Όμηρος Τσάπαλος
Βρισκόμαστε σε ένα σημείο καμπής στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Από την μια η Κυβέρνηση επιζητά και η Κοινωνία απαιτεί την ουσιαστική επανίδρυση του Πανεπιστημίου και από την άλλη η ασθμαίνουσα πανεπιστημιακή συντεχνία και οι ζηλωτές μιας καθεστωτικής νοοτροπίας οπισθοδρομισμού και αντιπαραγωγικότητας δεκαετιών, επιμένουν στην συνέχιση μιας βάρβαρης και αναίσχυντης κατάστασης με αποκλειστικά θύματα τους νέους επιστήμονες και το ίδιο το ελληνικό Πανεπιστήμιο.
Από την πρώτη ημέρα του ακαδημαϊκού έτους, τα Πανεπιστήμια έδειχναν να μην μπορούν να λειτουργήσουν, πόσο μάλλον να παράξουν γνώση. Απεργίες με το καλημέρα από τους Καθηγητές λόγω των μισθολογικών περικοπών, καταλήψεις μειοψηφιών από τα κομματικά φυτώρια και τον εξωπανεπιστημιακό χώρο, απλήρωτοι λογαριασμοί και εργαζόμενοι, ακατάλληλα κτίρια για διδασκαλία. Μετά ήρθε η διαθεσιμότητα των διοικητικών υπαλλήλων. Ξανά καταλήψεις, ξανά απεργίες, ξανά απώλεια χιλιάδων ωρών διδασκαλίας. Φοιτητές να χτυπούν καθηγητές, διοικητικοί να συγκρούονται με ακαδημαϊκούς, φοιτητές να βιαιοπραγούν εις βάρος άλλων φοιτητών, κομματικές αντιπροσωπείες να παρεισφρύουν στον αγώνα των νέων ανθρώπων για ένα καλύτερο Πανεπιστήμιο. Και μέσα σε όλα αυτά, να πρέπει το Υπουργείο Παιδείας να υλοποιήσει τον νέο νόμο για την Παιδεία, για την νέα εσωτερική οργάνωση των Πανεπιστημίων και την οικονομική τους βιωσιμότητα. Να πρέπει να διεξαχθούν ομαλά οι εκλογές για τα εσωτερικά μέλη των Συμβουλίων των Ιδρυμάτων, να γίνουν σωστά οι συγχωνεύσεις και οι καταργήσεις άχρηστων ή αλληλεπικαλυπτόμενων τμημάτων και σχολών παρά τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών. Και το κυριότερο, να πρέπει Καθηγητές και φοιτητές να συνεχίζουν να κάνουν μάθημα, να λένε ότι «παράγουν γνώση», σε χώρους ακατάλληλους για μάθηση και βλαπτικούς για την δημόσια υγεία.
Είναι απλά αδύνατον να επιτευχθούν όλα τα παραπάνω. Η Κυβέρνηση προσπαθεί να κρατήσει όχι ένα αλλά τρία ή τέσσερα καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη. Είναι αδύνατον να γίνουν μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα πράγματα που έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και δεκαετίες, χωρίς παράπλευρες απώλειες, χωρίς αλλοίωση και υποβάθμιση του παραγόμενου ακαδημαϊκού και διδακτικού αποτελέσματος. Το ζητούμενο δεν είναι η έστω και υποτυπώδης λειτουργία των Πανεπιστημίων απλά για να λέμε ότι αυτά λειτουργούν και παράγουν ανέργους. Η ουσία έγκειται στο να λειτουργούν με τέτοιον τρόπο ώστε να προσφέρουν σοβαρούς επιστήμονες, με γνώσεις και τεχνική κατάρτιση στο κοινωνικό σύνολο, δίνοντας τους παράλληλα την απαραίτητη ώθηση για να αντιμετωπίζουν τις τεράστιες δυσκολίες στην αναζήτηση μελλοντικής εργασίας.
Όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε ότι το ακαδημαϊκό έτος που διανύουμε είναι χαμένο από χέρι. Όλοι γνωρίζουμε ότι διάδοση γνώσης από τον Καθηγητή στον φοιτητή δεν μπορεί να συμβεί όταν ο ίδιος ο Καθηγητής δεν ξέρει αν το τμήμα στο οποίο διδάσκει θα συνεχίσει να υπάρχει μετά από λίγους μήνες, όταν δεν ξέρει αν θα βρει την αίθουσα διδασκαλίας του προσβάσιμη ή κατεστραμμένη την επόμενη ημέρα, όταν φοιτητές και καθηγητές δεν ξέρουν αν θα διενεργηθούν κανονικά εξετάσεις στο τέλος του εξαμήνου. Ακαδημαϊκή διδασκαλία υψηλού επιπέδου δεν μπορεί να τελεστεί όταν δεν υπάρχουν διοικητικές υπηρεσίες που να δουλεύουν κανονικά, όταν κάθε ημέρα που περνά καταλήψεις και απεργίες πολλαπλασιάζονται, όταν ο φοιτητής φτάνει στο σημείο να απεχθάνεται την ίδια την παρακολούθηση των παραδόσεων, είτε γιατί τα σκουπίδια δεν τον αφήνουν να συγκεντρωθεί είτε γιατί οι κομματικές φατρίες προπαγανδίζουν εις βάρος του, είτε γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει αυτό που λέμε «απρόσκοπτη λειτουργία του Πανεπιστημίου».
Λύση σε αυτόν τον γόρδιο δεσμό φυσικά και υπάρχει. Αρκεί να υπάρξει και πολιτική βούληση. Με κυβερνητική εντολή θα μπορούσε να σταματήσει εδώ και τώρα η λειτουργία των Πανεπιστημίων μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2013. Μέσα σε αυτό το διάστημα καμία παράδοση να μην γίνει, κανένα τμήμα να μην λειτουργήσει, κανένας φοιτητής να μην πάει σε αίθουσα διδασκαλίας. Μέσα σε 9 μήνες η Κυβέρνηση θα πρέπει να δείξει πρωτοφανές σθένος και ουσιαστική θέληση να ολοκληρώσει όλα τα ανοιχτά ζητήματα που ταλανίζουν το ελληνικό Πανεπιστήμιο. Να ολοκληρώσει την διαθεσιμότητα των διοικητικών υπαλλήλων, να ολοκληρώσει την εκλογή και την τοποθέτηση των νέων μελών στα Συμβούλια, να προχωρήσει στην οριστική απομάκρυνση των κομματικών νεολαίων από τις Σχολές, να λύσει τα προβλήματα στέγασης των Πανεπιστημίων, να απομακρύνει καταληψίες από ακαδημαϊκά κτίρια, σκουπίδια και αφίσες και τα γνωστά «τραπεζάκια» των φοιτητικών παρατάξεων, να προχωρήσει στην αξιολόγηση των Καθηγητών, να τελειώσει μια για πάντα με το θέμα των συγχωνεύσεων και των καταργήσεων των τμημάτων και των σχολών. Να θέσει τις βάσεις για το νέο ελληνικό Πανεπιστήμιο της εξωστρέφειας, της αποτελεσματικότητας και της ομαλής και διαρκούς λειτουργίας του προς όφελος της Γνώσης και της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η Κυβέρνηση έχει μπροστά της 9 ολόκληρους μήνες για να κάνει αυτά που ολόκληρη η Κοινωνία αποζητά εδώ και δεκαετίες. Οι φοιτητές θα κληθούν να πάρουν θέση και να υποστηρίξουν ένα τέτοιο εγχείρημα. Μπορεί να χάνεται