Τ.Κ. Παπατσώνης ΒΑΪΑ

Στο τεφρό Σπήλαιο, πόχουμε για Ερημητήρι,
πήραν μιαν άλλη χροιά οι Ακολουθίες.
Να, οι Προσευχές, που από γλυκό Λιβανιστήρι
παρ’ από στόματα, μας περιρρέουν, πιο θείες.
 
Και τα δοξαστικά χλωρά κλαριά Φοινίκων,
τιμητικά της ζωντανής θεϊκιάς Ουσίας,
μορφήν έλαβαν μυστική στον τεφρόν οίκον
λαβάρων τίμιων, βελουδένιας Ικεσίας.
 
Να η Λιτανεία, που προχωρεί, με ποια αρμονία,
δισταχτική, μην την εβρεί τίποτα ξένος,
κακός αχός, και ταραχτεί η αγνή Θυσία,
και ταραχτεί, σε απόσκιαν άκρια, ο Εσταυρωμένος.
 
Να η Λιτανεία, θυμητική τέτοιας μανίας.
Μα όπου η αλόη, και όπου η χολή, τώρα ύμνος, αίνος.
Και όπου κορόιδον, ύμνος, αίνος. Της Θυσίας
το Θύμα και το Σέβασμα ο Εσταυρωμένος.