Χαρίτων Πολάτογλου*
Ο χρόνος αποτελεί μια έννοια η οποία χρησιμοποιείται στην καθημερινότητα αλλά και στην επιστήμη. Και στις δύο περιπτώσεις έχει πολυδιάστατη ερμηνεία. Θα περίμενε κανείς ότι η επιστήμη θα είχε πετύχει έναν ορισμό για τον χρόνο και θα είχε προσδιορίσει τις ιδιότητές του. Κάτι τέτοιο δεν έχει επιτευχθεί ακόμα και ίσως να μην γίνει στο άμεσο μέλλον. Όπως συμβαίνει στην εποχή που ζούμε, τα περισσότερα θέματα (επιστημονικά ή της καθημερινής ζωής) εξελίσσονται με μεγαλύτερο ρυθμό από ότι παλαιότερα. Στην παρουσίαση αυτή θα εξηγήσουμε μερικές από τις τελευταίες εξελίξεις στην έννοια του χρόνου, αφού κάνουμε πρώτα μια σύντομη ανασκόπηση στην σχετική ιστορία.
*Αναπλ. Καθηγητής, Τμήμα Φυσικής, Σχολή Θετικών Επιστημών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ Συμπόσιο με θέμα:«Επιστήμη και Τέχνη-Η συνάντησή τους στο Χρόνο» Αθήνα 20-22 Ιανουαρίου. Δείτε ΟΛΗ την ομιλία παρακάτω
Αγαπητοί φίλοι,
Επιτρέψετε μου παρακαλώ να προσπαθήσω να υποδείξω πρώτα (με την βοήθεια της Παλαιάς Διαθήκης και μια από τις θεωρίες του Αϊνστάιν) ότι η Δημιουργία δεν έλαβε ΧΩΡΟ μέσα σύμπαν αλλά ήταν αυτή η ίδια που τον δημιούργησε. Επιτρέψετε μου να προσπαθήσω επίσης να αποδείξω (μέσα από την ίδια επιστημονική θεωρία) ότι στην αρχή της Δημιουργίας υπήρξε κάποιος «τόπος» ο οποίος μπορούσε κάλλιστα να είναι ο Παράδεισος ο οποίος (θα δείξουμε πως) υπήρξε ανεπηρέαστος από τον χρόνο. Θα αρχίσω το δύσκολο αυτό επιχείρημα με το να περιγράψω πως, μέσα από την Δημιουργία της πρώτης ΥΛΗΣ ο Θεός δημιούργησε τον ΧΡΟΝΟ. Όλα αυτά για να πείσουμε τους αγαπημένους Έλληνες συνάνθρωπους μας επιστήμονες, ότι ο άνθρωπος δεν είναι απόγονος ούτε του πιθήκου ούτε και της αμοιβάδας και ότι η επιστήμη μπορεί να αποδείξει όταν θέλει την παρουσία Του θεού την εκείνη την στιγμή πριν της Δημιουργίας ώστε όλοι να επιστέψουν στην Ελληνορθόδοξη Πίστη των Άγιων μας Πατέρων όπου να μπορούν να προσμένουν με όλους τους υπολοίπους μας ως μέλοι του Σώματος Του Χριστού την Ουράνια τους κληρονομιά και τον Ουράνιο τους προορισμό.
Πως ο Θεός δημιούργησε τον Χρόνο.
Μείνετε μαζί μου παρακαλώ. Φαντασθείτε να είσθε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι με σβησμένα τα φώτα κρατώντας δίπλα σας και κοντά στο πάτωμα του κρεβατιού μια μπάλα του τένις.
