Ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος, επισκοπώντας την πορεία της δυτικής Ευρώπης από την εποχή της Αναγέννησης μέχρι τις μέρες μας, προβαίνει σε αντίστιξη μεταξύ των φιλοσοφικών ζητουμένων, σε κάθε ιστορική φάση, και των πρακτικών αποκυημάτων τους.
Αφηγείται την ιστορία του θεωρητικού λόγου, αυτής της ηπείρου, ως ιστορία της βούλησης Αυτοθέωσης του ανθρώπου και εντοπίζει εκεί ακριβώς την αιτία του σημερινού Μηδενισμού όλων των Κατανοήσεων – είτε με τη μορφή της κατάθλιψης εκδηλώνεται αυτός, είτε με τη μορφή του ναρκισσισμού, είτε με τη μορφή της καταστροφικότητας.
Επισημαίνει, τέλος, την ατραπό μιας (δυνητικής) ανάκτησης του νοήματος.
Η εκπομπή μεταδόθηκε τον Μάιο του 2016, από τον τηλεοπτικό σταθμό 4Ε, μέσα στα πλαίσια της εκπομπής «Γράμματα Σπουδάματα», που παρουσιάζει ο Δημήτρης Νατσιός.
Καλά τα λέει ο π. Λουδοβίκος. Σε έναν κύκλο ανθρώπων έχουν αρχίσει να εμπεδώνονται οι αιτίες των στρεβλώσεων και τα αδιέξοδα της δυτικής θεολογίας – κοινωνίας- πολιτικής. Για να έχει όμως μια προωθητική δύναμη αυτή η συνειδητοποίηση του πώς φτιάχτηκε ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε σήμερα, χρειάζεται να κάνουμε και μια νηφάλια αποτίμηση της δικής μας πορείας, εννοώ της ανατολικής – ορθόδοξης εκκλησιαστικής παρουσίας.
Τα εμπόδια απ’ ότι φαίνεται είναι πολλά.
Εν τω μεταξύ η ορθόδοξη εκκλησιαστική πρόταση, τουλάχιστον όπως την ζούμε εμείς εδώ στην Ελλάδα, όλο και περισσότερο τείνει να υιοθετεί την ειδωλοποίηση της εμπορευματοποιημένης κοινωνίας (βλ. εφημερίδες που μοιράζουν αγιασμένα κομποσχοίνια κλπ…) , να βουλιάζει στους τύπους και στα εθιμικά (βλ. σύνοδος Κρήτης) και να παρασύρεται σε απλουστευτικά κηρύγματα μίσους και φανατισμού (βλ. Αμβρόσιος).
Πάντως υπάρχει ένα κρίσιμο ακροατήριο που επιθυμεί έναν εκκλησιαστικό λόγο μεστό, αποϊδεολογικοποιημένο και ουσιαστικό και δυστυχώς το ακροατήριο αυτό σπρώχνεται στο περιθώριο.