Σπύρος Κάκος
Ο άνθρωπος θεωρεί τον εαυτό του ιδιαίτερο πλάσμα. Ανεξάρτητα του αν πιστεύει κανείς ότι είμαστε κάτι διαφορετικό από τα ζώα ή απλά μια βελτιωμένη έκδοση τους, ο καθένας μας κατανοεί ότι έχουμε κάτι "ανώτερο". Το βασικότερο στοιχείο που καθορίζει αυτή την εντύπωση είναι η λεγόμενη "ελεύθερη βούληση" που διαθέτουμε. Όλοι μας συμπεριφερόμαστε όπως εμείς θέλουμε και όχι όπως ο "Θεός" ή κάτι "άλλο" θέλει αυτό. Πιστεύουμε ότι δεν είμαστε μαριονέτες, αλλά ανεξάρτητα όντα με τη δική τους ανεξάρτηση θέληση. Κατά πόσο είναι αλήθεια αυτό; Έχουμε πράγματι δική μας θέληση;
Η βασική αντίρρηση στην ύπαρξη ελεύθερης βούλησης είναι η ίδια η επιστήμη. Στόχος της επιστήμης είναι η ανακάλυψη των φυσικών νόμων που ισχύουν στο σύμπαν. Αν γνωρίζεις την αρχική κατάσταση ενός συστήματος και τους νόμους που ισχύουν σε αυτό, τότε μπορείς να προβλέψεις το μέλλον του συστήματος. Η "πρόβλεψη" μέσω της επιστήμης της κίνησης των πλανητών ή της πορείας μιας σφαίρας που βλήθηκε από ένα όπλο, θέτει ένα πρόβλημα που πολλοί μας προτιμούμε να παραβλέπουμε: αφού και εμείς ανήκουμε στο φυσικό σύστημα του σύμπαντος και υπακούμε στους φυσικούς νόμους, μήπως όλα όσα κάνουμε είναι ήδη προκαθορισμένα; Αν κάποιος γνωρίζει όλες τις αρχικές συνθήκες του σύμπαντος κόσμου και όλους τους νόμους που διέπουν την κίνηση κάθε σωματιδίου ή κύματος μέσα σε αυτό, θα μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια το μέλλον του; Η επιστήμη μας αυτό λέει. Η λογική πάνω στην οποία έχουμε χτίσει την επιστήμη μας αυτό λέει. Μπορεί να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι "αποφασίζουμε", αλλά στην ουσία απλά βιώνουμε αυτό που ήδη έχει προκαθοριστεί από τις αρχικές συνθήκες του σύμπαντος και τους φυσικούς του νόμους. Πόσο αλήθεια μπορεί να είναι ένα τέτοιο σενάριο;
Αν κανείς εξετάσει το ζήτημα με καθαρά επιστημονικά εργαλεία, δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί ότι η μοίρα μας είναι προκαθορισμένη. Δεν μπορούμε να θεωρούμε ότι η επιστήμη μας δίνει τη δυνατότητα να προβλέπουμε τα πάντα αν γνωρίζουμε τις αρχικές συνθήκες και τους εφαρμοζόμενους νόμους, αλλά όχι την ανθρώπινη συμπεριφορά. Δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι όλα είναι προβλέψιμα, αλλά όχι η κίνηση των μορίων και ατόμων στο ανθρώπινο σώμα και εγκέφαλο. Αν υπάρχουν καθολικοί φυσικοί νόμοι, τότε αυτοί θα ισχύουν και για τα ανθρώπινα πρωτόνια και ηλεκτρόνια. Ακόμα και η κβαντική στατιστική πιθανότητα του να βρεθεί ένα σωματίδιο σε ένα σημείο με πιθανότητα 40% και σε ένα άλλο σημείο με πιθανότητα 60% είναι πρόβλεψη. Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούμε να προβλέψουμε και τι πιθανότητες έχουμε να πούμε "γειά σου" αντί για "τι κάνεις;" ένα πρωινό και μάλιστα με ακρίβεια δεκαδικού; Ή μήπως να προβλέψουμε τι πιθανότητες υπάρχουν να χωρίσουμε τη γυναίκα μας μετά από έναν έντονο τσακωμό; Η κβαντομηχανική έβαλε ένα όριο στο κατά πόσο μπορούμε πράγματι να προβλέψουμε με ακρίβεια τη θέση και την ταχύτητα ενός σωματιδίου, αλλά χωρίς να θίγει στο ελάχιστο το αξίωμα της ύπαρξης γενικών (καθολικών) φυσικών νόμων που είναι τελικά κατανοήσιμοι από τον άνθρωπο οι οποίοι βοηθούν στην πρόβλεψη της μελλοντικής συμπεριφοράς ενός συστήματος. Επιπλέον πρέπει να θυμόμαστε ότι ακόμα δεν έχει διαφαφηνιστεί το τι ακριβώς σημαίνει η στατιστική "αβεβαιότητα" που εισάγει η κβαντομηχανική - αν αυτή συνδέεται με μια εγγενή αδυναμία της επιστήμης όπως εμείς την έχουμε θεμελιώσει ή αν έχει σχέση με μια αδυναμία που υπάρχει εγγενώς στο σύμπαν. Και τι σημαίνει όμως ότι υπάρχει μια αδυναμία να προβλέψουμε ακριβώς τη θέση ενός σωματιδίου εξαιτίας μιας ατέλειας της αντίληψης μας για τον κόσμο; Σημαίνει μήπως ότι αν με κάποιον τρόπο αυτή η ατέλεια αρθεί, θα μπορέσουμε να κάνουμε ακριβή πρόβλεψη χωρίς πιθανοτικές παραμέτρους;
Η ουσία είναι ότι κάθε έκφανση της επιστήμης (ακόμα και η στατιστική κβαντομηχανική) αναφέρεται σε συστήματα τα οποία μπορούμε να αναλύσουμε για να βγάλουμε συμπεράσματα για τη μελλοντική τους συμπεριφορά. Με άλλα λόγια κάθε έκφανση της επιστήμης σήμερα μας λέει ότι θεωρητικά θα μπορούσαμε να βγάλουμε συμπεράσματα πρόβλεψης και για την ανθρώπινη συμπεριφορά. Ανεξάρτητα τους είδους της γραφής (δεκαδικοί, ποσοστά, άρρητοι αριθμοί), η ουσία είναι πως η μοίρα μας είναι γραμμένη κάπου και απλά περιμένει να τη διαβάσουμε...
Το ερώτημα λοιπόν είναι: αν το μέλλον ενός φυσικού συστήματος όπως το σύμπαν (ή ο ανθρώπινος εγκέφαλος) είναι προκαθορισμένο, υπάρχει χώρος για αυτό που αποκαλούμε "ελεύθερη βούληση"; Αν είναι προκαθορισμένο ότι υπάρχει πιθανότητα κατά 98% να κάνουμε το Α και κατά 2% να κάνουμε το Β, μπορούμε εμείς τη στιγμή που θα έρθει η ώρα να δράσουμε να "αποφασίσουμε" να κάνουμε το Γ; Τα όσα ανέφερα παραπάνω δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για ελεύθερη βούληση. Είναι ανόητο το να πιστεύουμε πως η επιστήμη μπορεί να μας αποκαλύψει την αλήθεια για τα πάντα (άρα και να κάνει προβλέψεις), αλλά πως η ανθρώπινη συμπεριφορά θα μένει πάντα εκτός πεδίου έρευνας της λόγω της "ελεύθερης βούλησης". Και όμως σχεδόν όλοι μας πιστεύουμε ότι έχουμε ελεύθερη βούληση. Θεωρούμε ότι οι πράξεις μας είναι δικές μας και όχι απλά το αποτέλεσμα φυσικών διεργασιών στον εγκέφαλο μας πάνω στις οποίες δεν έχουμε καμία εξουσία. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος για τον οποίο τιμωρούμε τους άλλους για τα λάθη τους: γιατί είναι "δικά τους" λάθη και όχι κάτι προκαθορισμένο. Πως όμως όλοι μας έχουμε αυτή την "ψευδαίσθηση"; Γιατί έχουμε αυτή την "ψευδαίσθηση"; Με τα δεδομένα τα οποία έχουμε αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να αποφανθούμε οριστικά για το αν η ελεύθερη βούληση είναι μια πραγματικότητα ή μια ψευδαίσθηση. Από τη στιγμή που δεν έχουμε ακόμα κατανοήσει πως λειτουργεί ο ιός της γρίππης, είναι αλαζονικό να πιστεύουμε ότι μπορούμε να μιλάμε για το αν υπάρχει ή όχι ελεύθερη βούληση. Η τελική ετυμηγορία αποτελεί αυτή τη χρονική στιγμή θέμα πίστης. Το περίεργο όμως είναι ότι στο θέμα αυτό όλοι σχεδόν οι άνθρωποι συμφωνούν - άθεοι, αγνωστικιστές και θεϊστές το ίδιο. Τι δημιουργεί αυτή τη συμφωνία;
