«Το τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας». Έργο του Σπ. Βασιλείου (1950).
Σπύρος Βασιλείου (1903-1985), ο αγαπημένος μπάρμπασπύρος, ο μεγάλος Έλληνας ζωγράφος του 20ου αιώνα καταγράφει με το μαγικό του πινέλο το σιδερένιο τραπεζάκι του σπιτιού του με τα παραδοσιακά εδέσματα της Καθαράς Δευτέρας για να υποδεχθεί τους αγαπημένους του φίλους και να γιορτάσει μαζί τους την πρώτη μέρα της σαρακοστής στο σπίτι του κάτω από την Ακρόπολη.
Ήθη και έθιμα της πλούσιας Ελληνικής κληρονομιάς μας , με τα μάτια και τον χρωστήρα του μεγάλου ζωγράφου.
Λαγάνα , ελιές , χαλβάς και χόρτα η απολαυστική γαστρονομία της ημέρας με τους υπέροχους και πολύχρωμους χαρταετούς να ανταγωνίζονται ποιος θα πετάξει ψηλότερα.
Ο εικαστικός καλλιτέχνης
Ο Σπύρος Βασιλείου σε φωτογραφία του Δημήτρη Παπαδήμου.
Ο Σπύρος Βασιλείου (Γαλαξίδι, 16 Ιουνίου 1903 − Αθήνα, 22 Μαρτίου 1985, υπήρξε ένας από τους πλέον παραγωγικούς, αναγνωρίσιμους και δημοφιλείς Έλληνες εικαστικούς καλλιτέχνες.
Ζωγράφος, αγιογράφος, χαράκτης, σκηνογράφος, γραφίστας, διακοσμητής, συγγραφέας-κριτικός, δάσκαλος, έχει στο ενεργητικό του περισσότερα από 5.500 έργα.
Την καλλιτεχνική του παραγωγή χαρακτηρίζει η συνάντηση των διδαγμάτων της λαϊκής και της βυζαντινής τέχνης με τους πειραματισμούς των σύγχρονών του ρευμάτων.
Έργο
Γεννήθηκε το 1903 στο Γαλαξίδι. Σπούδασε στην Αθήνα με υποτροφία, στη Σχολή Καλών Τεχνών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, από το 1921 έως το 1926 έχοντας ως δασκάλους τους Καλούδη και Λύτρα.
Χρυσή Αθήνα, 1976
Άρχισε να παρουσιάζει τα έργα του σε εκθέσεις αμέσως μετά την αποφοίτησή του (το 1926 εκθέτει στο φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Αθηνών μαζί με τους Πολύκλειτο Ρέγκο, Σπύρο Κόκκινο και Αντώνη Πολυκανδριώτη, στην «Έκθεση των Τεσσάρων» όπως την αποκάλεσαν).
Ο Βασιλείου έκανε την πρώτη ατομική έκθεσή του το 1929 στην γκαλερί Στρατηγοπούλου. Το 1930 απέσπασε το Μπενάκειο Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για τα σχέδια των τοιχογραφιών του ναού του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου στο Κολωνάκι. Με τα χρήματα του βραβείου κάνει το πρώτο του ταξίδι στην Ευρώπη, όπου είχε την ευκαιρία να επισκεφτεί μουσεία και συλλογές. Η αγιογράφηση του Αγίου Διονυσίου πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1936 και 1939.
Το Γαλάτσι, 1930
Υπήρξε μέλος τον καλλιτεχνικών ομάδων Τέχνη και Στάθμη και του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, συμμετείχε σε διεθνείς εκθέσεις, στην Μπιενάλε της Βενετίας (1934, 1964), στην Αλεξάνδρεια το 1957 και στο Σάο Πάολο το 1959 ενώ έργα του παρουσιάστηκαν στο Ντιτρόιτ το 1955 (με την αφορμή της εικονογράφησης του ναού του Αγίου Κωνσταντίνου στο Ντιτρόιτ) και το 1960 στο Μουσείο Γκούγκενχαϊμ στη Νέα Υόρκη (για το έργο του "Φώτα και Σκιές" συγκεκριμένα, απέσπασε τότε το βραβείο Guggenheim του ελληνικού τμήματος της AICA).
