τοῦ Σωτήρη Μητραλέξη
1. Ἀσχέτως ἀφορμῆς, ἀσχέτως δημοσιότητας, ἀσχέτως ἐπικαιρότητας: ἂς ἐπιχειρήσουμε νὰ ξεκαθαρίσουμε τὰ στοιχειώδη γιὰ τὰ δημοψηφίσματα. Οὔτως ὥστε νὰ μποροῦμε νὰ συνεννοηθοῦμε, μὲ κοινὴ -κατὰ δύναμιν- γλῶσσα.
2. Ἐξ ἀντικειμένου: τὰ δημοψηφίσματα κατοχυρώνουν μεγαλύτερη συμμετοχὴ τῶν πολιτῶν στὰ κοινά.
2.1. Δίχως αὐτά, οἱ πολῖτες καλοῦνται νὰ ψηφίσουν μόνον μιὰ φορὰ στὰ τέσσερα (θεωρητικὰ) χρόνια σὲ ἐπίπεδο ἐπικρατείας καὶ ἄλλη μία φορὰ σὲ ἐπίπεδο αὐτοδιοίκησης. Ἐκεῖ υπερψηφίζουν/καταψηφίζουν πρόσωπα καὶ προγράμματα, δὲν παίρνουν θέση γιὰ ἕνα συγκεκριμένο ζήτημα, ἡ σημασία καὶ ἡ κρισιμότητα τοῦ ὁποίου μπορεῖ νὰ ξεπερνᾶ τὸ διακύβευμα ἀρκετῶν κυβερνητικῶν θητειῶν.
2.2. Αὐτὴ ἡ αὐξημένη συμμετοχὴ τῶν πολιτῶν μέσῳ τῶν δημοψηφισμάτων εἶναι παραπάνω ἀπὸ ἐπιθυμητὴ σὲ μιὰ ἀντιπροσωπευτικὴ δημοκρατία. Εἱδάλλως, ἂν δὲν εἶναι ἐπιθυμητή, κάποιο λάκκο ἔχει ἡ φάβα.
2.2.1. Ὁ λόγος εἶναι ὁ ἑξῆς: ἐγγενὴς ἐπιδίωξη στὴν ἀντιπροσωπευτικὴ δημοκρατία εἶναι νὰ τείνει τὸ πράγμα περισσότερο πρὸς τὴ «δημοκρατία» καὶ λιγώτερο πρὸς τὴν «ἀντιπροσωπευτικότητα», τοῦτ' ἔστιν νὰ εἶναι κατὰ τὸ δυνατὸν ἀμεσότερη ἡ δημοκρατία. Δὲν ξέρω κανέναν ποὺ νὰ μὴν θεωρεῖ τὸ ἔμμεσον τῆς ἀντιπροσωπεύσεως, στὴν καλύτερη περίπτωση, «ἀναγκαῖο κακό » καὶ μεσοβέζικη λύση.
2.2.2. Γι' αὐτὸ ἄλλωστε ἐπικροτεῖται τὸ σύστημα τῶν χωρῶν ποὺ ἔχουν ἐντάξει ὀργανικὰ τὰ δημοψηφίσματα ὡς περισσότερο δημοκρατικὸ καὶ ὄχι ὡς ἀποτυχία τῆς ἀντιπροσωπευτικῆς δημοκρατίας, λόγῳ ἐλάττωσης τοῦ ἀντιπροσωπευτικοῦ της στοιχείου! Τὸ νὰ αὐξάνεται ἡ ἀμεσότητα τῆς δημοκρατίας εἶναι κέρδος. Τὸ νὰ μειώνεται διαρκῶς ἡ συμμετοχὴ τῶν πολιτῶν εἶναι φοβερὴ ἀπώλεια. Ἡ δημο-κρατία ἐρήμην τοῦ δήμου/λαοῦ εἶναι σὰν μακαρόνια μὲ κιμᾶ χωρὶς κιμᾶ.
3. Ἐξ ἀντικειμένου: δὲν μποροῦν ὅλα τὰ ἐνεργήματα μιᾶς κυβερνήσεως νὰ νομιμοποιοῦνται (ἢ καὶ νὰ προοἰκονομοῦνται) ἀπὸ τὴν «νωπὴ λαϊκὴ ἐντολή», ἀνεξαρτήτως βαρύτητος, σημασίας ἢ μὴ ἀναστρεψιμότητος τοῦ ἐνεργήματος ἐρήμην τοῦ λαοῦ, χωρὶς ἔστω μιὰν ἐπίσημη, θεσμικὴ βολιδοσκόπηση. Πόσῳ μᾶλλον ὅταν κάποιο βαρυσήμαντο ἐνέργημα δὲν ἀποτελεῖ ξεκάθαρη καὶ ἐκπεφρασμένη προεκλογικὴ δέσμευση.