Αυτά που γράφω αυτή τη στιγμή έχουν προκαθοριστεί; Ή ξαφνικά "αποφάσισα" να τα γράψω; Θέλω να πιστεύω το δεύτερο. Όταν κάποιος φονεύει κάποιον άλλον το κάνει επειδή το αποφάσισε ή επειδή ήταν προκαθορισμένο από πριν να τον σκοτώσει; Ο Χίτλερ φταίει που σκότωσε τόσους ανθρώπους ή δεν φταίει επειδή ήταν προκαθορισμένο από το σύμπαν να το κάνει; Η ποινική μας δικαιοσύνει πιστεύει το πρώτο. Κάποιος είναι άθεος επειδή έτσι είναι προκαθορισμένο να σκέφτεται ή επειδή έτσι αποφάσισε με το δικό του μυαλό να σκέφτεται; Οι άθεοι θέλουν να πιστεύουν το δεύτερο. Κάποιος συγγραφέας δημιουργεί ένα αριστούργημα που σκέφτηκε ή απλά καταγράφει σε ένα χαρτί σκέψεις στο μυαλό του ήδη καθορισμένες από την πρώτη στιγμή δημιουργίας του σύμπαντος; Όλοι μας που τον διαβάζουμε θέλουμε να πιστεύουμε το πρώτο. Kάποιος είναι ορθολογιστής επειδή είναι η μοίρα του να σκέφτεται έτσι ή επειδή έτσι σκέφτηκε ο ίδιος; Θέλει να πιστεύει το δεύτερο...
Ο καθένας είναι ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ για τις πράξεις του ακριβώς επειδή αυτές είναι το αποτέλεσμα της ελεύθερης του βούλησης. Στο κρίσιμο ερώτημα του αν υπάρχει ελεύθερη βούληση, όλοι οι άνθρωποι απαντάνε με μια φωνή "ναι"! Έτσι πιστεύουμε. Δύσκολα όμως το αποδεικνύουμε...
“Η ύπαρξη της ελεύθερης βούλησης ανοίγει το δρόμο για την παραδοχή της ύπαρξης αυτού που συχνά αποκαλείται “Θεός”…Ίσως η ελεύθερη βούληση του καθενός μας να είναι αποτέλεσμα του ότι έχουμε φτιαχτεί καθ’ εικόνα και κατ’ ομοίωση Του…”
Ωραίο το συμπέρασμα κύριε Σπύρο. Κάπου υπάρχει κι ένας θεός κι έτσι αίρονται όλοι οι νόμοι, οι κανόνες και οι προβλέψεις.
Η ελεύθερη βούληση όμως δεν μπορεί να ενεργοποιείται και να εκτελείται ορμώμενη μόνο από το “θείο”. Είναι και ο παράγοντας “πρόσωπο” που την επηρεάζει.
Παραδείγματος χάριν, το γεγονός ότι ο Σπύρος Κάκος αποφάσισε να γράψει τη δεδομένη χρονική στιγμή, το συγκεκριμένο δοκίμιο, είναι κάτι που συντελέστηκε από το μοναδικό σε όλη την ανθρωπότητα και ιστορία πρόσωπο του Σπύρου Κάκου.
Αν πει ο Σπύρος Κάκος -από ταπείνωση ίσως- ότι θα μπορούσε κάλιστα στη θέση του να έγραφε το δοκίμιο ένας άλλος, θα ήταν λάθος με βάση τον παράγοντα πρόσωπο. Εάν θα ήταν κάποιος άλλος, το δοκίμιο θα ήταν τελείως διαφορετικό, αναγνωριστικό ενός άλλου προσώπου.
Κάτι άλλο όμως θέλω να ρωτήσω εξ αφορμής των γραφομένων του κ. Κάκου: το “κατ’ εικόνα” σε ποιανού την εικόνα αναφέρεται, τη στιγμή που ο θεός είναι πνεύμα και ως πνεύμα δεν έχει μορφή και σχήμα;
[i]Κάτι άλλο όμως θέλω να ρωτήσω εξ αφορμής των γραφομένων του κ. Κάκου: το “κατ’ εικόνα” σε ποιανού την εικόνα αναφέρεται, τη στιγμή που ο θεός είναι πνεύμα και ως πνεύμα δεν έχει μορφή και σχήμα;[/i]
Πιθανή συνδρομή σε μια απάντηση: [b]Των ποδιών τον ήχο του Χριστού άκουγε η Εύα στον Παράδεισο, κατά το τροπάριο.[/b]
Σε γενικές γραμμές με βρίσκουν σύμφωνο οι θέσεις του άρθρου.