ένα ολόκληρο ακαδημαϊκό έτος για αυτούς, μπορεί τα έξοδα να τρέχουν, ο προγραμματισμός να αναβάλλεται, το πτυχίο να φαίνεται πιο μακρινό, από την άλλη όμως κερδίζεται κάτι πολύ πιο σημαντικό: η ίδια η αξιοπιστία, η φερεγγυότητα και η ακαδημαϊκότητα των Πανεπιστημίων. Αν θέλουν οι φοιτητές τα πτυχία τους αύριο να έχουν πραγματική αξία στο διεθνοποιημένο ακαδημαϊκό και εργασιακό περιβάλλον που ζούμε και δρούμε, αν θέλουν να νιώθουν ότι πέρασαν τέσσερα χρόνια από την ζωή τους σε έναν χώρο που πραγματικά έμαθαν πράγματα, ένιωσαν τι εστι κάρπωση γνώσης, διάδραση διδάσκοντος και διδασκόμενου, τότε θα πρέπει οι ίδιοι να βγουν μπροστά και να απαιτήσουν, ναι να απαιτήσουν, την οριστική παύση του ακαδημαϊκού έτους προς όφελος των ίδιων αλλά και των επόμενων συναδέλφων τους. Γνώση μέσα σε συντρίμμια είναι αδύνατον να παραχθεί. Πόσο μάλλον όταν κάποιοι προσπαθούν να βγουν κερδισμένοι μέσα από αυτά εις βάρος των υπολοίπων.
πηγή: Aντίφωνο
Πρώτα πρώτα θα ήθελα να ξέρω την ιδιότητα του κ. Τσάπαλου (καλό θα ήταν όσοι δημοσιεύουν κείμενα να συμπληρώνουν και την ιδιότητά τους για να ξέρουμε με ποιον έχουμε να κάνουμε).
Έπειτα θα συμβούλευα τον κ. Τσάπαλο να μην πέφτει εύκολο θύμα των ειδήσεων των 8 στα κανάλια (και ανάλογων δημοσιευμάτων του τύπου σε επιλεγμένες χρονικές στιγμές) που απαξιώνουν συστηματικά τα ελληνικά Πανεπιστήμια με την προβολή συγκεκριμένων αρνητικών περιστατικών και τη συστηματική αποσιώπηση των πολλών θετικών επιτευγμάτων τους – παρά την κατά 50% περικοπή της χρηματοδότησής τους.
Ακόμα, να μην γενικεύει τόσο ισοπεδωτικά και τόσο απλουστευτικά, γιατί αντί να γίνονται πιστευτά τα λεγόμενά του γίνονται σχεδόν αστεία.
Επίσης, να μην είναι τόσο κυνικός με τις οριζόντιες απολύσεις διοικητικών υπαλλήλων (που αριθμητικά είναι πολύ λιγότεροι από τις αναλογίες που ισχύουν σε όλη την Ευρώπη με βάση τον αριθμό των φοιτητών και των διδασκόντων) και οι οποίοι ξαφνικά βρίσκονται όλοι στο δρόμο – χωρίς να αξιολογηθούν ώστε να απομακρυνθούν οι τυχόν ανεπαρκείς και ακατάλληλοι.
Τέλος, θα τον συμβούλευα, για να είναι ο ίδιος συνεπής με τον εαυτό του και τις απόψεις του για το ελληνικό δημόσιο Πανεπιστήμιο, να μην περιορίσει την ηθικής επιταγής πρότασή του στο προσωρινό κλείσιμο των Πανεπιστημίων για μια ακαδημαϊκή χρονιά αλλά να την τραβήξει ως το λογικό άκρο της, δηλαδή να προτείνει όχι μόνο να κλείσουν οριστικά όλα τα Πανεπιστήμια αλλά και να πυρποληθούν, και τα ίδια και όλοι όσοι τα υπηρετούν, και να εξαλειφθούν από προσώπου ελληνικής γης! (αυτό θέλουν και οι εξωπανεπιστημιακοί κουκουλοφόροι αλλά και οι καραδοκούντες επιχειρηματίες).
