Οι προϋποθέσεις για μια εκ βάθρων αναθεώρηση του συστήματος έχουν συσσωρευθεί. Ρόλος της ηγεσίας είναι κατ’αρχήν να διακρίνει και να αναγνωρίσει το πρόβλημα. Κατόπιν, πρέπει να εξηγήσει στους πολίτες, με σαφήνεια και πειθώ, την αιτιώδη σχέση ανάμεσα στο εκπαιδευτικό έλλειμμα και τις απειλητικές του συνέπειες.
πηγή: Aντίφωνο, ΕΣΤΙΑ 14 Μαΐου 2013
Τρέμω αφάνταστα στην ιδεά του μέλλοντος,στην Ελλάδα…
Κύριε Πρεβελάκη και Αντίφωνο ευχαριστούμε.
Κύριε Πρεβελάκη:
Θεωρώ το κείμενό σας γραμμένο «στο πόδι» με σκέψεις κλισέ, βιαστικά διατυπωμένες. Έχω συνηθίσει στο Αντίφωνο να διαβάζω κείμενα «καθαρά» , γραμμένα με γλώσσα βασισμένη στην κοινή λογική. Μια λογική η οποία να διέπεται από την αρχή του Αυτονόητου και όχι από προσωπικές εμμονές.
Γράψατε και απαντώ:
Τους απασχολεί η προώθηση των παιδιών στον ανταγωνισμό, με τελικό στόχο μια θέση στο Δημόσιο ή την ενσωμάτωση σε κάποιο από τα κλειστά επαγγέλματα.
[i]Κατ’ αρχάς γιατί είναι αρνητικό (αν κατάλαβα καλά, από το ύφος σας) να υπάρχει υγιής ανταγωνισμός ΚΑΙ στην παιδεία. Μα ή ίδια η κοινωνία μας δεν είναι βασισμένη πάνω στον ελεύθερο ανταγωνισμό ο οποίος φυσικά διέπεται από κάποιους κανόνες και ελέγχεται από το κράτος; Τότε γιατί η παιδεία να μην προετοιμάζει τους μαθητές προοδευτικά ΚΑΙ γι’ αυτό το δεδομένο; Επίσης το γεγονός ότι πολλοί φοιτητές καταλήγουν με ρουσφέτια και πλάγιους τρόπους να «καπαρώνουν» θέσεις στο Δημόσιο και στα «κλειστά» όπως λέτε επαγγέλματα, δεν είναι παθογένεια της τριτοβάθμιας παιδείας ή του εκπαιδευτικού συστήματος γενικότερα αλλά ένα χρονίζον ελάττωμα της «νεοελλαδικής» νοοτροπίας.
[/i]
Το εκπαιδευτικό έλλειμμα, εν συνδυασμώ με τις διαψευσμένες κατοχυρωμένες προσδοκίες, τροφοδοτεί και αναπτύσσει ακραίες συμπεριφορές. Η Χρυσή Αυγή αποτελεί ένα φυσικό υποδοχέα των νέων σε επαγγελματικό αδιέξοδο και σε πνευματική σύγχυση, δηλαδή των θυμάτων του ελλειμματικού εκπαιδευτικού συστήματος.
[i]Συμφωνώ ως ένα σημείο: Κατ’ αρχάς ο όρος «ακραίες συμπεριφορές» δεν είναι δόκιμος. Πώς εννοείτε το ακραίος; Θετικά, αρνητικά ή αδιάφορα; Η «αριστερή» εκδοχή θεωρεί ως «ακραίο» ο,τιδήποτε ΔΕΝ συμφωνεί και υποτάσσεται στις δικές τους κομματικές ιδεοληψίες και αγκυλώσεις. Συγκεκριμένα όμως για την Χ.Α. το σχόλιό σας δεν … στέκει. Οι νέοι που βρίσκονται σε αδιέξοδο και σε πνευματική σύγχυση μπορούν με τον ίδιο τρόπο να κατευθυνθούν και στο άλλο «άκρο», όπως και άλλωστε συμβαίνει. Δεν διάβασα όμως κάτι ΚΑΙ γι’ αυτό, προφανώς έχετε και εσείς κάποια ιδιαίτερη «ευαισθησία» ΜΟΝΟΝ σε ένα από τα άκρα της πολιτικής σκηνής.
[/i]
Η βελτίωση των οικονομικών συνθηκών δεν θα απαλλάξει την ελληνική κοινωνία από τον ήδη εγκατεστημένο δεξιό εξτρεμισμό.