Καταθέτω μία πρόταση γιά την “επίλυση” του φαινομενικού αδιεξόδου.
Αναφέρετε στο τέλος ότι “Ωστόσο η αίσθηση μας είναι ότι εμείς αποφασίζουμε για αυτό που κάνουμε”, η λύση βρίσκετε στο γεγονός ότι έμεις είμαστε οι αποφάσεις μας !!! ( καί όταν δεν είμαστε οι αποφάσεις μας τότε μάλλον είμαστε στην πορεία γιά το φρενοκομείο ), δηλαδή αυτό που πρέπει να επαναξιολογηθεί από όσους βλεπουν αντίφαση είναι η έννοια του “εμείς” ( “εγώ”).
Μπορούμε να διατυπώσουμε καί μία εύκολη προς απόδειξη εικασία (ή ορισμό) —” κάθε όν με αρκετά πλούσια-περίπλοκη δομη τέτοια που να αξίζει να ονομαστεί ‘εσωτερικός κόσμος’ θα αναπτύσει εξωτερική δράση σχεδόν πάντα σε αρμονία με τον εσωτερικό του κόσμο καί θα έχει σχεδόν πάντα την αισθηση-ψευδαίσθηση της ‘ελευθερης βούλησης’, στις σχεδόν ποτέ (μέτρου μηδέν) στιγμές δυσαρμονίας το όν είναι σε στιγμή τρέλας “
Γιά aknowlegments kipikos45@yahoo.gr
[quote name=”angx”][i]Κάτι άλλο όμως θέλω να ρωτήσω εξ αφορμής των γραφομένων του κ. Κάκου: το "κατ’ εικόνα" σε ποιανού την εικόνα αναφέρεται, τη στιγμή που ο θεός είναι πνεύμα και ως πνεύμα δεν έχει μορφή και σχήμα;[/i]
Πιθανή συνδρομή σε μια απάντηση: [b]Των ποδιών τον ήχο του Χριστού άκουγε η Εύα στον Παράδεισο, κατά το τροπάριο.[/b]
[/quote]
Υπάρχει μήπως κανένας θεολόγος που μπορεί να μου δώσει μια πιο λογική απάντηση;
@angx
Δεν είμαι θεολόγος, αλλά μιά δημιουργική απάντηση στο ερώτημα
“το “κατ’ εικόνα” σε ποιανού την εικόνα αναφέρεται, τη στιγμή που ο θεός είναι πνεύμα και ως πνεύμα δεν έχει μορφή και σχήμα;” που θέτεις είναι ότι, ο θεός ως πνεύμα με άπειρες δυνατότητες μπορεί άνετα να λάβει την εικόνα μας !!! Με άλλα λόγια σημαίνει ότι ο κάθε ένας έχει τον θεό σάν τα μούτρα του !!!
[quote name=”kostas45″]@angx
ο θεός ως πνεύμα με άπειρες δυνατότητες μπορεί άνετα να λάβει την εικόνα μας [/quote]
Εκείνος μπορεί να λάβει την εικόνα μας, αλλά εμείς σύμφωνα με ποιά εικόνα λάβαμε μορφή εφόσον ο θεός δεν έχει μορφή; Δημιούργησε μήπως από πριν κάποιο πρότυπο, ή μήπως όχι;
Νομίζω ότι ο θεός αν έδρασε θα έδρασε κουτουρού !!!
Δηλαδή στην τύχη.
Βέβαια μετά το μετάνοιωσε πολλές φορες, απόδειξη ότι πολλές φορές προσπάθησε να καταστρέψει τον κόσμο καί τους ανθρώπους.
Ομως απέτυχε !!!
Δηλαδή ο κακομοίρης ο θεούλης δεν μπόρεσε να διωρθώσει το λάθος του !!!
Ηθικό διδαγμα “κάποια λάθη, ξεπερνάνε τους δημιουργούς τους, ακόμα καί αν είναι θεοί” !!
Ελπίζω να σε κάλυψα.
Όχι, δεν με κάλυψες. Περιμένω σοβαρότερη απάντηση.
[i]Υπάρχει μήπως κανένας θεολόγος που μπορεί να μου δώσει μια πιο λογική απάντηση;[/i]
Μα το τροπάριο θεολογεί! Μάλλον το αγνοείτε. Προσθέτω λοιπόν πού αναφέρεται:
[i]”Και άκουσαν τη φωνή του Κυριού του Θεού, που [b]περπατούσε [/b]στον παράδεισο το δειλινό, και κρύφτηκαν από Αυτόν και ο Αδάμ και η γυναίκα του [b]από το πρόσωπό Του[/b]” [/i](Γένεση, 3, 8-9).