3.1. Αὑτὸ τὸ ζήτημα ἀποκτᾶ μιὰ νέα διάσταση ὅταν λάβουμε ὑπ' ὄψιν μας ὅτι στὴν πράξη οἱ πολῖτες (εἰδικὰ στὴν Ἑλλάδα) δὲν καλοῦνται πάντα νὰ ὑπερψηφίσουν τὸ ὑποψήφιο κυβερνητικὸ πρόγραμμα ποὺ προτιμοῦν, ἀλλὰ ἐξαναγκάζονται σὲ τιμωρητικὴ/ἀρνητικὴ ψῆφο ἢ αὐτοπαγιδεύονται στὴ λογικὴ τοῦ «τὸ μὴ χεῖρον βέλτιστον». Αὐτὸ τὸ γεγονὸς ἀποτελεῖ στὴν Ἑλλάδα δεδομένο ἀενάως ἀνακυκλούμενο. Ἄρα δὲν δίνουν λευκὴ ἐπιταγὴ σὲ ὅποιον ὑπερψηφίζουν, πολὺ περισσότερο ὅσον ἀφορᾶ σὲ θέματα ἔκτακτης κρισιμότητας γιὰ τὸ μέλλον.
3.2. Κάποιες ἀποφάσεις σαφῶς ξεπερνοῦν τὸ «μπόι» μιᾶς κυβερνητικῆς θητείας. Ἐκει ἐπιβάλλεται νὰ καλέσεις τοὺς πολῖτες σὲ συμμετοχή, ἀλλὰ καὶ νὰ μοιραστεῖς τὴν εὐθύνη μαζί τους. Ἀλλιῶς διολισθαίνεις στὴν αὐθαιρεσία.
4. Ἐξ ἀντικειμένου: θέματα ποὺ πολώνουν/διχάζουν βαθιὰ τοὺς πολῖτες προσφέρονται γιὰ δημοψήφισμα (γιὰ τὴν ἀκρίβεια: ἀπαιτοῦν δημοψήφισμα) πολὺ περισσότερο ἀπ' ὅτι τὰ ὑπόλοιπα.
4.1. Εἶναι ζήτημα εὐθύνης, δημοκρατίας ἀλλὰ καὶ κοινωνικῆς συνοχῆς τὸ νὰ εἶναι σαφὲς πὼς ἡ πλειονότητα στηρίζει τὰ συγκεκριμένα μεγάλα, διχαστικά, μὴ εὐκόλως ἀναστρέψιμα βήματα σὲ κρίσιμα θέματα, διότι ἡ ἐκλογικὴ νίκη ἐλέῳ -συχνά- μαγειρεμάτων τοῦ ἐκλογικοῦ νόμου ἢ συγκυριῶν ἀνεβοκατεβάσματος κυβερνήσεων δὲν ἐπαρκεῖ γιὰ νὰ χορηγήσει τὴν σχετικὴ νομιμοποίηση ὅσον ἀφορᾶ στὰ μεγάλα ζητήματα.
5. Ἐξ ἀντικειμένου: τὰ ἐπιχειρήματα ἐνάντια στὴν διεξαγωγὴ δημοψηφίσματος χρειάζονται μεγάλη μαεστρία καὶ εὐφυία γιὰ νὰ στέκουν. Ἕνας ἐπιφανειακὸς ἔλεγχος τῶν ἐπιχειρημάτων ποὺ κυκλοφοροῦν ἀποδεικνύει τὰ περισσότερα ἀπὸ αὐτὰ ἁπλὰ σκύβαλα.
5.1. Ὁ γράφων δυσκολεύεται πάρα πολὺ νὰ βρεῖ κάποιο ἐπιχείρημα ἐνάντια στὸ δημοψήφισμα, τὸ ὁποῖο νὰ μὴν παρακάμπτει τὶς ἀρχὲς καὶ τοὺς στόχους τῆς (ἀντιπροσωπευτικῆς) δημοκρατίας.
5.2. Ἐν ἀντιθέσει, πάρα πολλὰ ἐπιχειρήματα παρακάμπτουν, ἐκπεφρασμένα ἢ «στὴ ζούλα», τὶς ἀρχὲς καὶ τοὺς στόχους τῆς (ἀντιπροσωπευτικῆς) δημοκρατίας.
5.2.1. Πρῶτο καὶ καλύτερο τὸ «ὁ λαὸς δὲν εἶναι ὥριμος γιὰ τέτοιες ἀποφάσεις». Τὸ εἶπε ξεκάθαρα ἡ ἀλήστου μνήμης κ. Μπακογιάννη-Μητσοτάκη. Ἄρα, ἐγὼ εἶμαι πιὸ ὥριμος ἀπὸ τοὺς πολῖτες καὶ πιὸ κατάλληλος νὰ πάρω μιὰ ἀπόφαση, τὴν ὁποία γνωρίζω ἐκ προοιμίου πὼς ἐκεῖνοι θὰ ἀπέρριπταν. Δὲν προχωρῶ σὲ δημοψήφισμα, γιὰ νὰ πραγματοποιήσω κάτι πού, ὅπως γνωρίζω, οἱ πολῖτες δὲν ἐπιθυμοῦν καὶ ἀπεύχονται. Ἡ ὅλη γραμμὴ σκέψης εἶναι σαφῶς ἀσύμβατη μὲ τὴν ἔννοια τῆς δημο-κρατίας (τὸ κράτος/δύναμη/ἐξουσία στὸν δῆμο/λαό). Παραπέμπει ὅμως σαφῶς στὴν ὀλιγαρχία: ἐμεῖς οἱ ὀλίγοι πρέπει νὰ κυβερνοῦμε, διότι οἱ πολλοὶ δὲν γνωρίζουν κἂν τὸ καλό τους.
