Θεόδωρος Παντούλας
Η φούσκα της υπερτιμημένης Μεταπολίτευσης σκάει –θέλοντας και μη- με τον χειρότερο τρόπο. Ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς παραιτείται για ν’ αναλάβει ο πάλαι ποτέ πρόεδρος της νεολαίας ΕΠΕΝ! Τόπο στα νιάτα. Ο Γιώργος φεύγει, ο Μάκης έρχεται. Με πρωθυπουργό έναν τραπεζίτη! Τον θίασο συμπληρώνει το αείζωο προσωπικό της πασοκικής αρπαχτής και οι αντιπρόεδροι της ευφάνταστης αξιωματικής αντιπολίτευσης που αντιπολιτεύονται με ανεπίγνωστη φαιδρότητα τον εαυτό τους! Κι η παρδαλή Αριστερά, όταν δεν προτείνει να γίνουμε άπαντες υπάλληλοι του χρεωκοπημένου κράτους, εκστασιάζεται με την νεοφιλελεύθερη μπουρδολογία για ένα ευέλικτο κράτος στην υπηρεσία των χολωμένων Αγορών.
Συμφωνούν όλοι ότι πρέπει να επανεύρουμε τον δρόμο της «ανάπτυξης». Όμως πόση ακόμη «ανάπτυξη» ν’ αντέξει ο κόσμος μας; Πόση «ανάπτυξη» ν’ αντέξει η τριτοκοσμική πατρίδα μας; Τρώγονται τα τσιμέντα; Πίνονται τα πετρέλαια; Ρωτάμε γιατί προς τα εκεί θέλουμε να κατευθυνθούμε, παντελώς ανυποψίαστοι για την κατ’ εξακολούθησιν ύβρη που διαπράττουμε περιφρονώντας το παρελθόν και υποθηκεύοντας το μέλλον.
Το άρθροισμα των παραζαλισμένων και φοβισμένων ιδιωτών που ονομάζουμε ελληνική κοινωνία κοιτά αμήχανα την συνταγματική εκτροπή, που έγινε ερήμην της κι εύχεται να μην έρθουν τα χειρότερα που όλοι μισοξέρουμε ότι έρχονται. Ο μόνος που γελά ευχαριστημένος είναι ο, έκτακτων επιθεωρησιακών χαρισμάτων. πρόεδρος του ΛΑΟΣ και η παρέα του, οι οποίοι (με την αφειδώλευτη βοήθεια του πασοκικού συστήματος) κατόρθωσαν από το πολιτικό περιθώριο ν’ αναδείξουν τον καιροσκοπισμό τους σε ρυθμιστικό παράγοντα. Όχι , δεν μας σκανδαλίζει η υπουργοποίηση κανενός μπουμπούκου. Στην χώρα που είχαμε για υπουργό την Θεοδώρα Τζάκρη ή τον Κίμωνα Κουλούρη, νομίζουμε, ότι δεν πρέπει να μας τρομάζει τίποτε. Να μας προσβάλλει βεβαίως αλλά αυτό είναι μιαν άλλη ιστορία που αφορά την πάνδημη παραίτησή μας από αυτό που στα παλιότερα ελληνικά λέγαμε «αξιοπρέπεια».
Και μπορεί η κυβέρνηση «Δελφινάριο» (παρά τις δημοσκοπικές ενέσεις) να μην κόβει εισιτήρια αλλά, για την ώρα τουλάχιστον, φαίνεται ότι πρωταγωνιστεί η έγνοια μας, όχι να πάνε στον αγύριστο, όχι να σταθούμε στα πόδια μας χωρίς δεκανίκια αλλά να ηρεμήσουν οι πιστωτές μας.
Και παρά τις στρακαστρούκες, «σβυσμένες όλες οι φωτιές». Γι’ αυτό δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι δεν μαγαρίζει τ’ όνομά του ένας λαός που δεν διεκδικεί τίποτε περισσότερο από την βολή του. Εσείς;
πηγή: Αντίφωνο
Χωρίς να συμφωνώ καθόλου με την “αντι-Μεταπολιτευτική” ρητορεία, προς την οποία το άρθρο σας κλείνει προς στιγμήν το μάτι στην πρώτη κιόλας του γραμμή
– και δεν συμφωνώ, διότι τα προβλήματά μας έχουν πολύ βαθύτερες ρίζες και αν, τελοσπάντων, θα θέλαμε να προσδιορίσουμε την έναρξή τους από ένα ακριβές σημείο, τούτο δεν είναι το 1974 αλλά σαφώς ο Εμφύλιος Πόλεμος –
προσυπογράφω με ενθουσιασμό [b]όλες[/b] τις υπόλοιπες επισημάνσεις σας με πρώτη-πρώτη αυτήν για τη μυθολογία της “ανάπτυξης”. Νομίζω ότι πάνω στο ζήτημα αυτό, αξίζει να επανέρθετε κ. Παντούλα.