[i]Μπορείτε να εξηγήσετε πού αναφέρεστε και πώς εννοείτε και να τεκμηριώσετε τον όρο «εξτρεμισμό»;
[/i]
Η δύναμή του ανάγεται περισσότερο στην ιδεολογική πενία, παρά στην οικονομική δυσπραγία.
Αναφέρεστε στην «ιδεολογική πενία» του μέσου Έλληνα ή συγκεκριμένα του εν λόγω πολιτικού σχηματισμού; Αν είναι το 1ο συμφνώ, αν είναι το 2ο, προφανώς δεν έχετε κάνει τον κόπο να διαβάσετε (όσο κι αν σας ενοχλεί) την ιδεολογική διακύρηξη της Χ.Α. Διότι -αν κατάλαβα καλά- εφ’ όσον θεωρείτε το κόμμα αυτό πολιτικό σας αντίπαλο, καλό είναι στην κατ΄αυτού μάχη να είστε “διαβασμένος” και προετοιμασμένος.
Η Χρυσή Αυγή δεν ακυρώνεται με απαγορεύσεις ή αστυνομικά μέτρα.
[i]Συμφωνώ απόλυτα!
[/i]
Σε ένα πολιτικό κίνημα το οποίο αμφισβητεί την καθεστηκυία τάξη, …
[i]Κάνετε αστήρικτες ερμηνείες και καταλήγετε σε αυθαίρετα συμπεράσματα. Η Χ.Α. δεν «αμφισβητεί την καθεστηκυία τάξη» υπό την έννοια της ανατροπής του πολιτικού συστήματος, αλλά αμφισβητεί και επιδιώκει με νόμιμη πολιτική δράση να ανατρέψει το καθεστώς της διαφθοράς που έχει επιβάλλει η «καθεστηκυία τάξη» ως κάτι το φυσιολογικό. Η «καθεστηκυία τάξη» απειλείται πλέον φανερά και άμεσα από την δράση της Χ.Α. γι’ αυτο και μετέρχεται ό,τι μέσου μπορεί με την συκοφαντία και την διαβολή να είναι στην πρώτη θέση. Η Χ.Α. ως ένας απλός Έλλην πολίτης που παρακολουθεί τα δρώμενα, έκει καταφέρει με ξεκάθαρο τρόπο, χωρίς πολιτικάντικες ρητορείες να καθιερωθεί ως η ανερχόμενη δύναμη που «ευαγγελίζεται» τον «Ελληνικό Εθνικισμό» (με ότι αυτό σημαίνει) ως την ΜΟΝΗ απάντηση στην διαφθορά, διαπλοκή και παρακμή που έχει επιφέρει στον ελληνικό λαό η αποκαλούμενη από την «καθεστηκυία τάξη» η (δήθεν) δημοκρατία που βιώσαμε από το 1974 (τουλάχιστον) και μετά.
[/i]
Πλείστοι όσοι νέοι Έλληνες αποφοιτούν από τα σχολεία, χωρίς τα βασικά νοητικά εφόδια, ώστε να διακρίνουν θεμιτό και αθέμιτο στον πολιτικό λόγο και πράξη. Άγλωσσοι, ανίκανοι να διατυπώσουν συγκροτημένη σκέψη, χωρίς στοιχειώδη ιστορική παιδεία, χωρίς αίσθηση των κλιμάκων του χρόνου, χωρίς κριτήρια και πνευματική πειθαρχία κινούνται εύκολα από το ένα άκρο στο άλλο• υιοθετούν ή ανέχονται απόψεις οι οποίες τους τοποθετούν, έστω και εν αγνοία τους, εκτός της πολιτισμένης Ανθρωπότητας.
[i]Θα θέλατε να μας διευκρινίσετε πού ακριβώς αναφέρεστε; Διότι η ζοφερή κατάσταση στην οποία αναφερθήκατε μάλλον περιγράφει το χάλι της «ελληνικής παιδείας» έτσι όπως διαμορφώθηκε μέσα από τα (δήθεν) «προοδευτικά-δημοκρατικά-αριστερά» ιδεολογήματα της λεγομένης «μεταπολίτευσης», και γι’ αυτό μόνο η Χ.Α. ΔΕΝ είναι υπεύθυνη. Όταν έχουμε καταντήσει τα παιδιά μας να κατηγορούνται για «φασίστες» όταν εκφράσουν θαυμασμό για τον ελληνικό πολιτισμό, όταν μερίδα της ελληνικής κοινωνίας επιβράβευσε την κυρία Ρεπούση (και τον συνωστισμό της) με το βουλευτικό αξίωμα, όταν καταξιωμένοι διανοούμενοι όπως η κα Δημουλά διαπομπεύονται και εξοβελίζονται στο πυρ το εξώτερον επειδή περιέγραψαν την πραγματικότητα, για ποιά «παιδεία» ομιλούμε κύριε Πρεβελάκη; Δεν υπάρχει ΚΑΜΜΙΑ Παιδεία στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια, και σκεφτείτε εσείς γιατί συνέβη αυτό από ποιούς και ποιούς εξυπηρετεί.
