Η μετάσταση της Θεοτόκου ως νόημα ελευθερίας

Ο Χριστός συχνά μιλούσε με χιούμορ. Στον Γάμο στην Κανά, της είπε αστειευόμενος και παριστάνοντας τον μεθυσμένο, “έχουμε τίποτε κοινό, κυρία μου”, (“γνωριζόμαστε κυρία μου”) και η Παναγία απλώς έδωσε εντολή στους υπηρέτες να κάνουν ό,τι τους διατάξει ο Χριστός, δηλαδή το πρώτο του δημόσιο θαύμα. Πάντα με συγκινούσε αυτή η εικόνα, του Χριστού που ξεκινάει τον Δημόσιο Βίο του, που οδηγεί στο Πάθος και την Ανάσταση, υπακούοντας στην Μητέρα του. Ο βίος του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου και το ότι δέχτηκε να μην φύγει στην έρημο για να μην τον αποχωριστεί η μητέρα του, με οδήγησε να υποθέσω ότι η Παναγία είχε παρακαλέσει τον Ιησού να περιμένει μέχρι η ίδια να ετοιμαστεί γιαυτή την αγωνιώδη περίοδο και στιγμή που ο ρομφαία θα διαπερνούσε την καρδιά της, και ο Χριστός υπάκουσε. Η Παναγία είδε ότι πλέον οι μαθητές συγκεντρώνονται, οι ίδιοι εκουσίως και μόνο όταν αυτοί το ζητούν, “Πού μένεις διδάσκαλε;” και σε μία οικογενειακή εορτή ήταν η ίδια που του έδωσε με τόση λεπτότητα την εντολή να αρχίσει το δημόσιο έργο του. “Τους τέλειωσε το κρασί”. Εξαντλήθηκε ο Χρόνος, ας μην περιμένεις άλλο.