Το σκοτεινό δωμάτιο θα το παρομοιάσουμε ως το ΚΕΝΟ το οποίο προϋπήρχε της Δημιουργίας, και την μπάλα ως ένα και μοναδικό μόριο της ΥΛΗΣ. Σηκώστε τώρα την μπάλα του τένις (το ένα μόριο) μέσα στο ΚΕΝΟ (δωμάτιο). Μόλις έχετε δημιουργήσει τον ΧΩΡΟ, τον Χώρο όπου βρίσκεται η μπάλα. Βλέπουμε εδώ πως, με το να δημιουργήσει ο Θεός ένα μόνο μόριο ΥΛΗΣ, δημιούργησε ταυτόχρονα και τον ΧΩΡΟ και την ΥΛΗ. Εάν ήταν δυνατό να είμεθα παρών (παρατηρηταί) εκείνη την στιγμή της πρώτης «φάσης» της δημιουργίας (ΥΛΗΣ/ΧΩΡΟΥ), θα διαπιστώναμε προσωπικά ότι η ύπαρξης του ΧΡΟΝΟΥ (η δυνατότητα μέτρησης του) δεν θα ήταν δυνατή μέσα από την παρουσία του ενός μορίου της ΥΛΗΣ μέσα στον ΧΩΡΟ. Ο ΧΡΟΝΟΣ που θα χρειαζόταν π.χ. η μπάλα του τένις (ΥΛΗ) που κρατούμε στο δωμάτιο (ΧΩΡΟ) για να συμπληρώσει ένα σωστό κύκλο γύρο από τον άξονα της είναι αδύνατο να μετρηθεί (καταγραφή) λόγω έλλειψης οποιουδήποτε άλλου σημείου αναφοράς. Σε αυτή την φάση της δημιουργίας ΧΩΡΟΥ/ ΥΛΗΣ, και στην απουσία του ΧΡΟΝΟΥ δεν μπορεί να μετρηθεί ούτε και η ΤΑΧΥΤΗΤΑ (του ενός μορίου) η οποία «συμπάσχει» από έλλειψη σημείου αναφοράς. Είναι ακριβώς σε αυτή την «φάση» της Δημιουργίας στην απουσία του ΧΡΟΝΟΥ που μπορούσε να προϋπήρξε η Παράδεισος του Αδάμ και της Εύας, και θα βασιστούμε λίγο παρακάτω από μια θεωρία του Αϊνστάιν για να προσπαθήσουμε να απεικονίσουμε πως. Για να συμπληρώσουμε όμως ολοκληρωτικά την εικόνα θα βοηθηθούμε καλύτερα εάν πρώτα δοθεί επιστημονική εξήγησης τον για τον τρόπο με το οποίο ο Θεός Δημιούργησε τον ΧΡΟΝΟ.
Ο Θεός Δημιουργεί τον ΧΡΟΝΟ, την στιγμή που Δημιουργεί ‘εισαγάγει’ στον ΧΩΡΟ ένα δεύτερο μόριο ΥΛΗΣ (μια δεύτερη μπάλα του τένις) Τα δύο μόρια έχουν τώρα μεταξύ των σχέσεις σημείων αναφορών τα οποία επιτρέπουν την μέτρηση του ΧΡΟΝΟΥ αλλά και της ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ.
Εν συντομία, έχουμε δει πως δημιούργησε ο Θεός τον ΧΩΡΟ/ΥΛΗ με το να δημιουργήσει πρώτα ένα μόριο ΥΛΗΣ, και στην συνέχεια τον ΧΡΟΝΟ με το να δημιουργήσει ένα δεύτερο. Έχουμε επίσης εξηγήσει τους λόγους γιατί ,ο ΧΡΟΝΟΣ δεν μπορεί να υπάρξει στην απουσία λιγότερων των δύο μορίων ΥΛΗΣ.
Αυτό επίσης αποδεικνύει πως, πριν την Δημιουργία του κόσμου δεν υπήρχε ο ΧΡΟΝΟΣ
Αυτές οι προϋποθέσεις (συνθήκες) κάτω από την οποίες παίρνει (πήρε) υπόσταση ο ΧΡΟΝΟΣ μπορούν τον κατατάξουν ως «κάτι» το οποίο παίρνει υπόσταση ή έρχεται σε ύπαρξη μόνον μέσα από την παρουσία της ΥΛΗΣ. Αυτές ακριβώς οι συνθήκες μπορούν κάλλιστα να περιγραφούν ως ένας άλλος φυσικός νόμος του σύμπαντος εν σχέση με τον ΧΡΟΝΟ, και θα μας βοηθήσουν να αναπτύξουμε κάποιο θεώρημα ή συσχετισμό με τον ΧΡΟΝΟ ο οποίος θα μας είναι πολύ χρήσιμος μελετώντας τις πιθανότητες, η τυχών μας προσδοκίες πραγματοποιήσεως ταξιδιού μας στον ΧΡΟΝΟ
Ταξίδι στον ΧΡΟΝΟ