5.2.2. Δεύτερο ἀλλὰ ἰσόκυρο, τὸ «ἂς μὴν ρωτᾶμε τὸν λαό, γιατὶ μπορεῖ νὰ πεῖ καὶ ὄχι», τὸ ὁποῖο πιστώνεται στὸν πρώην πρωθυπουργὸ κ. Σημίτη. Ἰσχύουν τὰ ἴδια μὲ πρίν, συνιστᾶ contradictio in terminis μὲ τὴν (ἀντιπροσωπευτικὴ) δημοκρατία.
5.2.3. Παραλλαγὲς αὐτῶν τῶν ἐπιχειρημάτων ἀφθονοῦν.
5.2.4. Μιὰ ἄλλη κατηγορία ποὺ κατ' ἀνάγκην ἐμπίπτει ἐδῶ εἶναι ὅσοι μὲ εἰλικρίνεια καὶ πόνο ψυχῆς γιὰ τὴν πατρίδα πιστεύουν ὅτι ἡ ἀπόρριψη κάποιου συγκεκριμένου ζητήματος σὲ ἐνδεχόμενο δημοψήφισμα θὰ δημιουργήσει ἀργοπορία ἐξελίξεων ἡ ὁποία θὰ ζημιώσει βαθύτατα τὴ χώρα. Πιστεύω στὴν εἰλικρίνεια τῶν προθέσεών τους, ἀλλὰ ἀξίζει νὰ θυσιαστοῦν οἱ δημοκρατικὲς ἀρχές, ἀκόμα κι ἂν εἶναι νὰ γίνει καλύτερα ἠ δουλειά; Δημοκρατία δαγκωτό. Δὲς σχετικὰ καὶ τὸ 5.4.1.
5.3. Ἄλλο ἐπιχείρημα εἶναι ὅτι «σὲ ζητήματα στοιχειωδῶν ἐλευθεριῶν καὶ ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων δὲν χωρᾶ δημοψήφισμα». Πολὺ σωστά, εὖγε, ὅμως τὸ ἐπιχείρημα ἐπισείεται σὲ ὅλες τὶς περιπτώσεις ὅπου τὸ διακύβευμα δὲν σχετίζεται μὲ τὶς στοιχειώδεις ἐλευθερίες καὶ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα (ὅπως ἄλλωστε ἡ ἐπίκαιρη) ἢ σχετίζεται μόνο ἂν τὸ «τραβήξεις ἀπ' τὰ μαλλιὰ» καὶ δώσεις ἑρμηνεῖες πλήρως διαστρευλώνουσες τὸ θέμα, ἐπιπέδου καρτῶν ταρώ. Ὡς ἐκ τούτων, τὸ ἐπιχείρημα αὐτὸ ἀπευθύνεται σὲ ἀνθρώπους μὲ ἐπίπεδο κριτικῆς σκέψης μελιτζανοσαλάτας, ἀσχέτως ἂν πολλὲς φορὲς ἐκπορεύεται ἀπὸ ὠκυνούστατους (καὶ πονηρώτατους) ἀνθρώπους.
5.3.1. Ἐπὶ τοῦ ἐπίκαιρου νομοσχεδίου, μιὰ μόνο σημείωση: τὸ ἐπιχείρημα τῆς ἑλληνοποίησης λόγῳ τοῦ σεβασμοῦ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων δύναται νὰ στέκει μόνον στὴν ἀκόλουθη περίπτωση. Ἂν πάρουμε ἀπόφαση ὡς κράτος ὅτι μᾶς ἐνδιαφέρει νὰ κατοχυρώνουμε τὰ στοιχειώδη ἀνθρώπινα δικαιώματα μόνο τῶν Ἑλλήνων στὴν ἰθαγένεια (κοινῶς ρατσισμὸς/φυλετισμὸς στὸν κῦβο), ἄρα ὁ μοναδικὸς τρόπος νὰ γίνουν σεβαστὰ τὰ δικαιώματα κάποιων ἀνθρώπων ποὺ δὲν τὰ ἀπολαμβάνουν σήμερα εἶναι νὰ τοὺς ἑλληνοποιήσουμε χορηγώντας τους τὴν ἰθαγένεια. Τὸ ἀπόλυτο θέατρο τοῦ παραλόγου δηλαδή! Μιὰ διεστραμμένη παραλλαγὴ τοῦ «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι».
5.3.2 Κυκλοφοροῦν καὶ ἐπιχειρήματα ποὺ ὑποστηρίζουν ὅτι τὸ λαϊκὸ δημοψήφισμα στὴν πραγματικότητα δὲν εἶναι δημοκρατικὸ μέτρο, ὅτι εἶναι δῆθεν (ντεμὲκ) δημοκρατικὴ εὐαισθησία καὶ ὅτι συνιστᾶ τροχοπέδη γιὰ τὴν πραγματικὴ δημοκρατία. Αὐτὰ τὰ ἐπιχειρήματα τὰ βρίσκω ἐξαιρετικὰ χαριτωμένα καὶ ἔχουν μιὰ ἰδιαίτερη θέση στὴν καρδιά μου.