Δεν σας αρκεί; Ιδού και άλλο:
[i]”[b][Ο Χριστός] είναι εικόνα του αόρατου Θεού,[/b] πριν από κάθε πλάσμα γεννημένος` γιατί τα πάντα δι’ Αυτού ήρθαν στην ύπαρξη […] Υπάρχει Αυτός πριν από καθετί κι Αυτός τα πάντα συγκρατεί για να μπορούν να υπάρχουν”[/i] (Παύλου, επιστολή προς Κολοσσαείς, 1,15-17).
Θέλετε και κάτι από θεολόγο;
[i]”Στο πρόσωπο του Θεού Λόγου ο άνθρωπος βλέπει την εικόνα του Θεού Πατρός, και σύμφωνα με αυτή την εικόνα ο ίδιος ο άνθρωπος δημιουργήθηκε”[/i] (Άγιος Αθανάσιος, PG 25, 8)
Να συνοψίσω;
Η εικόνα του Θεού, σύμφωνα με την οποία δημιουργήθηκε ο άνθρωπος, είναι ο αναστημένος Χριστός, ο “πρωτότοκος πάσης κτίσεως”.
Ωραία. Μία ακόμα ερώτηση. Οι άγγελοι σύμφωνα με την εικόνα του Χριστού πήραν κι αυτοί μορφή;
Επιτρέψτε μου μερικές ερωτήσεις ακόμα εκτός από την προηγούμενη:
1. Πώς εξηγείτε τον πληθυντικό αριθμό στο στίχο 26 του πρώτου κεφαλαίου στο Γένεσις;
(καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν)
2. Γνωρίζετε μήπως την ετυμολογική διαφορά των λέξεων “άρσεν”, “θήλυ”, “ανήρ” και “γυνή”;
“καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς.” (Γένεσις, κεφ.α’-στ.27)
“αὕτη κληθήσεται γυνή, ὅτι ἐκ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς ἐλήφθη αὕτη” (Γένεσις, κεφ.β’-στ.23)
3. Γένεσις κεφ.γ’-στ.21-22:
22 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἰδοὺ ᾿Αδὰμ γέγονεν ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν, τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν·
α) Πώς εξηγείται εδώ ξανά ο πληθυντικός, το “εις εξ ημών” δηλαδή;
και β) Είναι δυνατόν ο Θεός να “γνωρίζει” το πονηρόν;
[i]Ωραία. Μία ακόμα ερώτηση. [/i]
[i]Επιτρέψτε μου μερικές ερωτήσεις ακόμα εκτός από την προηγούμενη:[/i]
Συγγνώμη αλλά για πάνω από 1 ερώτηση δεν μπορώ ν’ απαντήσω χωρίς το συνήγορό μου!
😀 😀 😀 😀
Να κάνω κι εγώ 1 ερώτηση όμως: Για ποια από αυτές τις ερωτήσεις σας θα δίνατε έστω και μια σταγόνα αίμα για να σας απαντηθεί;
Λυπάμαι, δεν σας καταλαβαίνω. Αν θέλετε και μπορείτε, μου απαντάτε. Αλλοιώς, θα παρακαλούσα έναν αυθεντικό θεολόγο να συνδράμει. Θεωρώ σοβαρό το θέμα, όπως και τον ιστοχώρο. Eυχαριστώ.
[i]Αν θέλετε και μπορείτε, μου απαντάτε. [/i]
Παρομοίως και από την πλευρά μου: αν θέλετε και μπορείτε, μου απαντάτε ποιο από τα [i]απανωτά[/i] ερωτήματά σας είναι, για εσάς, το σοβαρότερο, το πιο κρίσιμο.
Ευχαριστώ κι εγώ.
Εννοείται αυτό εδώ:
3. Γένεσις κεφ.γ’-στ.21-22:
22 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἰδοὺ ᾿Αδὰμ γέγονεν ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν, τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν·
α) Πώς εξηγείται εδώ ξανά ο πληθυντικός, το “εις εξ ημών” δηλαδή;
και β) Είναι δυνατόν ο Θεός να “γνωρίζει” το πονηρόν;
Καλοί μου φίλοι.
Τίς ατέλειωτες ερωτήσεις επάνω σέ τέτοια θέματα τίς κατανοώ απολύτως.
Τίς απαντήσεις όμως, πιστέψτε με, καθόλου.
