Χθες έγινε ο κηδεία τού Ραούφ Ντενκτάς.
Δεν έχω τον χρόνο να εξηγήσω εν εκτάσει γιατί το γεγονός ότι στην κηδεία του παρέστησαν ο Πρόεδρος της Τουρκίας, ο πρωθυπουργός τής Τουρκίας, η σύζυγος του νεκρού «ποιητή – σοσιαλιστή» πρωθυπουργού τής εισβολής Μπουλέντ Ετσεβίτ έχει τόση σημασία όση και η χρεοκοπία τής Ελλάδας.
Οι δικοί μας ήρωες καταστρέφουν την πατρίδα τους, οι ήρωες των Τούρκων δημιουργούν την πατρίδα τους. Για τους Έλληνες χάθηκε μισή(;) Κύπρος ελληνική και για τους Τούρκους κερδήθηκε μισή (;) Κύπρος Τουρκική.
Στην κηδεία παρέστη και αντιπροσωπεία ελλήνων πολιτών μουσουλμάνων τής Κομοτηνής. Και άλλες αντιπροσωπείες μουσουλμάνων από τη Βουλγαρία και αλλού.
Ασφαλώς και ξέρετε τη σημασία όλων αυτών. Ίσως να μειώσω τη σημασία εξηγώντας την.
Πόση Ελλάδα ασχολείται σήμερα με το γεγονός ότι η Τουρκία γιορτάζει τη συνέχιση τού μεγάλου φαγοποτιού σε βάρος τής Ελλάδας, που συνεχίζεται στην Κύπρο; Πολύ λίγη, μηδαμινή. Το ίδιο, όμως, συμβαίνει και στην Κύπρο. Χθες βράδυ ένας συνταξιούχος-φιλόλογος-
Ο Χριστόφιας έστειλε συλλυπητήρια στους οικείους τού Ντενκτάς και στην κοινότητά του. Ο Ντενκτάς είναι μεγάλος πατριώτης και ήρωας, γιατί αναβάθμισε την καθόλα άχρηστη μειονότητά του σε κοινότητα, χαρίζοντάς της για δικά της, τα δικά μας εδάφη, τα δικά μας χωριά, τις δικές μας πόλεις.
Κι εμείς; Α, εμείς σήμερα θα απεργήσουμε για τα... δίκαια μας!
Υ.Γ. Ο Ντενκτάς, λέγουν, κατάγεται από εξισλμισθέντες χριστιανούς, Έλληνες δηλαδή.
Αγαπητέ κύριε Ροδίτη,
είναι θλιβερό ότι 40 ημέρες τώρα (όσο και ένα μνημόσυνο) δεν υπάρχει ούτε ένα σχόλιο στο Αντίφωνο επί της σπαρακτικής κραυγής σας. Η πατρώα γή άφανίζεται, η Ελλάδα αφελληνίζεται, όμως η διαμάχη στο Αντίφωνο καλά κρατεί. Ρωμηοί εναντίον Ελλήνων, εκατοντάδες σχόλια θνητής φλυαρίας σε σωρεία αναρτήσεων για ένα ανύπαρκτο ζήτημα που δεν ενδιαφέρει κανένα πέραν των σχολιαστών, νεφελώδης θεωρητικολογία για την “απίστευτη περί έθνους σύγχυση”, στην παρακείμενη ανάρτηση από δυνατούς στοχαστές, που βάλθηκαν να μας πείσουν για την ύπαρξη έθνους δίχως πατρίδα, δίχως σπαρμένα κόκκαλα προγόνων ιερά, δίχως γή και αίμα.
Τι τα θέλετε, τι τα γυρεύετε, φωνή βοώντος εν τη ερήμω, όπου η παγκοσμιοποιημένη μητρόπολη καλπάζει, η πατρίδα παφλάζει, υποχωρεί σαν την άμπωτη, μαζί της και ο λαός μας, εκ του λας=πέτρα, για να θυμόμαστε.
Βολεμένοι στα σαλόνια των ιστοσελίδων, έχουμε άποψη για όλα, αλλά βούληση για τίποτε. Αντικαταστήσαμε την ασπίδα του συντρόφου με την καθήλωση του ζόφου.
Κι εσείς κι εγώ, ζούμε στον σωστό τόπο αλλά σε λάθος εποχή!
Κύριε περδικάρη,
Από καιρού εις καιρό κοιτάζω αν σχολίασε κάποιος τα δικά μου για να του απαντήσω, αν χρειαζεται. Γι’ αυτό άργησα.
Τι να σας πω. Είμαστε χαμένοι και το χειρότερο είναι που εμείς είμαστε οι αίτιοι της απωλείας μας και κανένας άλλος. Δεν αξίζουμε να υπάρχουμε. Δεν κλαίμε για μάς. Κλαίμε για τα αθώα παιδιά μας που σε λίγο ούτε αυτά θα είναι αθώα.
Πώς γίναμε σκάρτος λαός;
Κύριε Περδικάρη, χθες ο κομμουνιστής (!!) Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας, σε δημοσιαγραφική διασκεψη που μετέδιδαν όλα τα ξεπουλημένα και αστοιχείωτα (ανεξαιρέτως) κανάλια μας, μας είπε το ανήκουστο: Οι ξένοι, λέει, με παρακινούν να υποβάλλω υποψηφιότητα και για την επόμενη πενταετία. Μου λένε, λέει, ότι δεν μπορούν να φανταστούν την Κύπρο χωρίς εμένα Πρόεδρο.
Ο “κομμουνιστής” Πρόεδρός μας, κ. Περδικάρη, θεωρεί επιχείρημα υπέρ του ότι όλοι οι μη κομμουνιστές συνάδλεφοί του (εκτός κι αν είναι κρυπτοκομμουνιστές και δεν τους καταλάβαμε) ξένοι δεν θέλουν να τον χάσουν από Πρόεδρος της… Κυπριακής Δημοκρατίας!
Μέχρι τη στιγμής εγώ προσωπικά δεν ξέρω κανένα ξένο που ενήργησε σοβαρά για το καλό της Κύπρου.
Όμως το χειρότερο είναι ότι κανένας δημοσιογράφος δεν βγήκε ξεκάθαρα να πει ότι ο Πρόεδρός μας μάλλον τα έχει χαμένα. Το μόνο που κατάλαβαν είναι ότι προτίθεται να υποβάλει ξανά υποψηφιότητα.
Πάντα πίστευα με τη Βέμπο ότι “η Ελλάδα είναι απότον Θεό σταλμένη.” Κι εγώ ένας τρελός είμαι. Σκέφτομαι πως όλ’ αυτά μπορεί ακριβώς να είναι μέρη της δοκιμασίας μας. Ποιος ξέρει τι άλλο μας περιμένει…