5.4. Τέλος, πρέπει νὰ δηλωθεῖ ξεκάθαρα: ἐπιχειρήματα τοῦ τύπου «καὶ ὁ Μουσολίνι ἔκανε δημοψηφίσματα» (ναί, ἐπίσης ὁ Χίτλερ ἦταν φιλόζωος) «ἀναρωτιέμαι τί ἀποτέλεσμα θὰ εἶχε ἕνα ὑποθετικὸ δημοψήφισμα στὴν Γερμανία τοῦ Μεσοπολέμου γιὰ δικαιώματα τῶν Ἑβραίων» καὶ ἄλλα τέτοια «μὲ νόημα» εἶναι, ἁπλῶς, πρόστυχα. Λαϊκισμὸς χειρίστου εἴδους.
5.4.1. Ἡ (ἀντιπροσωπευτικὴ) δημοκρατία δὲν ὑπόσχεται ὅτι θὰ μᾶς χορηγεῖ πάντα τὶς σωστὲς ἐπιλογές. Ἡ παρέκκλιση ἀπὸ αὐτὴν ὅμως, ἀκόμα καὶ γιὰ εὔλογη αἰτία, ἔχει βαρύτατες συνέπειες καὶ εἶναι συνδεδεμένη μὲ μαῦρες σελίδες τῆς πρόσφατης ἱστορίας. Θυμηθεῖτε: «ὁ δρόμος πρὸς τὴν κόλαση εἶναι στρωμένος μὲ καλὲς προθέσεις». Ἂν πιστεύεις ὅτι ἀξίζει νὰ παρακάμψεις τὴ δημοκρατία (ἔστω σὲ ἐπίπεδο ἀρχῶν, ὄχι κατ' ἀνάγκην σὲ ἐπίπεδο τὰνκς) ἐπειδὴ ἡ δική σου γνώμη εἶναι καλύτερη ἀπ' αὐτὴν τῶν πολιτῶν, σκέψου το δυὸ φορές. Δημοκρατία δαγκωτό.
6. Ἐξ ἀντικειμένου, ἀλλὰ κυρίως ἐν συνόψει: γίνεται νὰ ἀγαπᾶς τὴ δημοκρατία, ἔστω καὶ ἀντιπροσωπευτική, ἀλλὰ νὰ ἀπεύχεσαι τὴ διεξαγωγὴ δημοψηφισμάτων;
7. Ἐκ τῆς παρατηρήσεως, ὡς κατακλείδα δηκτική: ὅταν φτάνουμε νὰ θεωροῦμε ὅτι συνιστοῦν περισσότερη δημοκρατία, συμμετοχικότητα καὶ κοινωνία τῶν πολιτῶν τὰ μιλιούνια τῶν ΜΚΟ ἀλλὰ ὄχι τὸ αἴτημα γιὰ λαϊκὸ δημοψήφισμα, τὸ ὁποῖο κατηγορεῖται ὡς περίπου ὑποθάλπον ὁλοκληρωτικὲς ἀντιλήψεις (τὸ αἴτημα δημοψηφίσματος καθ' ἑαυτό!), τότε τὸ ζήτημα δὲν ἅπτεται τῆς πολιτικῆς ἀλλὰ τῆς ψυχιατρικῆς. Ξεκάθαρα.
Είναι αλήθεια!Δεν υπάρχουν επιχειρήματα κατά των δημοψηφισμάτων!!!
Υπάρχουν επιχειρήματα μόνο κατά όσων αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία σαν μια μακαρονάδα με κιμά,σαν ένα μπολ κορνφέϊξ,σαν πατατάκια με ρίγανη κλπ.
Είναι βέβαια δημοκρατικό δικαίωμα του καθενός να γουστάρει τη δημοκρατία που του ταιριάζει και να βάζει όσο κιμά επιθυμεί.Εμείς είμαστε μαζί του.
“και η μαγείρισα θέλουμε να κυβερνήσει τον Κόσμο,αρκεί όμως να μην νομίζει ότι ο Κόσμος λειτουργεί όπως η κουζίνα της”(Λένιν).
Οπότε θερμά παρακαλούμε να μην κάνετε “κιμά” την κοινή λογική και
και να μην εξορμάτε έγκαυλος για να μας κάνετε μαθήματα δημοκρατίας.