[i]Εδώ ήθελα να καταλήξω και γω. [/i]
Όχι ότι δεν διαφαινόταν (π.χ. από την εμμονή στο να λάβετε απάντηση από κάποιον “αυθεντικό θεολόγο” και καλά) …
… αλλά αφού λοιπόν είχατε ήδη τις απαντήσεις, καλή μου, προς τι το θέατρο με τις τόσες απανωτές ερωτήσεις;
Να σας συμβουλέψω (αντί του κ. Τέρι Βάρνα) να μελετήσετε π.χ. το “Έκδοση Ακριβής της Ορθόδοξης Πίστης” του αγίου Ιωάννη Δαμασκηνού θα ήταν, μάλλον, μάταιο – έτσι δεν είναι;
Να είστε καλά, να βελτιώσετε και το ταλέντο σας στην υποκριτική!
Χαίρετε.
Όποιος και να είστε με το ψευδώνυμο angx, είστε με τα καλά σας; Καταλάβατε τί σας γράφω;
Το πρώτο σκέλος του κατ’ εικόνα που απλώς αναφέρεται στο άρθρο του κ. Κάκου, συνήθως ερμηνεύεται ελλιπώς. Πήρα αφορμή και εξέφρασα την άποψη περί του Θεού, ότι δηλ. δεν έχει μορφή και σχήμα, καθώς
“πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν”,
ερμηνεία που ικανοποιεί πληρέστερα τη λογική και απαντάει λογικότερα στο θέμα της Δημιουργίας του ανθρώπου -και φυσικά δεν είμαι η πρώτη που το παρατηρώ αυτό, ούτε μόνος ο κ. Βάρνας το έχει προσέξει. Σας είπα ότι το θεωρώ σοβαρό και ζήτησα γι’ αυτόν τον λόγο τη συνδρομή ενός θεολόγου πρωτίστως χωρίς να έχω σε καμία περίπτωση την πρόθεση να θίξω το πρόσωπό σας.
Δική μου προτροπή, αντί της Ακριβούς έκδοσης της ορθοδόξου πίστεως που μου συνιστάτε:
κάντε μια προσευχή σας παρακαλώ και ζητήστε από τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό να σας φανερώσει το ζητούμενο.
Είναι ανθρωπινότερο πάντως, από το να ειρωνεύεστε τον άλλον.
Τέλος, αν τόσο ενοχλείστε, αφήστε εμάς τους θεολόγους να μιλήσουμε μεταξύ μας και δημοσιεύστε σχόλιο σε κάποιο άλλο θέμα.
[i]Πήρα αφορμή και εξέφρασα την άποψη περί του Θεού, ότι δηλ. δεν έχει μορφή και σχήμα, [/i]
Όποια και να είστε με το ψευδώνυμο Τυχαία/Αναγνώστρια, ποιον κοροϊδεύετε; Μέχρι να σας ψέξω ότι παίζατε θέατρο, δεν είχατε εκφράσει καμία απολύτως άποψη! Ερωτήματα και μόνον ερώτημα, απανωτά, είχατε θέσει! Μάλιστα, ζητώντας απαντήσεις από “αυθεντικό θεολόγο” … και τώρα μάς συστήνεστε και σαν θεολόγος η ίδια (“αφήστε εμάς τους θεολόγους να μιλήσουμε μεταξύ μας”). Ποιον κοροϊδεύετε εκτός από τον εαυτό σας;
Γιατί ενοχλείστε τόσο πολύ; Μπορείτε να μου πείτε;
Ας με συγχωρήσουν οι σχολιάζοντες, αλλά, σε πεδία υπαρξιακών/οντολογικών συναναζητήσεων, τι εξυπηρετεί η ανωνυμία
του καθενός μας;
[quote name=”Tσιουκάνης Γιώργος”] Ας με συγχωρήσουν οι σχολιάζοντες, αλλά, σε πεδία υπαρξιακών/οντολογικών συναναζητήσεων, τι εξυπηρετεί η ανωνυμία
του καθενός μας;[/quote][quote name=”Terry Varnas “]Αγαπητή μας Αναγνώστρια, κατ αρχήν καλημέρα.
Χαίρομαι ιδιαίτερα για σένα.
Ασφαλώς και η Αλήθεια θα λάμψει σε όλο της το μεγαλείο. Κανείς δεν μπορεί να την αποφύγει. Θυμίσου τι λέει ο Κύριος, όλα θα έρθουν στο φως, όλα, τίποτα δεν θα μείνει κρυπτό.