Έχουμε εξηγήσει τους λόγους γιατί ο ΧΡΟΝΟΣ δεν μπορεί να υπάρξει εις την απουσία της ΥΛΗΣ και έχουμε εξήγηση τον τρόπο με τον οποίο αυτός (ο ΧΡΟΝΟΣ) είναι εξαρτώμενος αυτής. Μπορούμε τώρα να παρουσιάσουμε την παθητική αυτή εξάρτηση της υπάρξεως του ΧΡΟΝΟΥ στην ΥΛΗ με την σκιά κάποιου ανθρώπου (ΧΡΟΝΟΣ) η οποία υλοποιείται στον τοίχο (έρχεται σε ύπαρξη) ακριβώς την στιγμή που ο άνθρωπος αυτός (ΥΛΗ) περνά από μπροστά του και την δημιουργεί. Το να ταξιδέψουμε τον χρόνο προς τα πίσω χωρίς την κίνηση του σύμπαντος που του (έδωσε) δίδει υπόσταση, είναι σαν να απαιτούμε, να απομονώσουμε την σκιά του άνθρωπου από τον άνθρωπο, και να την κάνουμε από μόνη της (την σκιά) να περιπατήσει πίσω! Εάν όμως έστω και θεωρητικά κάποιος κατάφερνε π.χ να γυρίσει όλα τα πλανητικά συστήματα και τροχιές των πλανητών πίσω (για να κινηθεί η σκιά προς τα πίσω), ο ΧΡΟΝΟΣ του οποίου φύση είναι «εξαρτώμενη» (γεννάται με την οποιανδήποτε κίνηση της Ύλης), θα κατάγραφε αυτό το γεγονός…προς τα μπροστά!
Η παρουσία της Ύλης γεννά τον ΧΡΟΝΟ ως τέλειο εργαλείο μέσα από τον οποίο διαπιστώνεται η τελειότητα της κίνησης με την οποία ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν στον κατ’εικόνα άνθρωπο (νους λόγος πνεύμα), τον οποίο δημιούργησε ως βασιλέα αυτής. Όπως δεν μπορεί να υπάρξει φως χωρίς τον ήλιο, έτσι και δεν μπορεί να υπάρξει ο ΧΡΟΝΟΣ χωρίς Ύλη.
Ο ΧΡΟΝΟΣ γεννάται όταν το γεγονός αρχίσει, συνοδεύει το γεγονός όταν αυτό είναι σε εξέλιξη, και τελειώνει όταν αυτό (το γεγονός) τελειώσει.
Έτσι ο ΧΡΟΝΟΣ έχει ΑΡΧΗ, άρχισε με το γεγονός της δημιουργίας του υλικού κόσμου, είναι σε εξέλιξη συνοδεύοντας την ΥΛΗ μέσα από την ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΔΙΑΣΤΟΛΗ της ως ο αιώνιος «επί τόπου αυτόπτης μάρτυρας» της τελείας κίνησης της Δημιουργίας η οποία κάνει δυνατή την ζωή στην γη έως το τέλος …το τέλος του σύμπαντος κόσμου όπου και ο ΧΡΟΝΟΣ θα σταματήσει, όταν Αυτός (Ο Δημιουργός) το ορίσει!
«Πίσω στον μέλλον» στους κινηματογράφους ΜΟΝΟΝ!
Παράδεισος (όπως μπορεί να επιβεβαιωθεί από την επιστήμη).
Ερώτησης: Υπάρχουν επιστημονικές ανακαλύψεις οι οποίες επαληθεύουν τις Γραφές?
Στο βιβλίο του Ορθοδόξου Αρχιμανδρίτη Αστερίου Χατζηνικολάου με την ονομασία «Η Αρχή και το Τέλος του κόσμου» από όπου επήρα τις περισσότερες αυτές ωραίες πληροφορίες, υπάρχει μία μελέτη η οποία παρουσιάζει μια επιστημονική θεωρία που περιγράφει ένα εκτυφλωτικό «ΦΩΣ» την στιγμή της Δημιουργίας του κόσμου, το οποίο αποδεικνύει ότι όντως υπήρξε η φωνή η οποία ακούσθηκε να λεει: “γενηθήτω φώς · και εγένετο φώς” Γένεσης 1:3.
Ένας ιερέας ονομαζόμενος Λεματρε ο οποίος ηταν μαθηματικός και κοσμολόγος, μελέτησε τις φόρμουλες του Αϊνστάιν για να προσδιορίσει πως ακριβώς αυτές θα εφάρμοζαν εν σχέση με την στιγμή της Δημιουργίας του κόσμου. Το 1927 διατύπωσε την αρχή του ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟΥ ΑΤΟΜΟΥ. Διατύπωσε δε την αρχή αυτή με το να γυρίσει την «εξέλιξη» πίσω (με την βοήθεια της φόρμουλας) σε ένα σημείο όπου όλη η ΥΛΗ (όλοι οι γαλαξίες) συνκεντρώθηκαν εντός μίας σφαίρας η οποία δεν ήταν μεγαλύτερη από τον Ήλιο!!!…ΕΝΑ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟ ΑΤΟΜΟ!