Έτσι, θα υπάρξει έδαφος δόξης λαμπρής να καταλάβουν το κενό είτε παραρτήματα ξένων ιδιωτικών Πνεπιστημίων (που για να φτάσουν έστω στο επίπεδο των τρίτης συνήθως κατηγορίας μητρικών τους Πανεπιστημίων θα χρειαστούν καμιά πενηνταριά τουλάχιστον χρόνια) είτε ελληνικά ιδιωτικά “Πανεπιστήμια” που, αν και ιδιωτικές επιχειρήσεις, θα απαρνηθούν το πιστεύω τους στο κέρδος και θα λειτουργήσουν προς όφελος της ελληνικής νεολαίας και της ελληνικής κοινωνίας με μοναδική αφοσίωση στην ανιδιοτελή παραγωγή και τη μετάδοση γνώσης!!!
Υ. Γ. Κάτι τέτοιες δημοσιεύσεις στο Αντίφωνο με κάνουν να αναρωτιέμαι μήπως είναι χάσιμο χρόνου να το παρακολουθώ.
Ελένη Πολίτου-Μαρμαρινού
Ομότιμη Καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας
Τμήμα Φιλολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών
Με 43 χρόνια προσφοράς στο δημόσιο ελληνικό Πανεπιστήμιο
Συμφωνω με τον κο Τσαπαλο.Η υπομονη κα Πολιτου εχει και ορια, ειναι καιρος για αμεσα ριζικα μετρα αν θελουμε να γινουν αυτο που σημερα ονομαζεται “Πανεπιστημιο” να γινη τετοιο.
Θα πρεπει καποιος να ειναι εντελως εκτος τοπου και χρονου που να μην μπορει να δει την σαπιλα που αναδυουν τα ιδρυματα αυτα,η να εχει συμφερον απο αυτην την κατασταση…
Καταρχάς σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας να κάτσετε και να διαβάσετε το κείμενο μου (έστω και επιφανειακά) αλλά και να μου απαντήσετε μέσα απο ένα κείμενο που συναγωνίζεται σε έκταση το δικό μου.
Η ιδιότητα μου είναι Πολιτικός Επιστήμονας, MSc in Politics and Communications, LSE, Υποψ. διδ. Παντείου Πανεπιστημίου για ζήτημα Πολιτιστικής Διπλωματίας.
Όσον αφορά το περιεχόμενο των όσων θίξατε, το μόνο που μπορώ να πω είναι οτι θα πρέπει να έχετε φύγει εδώ και πολλά χρόνια απο το ελληνικό πανεπιστήμιο για να μην γνωρίζετε (γιατί τα όσα λέτε λυπούμαι που θα το πω αλλά καταδείχνουν έλλειψη γνώσης για το σήμερα) την κατάντια στην οποία έχουν περιέλθει όχι μόνο οι ακαδημαικοί χώροι αλλά και η ίδια η εκπαιδευτική διαδικασία.
Ειλικρινά θα περίμενα μια πολύ πιο ώριμη άποψη απο μια ομότιμη καθηγήτρια που με το έργο και τις διδαχές της τίμησε το ελληνικό πανεπιστήμιο επί 43 ολόκληρα χρόνια.
Δυστυχώς όμως η αλήθεια πονάει. Είναι πλέον εμφανές οτι η δική σας γενιά αλλά και η αμέσως επόμενη, είναι οι αποκλειστικά υπεύθυνες γενιές για την σημερινή κατάντια του ελληνικού πανεπιστημίου. Άνθρωποι νέοι όπως εγώ και χιλιάδες συμφοιτητές μου υπομένουμε και προσπαθούμε να μάθουμε (ναι να μάθουμε) μέσα στο σάπιο σύστημα που πολιτικοί, καθηγητές και συνδικαλιστές δημιούργησαν για ίδιον όφελος (δεν μιλάω επι προσωπικού φυσικά).