Το κάτωθι κείμενο είναι του Σ.Μητραλέξη.Ο καθένας μπορεί να κρίνει πόσο εκτιμά τη δημοκρατικότητα και την ωριμότητα του 95 % του Λαού.
http://ww.antibaro.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=5751:0909-telos&catid=55:politics&Itemid=89
Σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο, οἱ ψηφοφόροι ποὺ ψηφίζουν τὰ 5 κοινοβουλευτικὰ κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΛΑΟΣ (καθ’ ὅτι καὶ τὰ πέντε εἶναι αὐστηρῶς μεταπολιτευτικοῦ χαρακτήρα) μοιάζουν μὲ Μαορὶ πολεμιστὲς στὸ Β’ παγκόσμιο πόλεμο, ποὺ ἐνῶ ὅλοι γύρω πολεμοῦν μὲ τὰνκς, βόμβες καὶ πολυβόλα, αὐτοὶ βαρᾶνε μὲ τὸ μπούμερανγκ! Ἑτεροχρονισμένοι, παρωχημένοι, ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου, ἄλλων ἑκατονταετιῶν. Ὅσοι νομίζουν ὅτι κάνουν κάτι ψηφίζοντας ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (ὅ,τι πιὸ συστημικό, κατ’ οὐσίαν ὁ φορέας τῆς μεταπολιτευτικῆς ἰδεολογίας μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Παπανδρέου Β’) ἢ ΚΚΕ (τὸ πιὸ συντηρητικὸ κόμμα σήμερα, βυθισμένο στὸ ἐπικίνδυνο νεο-σταλινικὸ του νεφέλωμα, ὅ,τι πιὸ ἀντιλαϊκό), ὅταν θὰ καταλάβουν τί γίνεται θὰ εἶναι ἴσως ἀργά.
Κύριε Μητραλέξη,
φείγ-βολάν του ΝΕΟΣ, της οργάνωσης νεολαίας του ΛΑΟΣ, καλεί επί λέξει σε “Δημοψήφισμα [b]για τους μετανάστες”. [/b]
Προσέξτε: [b]όχι[/b] “για το θέμα της λαθρομετανάστευσης”, αλλά [b]”για τους μετανάστες”[/b]! Δηλαδή [b]για τα πρόσωπα[/b] των μεταναστών! Για τους [b]ανθρώπους[/b]!
Τι σημαίνει αυτό; Ως προς θα μπορούσε να κληθεί για να ψηφίσει κανείς “για τους μετανάστες”;
Επειδή εμένα αυτή η διατύπωση, μου φέρνει στο νου το αλήστου μνήμης Rauss Ausslander! (με τα επακολουθούντα Zieg Heil!), θα σας παρακαλούσα να μου πείτε εάν συμφωνείτε με ένα δημοψήφισμα [b]”για τους μετανάστες” [/b] – και εάν, σε περίπτωση που δεν συμφωνείτε, αυτό σας κάνει λιγότερο δημοκράτη.
Έτσι θα μπορούσαμε περαιτέρω να ερευνήσουμε διαλογικά – αλλά [b]επι του συγκεκριμένου[/b] επιτέλους και όχι για το δημοψήφισμα ως πλατωνική Ιδέα επί των ουρανών του αφηρημένου – κατά πόσο θα ήταν δημοκρατικό ένα παρόμοιου τύπου δημοψήφισμα λ.χ. “για τους τσιγγάνους”, ή “για τους Εβραίους”, μεταξύ άλλων.
Τι λέτε;
Ελπίζοντας σε απάντησή σας, σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Εὐγένιε,
τὸ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ἐρώτημα τοῦ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ δημοψηφίσματος (δηλαδή, ἂς περιοριστοῦμε στὴν ἐφήμερη συμπτωματολογία καὶ ἂς μὴν μιλήσουμε οὐσιαστικὰ) θὰ ἔχει πάρα πολὺ συγκεκριμένο ἐρώτημα, ἐντελῶς ἁπλό, καὶ δὲν θὰ ἐπιδέχεται παρερμηνεῖες:
[u][b]”Ἐγκρίνετε τὸ ὑπο ψήφισιν νομοσχέδιο, ναὶ ἢ ὄχι;”[/b][/u]
Τὸ πότε καὶ πῶς καὶ μὲ ποιὰ ἀκριβῶς διατύπωση θὰ ἔπρεπε νὰ γίνονται τὰ δημοψηφίσματα ποὺ ἔχουν λιγώτερο προφανὲς τὸ κεντρικὸ ἐρώτημα, καθόλου ἐπουσιώδη ζητήματα, θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι θέμα ἑνὁς πολὺ πιὸ ἐξειδικευμένου ἄρθρου γραμμένου ἀπὸ κάποιον πολὺ πιὸ ἐγκρατῆ στὸ θέμα ἀπὸ μένα.
Ἀγαπητὲ κ. Γιῶργο (ἀπ’ τὸ Γέοργκι φαντάζομαι…),
ἄλλο ἀποδέχομαι τὴν κρίση τῶν πολιτῶν καὶ ἄλλο δὲν ἀσκῶ τὴν κριτική μου σκέψη σχετικὰ μὲ αὐτήν. Γράφω “5.4.1. Ἡ (ἀντιπροσωπευτικὴ) δημοκρατία [b]δὲν ὑπόσχεται ὅτι θὰ μᾶς χορηγεῖ πάντα τὶς σωστὲς ἐπιλογές[/b]. Ἡ παρέκκλιση ἀπὸ αὐτὴν ὅμως, ἀκόμα καὶ γιὰ εὔλογη αἰτία, ἔχει βαρύτατες συνέπειες καὶ εἶναι συνδεδεμένη μὲ μαῦρες σελίδες τῆς πρόσφατης ἱστορίας”. Τὸ ὅτι τό’πε τό’πε ὁ λαὸς δὲν σημαίνει ὅτι τὸ θεωροῦμε σωστὸ καὶ ἀλάθητο. Ὅμως, σημαίνει οτι τὸ ἀποδεχόμαστε χωρὶς νὰ στείλουμε τὰ μαῦρα, κόκκινα ἢ ρὸζ τάνκς.