Εάν επιτρέψουμε για ακόμα μία φορά να είμαστε «επί τόπου» παρατηρητές σε αυτό το πρώιμο στάδιο της Δημιουργίας, θα γινόμεθα αμέσως αυτόπτες μάρτυρες γεγονότων και καταστάσεων που μπορεί να έχουν μια παντοτινή αλλαγή σκέψεως και νοοτροπίας μας για Τον Θεό, την Αγία Γραφή και την Δημιουργία.
Θυμάστε την ΜΙΑ μπάλα του τένις? Θυμάστε πως το ένα μόριο ΥΛΗΣ δημιούργησε τον ΧΩΡΟ απουσία του ΧΡΟΝΟΥ? Το ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟ ΑΤΟΜΟ (ΥΛΗ) της θεωρίας του Αϊνστάιν μέσα στον ΧΩΡΟ που επίσης δημιούργησε ο Θεός προϋπήρξε στην απουσία του ΧΡΟΝΟΥ εις την αρχή της Δημιουργίας. (Γένεσης 1:3) “γενηθήτω φώς · και εγένετο φώς”. Η απουσία εδώ ενός δεύτερου πρωταρχικού ατόμου (ένας δεύτερος ήλιος) καθιστούσε αδύνατη την ύπαρξη του ΧΡΟΝΟΥ. Σύμφωνα με την επιστημονικές έρευνες και μελέτες, το ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟ ΑΤΟΜΟ περιγράφεται από την επιστήμη ως μια «πύρινη θάλασσα ακτινοβολίας» το Φως από όπου όλα άρχισαν!
ΟΙ Δυο εποχές του Σύμπαντος.
Έχουμε μελετήσει για τις πιθανότητες της υπάρξεως ενός «πλανήτη φωτός» πριν από την λεγόμενη «μεγάλη έκρηξη» ενός πλανήτη ο οποίος υπήρξε αδιάφορος ως προς τον ΧΡΟΝΟ ( η μια μπάλα του τένις)
Μπορούμε τώρα να ρωτήσουμε με ασφάλεια τον εαυτό μας την επόμενη θεολογική ή επιστημονική ερώτηση. Εάν κάποιος ζούσε πάνω σε εκείνο τον πλανήτη (ήλιο φωτός)… Ο Αδάμ και η Εύα μια σφαίρα όχι μεγαλύτερη από τον Ήλιο…Μπορούσε αυτή να είναι η Παράδεισος?
1η εποχή
Είναι γνωστό ότι η επιστήμη χωρίζει την ιστορία του σύμπαντος σε δύο εποχές. Η πρώτη για την οποία γίνεται λόγος είναι αυτή της επικράτησης της ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑΣ την οποία και διαδέχθηκε η εποχή της ΥΛΗΣ. Κατά την διάρκεια της πρώτης εποχής η οποία και διάρκεσε 400.000 χρόνια, αυτά τα οποία αντιπροσωπεύουν το ΦΩΣ δηλαδή τα πρωτόνια και αυτά τα οποία αντιπροσωπεύουν την ΥΛΗ δηλαδή τα σωματίδια του πυρήνα παρέμεινα σταθερά όσο αφορά τον αριθμό τους.
2η εποχή
Η επιστήμη εξηγεί πως από το Φως μπορεί να δημιουργηθεί ΥΛΗ « Καθώς κοιτάμε όλο και πιο πίσω στην ιστορία του σύμπαντος, φθάνουμε σε μια εποχή, όποτε η θερμοκρασία ήταν τόσο υψηλή, ώστε οι συγκρούσεις μεταξύ των φωτονίων μπορούσαν να δημιουργήσουν υλικά σωματίδια από καθαρή ενέργεια…Δυο κβάντα ακτινοβολίας, δηλαδή δύο φωτόνια μπορούν να συγκρουσθούν και να εξαφανισθούν και όλη η ενέργεια και η ορμή τους να διατεθεί για την παραγωγή δυο ή περισσοτέρων υλικών σωματιδίων. Στην θέση δηλαδή των εκπροσώπων του Φωτός που εξαφανίζονται παρουσιάζονται εκπρόσωποι της ΥΛΗΣ τα στοιχειώδη σωματίδια της, που συνδυαζόμενα στην συνέχεια θα δημιουργήσουν τους πυρήνες, τα άτομα της ΥΛΗΣ, τις διάφορες χημικές ενώσεις, εμάς τους ίδιους, όλο τον κόσμο όπως τον ξέρουμε σήμερα. Η «πρώτη ΥΛΗ» του κόσμου είναι το ΦΩΣ»!