Τα Εξάρχεια, 1930
Έργα του Βασιλείου βρίσκονται σε πολλές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Τα ευρισκόμενα στην Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου έργα του αντιπροσωπεύουν τις διαφορετικές δεκαετίες της δουλειάς του.
Στην Εθνική Πινακοθήκη ο Βασιλείου πραγματοποίησε αναδρομική έκθεση το 1975 και παρουσίασε ένα βασισμένο στο έργο του πολυθέαμα το 1983.
Ο Σπύρος Βασιλείου δίδαξε στην Παπαστράτειο Σχολή και αργότερα στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο.
Χαρακτηριστικά έργου
- Θέατρο Βεργή, 9 Δεκεμβρίου 1969: Στην τιμητική βραδιά για τα 40 χρόνια σκηνογραφίας του Σπύρου Βασιλείου διακρίνονται,από αριστερά,οι Γιάννης Σιδέρης, Μάνος Κατράκης, Σωκράτης Καραντινός, Πέλος Κατσέλης, Ελσα Βεργή και Γιώργος Θεοδοσιάδης 2. Προσχέδιο σκηνικού από την «Ηλέκτρα» του Ρίχαρντ Στράους, 1964.
O Βασιλείου κινήθηκε πάνω στον άξονα του αιτήματος της επιστροφής στις ρίζες της ελληνικής τέχνης, προκειμένου να συναντήσει τάσεις των κινημάτων του ευρωπαϊκού μοντερνισμού, με τον τρόπο που προσλαμβάνονταν από την καλλιτεχνική ζωή στην Αθήνα.
Ακρόπολις, έργο του Σπύρου Βασιλείου.
Τα έργα του, τα οποία απεικονίζουν το φυσικό και αστικό τοπίο καθώς και σκηνές της κοινωνικής ζωής, προσεγγίζουν και περιγράφουν την καθημερινότητα με λυρική και ονειρική διάθεση συνδυάζοντας το λόγιο με το λαϊκό στοιχείο και την παράδοση με τον νεωτερισμό.
Έχει ενδιαφέρον ο τρόπος κατά τον οποίο στη ζωγραφική του αποτυπώνεται η εξέλιξη του αθηναϊκού τοπίου από τη μεσοπολεμική περίοδο στις δεκαετίες της αντιπαροχής.
Προσωπική ζωή
Ήταν νυμφευμένος με την Αγγελική (Κική) Κωνσταντακόπουλου από τις 27 Απριλίου του 1941 (την ημέρα της κατάληψης της Αθήνας από τα γερμανικά στρατεύματα). Μαζί έκαναν μαζί δύο παιδιά, τη Δροσούλα και τη Δήμητρα.
Μουσείο "Atelier" Σπύρου Βασιλείου
Το σπίτι του κάτω από την Ακρόπολη στον αριθμό 5 της οδού Γουέμπστερ έχει μετατραπεί από το 2004 σε μουσείο. Φιλοξενεί έργα του Βασιλείου προερχόμενα από ιδιωτικές συλλογές, τα οποία σε τακτά χρονικά διαστήματα αλλάζουν και η έκθεση ανανεώνεται.
Ροζ Αθήνα, 1976
Το 2014 τη διεύθυνση του μουσείου ανέλαβαν δυο από τις εγγονές του ζωγράφου. To Atelier διοργανώνει διαλέξεις, σεμινάρια, ομιλίες, μουσικές βραδιές, εκπαιδευτικά προγράμματα, εικαστικά εργαστήρια και επίσης μεριμνά για την οργάνωση και την ψηφιοποίηση του αρχείου του καλλιτέχνη.
Εξέδωσε τα βιβλία:
· Γαλαξιδιώτικα καράβια, 1934
· Παιδικά σχέδια, 1930, συνεργασία με τον Αγήνορα Αστεριάδη
· Ντίλι-ντίλι, εκδόσεις Ίκαρος, ζωγραφιές Μπαρμπα-Σπύρου, 1948
· Φώτα και σκιές, 1969 (αυτοβιογραφικό)
πηγή: http://athamastos.blogspot.com/2016/03/blog-post_54.html