Η Αλήθεια λέει θα σας ελευθερώσει, και Εκείνος είναι η Αλήθεια.
Με άλλα λόγια μας λέει, ακούτε τι σας λέω, και πάρτε παράδειγμα απ’το παράδειγμά Μου, ό,τι και αν σας πουν οι άλλοι, ό,τι και αν διαβάσετε ότι ο Θεός "είπε", ή ότι ο Θεός "έκαμε" αν αυτό δεν ταιριάζει μαζί Μου, μην το δέχεσθε σαν αλήθεια.
Το μήνυμα ήδη εκπέμπεται, αγαπητή μου, απ’τα πρώτα κιόλας εδάφια της αληθινά θεόπνευστης Γραφής, όπως ο Θεός μιλάει με τον τρόπο Του στην Εύα, άλλο τόσο και ακόμα περισσότερο, έχει το δικαίωμα να μιλάει και ο Ερπετώδησνους, το συμβολικό Φίδι, επηρεάζοντας όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες, κυρίως τις πονηρές, συμπεριλαμβανωμένων γενικά των γραπτών, και της Βίβλου.
Η Βίβλος (κυρίως Παλαιά Διαθήκη) δεν μεταφέρει μόνο μέσω κυρίως αλληγορικής/εικονικής γλώσσας το Λόγο του Θεού, μα μέσω απ’τα πονηρά, εγωκεντρικά, ρατσιστικά κλπ κλπ συμφέροντα, μεταφέρει και το λόγο του Σατανά, ο οποίος πολύ κακώς πιστεύεται ότι είναι δημιούργημα του Θεού, δεν είναι… Και Σκότος επί του προσώπου της αβύσσου.
Η άβυσσος είχε πρόσωπο, σκοτεινό πρόσωπο, και ο αέναος πόλεμος συνεχίζεται με ό,τι κόστος συνεπάγεται ως την τελική συντριβή του συμβολικού Σκότους, διότι τότε μόνο θα θριαμβεύσει η Ζωή, σύμφωνα με τις προδιαγραφές και την θέληση του Αγαθού Δημιουργού.
Η Αλήθεια λοιπόν θα λάμψει, τίποτα πιο σίγουρο, και καθώς γράφεται στην Αποκάλυψη, στην 7η σάλπιγγα λέει, θα αποκαλυφθεί το μυστήριο, τα μυστικά δηλαδή του Θεού όπως τα αποκάλυψε στους Προφήτες.
Η Ημέρα της Κρίσης επίσης, δεν σημαίνει αναγκαστικά και καταδίκης, δηλαδή όχι μόνο, σημαίνει επίσης ότι οι άνθρωποι θα δουν, θα ακούσουν όλη την αλήθεια, θα κρίνουν και οι ίδιοι και θα κατανοήσουν τον Αγαθό μας Δημιουργό…
Μέχρι τότε ο Δημιουργός φορτώνεται τα πάντα, αναλαμβάνει όλες τις ευθύνες, όχι επειδή διέπραξε κάποιο αδίκημα, όχι ότι ο Αγαθός Θεός είναι "ένοχος" για κάτι, αλλά επειδή είναι ο Δημιουργός, δηλαδή αν δεν δημιουργούσε τίποτα, τίποτα δεν θα υπήρχε, ούτε ζωή ούτε θάνατος, ούτε χαρά ούτε λύπη, ούτε αγάπη ούτε μίσος, ούτε ειρήνη ούτε πόλεμος.
Ρώτα όμως τον εαυτό σου, θα ήταν καλό αν δεν υπήρχε Ζωή;;
Και δεν είναι μόνο αυτό, διότι τα φορτώνεται όλα, όπως φορτώθηκε τον σταυρό Του, για να μας δικαιλογεί, ενώπιον ενός Μεγαδράκου που μας κατηγορεί, και άρα μας διεκδικεί…, θυμίσου τα λόγια Του, αν δεν ξέρατε, δεν θα είχατε αμαρτίες.
Ο Σατανάς δεν μπορεί να διεκδικήσει αυτόν, που δεν ξέρει τι λέει, και τι κάνει, γιαυτό και ο Κύριος δικαιολόγησε τους σταυρωτές Του, Πατέρα συγχώρεσέ τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν, και αυτό ισχύει διαχρονικά, και για τότε, και για πριν και μετά Χριστό.
Η έχθρα εναντίον του Θεού, είναι έχθρα άγνοιας, σύγχυσης, είναι σκοταδισμός που απορρέει απ’τη φύση του Σκότους, όταν εμείς υπακούμε στο πονηρό του πνεύμα. Οταν επιλέγουμε να ενεργούμε σύμφωνα με το πνεύμα του.