[/i]
Χωρίς υπευθύνους και ενημερωμένους πολίτες, καμιά κοινωνία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κρίσεις και δυσκολίες. Η έμφαση στην χρησιμοθηρία και στην ήσσονα προσπάθεια κατέστρεψε την κατ’εξοχήν αποστολή του εκπαιδευτικού συστήματος : να προετοιμάζει την διαδοχή των γενεών στον πολιτικό και κοινωνικό βίο.
[i]Μάλιστα! Και ποιοί είναι οι υπεύθυνοι γι’ αυτό κύριε Πρεβελάκη; Μήπως και πάλι οι κακοί νεοναζί-φασίστες της Χ.Α.; Γιατί αναμασάτε το ίδιο παραμύθι; Το γνωρίζουμε το πρόβλημα, είναι γνωστό. Το πώς θα το λύσουμε θα μας πείτε; Διότι αυτό είναι το «ευαγγέλιο» της Χ.Α. και εκεί πάνω πρέπει να γίνει ο απαραίτητος διάλογος όχι στα δήθεν.
[/i]
Οι όποιες μεταρρυθμιστικές διορθωτικές απόπειρες έχουν αποτύχει. Η κοινωνία δεν υποστήριξε καμία σχετική προσπάθεια. Η κοινή γνώμη, στραμμένη στην προσοδοθηρική λογική και επηρεασμένη από ξεπερασμένες παιδαγωγικές και εκπαιδευτικές θεωρίες, δεν μπόρεσε να κατανοήσει τα διακυβεύματα.
[i]Δεν υπάρχει λέξη «διακύβευμα» στο επίσημο λεξικό της ελληνικής γλώσσας. Υπάρχει ίσως σε λεξικά γραμμένα από ορισμένους κυρίους με πολύ συγκεκριμένες πολιτικές (δηλ. Κομματικές) βλέψεις. Κάτι δηλ. όπως “λαοφιλία”, “πρόταγμα”, “οχτόβρης”, κλπ. Κανένα λοιπόν «διακύβευμα» δεν υπάρχει κύριε Πρεβελάκη, παρά μόνον το συμφέρον του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ αλλά κάποιες γνωστές αλλά και σκοτεινές δυνάμεις έχουν φροντίσει διαχρονικά να του το κρύβουν.
[/i]
Οι συλλογικές νοοτροπίες δεν μεταβάλλονται με διδάγματα και νουθεσίες• αλλά μετά από επώδυνες εμπειρίες.
[i]Κύριε Πρεβελάκη με απογοητεύετε: Οι συλλογικές νοοτροπίες, μεταβάλλονται ΚΥΡΙΩΣ με διδάγματα και νουθεσίες. Όταν φθάσουμε στο όριο των «επώδυνων εμπειριών» όπως η ελληνική κοινωνία σήμερα, είναι πλέον αργά.
[/i]
Οι πρόσφατες οικονομικές ταλαιπωρίες ήδη κλονίζουν τις ριζωμένες πεποιθήσεις. Οι εκπαιδευτικές παραμορφώσεις είναι πλέον ορατές σε όλα τα πεδία : ατομικά, συλλογικά, πολιτικά. Οι προϋποθέσεις για μια εκ βάθρων αναθεώρηση του συστήματος έχουν συσσωρευθεί. Ρόλος της ηγεσίας είναι κατ’αρχήν να διακρίνει και να αναγνωρίσει το πρόβλημα. Κατόπιν, πρέπει να εξηγήσει στους πολίτες, με σαφήνεια και πειθώ, την αιτιώδη σχέση ανάμεσα στο εκπαιδευτικό έλλειμμα και τις απειλητικές του συνέπειες
[i]Δεν χρειάζονται πολλά λόγια κύριε: Αυτό που ζητείται εναγωνίως και επειγόντως, είναι να ξαναθυμηθούμε τι σημαίνει Ελλάδα, να ξαναγίνουμε Έλληνες, και να ξαναεντρυφήσουμε στην Ελληνική μας παράδοση αφού πρώτα φυσικά ξεφορτωθούμε τα ιδεολογήματα που μας συσσώρευσε η «δημοκρατία» της «μεταπολίτευσης»
Ευχαριστώ το αντίφωνο για τον δυνατότητα να καταθέσω την γνώμη μου.[/i]
«Οι συλλογικές νοοτροπίες δεν μεταβάλλονται με διδάγματα και νουθεσίες• αλλά μετά από επώδυνες εμπειρίες.»