(Τέλος, μπορέσατε νὰ βρεῖτε σχόλιό μου σὲ ἄλλη ἱστοσελίδα ἐπειδὴ γράφω ἐπώνυμα… Σκεφτεῖτε το).
Κύριε Μητραλέξη,
ευχαριστώ για την απάντησή σας. Θα παρατηρήσω, πρώτον, ότι το συγκεκριμένο ερώτημα/περιεχόμενο ενός προτεινόμενου δημοψηφίσματος είναι θέμα [b]ουσιαστικότατο[/b] και η συζήτηση επ’ αυτού δεν αποτελεί καθόλου, όπως λέτε, ούτε “εφήμερη συμπτωματολογία”, ούτε και αποφυγή της “επί της ουσίας” συζήτησης. Και είναι ουσιαστικότατο θέμα το συγκεκριμένο ερώτημα ενός προτεινόμενου δημοψηφίσματος, διότι [b]από αυτό (το ερώτημα/περιεχόμενο) μπορούμε να αξιολογήσουμε εάν η συγκεκριμένη πρόταση συμβαδίζει με τη δημοκρατία ή αν την εμπαίζει.[/b]
Για παράδειγμα, πρόταση για δημοψήφισμα με ερώτημα/περιεχόμενο του τύπου “Εγκρίνετε την παρουσία τσιγγάνων (ή πακιστανών, ή Εβραίων, ή κλπ) στην Ελλάδα;” – μια πρόταση αμιγώς ολοκληρωτικών ναζιστικών προδιαγραφών, προθέσεων και στόχευσης – ασφαλώς και εμπαίζει τη δημοκρατία και καταχράται τους θεσμούς της` έτσι δεν είναι;
Τούτο σημαίνει, ότι [b]δεν είναι απλώς η τυπική μορφή, όπως π.χ. “δημοψήφισμα”, που εγγυάται τη δημοκρατικότητα μιας πρότασης αλλά και το συγκεκριμένο περιεχόμενό της.[/b] Δεν μπορεί κάποιος να προτείνει δημοψήφισμα θέτοντας ένα ερώτημα ουσιαστικά ολοκληρωτικό, ρατσιστικό, ναζιστικό και αντιδημοκρατικό … και, όταν το αίτημά του απορριφθεί, να διαμαρτύρεται για παραβίαση των δημοκρατικών του δικαιωμάτων!
Η δημοκρατία δεν είναι ένας σκέτος τύπος. Είναι τύπος και περιεχόμενο ταυτόχρονα και αξεδιάλυτα! Εάν η απουσία δημοψηφισμάτων σε ένα καθεστώς σίγουρα σημαίνει, ότι το καθεστώς αυτό πάσχει από έλλειμμα δημοκρατίας τουλάχιστον (σε αυτό συμφωνούμε πλήρως), άλλο τόσο έλλειμα δημοκρατίας σημαίνει η παρουσία δημοψηφισμάτων με αντιδημοκρατικό, ολοκληρωτικό, ρατσιστικό και ναζιστικό περιεχόμενο.
Διότι η δημοκρατία, πέραν των τυπικών μορφών της (όπως π.χ. το δημοψήφισμα), προσδιορίζεται [b]κυριότατα[/b] από τον ουσιώδη προσδιορισμό και εγγυητή του περιεχομένου της, που είναι το δημοκρατικό [b]Σύνταγμα[/b]. Έτσι, για να αποφανθούμε εάν μια πρόταση είναι δημοκρατική ή όχι, θα πρέπει να την εξετάσουμε όχι μόνον από απόψεως τύπου (π.χ. ότι ζητάει να γίνει ένα δημοψήφισμα) αλλά κυριότατα και από απόψεως περιεχομένου (εάν είναι σύμφωνη με το δημοκρατικό Σύνταγμα).[b] Προτάσεις για δημοψηφίσματα με αντισυνταγματικό ερώτημα/περιεχόμενο εννοείται λοιπόν, ότι πρέπει να απορρίπτονται.[/b]
Αυτά επί της ουσίας. Μια δεύτερη παρατήρησή μου είναι, ότι το ερώτημα που λέτε ότι θα κατατεθεί, δηλαδή το “Εγκρίνετε το υπό ψήφισιν νομοσχέδιο, ναί ή όχι;” – ερώτημα που άλλωστε, στη γενικότητά του, καλύπτει όλους όσους δεν συντάσσονται με την παρούσα Κυβέρνηση, από την άκρα Δεξιά έως την άκρα Αριστερά, με την κάθε πλευρά να μην το εγκρίνει για εντελώς διαφορετικούς, και συγκρουόμενους ακόμη μεταξύ τους λόγους!!! -, είναι θεμιτό αλλά [b]δεν έχει καμιά απολύτως σχέση [/b] με το γραφόμενο στο φεϊγ-βολάν του ΝΕΟΣ, το οποίο, σας θυμίζω, μιλάει για “Δηψήφισμα [b]για τους μετανάστες”[/b] και το οποίο, ως διατύπωση, φλερτάρει επικίνδυνα με αλήστου μνήμης ολοκληρωτικές νοοτροπίες.