Εμείς; Να σου πω. Εμείς διαβάζουμε στο κείμενό σου για μια κυβέρνηση Δελφινάριο και άλλα τινά χαριτωμένα αλλά δεν βλέπουμε ουσία, αδερφέ, σε αυτό.
Δηλαδή, η κριτική σου για την κυβέρνηση ποιά είναι; π.χ. τι το μεμπτόν στα πεπραγμένα του κ. Βορίδη (μιας και ξεκινάς με αυτόν) ως υπουργού αλλά και ως βουλευτού; Το ότι ήταν ο πάλαι ποτέ πρόεδρος της νεολαίας ΕΠΕΝ είναι γνωστό. Παρακάτω; Υπάρχει παρακάτω, ή η παρουσία του απλώς (σου) χάλασε την φιέστα με την οποία θα έπρεπε να σκάσει η φούσκα της υπερτιμημένης Μεταπολίτευσης, και αυτό είναι όλο;
“Με πρωθυπουργό έναν τραπεζίτη!” Το θαυμαστικό κάνει ιδιαίτερα πειστικό το επιχείρημά σου γιατί ένας τραπεζίτης δεν κάνει για πρωθυπουργός. Ιδίως άν αυτός ήταν αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, καθηγητής Οικονομικών σε σειρά πανεπιστήμιων, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και άλλα τινά που μπροστά στο θαυμαστικό σου φαντάζουν μικροσκοπικά.
Δεν θέλω να συνεχίσω την κριτική στο κείμενό σου. Και ας μήν ληφθεί αυτό ώς αδυναμία. Εκατοντάδες μπλόγκ του συρμού μιλάν για μπουμπούκους, μπουμπούκια, καιροσκοπισμό και άλλα φαιδρά. Δυστυχώς και η δική σου κριτική αναπαράγει ανάλογες φαιδρότητες και δεν αγγίζει κάν την ουσία. Γιατί η ουσία βρίσκεται στην αυστηρή, καλόπιστη κριτική είτε πρόκειται για κυβέρνηση είτε για πρόσωπα, και όχι στα λεκτικά πυροτεχνήματα και την εμπάθεια.
Δεν τα γράφω αυτά για να υπερασπιστώ κανέναν απ’ όσους ανέφερες στο κείμενό σου παρά μόνο την ανάγκη μου να μη μαγαρίζω την νοημοσύνη μου με βερμπαλισμούς.
Αναρωτιέσαι αν τρώγονται τα τσιμέντα. Το κουτόχορτο πάντως σίγουρα δεν τρώγεται.
κ. Κωσταντή
σας ευχαριστώ πολύ για την προσεκτική ανάγνωση, τον κόπο σχολιασμού, και την έγνοια σας για τα σημεία στίξης. Σας ευχαριστώ επίσης και για την περί κουτόχορτου ενημέρωση –ομολογώ ότι δεν περιλαμβάνεται ούτε στις γνώσεις μου ούτε στην δίαιτά μου.
Τον καιροσκοπισμό, τους βερμπαλισμούς και τις φαιδρότητες αναζητήστε τες στο κόμμα του κ. Βορίδη, των συνοδοιπόρων του και των χειροκροτητών του –νομίζω ότι εκεί αφθονούν. Ευκαιρίας δοθείσης ομολογώ επίσης ότι δεν με αφήνει ασυγκίνητο η όψιμη μεταστροφή τους στον κοινοβουλευτισμό.
Ο κ. Παπαδήμος (όποια επαγγελματική ή ακαδημαϊκή διαδρομή κι αν έχει) και η κυβέρνησή του είναι τα διορισμένα συμπαρομαρτούντα ενός εκβιασμού κι όχι μιας εκλογικής διαδικασίας. Σας διαβεβαιώ πάντως ότι το ίδιο θαυμαστικό θα έβαζα και για τον κ. Πετσάλνικο ή τον κ. Κακλαμάνη.
Κατά τα λοιπά έχετε δίκιο: το σχόλιο δεν μπαίνει στην ουσία. Το ανακάτεμα των βοθρολυμάτων δεν περιλαμβάνεται στις δεξιότητές μου.
Καλά Χριστούγεννα.