Η μεγάλη έκρηξη (the big bang)
Βλέπουμε τώρα πολύ καθαρά ότι η επιλογή κάποιων επιστημόνων να χρησιμοποιούν τις λέξεις «bιg bang» οι οποίες περιγράφουν μια απροσδιόριστη η αγνώστου προελεύσεως τυχαιας έκρηξης, αποκλείει σημαντικές επιστημονικές ανακαλύψεις οι οποίες είναι σημαντικές ώστε να δώσει η επιστήμη εις Τον Δημιουργό μας Θεό την αρμόζουσα του θέση ενώπιον του κόσμου και της Δημιουργίας. Όταν ο αστρονόμος Βαρρυ Παρκερ μιλούσε για εκείνη την «έκρηξη» η οποία «εγένησε» το σύμπαν είπε: Μπορεί να νομίζεται ότι η έκρηξη (το εκτυφλωτικό φως) έλαβε ΧΩΡΟ μέσα στο σύμπαν το οποίο είναι άπειρο εν τούτης δεν είναι αυτός ο τρόπος με τον οποίο αυτά έγιναν. Η μεγάλη έκρηξη δημιούργησε τον ΧΩΡΟ…πριν την μεγάλη έκρηξη δεν υπήρχε ούτε η ΥΛΗ ούτε ο ΧΩΡΟΣ ούτε ο ΧΡΟΝΟΣ. Αγαπητοί αδελφοί… Τι Υπήρχε ???
Πιστεύω πράγματι ότι ήταν ευλογία Θεού να «δούμε» μαζί την στιγμή πριν της Δημιουργίας του κόσμου όπου οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν στον νου ένα αποκρουστικό, ανέλπιδο ή αχανές σκοτάδι…όπου όμως άλλοι βλέπουν Τον (πριν και μετά της δημιουργίας) Θεό, στον Οποίο και σήμερα μιλούν προσωπικά, Τον γνωρίζουν σαν Φως, Το Αιώνιο Φως, Τον Τριαδικό Ταπεινό, Αγνό, Φιλάνθρωπο Θεό της Ορθοδοξίας μας.
Επιτρέψετε μου να κλείσω με μια περιγραφή του Άγιου μας Συμεών για Τον Θεό (το Θειο Φως).
«Ο Άγιος Συμεών στα γραφόμενα του, μπαίνει πάντοτε σε πολύ κόπο να ξεκαθαρίσει ότι Το Θειο Φως (Πατήρ Υιός και Άγιο Πνεύμα) είναι ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ. Δεν είναι απλώς ένα Φως/Ακτινοβολια- μια άτονη φωτεινότητα όπως αυτή η οποία παράγει μία λάμπα η ο ήλιος. Το Θείο Φως είναι το ΠΡΟΣΩΠΟ καθ’ Εαυτό Του Θεού. Δεν είναι «προϊόν» του Θεού είναι ο Θεός ο ίδιος. «Το Φως Σου Ο Θεέ Εσύ Είσαι » γράφει… και επιστρέφει στο ίδιο σημείο αναφοράς πολύ συχνά!
Αποκάλυψις 21:6,7
Και πρόσθεσε: «Εκπληρώθηκαν όλα• εγώ είμαι το Α και ο Ω, η αρχή και το τέλος• εγώ σ’ όποιον διψάει θα δώσω δωρεάν να πιει από το νερό (το Πνεύμα της Αληθείας) που δίνει ζωή. 7Αυτά θα τα κληρονομήσει ο νικητής κι εγώ θα είμαι Θεός του, κι αυτός παιδί μου.
http://www.greekorthodoxchurch.org/
Θα βρείτε εδώ θέματα τα οποία μπορεί να σας ενδιαφέρουν όπως: Η ζωή μετά θάνατο, Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία και άλλα
Ευχαριστώ, Κωνσταντίνος (James Wiliams)