Επειδή σας ρώτησα επ’ αυτού, τελικά συμφωνείτε με τη διατύπωση του συγκεκριμένου φέιγ-βολάν;
Εὐγένιε,
πρῶτον, δὲν εἶπα ὅτι τὸ ἐρώτημα/διατύπωση ἑνὸς δημοψηφίσματος εἶναι “ἐφήμερη συμπτωματολογία”, εἶπα ὅτι τὸ ζήτημα εἶναι τὰ δημοψηφίσματα καὶ ἡ θέση τους στὴν ἀντιπροσωπευτικὴ δημοκρατία καὶ ὅτι τὸ ἐπίκαιρο νομοσχέδιο τοῦ ΠΑΣΟΚ εἶναι ἐφήμερη συμπτωματολογία, ἐπιμέρους περίπτωση τοῦ θέματος τῶν δημοψηφισμάτων.
δεύτερον, σαφῶς ἡ διατύπωση τοῦ ἐρωτήματος τοῦ δημοψηφίσματος εἶναι καίριας σημασίας καὶ πρέπει νὰ γίνεται μὲ ἀπόλυτη προσοχή. Ἂν τὸ ἐρώτημα “κατευθύνει” σὲ μιὰ ἀπάντηση ἢ ἢ ἢ κλπ, εἶναι σαφῶς ἀπορριπτέο. Γι’ αὐτὸ ἄλλωστε τὸ ἐρώτημα τὸ 2004 ἦταν “συμφωνεῖτε μὲ τὸ σχέδιο Ἀνὰν 5, ναί ἢ ὄχι;” καὶ προφανῶς ὄχι… “ἐπιθυμεῖτε τὴν ἐπανένωση τῆς Κύπρου, ναί ἢ ὄχι;”.
Τρῖτον, σὲ συνέχεια μὲ τὰ παραπάνω γίνεται φανερὸ ὅτι δὲ συμφωνῶ μὲ τὴν διατύπωση τοῦ συγκεκριμένου φέιγ-βολάν.
Τέταρτον, γιὰ τοὺς ἴδιους λόγους πιστεύω ὅτι ἡ διατύπωση “Ἐγκρίνετε τὸ ὑπο ψήφισιν νομοσχέδιο, ναὶ ἢ ὄχι;” εἶναι μιὰ χαρὰ καὶ ἐπ’ οὐδενὶ δὲν κατευθύνει πρὸς μία ἀπάντηση, μόνον καὶ μόνον ἐπειδὴ οἱ περισσότεροι πολῖτες δὲν τυγχάνουν ψηφοφόροι τῆς παρούσας κυβέρνησης!
Πέμπτον, θέλω νὰ παρατηρήσω ὅτι οἱ δίκαιες ἐπιφυλάξεις σας γιὰ τὴ διατύπωση τοῦ ἐρωτήματος τοῦ κάθε δημοψηφίσματος ἀφοροῦν στὶς παρεκκλίσεις ἀπὸ τὴν ἰδέα τοῦ δημοψηφίσματος, δηλαδὴ σὲ ἤδη (καθ’ ὅτι ἡ ἐρώτηση κατευθύνει) κίβδηλα δημοψηφίσματα, καὶ ὄχι σὲ ὑποπεριπτώσεις τῶν ὑγιῶν δημοψηφισμάτων. Ὅταν προτείνουμε δημοψήφισμα, προφανῶς προτείνουμε τὴν ὑγιῆ καὶ ὄχι τὴν διαστρεβλωμένη καὶ διαστρεβλώνουσα ἐκδοχή τους!
Κύριε Μητραλέξη,
και πάλι σας ευχαριστώ για την απάντηση. Ζητώ συγγνώμη αν δεν κατάλαβα σε τι ακριβώς αναφερθήκατε, όταν είπατε περί “εφήμερης συμπτωματολογίας”. Ωστόσο μια συζήτηση για τη θέση των δημοψηφισμάτων γενικώς στη δημοκρατία δεν μπορεί να γίνει εποικοδομητικά, εάν δεν επισημανθούν [b]ειδικότερες[/b] παράμετροι, όπως λ.χ. αυτές που κατέθεσα και αφορούν στη σχέση τύπου-περιεχομένου (και, ακόμα πιο ειδικά, προτάσεων για δημοψήφισμα-θεμελιωδών συνταγματικών αρχών της δημοκρατίας).