Η αναστολή λειτουργίας κατά εννέα μόνο μήνες των Πανεπιστημίων θα ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να γίνει αυτό που η γενιά σας δεν τόλμησε. Να γίνει το απαραίτητο restart στην εκπαιδευτική διαδικασία, κάτι που φωνές όπως η δική σας προφανώς και δεν θα ήθελαν. Όλα τα άλλα που λέτε περι οριστικής καταστροφής των πανεπιστημίων (οτι δήθεν αυτό θέλω και προσδοκώ) και εισόδου επιχειρηματιών εδράζονται σε ιδεοληπτικές προσωπικές σας παραδοχές που δεν απέχουν και πολύ απο αυτές όσων συστηματικώς και επιμόνως θέτουν εμπόδια στην αλλαγή σελίδας σε αυτόν τον τόπο.
Τα δελτία των 8 είναι πολύ λίγα για να μου διαμορφώσουν την άποψη που έχω για το ελληνικό Πανεπιστήμιο. Αποτελώ κομμάτι του ελληνικού Πανεπιστημίου, βιώνω καθημερινά την συνεχή καταστροφή του και απαιτώ ως Έλληνας πολίτης το οριστικό κόψιμο του Γόρδιου Δεσμού. Ενός Γόρδιου Δεσμού που κάποιοι συνεχίζουν να πιστεύουν οτι δεν υπάρχει ή ό,τι θα έπρεπε να διατηρηθεί..
Κλείνοντας, θα ήθελα να προσθέσω οτι μόλις χθες το Πανεπιστήμιο Αιγαίου ανέστειλε την λειτουργία του..Μήπως τουρκικά συμφέροντα οικονομικής διείσδυσης έβαλαν το χεράκι τους;
Καλά Χριστούγεννα και ό,τι καλύτερο για ένα δημιουργικό και απαλλαγμένο απο ιδεοληψίες νέο έτος.
Όμηρος Δ. Τσάπαλος
Κύριε Σαββίδη, σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και για το μήνυμα μας. Σας ευχομαι καλές γιορτές.
Όμηρος Δ. Τσάπαλος
Σκέφτομαι ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση, οφείλει να παρέχει παιδεία μαζί και δεξιότητες στους νέους και στις νέες, που να τους βοηθούν στη ζωή τους.
Είναι αμφίβολο αν γίνονται και τα δύο ταυτόχρονα.
Οι μεν “ανθρωπιστικές” αλλά και οι θεωρητικές (με την ευρεία έννοια) επιστήμες, έχουν πάψει προ πολλού να παρέχουν επαγγελματικό εισητήριο, οι δε “εφηρμοσμένες”, σχεδόν καθόλου παιδεία και πλέον ούτε επαγγελματικές προοπτικές.
Φαντάζομαι ότι δύσκολα θα διαφωνήσει κανείς, πως αυτό είναι μια όψη της πολυεπίπεδης κρίσης της χώρας μας, αλλά όχι μόνον αυτής.
(Εξαιρούνται σχολές που είτε σχετίζονται άμεσα με στελέχωση των κρατικών μηχανισμών, είτε της εμπορικής ναυτιλίας. Και σε εκείνες όμως, η παιδεία φαίνεται να υπολείπεται των απαιτήσεων του ανθρώπου…)
Μάλλον θα πρέπει να σκεφτούμε πάνω στην ανάγκη συνολικού ανασχεδιασμού του μέλλοντος της χώρας, πάνω σε νέες βάσεις, που θα υποστηρίζουν πχ την αξία της χειρονακτικής εργασίας, την απομυθοποίηση της έννοιας μιας απρόσκοπτης και συνεχούς “ανάπτυξης”, την άμεση ανάγκη πρωτοβουλιών και δράσεων για τη σωτηρία του περιβάλλοντος, την ανανέωση της πίστης στην κοινωνία της αλληλεγγύης, την κοινωνία των προσώπων, στην κοινωνία των πολιτών.
Όσοι μετέχουμε ως δάσκαλοι στο υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα, όσοι φιλοδοξούμε να έχουμε δημόσιο λόγο…
Δύσκολα, πολύ δύσκολα τα πράγματα!