χωρίς εμπάθεια και με τιμή
Θεόδωρος Παντούλας
Καλό το άρθρο σας κύριε Παντούλα και σας συγχαίρω για το θάρρος να τα γράφετε αυτά επώνυμα την σήμερον ημέραν.
Όσο για τους παραπάνω θιγμένους “λαοσίτες” έχω να πω τα εξής:
1) Ο κ. Βορίδης ήταν αρχηγός της νεολαίας ΕΠΕΝ, διατί να το κρύψωμεν άλλωστε.
2) Ο υπερπατριώτης κ. Βορίδης δήλωσε ευτυχής όταν ψήφισε το μνημόνιο παράδοσης της χώρας στους ξένους τραπεζίτες.
Μνημόνιο το οποίο απέτυχε σε όλες τις χώρες στις οποίες έχει εφαρμοστεί μέχρι σήμερα. Το τελευταίο το λέω γιατί οι “λαοσίτες” μασούν πολύ την καραμέλα του ότι “το μνημόνιο ήταν καλό αλλά δεν το εφάρμοσε σωστά το ΠΑΣΟΚ”…
3) Το “μπουμπούκος” το είπε η γυναίκα του κ. Γεωργιάδη δημόσια στην τηλεόραση. Και ποιος μας λέει δηλαδή ότι δεν το είπε επίτηδες για να τον κάνει πιο συμπαθή στο ευρύ κοινό, αλλά τελικά δεν τους βγήκε όπως θα ήθελαν. Όπως και να έχει, ας πρόσεχαν…
4) Το ότι ο κ. Γεωργιάδης νοίκιαζε χρόνο στα διάφορα κανάλια και πούλαγε βιβλία και ιδεολογίες του Πασά και άλλων “παλαιο-ελληνιστών”, δεν τον κάνει το “πετυχημένο” άτομο που αυτός λανσάρει ότι είναι.
Πείτε μας ως εκδότης ποιους σοβαρούς βραβευμένους και κοινά αποδεκτούς συγγραφείς έχει εκδόσει.
Ότι είναι ξύπνιος, είναι. Βρήκε το target group των αρχαιοελληνιστών, “τρούπωσε” και τους τα “μάζεψε”.
Με αυτήν την λογική όμως και χωρίς πλάκα, πιο πετυχημένος και καπάτσος είναι ο γνωστός Λιακόπουλος. Βρήκε το τεράστιο target group των ατόμων με IQ κάτω του μετρίου και τους τα “μάζεψε” κι αυτός.
Ειλικρινώς πιστεύω ότι αυτός θα ήταν καταλληλότερος υπουργός από τον Άδωνι-Σπυρίδωνα…
Αυτά, για να μην χάνουμε κι άλλο χρόνο με το κόμμα φραγκενστάιν του κωλοτούμπα (ένας είναι ο κωλοτούμπας)…
κ. Παντούλα,
Ευχαριστώ που μπήκατε στον κόπο να μου απαντήσετε, όπως επίσης και για τις ευχές σας.
Χαίρομαι που έγινε κατανοητή -όσο δεν φανταζόμουν ομολογουμένως- η ουσία του σχολίου μου.
Δύο πράγματα έχω να σας πω για την απάντησή σας, και έπειτα να σας ευχηθώ με την σειρά μου Καλά Χριστούγεννα.
Μπράβο που το κουτόχορτο δεν περιλαμβάνεται στην δίαιτά σας. Ωστόσο, είναι άδικο να επιχειρείτε να το ταΐσετε σε άλλους. Για το ότι δεν περιλαμβάνεται στις γνώσεις σας, επιτρέψετέ μου να έχω μια επιφύλαξη.
Λέτε επίσης πως το ανακάτεμα των βοθρολυμάτων δεν περιλαμβάνεται στις δεξιότητές σας. Αναρωτιέμαι, γιατί τότε ασχολείστε με αυτήν την δραστηριότητα; Επιχειρήστε να κάνετε ουσιαστική κριτική.
Αν μου επιτρέπετε, και ένα μικρό σχόλιο για το θαυμαστικό: Είναι περιττό να σας διαβεβαιώσω πως όποιο όνομα και να στολίζατε είτε με θαυμαστικό είτε με κάποιο απ’ τα γνωστά επίθετα, αν μένατε μόνο σε αυτό, η κριτική σας πάλι δεν θα ήταν κριτική, και ο χυλός των λέξεων και σημείων στίξεως πάλι θα σας… μύριζε.
Εν πάση περιπτώσει,
Καλά Χριστούγεννα.
Γ. Κωσταντής.