Έτσι το θέμα δεν είναι μόνο εάν μια πρόταση/ερώτηση “κατευθύνει” την απάντηση, όπως λέτε. Αυτό είναι το πιο απλό πρόβλημα προς αντιμετώπιση. Το λεπτότερο και κρισιμότερο θέμα είναι, μια πρόταση/ερώτηση [b]να μην αντίκειται στις αρχές του δημοκρατικού Συντάγματος![/b]
Για παράδειγμα, η ερώτηση “Εγκρίνετε την παρουσία μεταναστών στην Ελλάδα, ναι ή όχι;”, ασφαλώς δεν κατευθύνει την απάντηση. Αλλά [b]είναι αθέμιτη και αντιδημοκρατική καθεαυτή,[/b] και επομένως απαράδεκτη και απορριπτέα, επειδή ακριβώς προτείνει ένα “δημοψήφισμα [b]για τους μετανάστες”[/b],- κοντολογίς επειδή η στόχευσή της είναι πρόσωπα και μάλιστα [b]συλλήβδην[/b], τουτέστιν επειδή είναι ολοκληρωτικής έμπνευσης και ναζιστικής κατεύθυνσης.
Χαίρομαι πολύ, λοιπόν, που διαφωνείτε με τη διατύπωση του φέιγ-βολάν της Νεολαίας του ΛΑΟΣ. Δυστυχώς δεν είναι τόσο προφανές, ότι όσοι προτείνουν δημοψηφίσματα, προτείνουν την υγιή και όχι την κίβδηλη, διαστρεβλωμένη και διαστρεβλωτική εκδοχή τους! Υπάρχει στ’ αλήθεια κάτι πιο κίβδηλο από το να καλεί ένας πολιτικός φορέας δημοκρατικής χώρας σε “δημοψήφισμα για τους μετανάστες”;
Ευγένιέ,
Είσαι ευγενής αλλά ανακριβής, ο ΛΑΟΣ δεν προτείνει δημοψηφισμα για τους μετανάστες γενικά αλλά για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο με το οποίο επιδιώκεται να τους παρασχεθούν δικαιώματα ιθαγένειας και ψήφου.Μπορείς άλλωστε να το διαπιστώσεις μόνος σου ζητώντας απο ένα συνεργείο του ΛΑΟΣ ή της ΝΕΟΣ να σου επιδείξει το σχετικό έγγραφο συλλογής υπογραφών.
Επίσης η προτεινόμενη από το ΛΑΟΣ και όχι μόνο ερώτηση για το δημοψήφισμα δεν είναι ούτε αθέμιτη ούτε αντιδημοκρατική γιατί απλούστατα η ιθαγένεια δεν είναι δικαίωμα με την έννοια που είναι ας πούμε το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη αλλά δικαίωμα που παραχωρεί ένα κράτος στα πλαίσια της άσκησης της κυριαρχίας του.Σχετικά υπάρχει και η πρόσφατη απάντηση του συνήγορου του πολίτη σε ερώτηση στη επιτροπή θεσμών και διαφάνειας της βουλής.
Αριστοτέλη, τα τρικάκια του ΝΕΟΣ (νεολαία ΛΑΟΣ) που έπεσαν μαζικά στη γειτονιά μου και αλλού όταν έγραφα τα παραπάνω, έγραφαν: “ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ”. [b]Αν διορθώθηκε στο μεταξύ, πολύ καλώς. [/b] Το λάθος δεν ήταν, έτσι κι αλλιώς, δικό μου.
Στ αληθεια ειναι αυτο το 2 δευτερο(αν γινει)απ την Εποχη της Χουντας
δημοψηφισμα;
Στα 40 ολοκληρα αυτα χρονια δεν βρεθηκε αλλο τετοιας εθνικης σημασιας ζητημα να γινει δημοψηφισμα;
Νομιζω αν σκεφτειται λιγακι..κατι θα βρειτε αξιο δημοψηφισματος π.χ
Απλη Αναλογικη.Πως σας φαινετε;
Πολυς λογος δεν γινεται για ”Δημοκρατια”;
Στο τελος θα πιστεψουμε οτι πραγματικα ζουμε σε δημοκρατια.
Υπαρχει αναλογια στους φορους,ιση μεταχειριση πλουσιων φτωχων απ τον νομο κ.λ.π.
Πως θα σας φαινοταν ενα δημοψηφισμα για την ιδιωτικοποιηση
του ΟΤΕ της ΕΥΔΑΠ της Εθνικης Τραπεζας;
Για τον εκαστοτε Εκλογικο νομο;
Περα απ την συμφωνια η την διαφωνια με το συγκεκριμενο νομοσχεδιο το ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΑΙΖΕΤΑΙ στο οτι ΑΥΤΟ ΕΙΔΙΚΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ειναι υψιστης Εθνικης σημασιας περισσοτερο ακομα κι απ τον μισθοφορικο στρατο και ολα τα παραπανω.
Αυτη η ”ξεχωριστη” σημαντικοτητα που ”κατα τυχη”εχει να κανει
με ρατσες,αλλοθρησκους,αλλα ΠΑΝΤΑ ΦΤΩΧΟΥΣ,ειναι που βρωμαει
ρατσισμο ορισμενης ποιοτητας και ξενοφοβια συγκεκριμενης τσεπης!