Η Οντολογία του Ωραίου στο έργο του Πέτρου Βράιλα-Αρμένη

1
475

Στις 13 Ιανουαρίου 2012 την Παρασκευή στην Στοά του Βιβλίου παρουσιάστηκε το βιβλίο του Αντώνη Δ. Βασιλάκη, Δρ Φιλοσοφίας και μαέστρου-συνθέτη,   Η Οντολογία του Ωραίου στο έργο του Πέτρου Βράιλα-Αρμένη, εκδ. ‘Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων’.

Για το βιβλίο μίλησαν: ο  Ευάγγελος Μουτσόπουλος, ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας, πρώην  Πρύτανις του Παν/μίου Αθηνών και Ακαδημαϊκός, ο  Μάριος Μπέγζος, καθηγητής Συγκριτικής Φιλοσοφίας της Θρησκείας στη Θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και  ο πρωτοπρεσβύτερος  π. Νικόλαος Λουδοβίκος,  καθηγητής της Δογματικής και της Φιλοσοφίας στην Ανωτ. Εκκλ. Σχολή Θεσσαλονίκης, και part-time λέκτορας στο Ορθόδοξο Ινστιτούτο του Cambridge.

1 σχόλιο

  1. «Εντυπωσιάζομαι βαθύτατα από την τόλμη του Βράιλα να θεωρήσει το ωραίο ως οντολογία. Και μάλιστα ως θεολογική οντολογία! Είναι πολύ προχωρημένη θέση αυτή.
    Στην τριάδα αυτή την οποία φιάχνει – αλήθεια, αρετή και ωραίο – να τα θεωρεί αυτά τα τρία [i]ομοούσια[/i]. Ενάντια σε κάθε πανθεϊζουσα ή ολοποιούσα φιλοσοφική διαλεκτική ή, αντίστοιχα, μια θεολογική “φιλιοκβιστική” άποψη που θάθελε τον τρίτο όρο να παράγεται κι απ’ τους δύο άλλους – και να είναι κατώτερός τους
    Λέει λοιπόν: Το ωραίο αφορά στο Είναι. Δεν είναι τίποτε λιγώτερο. Το Είναι είναι που είναι ωραίο! Και η αρετή! Και, μάλιστα, είναι ωραία μ’ ένα τρόπο [b]ομοούσιο[/b]. Η θεολογική έννοια του «ομοουσίου» είναι εξαιρετικά πλούσια έννοια: Δείχνει ότι υπάρχουν μορφές πληρότητας οι οποίες σ υ ν υ π ά ρ χ ο υ ν [b]όχι αθροιστικά[/b]. Δεν είναι, δηλαδή, η αλήθεια που είναι κ α ι ωραία, είναι η αλήθεια η οποία [i]έχει[/i] όλη την ουσία της, την οποία [i]επίσης έχει[/i] το ωραίο, την οποία [i]επίσης έχει[/i] η αρετή! Θα λέγαμε ότι τα πάντα είναι εκφάνσεις του Όντος. […] Ο τελικός ορίζοντας – συνεπώς – της αλήθειας, της αρετής και του ωραίου είναι ο Θεός.»
    Ιδού μια προσέγγιση (από τον π. Νικόλαο Λουδοβίκο) που με συνεπαίρνει. Η μόνη προσέγγιση!

    «Η ύλη είναι ελευθερία – δεν είναι αναγκαιότητα.»
    Μια επιφύλαξη, εδώ, από την ταπεινή σκοπιά μου: Η ύλη [b]καλείται να (ξανα)γίνει[/b] – δεν είναι εξ άπαντος [b]ελευθερία[/b].

Σχολιάστε:

Πληκτρολογήστε το σχόλιό σας
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