Η κοινωνική διάσταση των πράξεων των Αποστόλων

Το 1932, μετά το λεγόμενο «οικονομικό Κραχ» του 1929, ο από Τραπεζούντος Μητροπολίτης Χρύσανθος (Φιλιππίδης) και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών (1938-1941), ευρισκόμενος στην Ελλάδα ως Αποκρισάριος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο: «Η κοινωνική κρίσις και η Εκκλησία». Σε αυτό, μεταξύ άλλων, σημείωνε ότι: «στην πρωτόγνωρη Εκκλησία της Ιερουσαλήμ,… υπήρχε μια νέα οικονομική και κοινωνική τάξη πραγμάτων…γεγονός που πολλοί εκλαμβάνουν ως απόδειξη των κομμουνιστικών αρχών της πρώτης Εκκλησίας». Η τολμηρή αυτή διαπίστωση βασιζόταν φυσικά στη μαρτυρία του βιβλίου των Πράξεων ότι οι πρώτοι Ιεροσολυμίτες χριστιανοί ήσαν «πάντες…επί το αυτό» (Πραξ. 2,44) και είχαν «άπαντα κοινά», διότι ήταν η καρδιά και η ψυχή τους ένα (Πραξ. 4, 32). Τι γνωρίζουμε για το υπόβαθρο της νέας αυτής πραγματικότητας και τι μπορεί αυτή να σημαίνει για τους χριστιανούς και τις χριστιανές του σήμερα;