Πρόκειται ασφαλώς για κατ’ εξοχήν [i]κομβικό σημείο[/i] του όλου δημόσιου διαλόγου σχετικά με την τρέχουσα κρίση / κατάρρευση. Ας μου συγχωρέσει, ωστόσο, ο αγαπητότατός μου κ. Γ.-Σ. Πρεβελάκης όχι μόνο να διαφωνήσω, αλλά και να επικαλεσθώ την αμέσως επόμενη φράση του ως [i]επιχείρημα[/i] – ίσα ίσα – [i]κατά βάρος[/i] της προηγούμενης:
«Οι πρόσφατες οικονομικές ταλαιπωρίες ήδη κλονίζουν τις ριζωμένες πεποιθήσεις.»
Η «ριζωμένη πεποίθηση» των ανθρώπων του κρατούντος πολιτιστικού μορφώματος ήταν / είναι ότι ως υπέρτατο Πρότυπο Ζωής, που εμφανίστηκε ποτέ στη γήινη ιστορία, αξιολογείται αυτό του οποίου η ολοκλήρωση αυτοπροσδιορίστηκε, στις μέρες μας, ως “life- style”.
Η μορφολογία του απαρτίζει την [i]επιτομή[/i] εκείνων, ακριβώς, των [i]πρακτικών[/i] οι οποίες – ποιος αντιιλέγει; – συνεπιτέλεσαν την αποδόμηση.
[b]Αρκεί να παρατηρήσουμε, λοιπόν, ότι η Σκέψη όπως και η σύνολη Βιοτή απαξαπάντων (κ α τ α μ ε σ ή ς, σήμερα, τ η ς_ κ α τ ά ρ ρ ε υ σ η ς) των νέων συμπολιτών μας προβαίνει α-δι-α-πραγ-μά-τευ-τα βυθισμένη μέχρι – όχι, καν, τον [i]λαιμό[/i] – τα [i]μαλλιά[/i] μέσα στο συγκεκριμένο Αρχέτυπο…
Αρκεί, λέω, να προσέξουμε αυτό το φαινόμενο για να διαπιστώσουμε ότι – όχι – η Ζωή δεν διαπλάθεται από τη… Ζωή: Η_ ζ ω ή_ διαπλάθεται από τον_ λ ό γ ο ![/b]
ΥΓ: Η Ιστορία υπόκειται στο έλεος (ή, στην απουσία του) των δεινών της Ερμηνείας μπορεί, με λίγα λόγια, να σημαίνει αυτό. Μα μπορεί να σημαίνει, ταυτόχρονα, πως η διαδοχή γεγονότων της θα γινόταν και ν’ αποβεί αναστρέψιμη.
Το άρθρο του εκλεκτού κ. Πρεβελάκη καθίσταται μη-λειτουργικό, φοβούμαι, διότι γενικεύει υπέρμετρα και τοιουτοτρόπως δεν ερμηνεύει πώς συνδέεται το εκπαιδευτικό έλλειμα με την άνοδο της ακροΔΕΞΙΑΣ.
Επί παραδείγματι,η διαμόρφωση ανεύθυνων και μη ενημερωμένων πολιτών, ανίκανων να διακρίνουν το θεμιτό από το αθέμιτο, μπορεί να τροφοδοτεί εξίσου την ακροΑΡΙΣΤΕΡΑ και τον αναρχικό μηδενισμό.
Πρέπει επομένως να εξετασθεί ειδικότατα αυτό που λέγει ο τίτλος του άρθρου, αλλά το περιεχόμενό του αφήνει μετέωρο: Τι διακρίνει ειδικότατα την ακροΔΕΞΙΑ; Δεν είναι απλώς η έλλειψη διάκρισης μεταξύ θεμτού και αθέμιτου, ούτε απλώς ο εξτρεμισμός.
Είναι ένα σύνολο ιδεών, που κινούνται με άξονα τις ιδεολογικές έννοιες “Αίμα”, “Φυλή”, “φυλετική ανωτερότης”, “Ευγονισμός”, “Αντιδημοκρατισμός”, “Αντισημιτισμός” και “Αντιανθρωπισμός”.