Ιωάννης Π. Παπαπανάγου
Καθηγητής
Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού
Κυρία Πολίτου,
αφού συμφωνήσω με την παρατήρησή σας για τους διοικητικούς υπαλλήλους και σχολιάσω ώς άδικη πάνω από όλα μια πιθανή απόφαση αναστολής λειτουργίας των πανεπιστημίων, θέλω να σας ρωτήσω, εσείς είστε ευχαριστημένη από το ελληνικό πανεπιστήμιο; Σας αρέσει αυτή η εικόνα εγκατάλειψης, βρωμιάς και αφισοκολλήσεων; Καταλήψεων, ύβρεων και πολιτικού πάθους; Μήπως επηρεάζομαι και εγώ από τα δελτία των 8 που δεν παρακολουθώ ποτέ;
Σας αρέσει η εικόνα σταθμού κτελ άλλης δεκαετίας που έχει η φιλοσοφική σχολή; Μετά από 30 χρόνια επιδοτήσεων γιατί υπάρχει αυτό το χάλι;
Τί φοβάστε από τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, μήπως εισάγουν στα τμήματά τους μαθητές του 2; Μήπως επιτρέπουν τα σκονάκια και την αντιγραφή; Μήπως επιλέξουν διδακτικό προσωπικό αναξιοκρατικά; Μήπως διασπαθίσουν δημόσιο χρήμα; Τί που δεν κάνει ήδη το δημόσιο πανεπιστήμιο;
Αφού είστε καθηγήτρια στην φιλοσοφική 43 χρόνια θα πρέπει να θυμάστε ίσως ότι κάποια στιγμή απορρίφθηκαν για την θέση καθηγητή ο Στέλιος Ράμφος και ο Παναγιώτης Κονδύλης!!! Άληθεια είναι ή κακεντρεχές κουτσομπολιό;
Ως καθηγήτρια τα τελευταία 40 χρόνια, φέρετε και εσείς ευθύνη για την σημερινή κατάντια. Θα περίμενα προτάσεις και συστολή αντί για ειρωνείες και ανησυχίες παλιομοδίτικες.
Κ.Α.
καθηγητής πληροφορικής Β’/θμιας εκπαίδευσης
Συμφωνώ σε γενικές γραμμές με την κ. Πολίτου. Ωστόσο, το καινοφανές επιχείρημα στο χώρο του δημοσίου (είμαι ΔΥ, εκπαιδευτικός) ότι κακώς απολύονται χωρίς να αξιολογηθούν (συνέβη και στους ΟΤΑ) είναι αστείο. Όποτε είχε γίνει λόγος περί αξιολόγησης στο δημόσιο, πριν την κρίση και μέχρι πρόσφατα, γινόταν ο κακός χαμός.
Εκφράζω τις ευχές μου στους συντελεστές του Αντίφωνου, αλλά και στους λοιπούς “συμμετέχοντες”.
Καλές γιορτές λοιπόν στην “παρέα”, με “δυνατούς” ρόλους στο νέο χρόνο, σε κάθε μας δραστηριότητα!
Συμμετέχω στη “συζήτηση” του παρόντος άρθρου με την ιδιότητα του αποφοίτου, προ 30ετίας περίπου της ΑΣΟΕΕ, αλλά κι εργαζόμενου στον Ιδιωτικό Τομέα επί αντίστοιχα χρόνια.
Το “πέρασμα” του κάθε φοιτητή από το Πανεπιστήμιο καθορίζει, σε μεγάλο βαθμό, την επαγγελματική του σταδιοδρομία.
Αλλά και το Πανεπιστήμιο, όπως πρόσφατα ανέφερε στέλεχος Πανεπιστημίου του εξωτερικού, “κουβαλάει” τον κάθε φοιτητή του, για το υπόλοιπο του βίου του!
Η παραπάνω πραγματικότητα υπάρχει πέρα από τα δικά μας θέλω ή τις αποφάσεις των Πανεπιστημιακών συνελεύσεων φοιτητών, πανεπιστημιακών, οποιονδήποτε.