Ο Αδάμ και η Εύα είσαι εσύ, είμαι εγώ, ο καθένας ξεχωριστά. Το Φίδι σκαρφαλώνει στο δένδρο της γνώσης του Καλού και Κακού, και αυτό βρίσκεται στο Νόμο, αλλά και μέσα μας, διότι αν δεν γνωρίζουμε τι είναι Καλό και Κακό, (όπως τα ζώα που ενεργούν σύμφωνα με τα ένστικτά τους) δεν έχουμε ευθύνες, ή είναι ανάλογες με το βαθμό που ξέρουμε τι κάνουμε…
Ο Νόμος του Θεού είναι γραμμένος στην συνείδησή μας, όσο και αν αυτή είναι αλλοτριωμένη, όλοι όμως γνωρίζουμε ότι είναι κακό να καταστρέφουμε κάποιον άλλο, ή αντί να τον αγαπούμε, να τον "στέλνουμε" στην κόλαση και μάλιστα για ηλίθιους δογματικούς λόγους.
Και επι τη ευκαιρία, το προπατορικό αμάρτημα είναι ψέμα του Σατανά, ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις δικές του πράξεις, και στο βαθμό που ήξερε τι έκανε.
Ο Ανθρωπος δημιουργήθηκε πριν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια μέσα στο φυσιολογικό περιβάλλον, χωρίς γλώσσα και γνώσεις, γιατί απλούστατα, λόγω της ύπαρξης του συμβολικού Σκότους, δεν υπήρχε άλλη επιλογή.
Με ρωτάς αν είμαι σίγουρος ότι αν το θέλημά Του είναι να σιωπούμε.
Για εκείνο που είμαι σίγουρος είναι να αποφεύγουμε όσο το δυνατόν και με κάθε ειλικρίνεια να κρίνουμε, και να καταδικάζουμε τον άλλο, σε προσωπικό επίπεδο.
Να μην "στέλνουμε" κανένα στη κόλαση…, η αγάπη, προς τον άλλο, πρέπει να είναι αληθινή.
Τώρα όσο για τα στραβά και ανάποδα όλων των δογμάτων, πιστεύω ότι πρέπει να ασκούμε κάποια καλοπροαίρετη κριτική, αλλά όχι φανατισμούς.
Δεν έχει νόημα να κάνουμε τα ίδια, να υιοθετούμε δηλαδή αυτά που κρίνουμε, και απορρίπτουμε.
Ευτυχώς τώρα ο κόσμος δεν είναι πια αγράμματος, μπορεί να διαβάσει το Ευαγγέλιο, και αν έχει πίστη και υπακοή μόνο στο Χριστό, Εκείνος θα τον κατευθύνει και θα τον διδάξει το θέλημά Του.
Θυμίσου τα λόγια Του, θα είμαι πάντα μαζί σας έως συντελείας του αιώνος.
Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι όλα, ή με τον ένα ή άλλο τρόπο, υπηρέτησαν σχέδια του Δημιουργού για τη σωτηρία πολλών ανθρώπων, και να το τονίσουμε, όχι σωτηρία απ’τον Αγαθό Θεό, αλλά απ’την εξουσία του Σατανά…
Καλημέρα, αύριο μάλλον δεν θα είμαι στο διαδίκτυο.
Χαίρομαι για σένα αγαπητή Αναγνώστρια, σε παρακαλώ έχε ακλόνητη πίστη και υπακοή μόνο στο Χριστό….
Μην φεύγεις απ’την Εκκλησία σου, αυτή χρειάζεται Ανθρώπους σαν εσένα…
Καλοπροαίρετη κριτική μεν, αλλά άφησε Εκείνον να σε κατευθύνει στο πως, πόσο και πότε.
Και κάτι άλλο, ποτέ σου μην δεχτείς ότι ο Αρχων και Πηγή της αγάπης, λογικής, δικαιοσύνης υποτίμησε τη γυναίκα, ποτέ…, κάτι τέτοιο είναι βλασφήμια.
[/quote][quote name=”Αναγνώστρια”]Γιατί ενοχλείστε τόσο πολύ; Μπορείτε να μου πείτε; [/quote][quote name=”Tσιουκάνης Γιώργος”] Ας με συγχωρήσουν οι σχολιάζοντες, αλλά, σε πεδία υπαρξιακών/οντολογικών συναναζητήσεων, τι εξυπηρετεί η ανωνυμία
του καθενός μας;[/quote]