Στο πλαίσιο του Φιλοσοφικού Κύκλου της ενορίαςτου I. N. Αγίου Νικολάου Ραγκαβά στις 8/5, ο Παναγιώτης Χαχής, ποιητής, και ο Δημήτρης Αρκάδας, θεολόγος, μίλησαν με θέμα «Χριστιανισμός και αναρχισμός» και συνομίλησαν με το κοινό.
Φιλοσοφία Χριστιανισμός και αναρχισμός (Δημήτρης Αρκάδας, Παναγιώτης Χαχής)
«Ο άνθρωπος είναι φύσει καλός.»
Σε τούτο το ανθρωπολογικό αξίωμα ακούω (από τους δύο συμπαθέστατους εισηγητές) ότι θεμελιώνεται το αναρχικό πολιτικό πρόταγμα: Επειδή είμαστε εκ φύσεως καλοί, ευαγγελιζόμαστε και μία άνευ ορίων ελευθερία, όλων ενώπιον όλων μας!
Πλην όμως – συνεχίζει η ίδια αφήγηση – η καλή φύση του ανθρώπου μπορεί (όχι λίγες φορές) να διαστραφεί, εξ αιτίας των αλλοτριωμένων δομών που τον περιβάλλουν. Οπότε και προκύπτει το, σύνηθες, φαινόμενο της κακής συμπεριφοράς ανθρώπου προς άνθρωπο…
Αν είναι όμως έτσι, σκέπτομαι, αν δηλαδή η φύσει καλή ανθρώπινη βούληση θα μεταστραφεί σε κακή ενώπιον του πρώτου πειρασμού που πρόκειται να συναντήσει στο δρόμο της (διότι… θα συναντήσει) τότε διαψεύδεται, τάχιστα, η εικασία περί εμπιστεύσιμης φύσεως.
# Προκύπτει θέλω να πω μια… εκρηκτική αντίφαση στα πρώτα, ήδη, βήματα μιας «αντιεξουσιαστικώς» δομούμενης συλλογιστικής.
Τόσο εκρηκτική, ώστε ίσως και να εξηγεί… διεξοδικά την ακατάσχετη έφεση των δρώντων αναρχικών πολιτών, στην επιστράτευση εκρηκτικών συμπεριφορών / μαζί, και βίαιων μεθόδων του φέρεσθαι: Ένας εξωτερικός κρότος, τότε, καλείται όπως-όπως να επισκιάσει (προς στιγμήν) τον πάταγο της έσω αντίθεσης.
Ο διάβολος και τα κόλπα του, οι στόχοι του απουσιάζουν από την θέση του θεολόγου; Ελευθερία. Τί σημαίνει αυτή η λέξη άραγε για την Ορθοδοξία (άρα και για τον χριστιανισμό);