Τα Πανεπιστήμια λοιπόν ΔΕΝ πρέπει να είναι κρατικά ή καλλίτερα “κυβερνητικά”.
Πρέπει να αποφασίζουν αυτά πόσοι και ποίοι φοιτητές θα εισαχθούν ποίοι καθηγητές θα διδάξουν και πόσα χρήματα θα παίρνουν.
Το αν θα υπάρχουν και άλλα Πανεπιστήμια Ιδιωτικά ή μη δεν τους αφορά! Το “μόνο” που τους ενδιαφέρει είναι να προσελκύουν καλά μυαλά και με τη διδασκαλία του να εξασφαλίζουν πετυχημένες επαγγελματικές καριέρες στους αποφοίτους τους.
Σ΄ένα κράτος χρεοκοπημένο η μόνη εφικτή λύση είναι τα Πανεπιστήμια να λειτουργούν ως ανεξάρτητα ιδρύματα, με ουσιαστική οικονομική συμμετοχή πέραν της πενιχρής κρατικής επιχορήγησης, των … Αποφοίτων τους!!!
Οι Απόφοιτοι πρέπει να κληθούν να “παίξουν” καθοριστικό ρόλο στην λειτουργία τους, συμμετέχοντας με εκπροσώπους τους στα Συμβούλια, αλλά και το κυριότερο, “τσοντάροντας” στον Ισολογισμό τους!
Πρόταση “λογική”, που όμως δε γίνεται ούτε να συζητηθεί, γιατί όπως και αυτή του αρθρογράφου, προσκρούει στην αδυναμία υλοποίησης οτιδήποτε αντιβαίνει στην υπάρχουσα στρεβλή ελληνική πραγματικότητα!
Οτιδήποτε συμβαίνει στα “Ελληνικά” “κρατικά” “Πανεπιστήμια” σήμερα ξεφεύγει κάθε έννοιας λογικής του κοινού νου.
Τη στιγμή μάλιστα που τα ξένα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα μετεξελίσσονται σε Οργανισμούς Γνώσης, με τεράστια επιρροή στο Παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Οφείλουμε όλοι να ενεργοποιηθούμε, ειδικά όσοι ωφεληθήκαμε στην σταδιοδρομία μας, πρέπει να μας δοθεί από την, “αδύναμη” πια, Πολιτεία να προσφέρουμε.
Τα Πανεπιστήμια είναι ο καθρέπτης του “μέλλοντας” μιας κοινωνίας!
Όσο η Γνώση ανθεί ο άνθρωπος μπορεί να είναι αισιόδοξος για την πορεία του.
Αυτό βέβαια δε θα συμβεί σε όλες τις γωνιές της γης!
Από εμάς εξαρτάται, από τους πολίτες της κάθε χώρας, να επιλέξουμε Πανεπιστήμιο σαν το “Λύκειο” του Αριστοτέλη, που μάλλον δεν ήταν κρατικό, ή σαν το κρατικό “Αριστοτέλειο”.
Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί θα πρέπει να παρατίθενται τίτλοι ώστε να αποκτά κύρος μια άποψη. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό (ως απαίτηση) να εξηγήσει-δικαιολογήσει την κατάντια του Ελληνικού Πανεπιστημίου. Αρνούμαι να παίζω κρυφτό με τους τίτλους. Το θεωρώ όνειδος (σκεφθείτε να απαιτείται πτυχίο αρχιτεκτονικής για να διατυπωθεί άποψη για την γοητεία ή μη ενός κτιρίου). Όμως, μετά από την ανάγνωση της απάντησης της κας Πολίτου, διαβάζοντας με προσοχή τους ακαδημαϊκούς της τίτλους δεν μπορώ παρά να σταθώ στο έξοχο: “Με 43 χρόνια προσφοράς στο δημόσιο ελληνικό Πανεπιστήμιο”…. και να το αντιπαρέλθω ασχολίαστο.