Η Δημοκρατία Συνάρτηση Παιδείας

Οι αρχαίοι προκειμένου να ορίσουν τον κατά λόγον βίο, στράφηκαν στον κόσμο και στοχάστηκαν περί αυτού. Μετά στράφηκαν στον άνθρωπο και έκαναν το ίδιο. Για να ανακαλύψουν την αλήθεια και να την αναπαράγουν στον κοινωνικό τους βίο έπρεπε πρώτα να την γνωρίσουν και να την μελετήσουν.
Δεν είναι τυχαίο ότι πρώτα αναπτύχθηκε η φυσική φιλοσοφία των ιώνων φιλοσόφων και κατόπιν αναπτύχθηκε και η ηθική ουμανιστική φιλοσοφία των σωκρατικών. Οι διαδικασίες αυτές συμβάδιζαν με την εξέλιξη προς τον δημοκρατικό τρόπο διακυβέρνησης της πόλης-κράτους.

Αν εντοπίζουμε στον άνθρωπο μόνο ορμέφυτα και πρωτόγονα ένστικτα, τότε του στερούμε το βασικό προσόν που τον κάνει να ξεχωρίζει από τα ζώα: ότι είναι έλλογο όν. Ότι μπορεί να στοχάζεται τον εαυτό του και να έχει εσωτερική συνείδηση της ύπαρξής του.
Αν ο μόνος τρόπος που νοείται ο άνθρωπος είναι ως σχέση με άλλους, τότε δεν υπάρχει ως προσωπικότητα, δεν μένει χώρος για αυτήν. Χωρίς αυτοτελή ανεπτυγμένη προσωπικότητα τελικά και η όποια επιφανειακή σχέση του με άλλους γίνεται ασταθής και προβληματική.
Αν το πρόσωπο [i]είναι[/i] σχέση, τότε ουσιαστικά δεν υπάρχει καθεαυτό, αυτοκαταργείται όπως η δημιουργία ενός μορίου νερού καταργεί τις ιδιότητες των ατόμων υδρογόνου και οξυγόνου που το συναποτελούν. Αν πούμε επιπλέον ότι το οξυγόνο βρίσκει την πραγμάτωσή του ως νερό, τότε ακυρώνουμε την πρωταρχικά σημαντική αξία του ως αυτοτελές αέριο, αναντικατάστατο συστατικό του αέρα που αναπνέουμε.
Αυτήν την ελλειμματική προσωπικότητα, το ελλιπώς ανεπτυγμένο εγώ δείχνει και η εκφραση “ξέρεις ποιος είμαι εγώ;”, μια σχεδόν υπαρξιακή απορία. Είναι ο άνθρωπος με μειωμένο ή ανύπαρκτο εσωτερικό κόσμο, ο άνθρωπος που αναζητά συνεχώς και εναγωνίως την επιβεβαίωση της προσωπικής του ταυτότητας στην προβολή, στην επίδειξη, στην “αποδοχή” και “αναγνώριση” -με όποιο μέσον βρίσκει πρόσφορο- του εαυτού του από τον κοινωνικό περίγυρο.
Είναι το σαφές παράδειγμα του πώς η ατελής ατομικότητα οδηγεί σε ουσιαστική αντι-κοινωνικότητα.

Τελικά λοιπόν δεν απαντήθηκε επαρκώς το ερώτημα του κατά πόσον η διάκριση σε “ατομοκεντρικά” και “κοινωνιοκεντρικά” μοντέλα ευσταθεί ή έχει νόημα. Βλέπουμε τις υποτιθέμενα “ατομοκεντρικές” κοινωνίες να έχουν ισχυρότατη παράδοση εθελοντισμού, να έχουν εφαρμόσει έμπρακτα αρχές κοινωνικής αλληλεγγύης, κοινωνικού κράτους κλπ. Και αντιστοίχως τις υποτιθέμενα “κοινωνιοκεντρικές” να έχουν ανύπαρκτη εθελοντική νοοτροπία, ελλειμματική κοινωνική συνείδηση, να είναι στην πράξη οι πιο στυγνά και κυνικά ατομοκεντρικές.
Περισσότερο νόημα βρίσκει κανείς σε μια διάκριση μεταξύ κοινωνιών λειτουργικών που ευτυχούν ή τουλάχιστον το προσπαθούν με μια στοιχειώδη ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών τους, και κοινωνιών δυσλειτουργικών που δυστυχούν κι όπου η αμοιβαία δυσπιστία και καχυποψία μεταξύ των μελών τους παραλύει συνολικά την κοινωνική τους συνύπαρξη.

Και στην Αγια- Σοφιά υπήρχε [b]δημοκρατία[/b];; Καλή η ιστορία των ιδεών αλλά ας μην ξεφεύγουμε απ’ την πραγματικότητα… :ooo:

realist,εχεις διαβασει ποτε για το βυζαντιο η πετας φρασεις

ιωαννη,επειδη συνεχως προσπαθεις να κρινεις τον γιανναρα για να νιωσεις καλα,απλα την αλλη φορα σκεψου πριν γραψεις…δεν υπαρχει ουτε ενας που να αρνειται τον ατομοκεντρισμο της δυσης.αυτο που δεν καταλαβαινεις απ αυτα που λεει ο γιανναρας ειναι οτι ο ανθρωπος δεν μπορει να ειναι ποτε ελευθερος αν δεν βγει απο τον εαυτο του,να αγαπαει και να αγαπιεται,να εμπιστευεται…γιατι ο μονος τροπος ελευθεριας ειναι η αγαπη…αλλιως θα μεινεις στην κλειστη ατομικη-οντικη σου υπαρξη,με δογματισμους…αυτο που υποστηριζεις,για το ατομο,εχει πεθανει απ την εποχη του χαιντεγγερ και του σαρτρ…

H Δημοκρατία εγκαθιδρύει μια αμφίδρομη παιδευτική σχέση με τους μετέχοντες σε αυτήν πολίτες όταν υπάρχει δημοκρατία οι πολίτες εκπαιδεύονται σε αυτήν Όταν δεν υπάρχει δημοκρατία δεν υπάρχει παιδεία Σύμφωνα με τους λόγους χειραγώγησης των πολιτών στις σύγχρονες οικονομικές δικτατορίες η αλλοίωση των γενικών χαρακτηριστικών της δημοκρατίας δημιούργησε φυσικά απολιτικά όντα απαίδευτους πολίτες Ο Τσόμσκι τα γράφει και είναι δικός τους Που να διαβάζαμε και τους δικούς μας τους αρχαίους εννοώ που το είχαν αντιλήφθη το πρόβλημα της παιδείας μέσα στη δημοκρατία. Τελευταία πολλοί κομίζουν γλαύκας εις Αθήνας .