Τούτες οι ιδέες επιβάλλουν την ΚΑΤΑΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΑΔΥΝΑΜΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ. Εν κατακλείδι, εκείνο που χαρακτηρίζει ιδιαίτατα την ακροΔΕΞΙΑ είναι ο βαθύτατος αντιχριστιανισμός της και η λατρεία των προχριστιανικών αιμοσταγών θεοτήτων.
[i][b]Η Ζωή δεν διαπλάθεται από την Ζωή: Η Ζωή διαπλάθεται από τον Λόγο ![/b][/i]
Αυτή η διατύπωση ή έκφραση αλήθειας του [b]Γιώργου Καστρινάκη[/b], μας δίνει την ουσία του προβλήματος και την λύση του. Κανένα πάθημα δεν γίνεται μάθημα ασυνείδητα, ανελεύθερα, ακούσια. Μόνο το εκούσιο πάθος ασκεί την συνείδηση και την ψυχή του ανθρώπου και μετατρέπει τις κακές ή τραυματικές περιστάσεις της ζωής σε άσκηση της θέλησης και κάθαρση από τα πάθη. Οι αιφνίδιες συμφορές που πέφτουν στον απροετοίμαστο και αγύμναστο ψυχικά άνθρωπο, κατά κανόνα τον συντρίβουν, τον φθείρουν ή τον διαφθείρουν. Γι αυτό και δεν γίνεται δια της βίας δεκτός κανείς σε οιαδήποτε γνήσια ασκητική, γιαυτό και είναι ριζικά λανθασμένη η Μαρξιστική μεθοδολογία και ηθική της καταναγκαστικής εκπαίδευσης μερικών γενεών από τους επαγγελματίες επαναστάτες “αγίους” του κόμματος, μέχρι δήθεν να βγει η αγνή και ενάρετη γενιά, που θα προσφέρει στο μέγιστο των δυνατοτήτων της ικανοποιώντας το ελάχιστο των αναγκών της, δηλαδή η κοινωνία των αγίων, αν είναι δυνατόν! (Τί Χέγκελ, τί Μαρξ !). Ο Ρήγας μπαστούνι, όπως και αν τον γυρίσεις, ίδιος είναι). Γι αυτό και δεν διορθώνεται η κοινωνία με την εκκαθάριση των “κακών” και “μιαρών” και “εκφυλισμένων”.
Οι Στωικοί, μάλλον ο Επίκτητος, το μεταφέρω όπως το συγκράτησα, λένε ότι το ηγεμονικό της ψυχής, η θέληση, είναι σαν την φλογίτσα. Πρέπει να καλλιεργηθεί σταδιακά και να γίνει φλόγα, με φροντισμένη και συνειδητή άσκηση στα πλαίσια μαθητείας. Τότε, οι δοκιμασίες πέφτουν μέσα της σαν ύλη και την φουντώνουν περισσότερο. Αλλιώς σβήνει με το παραμικρό φύσημα του ανέμου.
Και λόγος λέγεται ο νους όταν γίνεται πρακτικός, θεμελιωμένος στους έμφυτους Λόγους της φύσης μας, στην ηθικότητα μέσα μας, στον Κόσμο του Θεού, και όχι στην φθαρμένη μας υπόσταση και τις τυφλές ορμές. Οι τελευταίες όμως απαιτούν τρυφερότητα και τέχνη, όχι υστερική βία, απαιτούν εκούσια βία μετά από κατανόηση και πειθώ στις υποδείξεις της ενέργειας που μεταμορφώνει, όχι καταναγκαστική δημιουργία έθους. Γι αυτό και η Πολιτεία του Πλάτωνα είναι τερατώδης και η ηθική διδασκαλία του Αριστοτέλη ελαττωματική. Στο σημείο αυτό βρίσκεται η απορριπτική κριτική των Πατέρων εις βάρος τους. Ήταν κριτική στην πράξη όχι μόνο στα λόγια.
Η κακή πείρα δεν παράγει γνώση, γιατί ακόμη και αν πάθουμε δέκα παθήματα, υπάρχουν ακόμη άπειρα να υποστούμε. Τα σωστά είναι λίγα και μόνο όποιος τα έχει βρεί μπορεί να μας τα διδάξει, με τρόπο θετικό, ή όποιος τα έχει διαιστανθεί, τα εφαρμόζει ο ίδιος και οι άλλοι γινόμαστε μιμητές του συνειδητοί.